Το ΚΚΕ βγαίνει απόψε το βράδυ από έναν εξαιρετικά σημαντικό σταθμό της δράσης του. Εναν ολιγοήμερο σταθμό, απολύτως απαραίτητο για να «φορτώσουμε» «πολεμοφόδια» για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Από ένα Συνέδριο που ενίσχυσε την πεποίθηση όλων ότι θα συμβάλει καθοριστικά, ώστε να ανοίξει μια νέα σελίδα στη δράση και στην προοπτική του εργατικού, λαϊκού κινήματος, στη συνεισφορά του Κόμματος στο διεθνές κομμουνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Οτι θα γίνει το εφαλτήριο της αντεπίθεσης σε όλα τα μέτωπα, στο κίνημα, σε κάθε πλευρά της δουλειάς των κομμουνιστών. Και, συγχρόνως, ενίσχυσε το αίσθημα ευθύνης να είμαστε παρόντες και παρούσες, συμμέτοχοι όλοι στη «συγγραφή» αυτής της νέας σελίδας για το Κόμμα μας και για το κίνημα, που ανοίγει το 18ο Συνέδριο.

Απόψε το βράδυ πέφτει η αυλαία του 18ου Συνεδρίου. Κι αμέσως ανοίγει η αυλαία της συζήτησης και της δράσης μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στο λαό, με τις αποφάσεις, για τη διάδοσή τους, τη μελέτη τους, για να γίνουν αυτές κτήμα πλατιών λαϊκών δυνάμεων, οδηγός δράσης, πυξίδα προσανατολισμού στην κατεύθυνση συγκρότησης της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία, όξυνσης της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, γραμμή πίσω απ' την οποία δεν υπάρχει παρά μόνο η ενσωμάτωση σ' ένα σύστημα που, με βεβαιότητα, θα γεννά διαρκώς μόνο δεινά για το λαό.

Φύσει και θέσει αισιόδοξοι πως το σοσιαλιστικό μέλλον δεν είναι μακριά, καταθέτουμε από αύριο όλες μας τις δυνάμεις στην υπηρεσία του στρατηγικού μας στόχου, στην προσπάθεια να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν την κατάκτησή του. Η συζήτηση, που αναπτύχθηκε ένα χρόνο τώρα, αλλά και στις εργασίες του Συνεδρίου για το σοσιαλισμό, είναι πολύτιμος σύμμαχος σ' αυτή μας την προσπάθεια. Να αξιοποιήσουμε τα συμπεράσματά της, να τα συζητήσουμε διεξοδικά με το λαό. Η εμβάθυνση των αιτιών της αντεπανάστασης μπορεί να αναζωογονήσει την πίστη στη σοσιαλιστική προοπτική, να διαλύσει τη λασπολογία των δυνάμεων που εχθρεύονται το σοσιαλισμό, να κερδίσει δυνάμεις στην πάλη που θα «τραβά» αυτήν την προοπτική κοντύτερα.

Ο πήχης έχει τοποθετηθεί πολύ ψηλά από εμάς τους ίδιους:

-- Τα θετικά βήματα που έγιναν για την ισχυροποίηση του Κόμματός μας να διευρυνθούν.

-- Ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ, εγγύηση για το λαό και τον τόπο, εγγύηση φιλολαϊκών εξελίξεων.

-- Κανένας εφησυχασμός.

Μία η δέσμευση: Προχωράμε μόνο προς το εμπρός, ούτε βήμα πίσω. Τα θετικά βήματα που κάναμε προσυνεδριακά, ανταποκρινόμενοι σε σύνθετα καθήκοντα, συνενώνοντας πρακτική και θεωρητική δουλειά, τα βαθαίνουμε για να κάνουμε άλματα σ' αυτήν την κατεύθυνση, να ριζώσει και να ψηλώσει αυτός ο τρόπος δουλειάς, απαραίτητος καθώς τα καθήκοντα θα αυξάνονται.

Συνεχίζουμε, επιταχύνουμε το βηματισμό για πιο στενούς δεσμούς με την εργατική τάξη και το λαό. Για να κερδίζουμε συνειδήσεις με όπλο τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας. Για να τροφοδοτούνται οι γραμμές του Κόμματος και του κινήματος με νέες μάχιμες δυνάμεις.

Συνεχίζουμε, αποφασιστικά, για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, για τη διάδοση της πολιτικής μας πρότασης για το Μέτωπο, τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Για την ανάδειξη της επικαιρότητας και αναγκαιότητας του σοσιαλισμού. Για την έκφραση διεθνιστικής αλληλεγγύης - που τόσο έντονα εξέπεμψε αυτό το Συνέδριο - στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Απ' το 18ο Συνέδριό μας βγαίνουμε πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι, πιο ικανοί να ανταποκριθούμε με επάρκεια στα πολλά και σύνθετα καθήκοντα που οι ίδιοι οι καιροί θέτουν ενώπιόν μας. Εχουμε μόνο μία επιλογή: Να ανταποκριθούμε στο προσκλητήριο της Αντεπίθεσης. Μπορούμε.

Στα 4 χρόνια κάναμε ένα βήμα προς τα εμπρός. Δεν πρόκειται όμως για μια συνηθισμένη μετριοπαθή έκφραση που δείχνει η λέξη βήμα. Πρόκειται για ένα βήμα πολύ ουσιαστικό, καθοριστικό για την πορεία του Κόμματος και του Κινήματος τα επόμενα χρόνια.

Αντιμετωπίσαμε μια βασική αδυναμία που εντόπιζε το προηγούμενο συνέδριο: Αδυναμία βαθύτερης αφομοίωσης και δράσης με βάση τη στρατηγική μας, χαμηλή σχετικά ικανότητα προσαρμογής και εξειδίκευσης κατά χώρο, τομέα, κλάδο, στο επίπεδο της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης, στη δράση μας στο κίνημα.

Υπάρχει αισθητή βελτίωση στο βασικό καθήκον που επίσης έθετε το 17ο Συνέδριο: Ο κεντρικός προσανατολισμός της δουλειάς μας να είναι στην εργατική τάξη, στις νέες ηλικίες. Δυνάμωσαν οι προϋποθέσεις να δράσει πιο εύστοχα το Κόμμα στη νεολαία, ενώ πρόοδο σημείωσε και η ΚΝΕ. Διαμορφώσαμε την τακτική μας στις κινητοποιήσεις, στο μαζικό κίνημα σε πανελλαδικό επίπεδο, με στόχο να συσπειρώνει και να βάζει σε αγώνα εργατικές, λαϊκές μάζες γύρω από αιτήματα και στόχους πάλης, να δυναμώνει η Αντιιμπεριαλιστική - Αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και συνείδηση. Να καλλιεργείται το έδαφος για να κερδίζει η πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, να συνειδητοποιείται, έστω και αχνά στην αρχή, ότι πρέπει να γίνει αλλαγή στο επίπεδο εξουσίας και όχι εναλλαγή των δύο εταίρων ή κυβερνήσεων συνεργασίας διαχείρισης.

Στη στρατηγική και τακτική δεν αντιμετωπίζεις γενικά και αφηρημένα το επίπεδο των μαζών, αλλά και τη δράση των άλλων δυνάμεων που μετέχουν ενεργά στο κίνημα, επιδιώκοντας η μεν ΝΔ να περάσει τη γραμμή ότι φταίει η καμένη γη του ΠΑΣΟΚ, και το ΠΑΣΟΚ να περάσει την αντίληψη ότι η ΝΔ γκρέμισε το κοινωνικό κράτος που τάχα είχε κτίσει. Για παράδειγμα, στις αγροτικές κινητοποιήσεις το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για κακοποίηση της ΚΑΠ από τη ΝΔ και η ΝΔ μιλούσε για τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ. Η γραμμή του ΚΚΕ με την ανακοίνωση του ΠΓ ήταν ενάντια στην ΚΑΠ, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ.

Το ζήτημα, λοιπόν, αυτό είναι καίριο και κρίσιμο, η αντιπαράθεση και ο διαχωρισμός της τακτικής και στρατηγικής και η ταύτισή τους υπό την επήρεια οποιασδήποτε παρέκκλισης ή φορτικής ιδεολογικής πίεσης, είναι πληγή για ένα Κομουνιστικό Κόμμα, ιστορικά έχει βλάψει το κίνημα, έχει αποδείξει ότι και όταν υπάρχουν κάποια οφέλη αυτά είναι κοντοπρόθεσμα.

Πώς τα καταφέραμε:

Μας βοήθησε η αυτοκριτική της ΚΕ και γενικότερα όλου του Kόμματος στο 17ο Συνέδριο. Μας βοήθησε γιατί σε όλο το τετράχρονο δώσαμε μάχες με τις αδυναμίες και καθυστερήσεις μας. Δεν τις κρύψαμε, ούτε τις κρύβουμε στις Θέσεις.

Η ωρίμανση ήλθε, γιατί οργανώσαμε την πορεία προς το λαό, με την εκλαΐκευση της πρότασής μας. Γιατί, στις τελευταίες εκλογικές μάχες θέσαμε τη στρατηγική μας και ταυτόχρονα εξηγούσαμε γιατί μπορεί να μας εμπιστευτούν και αυτοί που δε συμφωνούν με την στρατηγική μας.

Μας βοήθησαν οι επεξεργασίες κατά κλάδο, των τομέων της οικονομίας, των θέσεών μας για τα κοινωνικά ζητήματα, για τις διεθνείς εξελίξεις. Μας βοήθησε η μελέτη - κατά περιοχή - των προβλημάτων.

Tα ακτίφ κατά κλάδο, τα οργανωτικά ακτίφ, πανελλαδικές συσκέψεις που βοηθάνε στην ενιαία αφομοίωση και κυρίως στην ενιαία αντίληψη καθοδήγησης.

Μας βοήθησε η προσπάθεια να βρούμε κοινή γραμμή πάλης ανάμεσα στην εργατική τάξη και την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους.

Μας βοήθησαν οι επεξεργασίες που κάναμε στα ντοκουμέντα για τα 90χρονα του Κόμματος, τα 60 χρόνια του ΔΣΕ, τα 60 χρόνια από τη λήξη του αντιφασιστικού πολέμου, του παγκοσμίου πολέμου.

Μας βοηθάει η μελέτη για το σοσιαλισμό και θα μας βοηθήσει η μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος που θα ολοκληρωθεί μετά το 18ο Συνέδριο.

Η μελέτη για το σοσιαλισμό και η ολοκλήρωση της μελέτης της Ιστορίας του Κόμματος δείχνουν ότι δεν έχουμε κανένα πνεύμα φοβίας ή κόμπλεξ πως είναι δύσκολο να υπερασπιζόμαστε και να κρίνουμε ταυτόχρονα.

Σε καμιά περίπτωση όλα τα παραπάνω δε λειτουργούν ως αυτόματος πιλότος. Κάθε μέρα, κάθε ώρα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση.

Υπάρχουν, επίσης, ζητήματα που ακόμα δεν έχουν λυθεί όπως πρέπει, έχουμε να κάνουμε δουλειά αλλά τώρα μπορούμε να είμαστε πιο απαιτητικοί, και πιο βέβαιοι για αποτελεσματικότητα.

Οι συνθήκες εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης μάς βάζουν το καθήκον να δουλέψουμε για την επιτάχυνση στην αλλαγή διάθεσης των μαζών απέναντι στα κόμματα εξουσίας, στα μονοπώλια. Δεν είναι προκαταβολικά δοσμένο ότι θα επέλθει αυτόματα και αυθόρμητα άνοδος της ταξικής συνείδησης και διάθεση σύγκρουσης. Η επίδραση που ασκεί η κρίση στην εργατική, τη λαϊκή συνείδηση, έχει αντιφατικό χαρακτήρα. Αρα, οι ευθύνες μας μεγαλώνουν αφάνταστα, επομένως η βελτίωση της παρέμβασής μας πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο ταχύρρυθμη.

Δε μένουμε στη θέση ότι μπορεί να υπάρχει και πισωγύρισμα. Αν το επισημαίνουμε είναι για να δώσουμε βάρος στην άλλη πιθανή εκδοχή, της ανόδου. Ταυτόχρονα, προετοιμαζόμαστε και για το αντίθετο.

Αρα πρέπει να δώσουμε βάρος στην προετοιμασία της ανόδου του κινήματος. Να πάρουμε υπόψη ότι η όξυνση των προβλημάτων φέρνει το ξέσπασμα, τη διάθεση για εκδίκηση. Θα μπουν νέες μάζες στο προσκήνιο χωρίς πείρα. Οι μάζες μπορεί να θελήσουν να τραβήξουν μπροστά, όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα έχουν κατακτήσει γρήγορα και μαζικά την πολιτική συνείδηση. Μπορούμε να επιδράσουμε θετικά μπροστά σε ένα τέτοιο κύμα μαζών που δεν είναι προετοιμασμένες να κάνουν θυσίες, δεν έχουν ακόμα θέληση για θυσίες.

Το θέμα δεν είναι μόνο το επίπεδο της ωριμότητας. Είναι και η παρέμβαση της αστικής τάξης, των μηχανισμών της, των κομμάτων εξουσίας, των ρεφορμιστών και οπορτουνιστών.

Μπροστά σε μια δυνατότητα ανόδου της δράσης των μαζών θα χρησιμοποιηθεί και το μαστίγιο και το καρότο. Η πολιτική ανοχή στα αναχώματα από την πλευρά του συστήματος είναι δεδομένη.

Εμείς πρέπει από τώρα να ετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο με τα αναχώματα, που δεν είναι μόνο ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλα... Ας δούμε πώς ενεργοποιεί ή αξιοποιεί το σύστημα το λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο. Ας σκεφτούμε το ρόλο των μη κυβερνητικών οργανώσεων, το ρόλο εφημερίδων και ραδιοσταθμών που σε συνεργασία με τις δήθεν μη κυβερνητικές οργανώσεις προσπαθούν να οργανώσουν ένα τμήμα λαϊκών μαζών με διάφορες μορφές εθελοντισμού.

Να μην αποκλείσουμε νέες μορφές «οργάνωσης» για την υποδοχή των λαϊκών μαζών που μπορεί να μπουν απότομα στη δράση ως δίχτυ ασφαλείας για το σύστημα. Εμείς πρέπει από τώρα να προετοιμάζουμε, χωρίς απώλεια χρόνου, ξεκινώντας από την ΚΕ, τα καθοδηγητικά όργανα των πόλεων και περιοχών, έως τις ΚΟΒ, να συμβάλλουμε και στην ετοιμότητα του μαζικού κινήματος, όσο εξαρτάται από εμάς. Τα σωματεία, τους φορείς, τους συλλόγους να έχουν ετοιμότητα συσπείρωσης και «απορρόφησης» της διαμαρτυρίας και αγανάκτησης. Να έχουμε αίσθηση της κατάστασης σε κάθε χώρο. Να αποκτήσουμε πλήρη ετοιμότητα εμείς, να τη μεταδώσουμε στους φίλους και οπαδούς, τους συνεργαζόμενους, άλλους αγωνιστές που είναι σε διαδικασία προσέγγισης, συγκεκριμένα, σε κάθε χώρο δουλειάς, στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο, στα ΤΕΙ και στο σχολειό, στο χωριό. Να βρούμε και νέες μορφές, επιτροπές αγώνα και άλλες.

Είναι πιθανό να μπουν πιο μαζικά ή πιο εκκωφαντικά στη δράση μικροαστικές μάζες, ανώτερα εισοδηματικά τμήματα της εργατικής τάξης, Δημόσιας Διοίκησης κλπ. Σε συνδυασμό με τα γνωστά καλέσματα για «εξεγέρσεις» από ΜΜΕ που είναι κοντά στη σοσιαλδημοκρατία. Συγκριτικά με την είσοδο εργατικών μαζών, ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα. Το Κόμμα πρέπει να έχει ετοιμότητα, να σταθεί στην εργατική τάξη του ιδιωτικού τομέα, να πολλαπλασιάσει τη φωνή της αλλά να μη χάσει επαφή και με τα ανωτέρω «στρώματα». Αλλά και στα πιο φτωχά τμήματα των αυτοαπασχολούμενων.

Η αστική τάξη κάνει ό,τι μπορεί για αναχώματα όχι μόνο στο επίπεδο φορέων αλλά και στο επίπεδο της προβολής ιδεολογικών θέσεων ψευτοαριστερών και ψευτοεπαναστατικών. Δεν είναι ζήτημα συνωμοσίας ούτε προβοκάτσιας, είναι στρατηγική. Στηρίζουν όλους τους «-ισμούς», εκτός από τον επιστημονικό σοσιαλισμό - κομμουνισμό, κάθε δικτατορία εκτός από τη δικτατορία του προλεταριάτου. Κάθε δημοκρατία εκτός από τη σοσιαλιστική. Κάθε κίνημα και όχι το εργατικό κίνημα.

Μπροστά στην κρίση δύο γραμμές είναι ορατές και διά «γυμνού οφθαλμού»: Η γραμμή της ταξικής συνεργασίας - υποταγής και η γραμμή της ταξικής πάλης - αναμέτρησης.

Επομένως, χρειάζεται άμεσα να αναπτυχθεί έντονη προπαγάνδα στα παρακάτω:

• Το εργατικό κίνημα να μη βάλει πλάτη για να βγουν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο από τα αδιέξοδα, από τη δυσκολία αναπαραγωγής. Να μην μπουν οι εργαζόμενοι σε καμιά λογική παραίτησης από διεκδικήσεις προκειμένου να μη γίνουν απολύσεις.
• Δική μας θέση είναι να πληρώσει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Να χάσουν δυνάμεις τα κόμματα που το εκπροσωπούν, παντού, στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο.
• Ετσι μπορεί να ασκηθεί πίεση και περισσότερο αποτελεσματική άμυνα. Ανεξάρτητα από το τι κατακτήσεις θα υπάρχουν, κατάκτηση είναι να δυναμώσει η θέληση για αντεπίθεση, ρήξη και ανατροπή. Να κερδηθούν νέες μάζες με τη διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής, ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα μονοπώλια.
• Ενταση δράσης στους μετανάστες, μέτρα αντιμετώπισης ρατσισμού.
• Παρέμβαση πρέπει να έχουμε με βάση την εκτίμηση ότι η κρίση φέρνει και νέα επίθεση στις δημοκρατικές ελευθερίες, στις εστίες πολέμου.

Πού συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, ώστε στην πράξη να μιλάμε για στρατηγική και τακτική που αντιστοιχεί στο χαρακτήρα και τα καθήκοντα του Κόμματος:

1. Στοχοπροσήλωση στην εργατική τάξη, από την ΚΕ έως την ΚΟΒ. Ρόλος Κλαδικών Αχτίδων, αλλά και Εδαφικών, παρά τις διαφορές και ιδιαιτερότητες χτυπάνε στον ίδιο στόχο. Να χτυπηθεί η μονομέρεια και των μεν και των δε. Ενιαία στόχευση μέσα από την ιδιαιτερότητα και οι Εδαφικές. Δουλεύουμε ενιαία για ενιαία αιτήματα και ενιαίο μέτωπο πάλης.

2. Διάταξη στελεχών με βάση τον προσανατολισμό σε κλάδους, τόπους δουλειάς κλπ. Συνεχής εξέταση και γενίκευση της πείρας. Κατανόηση της σημασίας η εργατική τάξη να παίρνει πρωτοβουλία για ΕΒΕ, αγροτιά. Εξειδίκευση της δουλειάς σε γυναίκες και νεολαία. Τέρμα οι δικαιολογίες και η άγνοια για το γυναικείο ζήτημα. Η κομματική οικοδόμηση και η κοινωνική σύνθεση είναι όρος για την εξασφάλιση του χαρακτήρα του Κόμματος. Ο προβληματισμός που έγινε από το βήμα του Συνεδρίου δεν ήταν ανάλογος των απαιτήσεων. Η κομματική οικοδόμηση δεν είναι κάποια πλάνα που τα εξετάζουμε με λογιστικό τρόπο από μήνα σε μήνα, είναι ολόπλευρη σύνθετη δουλειά.

3. Η ωρίμανση του Κόμματος πρέπει να βρει πλήρη έκφραση στη ζωή και στη δράση της κάθε ΚΟΒ. Στην καθοδήγηση των ΚΟΒ. Η ΚΕ, τα καθοδηγητικά όργανα υποχρεώνονται σε ένα είδος γενίκευσης, είναι σχετικά πιο εύκολο να συγκεντρώνουν, αλλά αναγκαίο να βγάζουν και συμπεράσματα. Η ΚΟΒ όμως βρίσκεται σε άμεση επαφή με όλα τα ρεύματα, με όλες τις τάσεις, με τις ιδιαιτερότητες, άρα θέλει πολύ ικανή καθοδήγηση να μπορεί να διαμορφώνει τη δουλειά της εξειδικεύοντας, αλλά χωρίς να κάνει εκλεκτικισμό, να στηρίζει το γενικό προγραμματισμό του Κόμματος. Η ΚΟΒ και η πολιτική της κοινωνικής συμμαχίας είναι δύσκολη υπόθεση. Στο επόμενο συνέδριο βασικό κριτήριο θα είναι, ανάμεσα στα άλλα, η πρόοδος στη λειτουργία, στη δράση της ΚΟΒ, στους δεσμούς της με την εργατική τάξη, τη νεολαία.

4. Ανάλογα πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα στη δράση μας στο μαζικό κίνημα. Δε φτάνει η εμπειρία και ικανότητα που έχουμε κατακτήσει. Οι ΚΟ σε όλη την κλίμακα πρέπει να συζητούν και να ελέγχουν τη δράση μας, των εκλεγμένων στους φορείς, των μελών. Τότε θα «βρεις την άκρη», αν κάνεις βιαστικές ενέργειες ή καθυστερείς τη δυνατότητα πολιτικοποίησης. Να ξεπεράσουμε την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό καθοδήγησης των κομματικών ομάδων. Σχεδιασμένη δουλειά που δε σημαίνει μόνο σχεδιασμό ενεργειών, αλλά και σχεδιασμό περιεχομένου. Δηλαδή, όχι μόνο πόσες συγκεντρώσεις και πικετοφορίες, αλλά και πώς σταδιακά θα περάσεις όσο γίνεται περισσότερα αιτήματα και ιδέες στο κίνημα, ουσιαστικά και όχι τυπικά. Ο προγραμματισμός μας να είναι μακρόπνοος, να μην τον απεμπολούμε αφού πρόκειται για πιο μακροπρόθεσμο στόχο να μην ανατρέπεται, αλλά να προσαρμόζεται στις εξελίξεις, να αξιοποιούνται οι εξελίξεις για το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα. Η τάση είναι ο κάθε κλάδος το χώρο του και γύρω από αμυντικά ζητήματα και διαχείριση. Η ιδεολογική αντιπαράθεση παίζει μεγαλύτερο ρόλο, όχι με την έννοια να πείσουμε ιδεολογικά εφ' όλης της ύλης, αλλά με την ιδεολογική αντιπαράθεση πείθεις και πολιτικά. Τα σωματεία, τα συνδικάτα διεκδικώντας δουλειά και μισθούς, όχι απολύσεις, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, στην ουσία θέτουν στόχους που αντικειμενικά συγκρούονται με τα μονοπώλια, με τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς βεβαίως να το έχουν συνειδητοποιήσει. Αρα με την ιδεολογική μας παρέμβαση και μάχη βοηθάμε να διαμορφώνεται ριζοσπαστική συνείδηση, βοηθάμε να δουλεύεται η πείρα τους. Βεβαίως, δεν μπορεί ένα σωματείο να αποκτήσει πρόγραμμα εξουσίας, αλλά μπορεί οι εργαζόμενοι να αρχίζουν να προβληματίζονται. Βεβαίως, η ωρίμανση της συνείδησης θα γίνεται σε επαναστατικές συνθήκες. Μόνο που εμείς θέλουμε όχι μόνο κάποιους Αντιιμπεριαλιστικούς - Αντιμονοπωλιακούς στόχους αλλά και να γίνεται συνείδηση η σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια. Οταν λέμε «θέλουμε» σημαίνει δουλεύουμε για να γίνει. Γιατί πρέπει να αρχίζει έστω αχνά να καταλαβαίνει τι σημαίνει ριζική αλλαγή, έστω και αν δεν χρησιμοποιεί τον όρο εξουσία.

Βεβαίως, σήμερα το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο των αγώνων παίζει ρόλο, όμως δεν ταυτίζεται με το Κόμμα.

Γι' αυτό και το συνδικαλιστικό κίνημα είναι σχολειό, μόνο που τα μαθήματα τώρα πρέπει να είναι πιο προωθημένα σε σχέση με την αρχική περίοδο δράσης των σωματείων. Αν την αρχική περίοδο ήταν δημοτικό σχολείο τώρα πρέπει να είναι τουλάχιστον Λύκειο. Ο ερασιτεχνισμός δε σε πάει μακριά. Η προπαγάνδα μας θέλει δουλειά. Στα κοινωνικά κινήματα, ξεχωρίζοντας την εργατική τάξη. Πρωτοβουλίες εργατικής τάξης για κοινωνική συμμαχία.

Για τη δουλειά μας στις επιμέρους συσπειρώσεις, όπως για τις δημοκρατικές ελευθερίες, το κίνημα της ειρήνης κλπ. Πρέπει να πούμε ότι έχει μια ιδιαίτερη δυσκολία. Απόδειξη ότι όλα αυτά τα κινήματα είναι ολιγάριθμα.

5. Ανάδειξη πολύπλευρων εργατικών στελεχών από το εργατικό κίνημα και την ΚΝΕ. Δεν αρκεί η χρέωση δουλειάς των εργατών στο συνδικαλιστικό κίνημα για την ολόπλευρη ανάπτυξή τους, από μια άποψη είναι και αυτό μονομέρεια. Η κομματική δουλειά στο σύνολό της είναι πάνω από τη συνδικαλιστική.

6. Διάδοση των θέσεων για το σοσιαλισμό, πλατιά δουλειά χωρίς χρονικό περιορισμό αλλά και με χρονοδιάγραμμα.

7. Από τη στιγμή που το Κόμμα έχει μπροστά του συνεχώς πιο σύνθετα και ανεβασμένα καθήκοντα, ανάλογο βάρος πέφτει σήμερα στην ΚΝΕ. Ομως, δεν πρέπει μόνο να βλέπουμε το ζήτημα ΚΝΕ, που βεβαίως έχει την ιδιαίτερη ευθύνη στη νεολαία. Η ΚΝΕ θα παίξει το ρόλο της αν το ίδιο το Κόμμα πάρει μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στη νεολαία, χωρίς υποκατάσταση της ΚΝΕ. Βοήθεια έως την ΟΒ, συστηματοποίηση ανάπτυξης και ανάδειξης εργατικών στελεχών. Συνειδητοποίηση της μεταβατικότητας άρα ένταση της διαπαιδαγώγησης. Η αφομοίωση των νέων μελών όρος για την ΚΝΕ και το Κόμμα, τηρουμένων των αναλογιών. Ειδικό ζήτημα η διαπαιδαγώγηση της ΚΝΕ μέσα και από το παράδειγμα. Καίριο και κρίσιμο ζήτημα είναι η μαρξιστική λενινιστική μόρφωση των στελεχών και μελών της ΚΝΕ, η διαμόρφωση πολιτιστικού μορφωτικού ρεύματος.

8. Η κυκλοφορία του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, της ΚΟΜΕΠ, του μαρξιστικού βιβλίου είναι κριτήριο προόδου. Δεν είναι όγδοο θέμα, είναι συστατικό της όλης δουλειάς. Δεν υπάρχει ανησυχία στο ζήτημα αυτό.

9. Ιδεολογική πολιτική επαγρύπνηση, αδιαλλαξία στις σειρήνες του συστήματος, η κρατική καταστολή θα συνεχίσει και θα ενταθεί, επομένως περιφρούρηση των γραμμών μας και ακόμα πιο μεγάλο άνοιγμα στο λαό. Κάθε πνεύμα χαλαρότητας και φιλελευθερισμού στα οργανωτικά ζητήματα πρέπει να καταπολεμηθεί.

Το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο είναι μέτωπο κοινωνικοπολιτικό, έχει αφετηρία την όξυνση της ταξικής πάλης, την κοινωνική συμμαχία, τη συμμαχία με πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν σε Αντιιμπεριαλιστική Αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και στο ζήτημα της Λαϊκής Εξουσίας - Οικονομίας.

Είναι διαφορετικό να δουλεύεις για το Μέτωπο μέσα από επιμέρους συσπειρώσεις και άλλο πράγμα το ΜΕΤΩΠΟ που πρέπει να έχει και άποψη, θέση, πάλη για την εξουσία.

Η έννοια «κοινωνικοπολιτικό» όχι μόνο ως προς την ταυτότητα συμμετοχής κοινωνικών δυνάμεων - κινημάτων και πολιτικών δυνάμεων, ομάδων κινήσεων ή και παραγόντων - είναι κοινωνικοπολιτικό και ως προς την κατεύθυνση και το περιεχόμενο, τη στόχευσή του, την κινηματική του μορφή και χαρακτήρα.

Στη διαδικασία συγκρότησης του Μετώπου δίνεται έμφαση στο κοινωνικό πεδίο, και πριν απ' όλα το κοινωνικό αφορά τις κοινωνικές δυνάμεις. Αυτές είναι η βάση του Μετώπου. Οχι εξαιτίας τού ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις για να σχηματίσουν συμφωνία πανελλαδική. Ακόμα και αν υπήρχαν, η σημασία θα ήταν στο κοινωνικό πεδίο, γιατί το στέρεο υπόβαθρο είναι οι κοινωνικές δυνάμεις, η ταξική πάλη και η συμμαχία που καθορίζει τους συσχετισμούς και ως ένα βαθμό μπορεί να συμβάλει να μειώνονται οι ταλαντεύσεις των μικροαστικών πολιτικών δυνάμεων.

Οι κοινωνικές δυνάμεις εκφράζονται, ως ένα βαθμό, με τα κινήματά τους και όχι γενικά με όλα τα σωματεία και τους φορείς. Η ταξική πάλη δεν περνάει μόνο μέσα από το σωματείο, καθοριστικός παράγοντας είναι το Κόμμα και οι θέσεις που έχει στο κίνημα. Οταν μιλάμε για κοινωνικά κινήματα στο Μέτωπο δεν εννοούμε «κλασικά» συνηθισμένα κινήματα που περιορίζονται σε άμεσα αιτήματα πάλης. Είναι κοινωνικά κινήματα που υιοθετούν αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, και επιδιώκουν την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Δηλαδή, χωρίς να χάνουν τον κινηματικό τους χαρακτήρα έχουν πολιτικό σκοπό, έχουν ανέβει δηλαδή στο ανώτερο επίπεδο της πολιτικοποίησης, βεβαίως δε συνιστούν κομματικούς φορείς, και σε καμιά περίπτωση κανένα από αυτά δεν μπορεί να υποκαταστήσει το Κόμμα.

Τι μορφή θα πάρει το Μέτωπο και πώς θα συμπλέκονται οι κοινωνικές οργανώσεις και τα κόμματα είναι ζήτημα για μελέτη. Λάθος να προδικάσουμε.

Πού βρίσκεται σήμερα το Μέτωπο. Είχαμε δώσει έμφαση στις επιμέρους συσπειρώσεις αυτές ως χώρους συσπείρωσης, αλλά υπάρχει μια πρόοδος με την έννοια κάποιων φύτρων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της προσπάθειας που γίνεται στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων. Εχουμε αρκετή δουλειά χωρίς να σημαίνει ότι αποκλείεται μια γρήγορη ωρίμανση των προϋποθέσεων.

Η διεύρυνση και ενίσχυση των παραπάνω φύτρων είναι καίριο και κρίσιμο ζήτημα.

1. Αυτό που έχει συνηθίσει ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι η αντίληψη ότι η συμμαχία είναι ζήτημα μόνο κομμάτων, που αναζητούν κάποια κοινά σημεία σύγκλισης με στόχο την κυβερνητική εναλλαγή. Πρόκειται για την ισχύ των κοινοβουλευτικών αυταπατών. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να κατανοηθεί ότι η πολιτική συμμαχιών κατακτιέται, δεν τη βρίσκεις έτοιμη αλλά υλοποιείται μέσα από ανακατατάξεις που φέρνει η ταξική πάλη. Αλλά ο σκοπός του Μετώπου δεν είναι η κυβερνητική εναλλαγή, αλλά η αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Και αυτή η αλλαγή θα είναι υπόθεση του εργαζόμενου λαού, ενός μεγάλου μέρους του, με επικεφαλής το εργατικό κίνημα, που δεν είναι βέβαια μόνο το συνδικαλιστικό ή το ΠΑΜΕ, εδώ περιλαμβάνεται και το ίδιο το Κόμμα ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Δε θα είναι απλά έργο μιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Και αν ακόμα μέσα από κοινοβουλευτική διαδικασία συμβεί μια θετική αλλαγή - κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί προκαταβολικά - αυτή, για να πυροδοτήσει μια διαδικασία ρήξης και ανατροπής, πρέπει να ξεπεράσει τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και να θέσει σε πρωτοφανή ενέργεια τις λαϊκές μάζες, να νικήσουν την εξουσία των μονοπωλίων και εκτός κοινοβουλίου, γιατί εδώ είναι τα δύσκολα. Ας θυμηθούμε τη Χιλή του Αλιέντε, την επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία, τις εξελίξεις σε Βενεζουέλα, Βολιβία.

2. Πρέπει να βοηθάμε να κατανοείται ότι το γενικό πολιτικό ζήτημα εκφράζεται και εκδηλώνεται σε κάθε επιμέρους πρόβλημα. Οχι ξεκινώντας ανάποδα. Λόγου χάρη, οι χαμηλές τιμές στα αγροτικά προϊόντα που οδηγούν τους αγρότες στην απόγνωση δεν είναι αγροτικό στενά ζήτημα ούτε θέμα διαχείρισης. Οταν λέμε ότι το τοπικό ή το ειδικό είναι απόρροια του γενικού προσέχουμε την απολυτοποίηση και τον εκχυδαϊσμό. Το αστικό πολιτικό σύστημα μπορεί να δώσει λύση σε ένα πρόβλημα αρκεί να μην του ακυρώσει τη στρατηγική του. Λόγου χάρη, να γίνει ένα τοπικό έργο. Το ότι υπάρχει καθυστέρηση και σ' αυτό έχει να κάνει και με την τάση μείωσης των δημοσίων δαπανών, τα ελλείμματα ή το φόβο ότι κάπου άλλου θα ξεσπάσει πίεση για λύση.

3. Δεν καλλιεργούμε αυταπάτες - και σωστά - ότι ο λαός μπορεί να ζήσει καλά στις συνθήκες του καπιταλισμού, όμως προσοχή να μη βάζουμε φραγμό στην ταξική πάλη και να μη βλέπουμε ότι ανάλογα με την πρόοδό της μπορεί εδώ και εκεί να υπάρχει κάποια κατάκτηση, αλλά αυτή θα υπολείπεται, θα είναι περιορισμένη χρονικά. Χρειάζεται μέτωπο στον ΣΥΝ. Ο οπορτουνισμός δεν είναι μόνο ένα ρεύμα που δυσκολεύει το ριζοσπαστισμό, καλλιεργεί σε δύσκολες στιγμές την εγκατάλειψη, το συμβιβασμό ακόμα και την προδοσία.

4. Χρειάζεται συστηματική δουλειά για την αποκάλυψη του χαρακτήρα της κρίσης και την απάτη των διαχειριστικών λύσεων και ρυθμίσεων, των διαφορετικών μορφών διαχείρισης ανάλογα με τη φάση του καπιταλισμού. Αποκάλυψη των μύθων περί της συνεχούς ανάπτυξης του καπιταλισμού, ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, που θα φέρει οφέλη σε όλους και στα μονοπώλια και στο λαό, με δήθεν κοινό όφελος για μισθωτούς και κεφαλαιοκράτες. Επίσης, χρειάζεται συστηματική δουλειά που να αναδεικνύει το πρόβλημα των δυσκολιών για την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου, το ενδεχόμενο απότομης όξυνσης των αντιθέσεων που μπορεί να βάλει σε ημερήσια διάταξη το θέμα της εξουσίας. Το κόστος της αντεπίθεσης είναι προτιμητέο από το κόστος της υποταγής.

5. Η απόσπαση της πολιτικής από την οικονομία είναι σημείο κοινής συνάντησης αστικών, ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών αντιλήψεων. Το ίδιο και η μη ταύτιση των κομμάτων εξουσίας με το σύνολο της αστικής εξουσίας. Κυβερνητική αλλαγή δε σημαίνει και αλλαγή τάξης που είναι στην εξουσία.

6. Να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα του φόβου που καλλιεργείται στις λαϊκές συνειδήσεις απέναντι στην κλονισμένη σταθερότητα του αστικού κομματικού συστήματος. Μπορεί να κλονιστεί η σταθερότητά του και να ανασυγκροτηθεί, μπορεί και να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα για την ανατροπή του. Η μείωση των δυνάμεων του δικομματισμού, δε σημαίνει και κλονισμό, πρέπει η μείωση αυτή να συνοδεύεται και από δυνάμωμα της θέλησης για ρήξη και ανατροπή. Η ΝΔ βεβαίως πρέπει να δεχτεί χτύπημα, δε νοείται να διατηρήσει τις δυνάμεις της, όταν η ζωή του λαού πάει από το κακό στο χειρότερο.

7. Αλλά δεν φθάνει η ήττα της ΝΔ, πρέπει να ηττηθεί και η στρατηγική της, οι επιλογές της, και αυτό θα συμβεί αν δεν επωφεληθεί της ήττας το ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο κάτω όσο γίνεται.

Η εκλογική μάχη δεν είναι βέβαια η μάχη των μαχών, όπως είναι για τα αστικά κόμματα ή τα κόμματα της συναίνεσης, αλλά πρέπει να αξιοποιηθεί για το δυνάμωμα του Κόμματος και του κινήματος. Απάντηση και στη στόχευση του συστήματος να περιορίσει την εμβέλεια και την επιρροή του Κόμματος.

Ο πήχης ψηλά - συνιστά και διεθνιστική μας υποχρέωση.

Να ανατρέψουμε, να σπάσουμε όλα τα ρεκόρ στην αντιμετώπιση αδυναμιών που έχουμε.

Αφού πιστεύουμε - και σωστά - ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας των ριζοσπαστικών ανατρεπτικών κινημάτων, των σοσιαλιστικών επαναστάσεων, οφείλουμε αύριο να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα από το εφαλτήριο που έχουμε κατακτήσει, ξεκίνημα με όραμα, με αισιοδοξία, με συναίσθηση των δυσκολιών, αλλά με διάθεση να σταθούμε απέναντί τους και να πούμε: Δε σας φοβόμαστε, θα σας αντιμετωπίσουμε.

Αντιπροσωπείες από 90 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα από 72 χώρες συμμετείχαν στις εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αριθμό αντιπροσωπειών που συμμετείχαν στα τελευταία Συνέδρια του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα:

1) Κομμουνιστικό Κόμμα Αιγύπτου

2) Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας

3) Αλγερινό Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό

4) Κομμουνιστικό Κόμμα Αρμενίας

5) Κομμουνιστικό Κόμμα Στυρίας/ Αυστρία

6) Κόμμα Εργασίας Βελγίου

7) Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας

8) Κομμουνιστικό Κόμμα Βιετνάμ

9) Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας και Μοραβίας

10) Κομμουνιστικό Κόμμα Βολιβίας

11) Εργατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βοσνίας Ερζεγοβίνης

12) Κόμμα των Βουλγάρων Κομμουνιστών

13) Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας

14) Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

15) Κομμουνιστικό Κόμμα Βραζιλίας

16) Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

17) Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας

18) Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα

19) Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

20) Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας

21) Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας

22) Κομμουνιστές Σερβίας

23) Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία

24) Κομμουνιστικό Κόμμα Δανίας

25) Κομμουνιστικό Κόμμα Εσθονίας

26) Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας

27) Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό)

28) Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

29) Τουντέχ Κόμμα του Ιράν

30) Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας

31) Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας

32) Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας

33) Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας

34) Κόμμα των Κομμουνιστών της Καταλονίας, Ισπανία

35) Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ

36) Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών

37) Κομμουνιστικό Κόμμα Καναδά

38) Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας

39) Κολομβιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

40) Κόμμα Εργατών Κορέας

41) Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας

42) Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας

43) AKEΛ, Κύπρος

44) Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα, Λάος

45) Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας

46) Λιβανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα

47) Κομμουνιστικό Κόμμα Λευκορωσίας

48) Σοσιαλιστικό Κόμμα Λιθουανίας

49) Κομμουνιστικό Κόμμα Λουξεμβούργου

50) Κομμουνιστικό Κόμμα Μάλτας

51) Κόμμα των Κομμουνιστών, Μεξικό

52) Κομμουνιστικό Κόμμα Μπαγκλαντές

53) Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας

54) Νοτιοαφρικανικό Κομμουνιστικό Κόμμα

55) Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας

56) Ουγγαρέζικο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα

57) Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας

58) Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας

59) Κομμουνιστικό Κόμμα Ουρουγουάης

60) Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν

61) Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης

62) Κομμουνιστικό Κόμμα Παλαιστίνης

63) Κόμμα του Λαού, Παναμάς

64) Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας, ΠΓΔΜ

65) Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας

66) Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα

67) Ρουμάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα

68) Πρωτοβουλία για την επανασύσταση του Ρουμανικού ΚΚ

69) Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης

70) Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας

71) Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - ΡΚΚ

72) Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ

73) Κομμουνιστικό Κόμμα Σλοβακίας

74) Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας

75) Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα

76) Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας

77) Κομμουνιστικό Κόμμα Τατζικιστάν

78) Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

79) Κόμμα Εργασίας, Τουρκία (ΕΜΕΠ)

80) Κομμουνιστικό Κόμμα Φινλανδίας

81) Κομμουνιστική Επανίδρυση Πουέρτο Ρίκο

82) Κομμουνιστική Πρωτοβουλία Μολδαβίας

83) Πόλος Κομμουνιστικής Αναγέννησης Γαλλία

84) Ιδρυμα για τη Μελέτη Προβλημάτων Μετάβασης στο Σοσιαλισμό, Ιταλία

85) ΠΛΟ Παλαιστίνης

86) Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης

87) Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης

88) Κόμμα ΜΠΑΑΘ Συρίας

89) Μέτωπο ΠΟΛΙΣΑΡΙΟ Δυτική Σαχάρα

90) Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, Νότια Αφρική

Μεγάλη είναι η Διεθνής Διάσταση του 18ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που σήμερα ολοκληρώνει τις εργασίες του.

Η συμμετοχή στις εργασίες του αντιπροσωπειών από 90 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα και Εθνικοαπελευθερωτικά Κινήματα από 72 χώρες - αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος στα τελευταία Συνέδρια του ΚΚΕ - μιλάει από μόνος του, όχι μόνο για το ιδιαίτερα υψηλό κύρος, με το οποίο περιβάλλεται το ΚΚΕ από τα αδελφά κόμματα σε όλο το κόσμο, αλλά και για το αυξημένο ενδιαφέρον, με το οποίο το παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα αναμένει τις εκτιμήσεις, τις αποφάσεις, τα αποτελέσματα του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.

Τη μεγάλη διεθνή σημασία του Συνεδρίου υπογραμμίζει, επίσης, η Σύνοδος της Ομάδας Εργασίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που συνεδρίασε στις 17 του Φλεβάρη στην Αθήνα - στο περιθώριο του 18ου Συνεδρίου - και αποφάσισε σχετικά με τον τόπο, την ημερομηνία και το θέμα για την 11η Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Οπως ανακοινώθηκε, η Διεθνής Συνάντηση θα γίνει το Νοέμβρη του 2009 στην Ινδία, στην Κεράλα. Θα διοργανωθεί από το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) και το ΚΚ Ινδίας. Το βασικό της θέμα θα είναι «Η διεθνής καπιταλιστική κρίση και οι αγώνες των εργαζομένων και των λαών. Η διέξοδος και η πάλη των κομμουνιστών και του εργατικού κινήματος».

Ιδιαίτερης σημασίας και προσφοράς στην ανάπτυξη της διεθνούς αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς ήταν η συμμετοχή των αντιπροσωπειών στη μεγάλη συγκέντρωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στις 18 του Φλεβάρη στο γήπεδο του Απόλλωνα, στην Αθήνα, όπως και σε άλλες 11 συγκεντρώσεις μέχρι τις 21 του Φλεβάρη σε συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά, στην Ελευσίνα, στο Μενίδι, στην Πάτρα, στη Λάρισα και στη Χαλκίδα.

Τέλος, μια άλλη ιδιαίτερη στιγμή ήταν η συμμετοχή αντιπροσωπείας της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, με επικεφαλής τον Φερνάντο Ρεμίρεζ, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚ Κούβας και υπεύθυνο για τις Διεθνείς Σχέσεις, στις εργασίες του Συνεδρίου, όπως και οι συναντήσεις που είχε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων και των Οργανώσεων του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.

Η επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚ Κούβας συνέβαλε στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης προς τη σοσιαλιστική Κούβα, που φέτος γιορτάζει τα 50χρονα της Επανάστασης, όπως και στην πάλη ενάντια στο εμπάργκο και στην πολιτική διακρίσεων της ΕΕ απέναντι στο Νησί της Επανάστασης, στην απελευθέρωση των 5 Κουβανών αγωνιστών.

Η εκδήλωση, που έγινε στα πλαίσια των εκδηλώσεων διεθνιστικής αλληλεγγύης, που διοργανώθηκαν τις μέρες πραγματοποίησης του 18ου Συνεδρίου, ανέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ποιο είναι το ισχυρό όπλο των λαών απέναντι στον ιμπεριαλισμό.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι αντιπροσωπείες από: ΚΚ Κούβας, Κόμμα Βούλγαρων Κομμουνιστών, ΑΚΕΛ Κύπρου, ΚΚ Τουρκίας, Κόμμα του Λαού της Παλαιστίνης, ΚΚ Ισραήλ, ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό).

«Σήμερα εδώ εκφράζουμε μαχητικά την αλληλεγγύη μας στην πάλη των λαών της Βουλγαρίας, της Κύπρου, της Τουρκίας, της Παλαιστίνης, του Ισραήλ, της Ινδίας, του Πακιστάν, της Σοσιαλιστικής Κούβας», τόνισε, ανάμεσα σε άλλα, ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, καλωσορίζοντάς τους. «Στους καταπιεσμένους, τους καταδιωγμένους από την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Ενας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός. Δυναμώνουμε το διεθνισμό, που είναι φυσιογνωμικό στοιχείο της 90χρονης Ιστορίας του ΚΚΕ.

Εχει ιδιαίτερη σημασία για μας η πάλη των συντρόφων στις χώρες τους, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο που το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί γίνονται πιο επιθετικοί, όπως έκανε πρόσφατα το Ισραήλ με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Γάζα με το μακέλεμα του παλαιστινιακού λαού.

Την ώρα που δυναμώνουν οι επιθέσεις σε βάρος των λαών γίνεται προσπάθεια από τους ιμπεριαλιστές, τα αστικά κόμματα και τον οπορτουνισμό να καλλιεργηθούν νέες αυταπάτες και ξεπερασμένα ιδεολογήματα. Προσπαθούν να πείσουν ότι στα πλαίσια μιας άλλης διαχείρισης του καπιταλισμού, κεντροδεξιάς ή κεντροαριστερής, νεοφιλελεύθερης ή σοσιαλδημοκρατικής, μπορούν να προσμένουν δήθεν καλύτερες μέρες οι εργαζόμενοι. Παράλληλα, συστηματικά δυναμώνουν ο αντικομμουνισμός, η εργοδοτική τρομοκρατία και τα αντιδημοκρατικά μέτρα».

Ο εκπρόσωπος του ΚΚ Κούβας Φ. Ραμίρεζ, με το τέλος της ομιλίας του, έδωσε ως δώρο, το οποίο παρέλαβε ο Δ. Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, μια αφίσα με τη σημαία της Κούβας και τον Φιντέλ Κάστρο με το όπλο περασμένο στον ώμο, σύμβολο της Κουβανικής Επανάστασης. Αναμνηστικά δώρα παραδόθηκαν εκ μέρους του ΚΚΕ σε όλους τους ξένους αντιπροσώπους.

Μετά το τέλος των ομιλιών, ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με την Σύλβια Καπερνάρου να ερμηνεύει επαναστατικά τραγούδια και στίχους που υμνούσαν την αλληλεγγύη των λαών. Λίγα λεπτά πριν το τέλος της εκδήλωσης, τα μέλη των ξένων αντιπροσωπειών ανέβηκαν στην κεντρική εξέδρα. Σήκωσαν ψηλά τις γροθιές τους. Ολο το στάδιο στάθηκε όρθιο. «Εμπρός της Γης οι κολασμένοι...», βγαίνει από τα χείλη χιλιάδων κομμουνιστών. Ο Υμνος της Διεθνούς «πλημμυρίζει» την ατμόσφαιρα...

Απλώθηκαν σε όλη την Ελλάδα οι εκδηλώσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης, που πραγματοποιήθηκαν παράλληλα με τις εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με τη συμμετοχή των αντιπροσωπειών των 90 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων και Εθνικοαπελευθερωτικών Κινημάτων που παίρνουν μέρος στις εργασίες του Συνεδρίου. Συγκεκριμένα:

-- «Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός». Με αυτό το σύνθημα υποδέχτηκαν τις αντιπροσωπείες από το ΚΚ Φινλανδίας, το Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών, το Κόμμα Εργατών Βελγίου, το Λαϊκό Μέτωπο Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, το ΚΚ Κολομβίας και την Κομμουνιστική Επανίδρυση Πουέρτο Ρίκο οι κομμουνιστές της Αχαΐας στην Πάτρα, σε μιαν ιδιαίτερη, ζεστή, συντροφική εκδήλωση φιλίας και αλληλεγγύης, που διοργανώθηκε προς τιμήν τους.

-- Στη Λάρισα, στην κατάμεστη αίθουσα του «Χατζηγιάννειου» Πνευματικού Κέντρου, υποδέχτηκαν τις αντιπροσωπείες των ΚΚ Βενεζουέλας, ΚΚ Βραζιλίας, Μπάαθ Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Συρίας, ΚΚ Καναδά, ΚΚ Μακεδονίας, Γαλλικού ΚΚ και Κόμματος του Λαού του Παναμά.

-- Στο κατάμεστο θέατρο «Παπαδημητρίου», στο κέντρο της Χαλκίδας, βρέθηκαν οι αντιπρόσωποι από το ΚΚ Δανίας, το Νέο ΚΚ Ρουμανίας, το ΚΚ Σλοβακίας, το Κόμμα Κομμουνιστών Σερβίας και το ΚΚ Παλαιστίνης.

-- Μια ενδιαφέρουσα και συγκινητική εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης έγινε στο Αιγάλεω, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Γιάννης Ρίτσος», με συμμετοχή εκπροσώπων του ΚΚ Βιετνάμ, του Κόμματος για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό Αλγερίας, του ΚΚ Συρίας, του Δημοκρατικού Μετώπου Απελευθέρωσης Παλαιστίνης, του ΚΚ Νορβηγίας, του Νέου ΚΚ Ολλανδίας, του Νέου ΚΚ Γιουγκοσλαβίας και του Μετώπου Πολισάριο - Δυτική Σαχάρα.

-- Το σύνθημα «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο Σοσιαλισμός», τράνταξε την αίθουσα του Δημαρχείου της Καλλιθέας, όπου βρέθηκαν οι αντιπροσωπείες του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ουγγαρίας, του ΚΚ Λευκορωσίας, του ΚΚ Τατζικιστάν, του ΚΚ Συρίας, του Κινήματος Λαϊκής Αντίστασης Μολδαβίας, του ΚΚ Γερμανίας και του ΚΚ Ισπανίας.

-- Στο Δημαρχείο της κόκκινης Καισαριανής συμμετείχαν το Κόμμα Εργατών Κορέας, το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, το Ιορδανικό ΚΚ, το ΚΚ των Λαών Ισπανίας, το Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας και το Ρουμάνικο ΚΚ.

-- Στο Μενίδι, στο Συνδικάτο Οικοδόμων Μενιδίου συμμετείχαν το ΚΚ Ουκρανίας, το ΕΚΚ Γεωργίας, το ΕΜΕΠ Τουρκίας, το ΚΚ Αλβανίας, το ΚΚ Μάλτας, το ΚΚ Βρετανίας, ο Πόλος για την Κομμουνιστική Αναγέννηση Γαλλίας, το ΚΚ Εσθονίας, το ΚΚ Αρμενίας.

-- Στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας συμμετείχαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λετονίας, το ΚΚ Κίνας, το Νέο ΚΚ Βρετανίας, το Αιγυπτιακό ΚΚ, η Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης και το ΚΚ Βουλγαρίας.

-- Στον Πειραιά, στα Γραφεία της ΚΟΠ, υποδέχτηκαν το Πορτογαλικό ΚΚ, το ΚΚΡΟ Ρωσίας, το Νοτιοαφρικάνικο ΚΚ, το ΚΚ Ινδίας, το ΚΚ Βραζιλίας, το Τουντέχ Ιράν.

-- Στην ανταρτομάνα Κοκκινιά, στο Δημαρχείο, υποδέχτηκαν το Κόμμα των Κομμουνιστών Μεξικού, το PLO Παλαιστίνης, το ΚΚ Δανίας, το ΚΚ Ιρλανδίας, το Κόμμα των Κομμουνιστών Καταλονίας, το Περουβιάνικο ΚΚ.

- Στο Δημαρχείο, στο Ιλιον, συναντήθηκαν με τις αντιπροσωπείες του ΚΚ Λουξεμβούργου, του ΚΚ Βοημίας - Μοραβίας, Τσεχίας, του ΚΚ Σρι Λάνκα, του Σουηδικού ΚΚ, του ΚΚ Πακιστάν, του ΚΚ Πολωνίας, του Ρουμανικού ΚΚ, του Κόμματος Εργασίας Τουρκίας.

Μέσ' στον ορυμαγδό γλιστράνε οι ειδήσεις, φριχτοί ανακλαστήρες μιας φριχτότερης πραγματικότητας. Δεν προλαβαίνεις ούτε να τις μάθεις, ούτε να διδαχτείς απ' αυτές, προβάλλοντάς τες στη γιγαντοοθόνη της πραγματικής ζωής. Στέκομαι άφωνη σχεδόν μπροστά σε μια που δεν αναπαράχθηκε όσο θα έπρεπε, ίσως γιατί δεν άντεξαν ούτε οι σκεπτόμενοι αστοί το βαθύ τρομοκρατικό της περιεχόμενο.

Η φυλακή, στην οποία έστελναν κατά συρροή νέους κυρίως παραβάτες του νόμου, με εξοντωτικές ποινές, είναι ιδιωτική. Μία από τις πάμπολλες στις ΗΠΑ. Και επιδοτείται για κάθε κρατούμενο. Με το κεφάλι, δηλαδή. Ητοι, κάποιος υπάρχει, που τον ρωτάνε τι δουλειά κάνεις κι απαντάει ότι είναι επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης φυλακής!..

Οι δικαστές, λοιπόν, χρηματίζονταν από τον επιχειρηματία, ώστε να του στέλνουν πρώτη ύλη νέους και να μεγαλώνει το επιδοματικό του κεφάλαιο. Σε διάστημα 4 ετών, οι δυο δικαστές έστειλαν στη φυλακή 2.000 (!) νέους με εξοντωτικές για τα αδικήματά τους ποινές. Ολες οι υποθέσεις θα επανεξεταστούν, λέει το σύστημα.

Ουδείς θα κοστολογήσει τις κατεστραμμένες ζωές. Ουδείς θα δει το ...νομιμοποιημένο πρόσωπο του καπιταλιστή δημίου. Η πρόοδος αύριο θα είναι τα ιδιωτικά Γκουαντάναμο. Αυτήν την είδηση ας την κατεβάσουμε εκεί που τόσο εύκολα μιλάνε για τη νεολαία, για το άσυλο, για τη χειραγώγησή της με τη βία μέσα της κι απέναντί της. Ευρωεκλογές έρχονται. Κι όπως δείχνει η Ιστορία, ό,τι «καλό» γίνεται στις ΗΠΑ περνάει τον Ατλαντικό και γίνεται κι ευρωπαϊκό παιχνίδι ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Σαρώστε τους εγκαίρως.