Την πείρα που μεταφέρθηκε από τις αντιπροσώπους στο πρόσφατο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας συνεχίζει να καταγράφει ο «Ριζοσπάστης». Στα αποσπάσματα των ομιλιών που δημοσιεύονται παρακάτω, ξεχωρίζουν η δράση των Συλλόγων και Ομάδων στο μέτωπο της Παιδείας, οι πρωτοβουλίες για τις νέες μητέρες, οι προσπάθειες για να ενταχθούν στην κοινωνική δράση οι αγρότισσες. Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η πείρα από τη συμβολή Συλλόγων και Ομάδων στην οργάνωση των πληγέντων από φυσικές καταστροφές, για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους.

Στον Αλιμο έχουμε δώσει μεγαλύτερη προτεραιότητα στην Παιδεία. Πηγαίνουμε σταθερά εξορμήσεις στα σχολεία και συζητάμε με τις μητέρες. Πέρυσι, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η Ομάδα μας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις καταλήψεις που έκαναν οι μαθητές. Μέσα στην πρώτη καραντίνα η δημοτική αρχή Αλίμου έβαλε κάμερες στα προαύλια Γυμνασίων και Λυκείων. Πήραμε μια σειρά πρωτοβουλίες για να αναδείξουμε το ζήτημα. Κάναμε παράσταση διαμαρτυρίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, πήγαμε σε όλα τα σχολεία και μιλήσαμε με τους καθηγητές, κάναμε ανοιχτή σύσκεψη σε συνεργασία με γονείς και εκπαιδευτικούς, μαζέψαμε υπογραφές προκειμένου οι κάμερες να βγουν. Φτιάξαμε αφίσες και γεμίσαμε τον Αλιμο. Με την έναρξη των καταλήψεων σταθήκαμε δίπλα στους μαθητές και στα δίκαια αιτήματά τους, ένα από τα οποία ήταν να φύγουν οι κάμερες. Πηγαίναμε καθημερινά στα σχολεία, μιλήσαμε με μαθητές και εκείνοι κατάλαβαν πως είμαστε στο πλευρό τους, μας εμπιστεύθηκαν. Μόλις μας έβλεπαν, μας ζητούσαν να τους δώσουμε τις αφίσες μας για να τις βάλουν και μέσα στα σχολεία.

Φέτος με την έναρξη της σχολικής χρονιάς πήγαμε στα σχολεία με τις ανακοινώσεις της Ομοσπονδίας και αναδείξαμε τον νέο αντιεκπαιδευτικό νόμο για την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας. Την προηγούμενη βδομάδα κάναμε εκδήλωση γι' αυτό το θέμα. Οι γονείς μάς γνωρίζουν και ακούν με προσοχή αυτά που τους λέμε. Μάλιστα, σε Δημοτικό σχολείο που πήγαμε για να προπαγανδίσουμε την εκδήλωση, μας είπαν μητέρες ότι μας περίμεναν για να τις ενημερώσουμε. Φαντάζεστε αυτό πώς μας έκανε να «ψηλώσουμε» ακόμα παραπάνω, να πάρουμε δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Είδαμε πως όταν στοχεύουμε σε έναν χώρο και επιμένουμε, έχει αποτέλεσμα (...)

Το κίνημα είναι ανθρώπινες σχέσεις, είναι σεβασμός και εμπιστοσύνη στη συναγωνίστρια, στον συναγωνιστή σου. Της δίνουμε το χέρι και σηκώνεται, να παλέψουμε μαζί για τη ζωή που μας αξίζει. Για να κάνει μια γυναίκα το βήμα, χρειάζεται να την κάνουμε να δει τη «μαγεία» του συλλογικού αγώνα. Αυτήν τη «μαγεία» που υπάρχει εδώ μέσα αυτές τις μέρες.

Από το προηγούμενο Συνέδριο ο Σύλλογός μας μέτρησε βήματα στην οργάνωση νέων γυναικών (...) Με γνώμονα την ανάγκη να γνωρίσουμε όσες περισσότερες μαμάδες μπορούσαμε, καθιερώσαμε στον χώρο του Συλλόγου σταθερές συναντήσεις με μαμάδες της περιοχής και τα παιδιά τους. Ξεκινήσαμε δραστηριότητες με κατασκευές για μικρά παιδιά. Τα παιδιά απασχολούνταν δημιουργικά και οι μαμάδες έβρισκαν την ευκαιρία να πιουν έναν καφέ και να συζητήσουν για θέματα που τις αφορούν (...) Περάσαμε πολλές δημιουργικές ώρες με τα παιδιά, ασχοληθήκαμε με θέματα όπως ο πόλεμος, η επέτειος του Πολυτεχνείου, παίξαμε κουκλοθέατρο και πολλά άλλα. Αναδείχθηκε η ανάγκη των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους να γεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο δημιουργικά, μια ανάγκη που δεν μπορεί να καλυφθεί αν σκεφτεί κανείς ότι στον δήμο μας δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα που να παρέχεται δωρεάν. Με αυτόν τον τρόπο αποκτήσαμε δεσμούς με γυναίκες που δεν θα γνωρίζαμε ποτέ, και μάλιστα κάποιες από αυτές έγιναν δραστήρια μέλη μας.

Θεωρούμε επίσης σημαντική παρακαταθήκη την παρέμβασή μας στις μαθήτριες και στις εκπαιδευτικούς, με τη γόνιμη συζήτηση που ανοίξαμε σε αρκετά σχολεία. Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν οι πολλές αφηγήσεις των παιδιών για τη ζωή - λάστιχο των μανάδων τους, για τις δυσκολίες να τα βγάλουν πέρα με τις τόσες υποχρεώσεις της καθημερινότητάς τους.

Τα μέλη της Ομάδας μας είμαστε κυρίως αγρότισσες, οπότε το πεδίο της δράσης μας βρίσκεται στην ύπαιθρο, στα χωράφια (...) Από την αρχή της δημιουργίας μας αναπτύξαμε κοινή δράση και συμπόρευση με τους Αγροτικούς Συλλόγους της περιοχής.

Ο Αγροτικός Σύλλογος έχει ήδη ένα διεκδικητικό πλαίσιο που αφορά τις τιμές των προϊόντων, το Ασφαλιστικό, το Φορολογικό κ.λπ. Η Ομάδα Γυναικών ασχολείται με όλα τα ζητήματα που περιλαμβάνονται στο διεκδικητικό πλαίσιο του αγροτικού κινήματος, αλλά επικεντρώνεται σε ιδιαίτερα ζητήματα όπως η προστασία της μητρότητας, η φροντίδα των παιδιών, το επίδομα γέννας και το επίδομα άδειας μητρότητας για τις αγρότισσες (...) Τα παραπάνω δεν είναι γυναικεία υπόθεση. Αφορούν όλους! Οπως και ο Αγροτικός Σύλλογος πρέπει να σταματήσει να θεωρείται ανδρική υπόθεση. Τα ζητήματα που διεκδικεί αφορούν όλους!

Με κοινούς αγώνες πετύχαμε το αφορολόγητο για τους αγρότες στις μεγάλες κινητοποιήσεις και στα μπλόκα. Μαζί, έξω από τις πύλες του Κέντρου Υγείας Σοφάδων και του Νοσοκομείου Καρδίτσας, απαιτήσαμε με συχνές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια και συμβάλαμε με την αγωνιστική μας πίεση στην επαναλειτουργία δύο κλινικών, της Παιδιατρικής και της Μαιευτικής, στην πρόσληψη μόνιμων παιδιάτρων, μαιευτήρων και ρευματολόγου. Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για δωρεάν Υγεία για όλους, αφού τα προβλήματα εξακολουθούν να είναι μεγάλα.

Προσπαθήσαμε και πετύχαμε να ενώσουμε τα μετερίζια μας. Μπολιάσαμε τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας που αφορούν την αγροτική οικογένεια. Η κοινή αυτή δράση σπάει προκαταλήψεις και διευκολύνει τις αγρότισσες να ενταχθούν στους Αγροτικούς Συλλόγους, που είναι και το μεγάλο ζητούμενο.

Αυτήν την περίοδο είναι σε εξέλιξη η δράση της Ομάδας στα σεισμόπληκτα χωριά του Ηρακλείου, γύρω από την περιοχή του Αρκαλοχωρίου. Από την πρώτη στιγμή του καταστροφικού σεισμού βρεθήκαμε εκεί. Συνεχίσαμε σταθερά εδώ και έναν μήνα να πηγαίνουμε στις γυναίκες που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν άστεγες οι ίδιες και οι οικογένειές τους, αντιμέτωπες με την πλήρη αβεβαιότητα για το μέλλον τους. Κουβεντιάζουμε μαζί τους για την ανάγκη να οργανώσουν τις διεκδικήσεις τους τόσο για την άμεση επίλυση του προβλήματος στέγασης, την επαναλειτουργία των σχολείων, όσο και για την πλήρη αποζημίωση των πληγέντων, χωρίς άτοκα δάνεια. Ταυτόχρονα μαγειρέψαμε, μαζέψαμε και μαζεύουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από μαθητές, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους. Ενα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στηρίζει τους σεισμόπληκτους, όχι ως φιλανθρωπία αλλά για να δώσουμε δύναμη, να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, να διεκδικήσουν πίσω τη ζωή τους.

Καταδείξαμε τις ευθύνες του κράτους, της Περιφέρειας, των δήμων, που δεν έχουν πάρει κανένα μέτρο όλο το προηγούμενο διάστημα σε μια έντονα σεισμογόνο περιοχή, να θωρακίσουν τα χωριά, τις πόλεις, με βάση τα επιστημονικά επιτεύγματα της Μηχανικής. Γιατί η αντισεισμική θωράκιση και αντίστοιχα η αντιπλημμυρική προστασία δεν είναι πολυτέλεια (...) Βάλαμε στο «κάδρο» το ζήτημα ότι η δική μας πάλη πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τον κρατικό μηχανισμό. Δηλαδή, τις τελευταίες αυτές βδομάδες που οργανώσαμε την αλληλεγγύη δώσαμε ώθηση στον προβληματισμό «και τώρα τι;», «ποιος θα μας σώσει;», μαζί με την Επιτροπή Σεισμόπληκτων.

Οι σύγχρονες πλευρές της ανισοτιμίας των γυναικών, ιδιαίτερα σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, εμφανίζονται πολλαπλάσιες. Ετσι κι αλλιώς δεν μπορούν να κρυφτούν όταν μιλάμε για την επιβίωση, που είναι η βασικότερη ανάγκη για τις γυναίκες που ψάχνουν σπίτι, εισόδημα, σχολεία για τα παιδιά τους. Αντικειμενικά η επιμονή στο περιεχόμενο της διεκδίκησης είναι βασικό καθήκον των Ομάδων και των Συλλόγων. Δεν είναι δηλαδή μόνο με ποια μορφή, είναι και με τι περιεχόμενο θα οργανώσουμε αγώνες που θα πατάνε στις ανάγκες των γυναικών του μόχθου.

Για εμάς η 23η Ιουλίου 2018 είναι για πάντα χαραγμένη στην καρδιά και την ψυχή μας. Μέρα ανείπωτης τραγωδίας. 102 νεκροί, σπίτια, ζώα και περιβάλλον κατεστραμμένα (...) Αποφασίσαμε να οργανώσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πυρόπληκτους και στήσαμε, οι Ομάδες Γυναικών της περιοχής μαζί με το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, το Στέκι Αλληλεγγύης στη Νέα Μάκρη, μέσα στην πυρόπληκτη περιοχή (...)

Το Στέκι δέχτηκε από την πρώτη στιγμή ενεργή συμπαράσταση. Εγινε λοιπόν το κοινό μας σπίτι. Ενας χώρος προσωρινής ανακούφισης των πληγέντων, αλλά και ενημέρωσης και συλλογικής δράσης (...) Ξεκινήσαμε αμέσως να οργανώνουμε κλιμάκια, να πηγαίνουμε σπίτι - σπίτι, να ενημερώνουμε με ντουντούκα, να μαθαίνουμε τις ανάγκες, τα προβλήματα. Κάναμε παρεμβάσεις σε δήμους, στην Περιφέρεια και στη Βουλή, απαιτώντας την άμεση ανακούφιση και ουσιαστική αποκατάσταση (...) Παλέψαμε για να πάρουν όλα τα παιδιά των πυρόπληκτων οικογενειών στους παιδικούς σταθμούς. Οργανώσαμε την αλληλεγγύη και μοιράσαμε σχολικά είδη μέσα στις κατασκηνώσεις όπου διέμεναν οι οικογένειες. Τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς, μαζί με το Εργατικό Κέντρο κάναμε γιορτή σε κατασκήνωση για μικρούς και μεγάλους (...)

Μας χρειάστηκε ο λαός της περιοχής, και χωρίς δεύτερη σκέψη παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Νιώσαμε ότι στα δύσκολα μας στηρίζουν και είναι δίπλα μας άνθρωποι που δεν τους είχαμε στον νου μας. Μέσα από τις δυσκολίες και τα λάθη στη δράση, η εμπειρία που αποκτάμε είναι μεγάλο μάθημα. Στα δύσκολα χρειάζεται συλλογική δουλειά, σχεδιασμός. Συναντήσαμε πάνω από 100 γυναίκες πυρόπληκτες και γυναίκες που εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους. Οι Ομάδες μας πάτησαν πιο δυνατά στις περιοχές μας.