Μια μικρή αλλά σημαντική νίκη είχε το προηγούμενο διάστημα η Ομάδα Λοκρών της ΟΓΕ, μαζί με τους γονείς των παιδιών του Νηπιαγωγείου της Τραγάνας. Οι αγωνιστικές τους πρωτοβουλίες είχαν ως αποτέλεσμα να γίνουν δεκτά όλα τα νήπια και τα προνήπια στο σχολείο αντί να γίνει κλήρωση για τις διαθέσιμες θέσεις και να σταλεί δεύτερη παιδαγωγός, προκειμένου να δημιουργηθούν δύο τμήματα. Στις κινητοποιήσεις και τις παρεμβάσεις που «απλώθηκαν» σε ένα χρονικό διάστημα αρκετών μηνών, η Ομάδα της ΟΓΕ έβαλε τη δική της σφραγίδα. Για την πείρα που αποκόμισε η Ομάδα, μιλά στο «Ριζοσπάστη» η πρόεδρός της, Χρυσάνθη Ζάρκα.

Η δραστηριότητα των τελευταίων μηνών, στην οποία πήραν μέρος δεκάδες μητέρες, καθώς και τα αποτελέσματα που τελικά έφερε, ήρθαν μετά από συστηματική, διαρκή, επίμονη προσπάθεια. Οπως εξηγεί, ήδη από το Σεπτέμβρη του 2014, η Ομάδα έθεσε στόχο να διευρυνθεί με περισσότερες νέες μητέρες, καθώς μέχρι τότε στις πρωτοβουλίες της συσπειρώνονταν λιγοστές. Ετσι, αποφάσισαν να επικεντρώσουν τη δράση τους στα σχολεία: «Με το υλικό που είχε επεξεργαστεί κεντρικά η ΟΓΕ για τη σχολική χρονιά που τότε ξεκινούσε, απευθυνθήκαμε στα σχολεία. Σχεδιάσαμε και υλοποιήσαμε δεκάδες εξορμήσεις, που μας έδωσαν την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους εκπαιδευτικούς, να γνωρίσουμε με λεπτομέρειες την κατάσταση και τα προβλήματα στα σχολεία της περιοχής. Συγκεντρώσαμε υλικό και στοιχεία, καταγράψαμε τις ελλείψεις και ήμασταν πλέον σε θέση να αναδείξουμε τόσο τα προβλήματα όσο και τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Σε συνέχεια της προσπάθειας αυτής, οργανώσαμε εκδήλωση στη Λάρυμνα με θέμα "τι σχολείο θέλουμε", ενώ καλέσαμε σε σύσκεψη νέες μητέρες στην Τραγάνα».

Οι προσπάθειες της Ομάδας εστίασαν στην ανάδειξη της αξίας του συλλογικού αγώνα και διεκδίκησης των μητέρων, μέσα από Συλλόγους Γονέων που θα έχουν τέτοιο προσανατολισμό. «Στη συζήτηση αυτή αξιοποιήσαμε το υλικό της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), προσπαθώντας να αναδείξουμε την ανάγκη να υπάρχουν ενεργοί και διεκδικητικοί σύλλογοι, να παίρνουν μέρος οι μητέρες σε αυτούς, να παλεύουν και να διεκδικούν λύσεις», αναφέρει.

Τα αποτελέσματα δεν ήταν ούτε γρήγορα ούτε θεαματικά, όμως η Χρ. Ζάρκα τονίζει πως οι γυναίκες της Ομάδας δεν απογοητεύτηκαν, δε σταμάτησαν την προσπάθεια, ούτε άφησαν το θέμα στην άκρη. Μετά από κάποιους μήνες, ενώ η σχολική χρονιά πλησίαζε στο τέλος της, ο απολογισμός που έκαναν, δικαίωσε την επιμονή τους: «Από τις πρώτες κουβέντες, που αναγκαστικά γίνονταν ανάμεσα σε παιδιά που γκρίνιαζαν, με μητέρες που πήγαιναν από το ένα θέμα στο άλλο, φτάσαμε πλέον - επτά περίπου μήνες μετά - να συζητάμε σε σταθερή βάση με γυναίκες που μας κοιτάνε στα μάτια, που μας ακούνε και μας λένε τη γνώμη τους, που συμμετέχουν σε δράσεις διεκδίκησης. Σίγουρα, αυτό δεν αφορά το σύνολο των γυναικών που απευθυνθήκαμε, αρκετές όμως στέκονταν πια δίπλα μας, αποτελούν ένα σημαντικό πυρήνα».

Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, εμφανίστηκε το πρόβλημα που απασχόλησε έντονα τους γονείς των νηπίων και προνηπίων της Τραγάνας. Τα παιδιά που θα έπρεπε να φοιτήσουν το ερχόμενο έτος στο Νηπιαγωγείο του χωριού, δηλαδή τη χρονιά που ξεκίνησε το Σεπτέμβρη, έφταναν τα 32. Ομως, το Νηπιαγωγείο είναι μονοθέσιο, πράγμα που σήμαινε πως δε θα μπορούσε να τα εγγράψει όλα. Τη «λύση» θα έδινε η διεξαγωγή κλήρωσης, με βάση τα αποτελέσματα της οποίας τα «τυχερά» προνήπια θα πήγαιναν στο σχολείο, ενώ κάποια άλλα θα έπρεπε να περιμένουν την επόμενη χρονιά. «Το δικαίωμα των παιδιών μας στην Προσχολική Αγωγή, στη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, δεν μπαίνει σε διαπραγματεύσεις και κληρωτίδες»: Αυτό ήταν το κάλεσμα που απηύθυνε η Ομάδα της ΟΓΕ στις μητέρες, στους γονείς, κάλεσμα που βρήκε σιγά - σιγά αποδέκτες.

«Η πλειοψηφία του Συλλόγου Γονέων δε συμφωνούσε να οργανωθούν κινητοποιήσεις, αλλά περιοριζόταν σε συζητήσεις με τους αρμόδιους, οι οποίοι με τη σειρά τους καθησύχαζαν τους γονείς πως θα βρεθεί λύση. Αυτό ήταν τροχοπέδη στη δουλειά που θα μπορούσε να γίνει μέσα στη χρονιά. Η δυσκολία αυτή ξεπεράστηκε όταν το Μάη οι γονείς έφτιαξαν ένα Συντονιστικό Αγώνα και ανέλαβαν δράση», λέει η Χρ. Ζάρκα και υπενθυμίζει ορισμένους από τους σταθμούς της δράσης αυτής: Το Μάη έγινε παράσταση διαμαρτυρίας σε εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου από τις μητέρες που έφτιαξαν πικέτες με συνθήματα γραμμένα στα ελληνικά και στα αλβανικά, διάβασαν το κείμενο διαμαρτυρίας τους στο μικρόφωνο και το μοίρασαν στους παρευρισκόμενους, ανακοίνωση που επίσης είχαν φροντίσει να μεταφράσουν στις γλώσσες των γονιών. Μέσα στο καλοκαίρι, οργανώθηκε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. «Εμείς δε θα στείλουμε κανένα παιδί στο νηπιαγωγείο αν γίνει κλήρωση», ξεκαθάρισε η μητέρα που μίλησε εκπροσωπώντας όλους τους γονείς. Η παρέμβαση είχε αποτέλεσμα να τεθεί το ζήτημα σε συζήτηση προ ημερησίας διάταξης και να παρθεί σχετική απόφαση, ενώ οι μητέρες επανήλθαν πολλές φορές με κινητοποιήσεις στο Δήμο. Ακόμα και τη μέρα που ξεκίνησε η σχολική χρονιά, ενώ ακόμα δεν είχε δοθεί λύση, οι γονείς έκαναν συνέλευση και επιβεβαίωσαν την απόφασή τους να μην αποδεχτούν την απαράδεκτη πρακτική της κλήρωσης. Η αποφασιστικότητά τους είχε ως αποτέλεσμα λίγες μέρες μετά να σταλεί δεύτερη παιδαγωγός και να χωριστούν τα παιδιά σε δύο τάξεις, να μη μείνει κανένα εκτός σχολείου, ούτε και να μπει το δικαίωμα στην Προσχολική Αγωγή σε κλήρωση.

Σε όλα αυτά οι μητέρες είχαν ιδιαίτερη συμβολή και η Ομάδα της ΟΓΕ έβαλε τη δική της σφραγίδα. «Παρά τη μικρή αλλά σημαντική μας νίκη, το πρόβλημα δεν έχει λυθεί, παρά μόνο προσωρινά, για την τρέχουσα σχολική χρονιά», τονίζει η Χρ. Ζάρκα και εξηγεί: «Το Νηπιαγωγείο παραμένει μονοθέσιο και η δεύτερη παιδαγωγός δεν είναι δεδομένο ότι θα υπάρχει και την επόμενη χρονιά. Επιπλέον, το πρόβλημα μπορεί να μεταφερθεί του χρόνου στο Δημοτικό, όπου θα πρέπει να φοιτήσουν τα σημερινά νήπια, όπου επίσης υπάρχουν ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι λείπουν οι ειδικότητες αλλά και οι δάσκαλοι υποδοχής, που είναι απαραίτητοι σε μια περιοχή που ζει σημαντικός αριθμός οικογενειών μεταναστών».

Η δραστηριότητα, λοιπόν, δε σταματά εδώ, ούτε και εξαντλείται στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Η Χρ. Ζάρκα επισημαίνει ότι οι μήνες που πέρασαν, άνοιξαν δρόμους επικοινωνίας με πολλές γυναίκες και εμπλούτισαν τη δράση της Ομάδας: «Καλέσαμε τις νέες μητέρες και μιλήσαμε για την ΟΓΕ, για τις δράσεις μας. Οσον αφορά το συγκεκριμένο πρόβλημα, δεν επαναπαυτήκαμε από το θετικό αποτέλεσμα που έφερε η κινητοποίηση. Κάναμε ένα βήμα παραπέρα και οργανώσαμε πρόσφατα εκδήλωση - συζήτηση με θέμα την Προσχολική Αγωγή, στην οποία συζητήσαμε με δεκάδες γονείς πιο ολοκληρωμένα τις θέσεις και τις διεκδικήσεις μας. Προσπαθήσαμε να προβληματίσουμε τις μητέρες γύρω από τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, να εξηγήσουμε πώς αυτή δεν αποτελεί αποκλειστικά υπόθεση της οικογένειας και ευθύνη της μητέρας, αλλά πρέπει να είναι υπόθεση της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που θα φροντίζει να παρέχει δημόσιες και δωρεάν υποδομές και υπηρεσίες στην οικογένεια, στη μητέρα και το παιδί.

Στις συχνές συναντήσεις μας μιλήσαμε με τις γυναίκες για όλα: Για το σπίτι, τη δουλειά, την ανεργία, την υγεία, τα παιδιά. Τις ακούσαμε. Γνωρίσαμε καλύτερα τα προβλήματα που τις απασχολούν. Στο επίκεντρο βρέθηκαν μια σειρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες, από τα διόδια που αναγκάζονται να πληρώνουν, μέχρι την κατάσταση που επικρατεί στο Κέντρο Υγείας. Ας σημειώσουμε ως ενδεικτικό στοιχείο ότι πολλές γυναίκες είναι εργαζόμενες ή απολυμένες από την επιχείρηση "Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες" που δραστηριοποιείται στην περιοχή, αντιμετωπίζουν την απληρωσιά για πολλούς μήνες. Και στην πρόσφατη εκδήλωση, λοιπόν, αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα ως αλληλεγγύη στις οικογένειές τους».

«Χρειάζεται πολλή δουλειά, καθημερινή προσπάθεια, που πρέπει να γίνεται από μας αγόγγυστα, με υπομονή, σπυρί - σπυρί και βήμα - βήμα», είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει.