Οι πρόσφατες εξελίξεις εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σύνολο μέτρων που αγκαλιάζουν όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος. Με αφορμή τα παραπάνω, το προεδρείο της ΟΓΕ έχει επεξεργαστεί αναλυτικό κείμενο για την Παιδεία. Με εργαλείο το κείμενο αυτό οι Σύλλογοι και οι Ομάδες οργανώνουν το άνοιγμα και τις πρωτοβουλίες τους σχετικά με τα ζητήματα της Παιδείας. Συζητούν με τους γονείς και ιδιαίτερα τις μητέρες, που αναγκάζονται να ακριβοπληρώνουν τα φροντιστήρια, για να μπορέσουν τα παιδιά τους να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του σχολείου - εξεταστικού κέντρου. Με τις μαθήτριες και τους μαθητές, που βλέπουν τη ζωή τους να στριμώχνεται ανάμεσα στο σχολείο και το φροντιστήριο. Με τις σπουδάστριες στις σχολές της επαγγελματικής εκπαίδευσης, πολλές από τις οποίες παλεύουν να συνδυάσουν το σχολείο και το μεροκάματο. Μάλιστα, η ΟΓΕ επισημαίνει ότι οι σπουδάστριες στις επαγγελματικές σχολές βρέθηκαν στο επίκεντρο της επίθεσης, αφού αρκετές από τις ειδικότητες που καταργήθηκαν, για παράδειγμα αυτές που αφορούν επαγγέλματα υγείας και πρόνοιας, γραφικών τεχνών, κομμωτικής και αισθητικής, συγκεντρώνουν κατά πλειοψηφία γυναίκες.

«Γιατί όλα αυτά τα μέτρα στην Παιδεία;», είναι το ερώτημα που θέτει η ΟΓΕ και επιδιώκει να συζητήσει γύρω από αυτό με τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. «Το ζήτημα της Παιδείας είναι κατ' εξοχήν πολιτικό και συνδέεται άμεσα με τις σύγχρονες κάθε φορά ανάγκες του κεφαλαίου. Θέλουν να διαμορφώσουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο με σύγχρονο τρόπο να υπηρετεί την οικονομία, την ιδεολογία, τον καπιταλισμό στη φάση που βρίσκεται κάθε φορά», σημειώνει η ΟΓΕ και προσθέτει πως «το αποτέλεσμα των μέτρων θα είναι αύξηση του κόστους της μόρφωσης και ταυτόχρονα υποβάθμισή της και διαστρέβλωση του περιεχομένου της».

Ακόμα, η ΟΓΕ εξετάζει τις εξελίξεις στην Παιδεία σε σχέση με την ανισοτιμία των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων: «Οι εργαζόμενες γυναίκες, ως γνωστόν, στον καπιταλισμό υφίστανται την ταξική εκμετάλλευση (όπως όλη η εργατική τάξη), ταυτόχρονα με τη φυλετική καταπίεση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την ανισότιμη θέση τους. Με τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούν στην Παιδεία, η ανισοτιμία των γυναικών όχι μόνο θα διατηρηθεί, αλλά θα βαθύνει τόσο στο επίπεδο της οικονομίας (προσφέρονται περισσότερο για χρησιμοποίησή τους ως φθηνό, ευέλικτο προσωπικό στον κλάδο των υπηρεσιών για φροντίδα μελών της οικογένειας) όσο και στο επίπεδο της ιδεολογίας (με τις αναχρονιστικές, μεταφυσικές, θεολογικές αντιλήψεις σε συνδυασμό με τις σάπιες αξίες του συστήματος)».

Οι σύλλογοι και οι ομάδες αντιμετωπίζουν ως δική τους υπόθεση την παρέμβαση για τα ζητήματα της Παιδείας, καθώς η ενασχόληση με αυτά δεν είναι υπόθεση μόνο των εκπαιδευτικών, των γονιών, των μαθητών και σπουδαστών, αλλά όπως τονίζει η ΟΓΕ αφορά «πρώτ' απ' όλα την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των γυναικών και των νέων».

Ετσι, οι δυνάμεις της ΟΓΕ αναλαμβάνουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, προσδιορίζουν τις μορφές και το περιεχόμενο της παρέμβασής τους:

«Η ΟΓΕ έχει και αυτή ευθύνη για να διαφωτίσει τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για το γεγονός ότι επιδιώκουν να φτιάξουν μια Παιδεία που θα παράγει εργατικό δυναμικό με γνώσεις όσες τους χρειάζονται για να ανεβάσουν την εκμετάλλευση και το κέρδος. Θέλουν όμως το εργατικό δυναμικό να είναι πνευματικά και ιδεολογικά χειραγωγημένο. Από την προσχολική ακόμα ηλικία ξεκινάει η ταξική ταυτόχρονα με τη φυλετική διάκριση, επιδιώκοντας να διαμορφώσουν τη συνείδηση των ανθρώπων μέσω του περιεχομένου της Εκπαίδευσης γι' αυτό αλλάζουν και τις μεθόδους, τρόπους διδασκαλίας, τα βιβλία κλπ. Δηλαδή, επιδιώκουν οι μελλοντικοί εργαζόμενοι να μην είναι παθητικοί θεατές μιας πολιτικής αλλά να γίνουν ενεργητικοί υποστηρικτές της. Αυτά πρέπει να τα μάθουν οι γονείς που κάνουν θυσίες, σοβαρές υποχωρήσεις στη ζωή τους, κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να πληρώνουν φροντιστήρια για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ομως, ούτε η προσωπική προσπάθεια και θυσία της οικογένειας θα χει αντίκρισμα.

Η ΟΓΕ έχει υποχρέωση να ενημερώσει τις γυναίκες για όλα αυτά. Να φωτίσει συνολικά το πρόβλημα της Παιδείας με κριτήριο: Γνώση, μόρφωση από ποιον για ποιον. Να οργανώσει την πάλη με το υπόλοιπο ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα για απόκρουση των αντιδραστικών αλλαγών κυβέρνησης - ΕΕ. Να παλεύει για ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και στην κοινωνία με κριτήρια που διασφαλίζουν τις υλικές και τις πνευματικές σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων».

Η ΟΓΕ δεν περιορίζει τη δράση της στην πάλη ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα στο χώρο της Παιδείας, αλλά επιδιώκει να συμβάλλει στη συζήτηση με βάση ποιο είναι το σχολείο για το οποίο πρέπει να αγωνιστούν οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, ποια Παιδεία έχουν ανάγκη τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας και συνολικά ο λαός. Με δεδομένα τα παραπάνω, το κείμενο του προεδρείου συνοψίζει τους βασικούς άξονες της πρότασης για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό Σχολείο:

«Το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό Σχολείο, για το οποίο το ταξικό και ριζοσπαστικό κίνημα παλεύει, αποβλέπει στη μόρφωση όλων των ανθρώπων, χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις. Δε διαφοροποιείται για να υπηρετήσει την ταξική επιλογή. Γι' αυτό διαφέρει ριζικά και από το παραδοσιακό γενικό σχολείο και από το τεχνικοεπαγγελματικό, που αναπαράγουν τον ταξικό καταμερισμό εργασίας και την αντίθεση ανάμεσα στην πνευματική και χειρωνακτική εργασία. Απορρίπτει την αποσπασματική γνώση και την πρόωρη ειδίκευση, το διαχωρισμό θεωρίας και πράξης, της επιστήμης από την εφαρμογή της στη ζωή και την παραγωγή.

Η μεγάλη ανάγκη της βασικής εκπαίδευσης στην εποχή μας είναι ένα σχολείο με πολυτεχνικό ορίζοντα, που δε θα αναπτύσσει μονομερώς μια ικανότητα των νέων για απασχόληση, αλλά όλες τις ικανότητές τους. Θα μορφώνει πολύπλευρα την προσωπικότητά τους και θα διαπλάθει ανθρώπους ικανούς ν' αντιμετωπίσουν δημιουργικά την εργασία τους και τη ζωή τους, σε όποιο ή όποια επαγγέλματα μελλοντικά θα υπηρετήσουν.

Το εργατικό, λαϊκό κίνημα δεν αντιμετωπίζει τα πράγματα από τη σκοπιά του κεφαλαίου. Παλεύει να δημιουργηθούν οι συνθήκες, ώστε η τεχνολογία να χρησιμοποιείται προς το συμφέρον κι όχι σε βάρος του εργάτη, του αυτοαπασχολούμενου αγρότη και επαγγελματοβιοτέχνη. Η γνώση της τεχνολογίας δεν μπορεί να ξεκινά με την επαγγελματική ειδίκευση. Παλεύουμε στο Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό Σχολείο να ενσωματώνονται τα βασικά στοιχεία της τεχνικής όχι σαν εξειδίκευση αλλά σαν γενική προετοιμασία για τη ζωή, για να μαθαίνει ο νέος τις βάσεις της οικονομίας. Το σχολείο με τη βοήθεια της επιστήμης να μαθαίνει σταδιακά στους νέους ανθρώπους την κοινωνική ζωή, που πυρήνας της είναι η εργασία.

Γενικά, το πρόβλημα δεν είναι να προστεθούν κάποια μαθήματα για τη διδασκαλία της οικονομίας και της τεχνολογίας, αλλά να διαπερνά όλο το σχολικό πρόγραμμα σαν κεντρικός άξονας η αναγνώριση του ρόλου της εργασίας και της παραγωγής σαν την αφετηρία της επιστήμης και της ανθρώπινης κουλτούρας, τη βάση της κοινωνικής ζωής. Το σχολείο πρέπει ακόμη να επιδιώκει την αρμονική διαμόρφωση του ανθρώπου και γενικότερα να συμβάλλει, ώστε η ανθρώπινη προσωπικότητα να βρίσκει την ισορροπία της. Γι' αυτό, το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Βασικό Σχολείο πρέπει να είναι το σχολείο της κοινωνικής πράξης και της δράσης του μαθητή».