Το πιο σημαντικό είναι το κριτήριο με βάση το οποίο οι γυναίκες πρέπει να κρίνουν τα κυβερνητικά σχέδια για το Ασφαλιστικό, που έσπευσαν να χειροκροτήσουν οι εργοδοτικές ενώσεις, η ΕΕ. Το κριτήριο αυτό δεν μπορεί να είναι μόνο πόσο περισσότερα θα χάσουν, πόσο αυξάνονται τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, πόσο μειώνονται οι συντάξεις, πόσο ψαλιδίζονται οι παροχές, από το ένα αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο στο άλλο. Το δικό μας κριτήριο πρέπει να είναι οι σημερινές, οι σύγχρονες ανάγκες μας, οι δυνατότητες που υπάρχουν να γίνουν πράξη. Δηλαδή, με βάση την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερες ώρες, με αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, να συνταξιοδοτούμαστε οι γυναίκες στα 55 χρόνια και στα 50 όσες δουλεύουμε στα ΒΑΕ. Αυτή η λογική συγκρούεται με το κριτήριο που θέτουν οι εκμεταλλευτές του λαού, που αντιμετωπίζουν την Κοινωνική Ασφάλιση ως "κόστος" για το κράτος και την εργοδοσία.
Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις που πρέπει να προσανατολίζουν την πάλη των γυναικών, βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Στην υπόθεση αυτή προσπαθεί η ΟΓΕ να βάλει τη σφραγίδα της. Για τις χιλιάδες άνεργες γυναίκες, τις εργαζόμενες με "μαύρη" εργασία και "πεντάμηνα" προγράμματα, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις χαμηλοσυνταξιούχους, ο αγώνας για την Κοινωνική Ασφάλιση είναι μάχη ζωής», καταλήγει.
«Η υπέρογκη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, σε συνδυασμό με τη φορολεηλασία, οδηγούν σε λουκέτο και ανεργία ή σε "μαύρη" εργασία ακόμα περισσότερες αυτοαπασχολούμενες. Αυτό φέρνει με μια φράση το νέο αντιασφαλιστικό "πακέτο"», εξηγεί η Μαρία Φιλανταράκη και προσθέτει: «Οι επιπτώσεις της ανασφάλιστης εργασίας είναι γνωστές σε πολλές γυναίκες που ήδη τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος των εισφορών και μένουν χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Οι προληπτικές και διαγνωστικές εξετάσεις, το φάρμακο και ο γιατρός πολλές φορές είναι απαγορευτικά για τις αυτοαπασχολούμενες και για τα παιδιά τους. Αυτή την κατάσταση αντιμετωπίζουν και οι γυναίκες συμβοηθούντα μέλη σε οικογενειακές επιχειρήσεις. Οι αυτοαπασχολούμενες, λοιπόν, που γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει το "ξήλωμα" της Κοινωνικής Ασφάλισης, πρέπει να δώσουμε ηχηρό "παρών" στις κινητοποιήσεις».
Οσο για τις σημερινές ασφαλισμένες στον ΟΓΑ, η Ρούλα Χαλάτση υπογραμμίζει ότι πρώτες απ' όλους βρίσκονται ή απειλούνται να βρεθούν εκτός Ασφάλισης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συνταξιοδότηση, την ασφάλιση και την υγειονομική τους περίθαλψη. «Αυτή τη στιγμή, το 40% των αγροτών είναι ανασφάλιστοι, ποσοστό που θα γιγαντωθεί με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που να δίνουν μια εικόνα για το ποσοστό ανά φύλο. Η πείρα όμως των Συλλόγων Γυναικών της ΟΓΕ στην Καρδίτσα και σε άλλες περιοχές της ελληνικής υπαίθρου δείχνει ότι ο αριθμός των ανασφάλιστων γυναικών χτυπά "κόκκινο". Στο στόχαστρο βρίσκονται και οι νέοι άνθρωποι, γυναίκες και άντρες, που στράφηκαν τα τελευταία χρόνια σε αγροτικές εργασίες και καλλιέργειες», τονίζει. «Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η συνταξιοδότηση για τις ασφαλισμένες στον ΟΓΑ γίνεται ήδη στα 67 τους χρόνια, αλλά και τα εκρηκτικά προβλήματα στην Υγεία, με χωριά χωρίς Κέντρα Υγείας, αποψιλωμένα από προσωπικό και υποδομές. Οι Σύλλογοι της ΟΓΕ, όπως αυτοί της Καρδίτσας και της Σέκλιζας, ετοιμάζουν ανακοίνωση, προκειμένου να προχωρήσουμε σε πανεξόρμηση και πλατιά ενημέρωση των γυναικών της υπαίθρου, απευθύνοντας κάλεσμα οργάνωσης στους Συλλόγους Γυναικών της ΟΓΕ, στους Αγροτικούς Συλλόγους και στις αγροτικές κινητοποιήσεις που προετοιμάζονται».
Στην ανακοίνωση - κάλεσμα η ΟΓΕ αναφέρει: «Εργαζόμενη, άνεργη, συνταξιούχε, αυτοαπασχολούμενη, γυναίκα της υπαίθρου, νέα γυναίκα. Η ΟΓΕ σε καλεί σε γενικό ξεσηκωμό για το δικαίωμά μας στην Κοινωνική Ασφάλιση, στη ζωή που αξίζει σε μας και τις οικογένειές μας! Με τη δική μας οργάνωση, να στείλουμε αποφασιστικό μήνυμα αγωνιστικής απάντησης στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα!
Η πρόταση - σφαγείο των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν αφήνει καμιά μας απ' έξω. Ούτε τις σημερινές συνταξιούχους, ούτε τις αυριανές. Χτυπάει ιδιαίτερα τη νέα γενιά, τις νέες γυναίκες, που περιπλανιούνται από την ανεργία στην ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά, με τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.
Τσακίζει κυριολεκτικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης και τη μετατρέπει σε ατομική υπόθεση. Δεν αφορά μόνο τα συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα, αλλά συνδέεται άμεσα με τις παροχές Υγείας, Κοινωνικής Πολιτικής και Πρόνοιας. Αφορά την άδεια μητρότητας, ασθένειας, την προστασία από τον επαγγελματικό κίνδυνο, τις επαγγελματικές ασθένειες, από εργατικό ατύχημα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κάθε μέλους της λαϊκής οικογένειας. Αυτές τις κατακτήσεις δεν μας τις χάρισαν. Είναι αποτέλεσμα σκληρών αγώνων.
Η νέα αντιασφαλιστική επίθεση όχι μόνο διατηρεί τις αιματηρές μειώσεις της τάξης του 40% που υπέστησαν οι συνταξιούχοι την τελευταία πενταετία, αλλά χειροτερεύει και τους όρους υπολογισμού και επανυπολογισμού των συντάξεων, οδηγώντας σε νέες περικοπές. Οχι μόνο νομιμοποιεί τους προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους, αλλά προχωρά σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση.
Το "σπάσιμο" της κύριας σύνταξης, το τσάκισμα των επικουρικών και αναπηρικών συντάξεων, η σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ με βάση εισοδηματικά κριτήρια, είναι μόνο ορισμένες πλευρές της "χαριστικής βολής" που δίνεται στα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.
Με τις νέες προτάσεις της κυβέρνησης, οι γυναίκες της υπαίθρου, που δυσκολεύονται να πληρώσουν ακόμα και τις σημερινές ασφαλιστικές εισφορές, σταδιακά οδηγούνται μέχρι και σε τριπλασιασμό των ασφαλιστικών εισφορών. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται και οι αυτοαπασχολούμενες της πόλης.
Ηδη τρίβουν τα χέρια τους οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Υγεία, με τον αντιασφαλιστικό σχεδιασμό της κυβέρνησης.
Είναι πρόκληση, κυβερνητικά στελέχη να επικαλούνται τη "βιωσιμότητα" των ασφαλιστικών ταμείων, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αν κόπτονται τόσο πολύ, να επιστρέψουν τώρα όλα τα κλεμμένα, να αποδώσουν τις οφειλές κράτος και εργοδοσία.
Δεν τσιμπάμε στα ψέματά τους, που μιλάνε για "κοινωνική δικαιοσύνη". Εννοούν ισοπέδωση προς τα κάτω μισθών, συντάξεων, δικαιωμάτων, όπως έγινε και με την κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών.
Προετοιμαζόμαστε για δυναμική απάντηση με απεργιακή κινητοποίηση, μαζί με εκατοντάδες φορείς (σωματεία, συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, επιτροπές ανέργων, φοιτητικούς συλλόγους). Να τους κόψουμε το βήχα, δυναμώνοντας τους αγώνες μας για τις σύγχρονες ανάγκες μας».