Σε αγαστή συνεργασία, η Επιτροπή Πολιτισμού του Ευρωκοινοβουλίου και η Επιτροπή Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων κατέθεσαν προτάσεις, που ψηφίστηκαν τελικά από το Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με την «ενδυνάμωση των κοριτσιών στην ΕΕ μέσω της Εκπαίδευσης».

Είναι φανερό ότι επιταχύνουν όλο και περισσότερο την εξειδίκευση των πολιτικών της ΕΕ στις γυναίκες και μάλιστα τις νέες, από την πολύ μικρή ηλικία, μέσω της Εκπαίδευσης. Στόχο έχουν την όλο και μεγαλύτερη παρέμβαση στη συνείδηση των μελλοντικών εργαζομένων, γυναικών αλλά και αντρών, για τη συσκότιση των αιτιών που δημιουργούν τα προβλήματα, όπως η ανεργία, η φτώχεια, η αμορφωσιά, η κάθε μορφής υποβάθμιση στην καθημερινότητά τους σε όλους τους τομείς, αλλά και τη γυναικεία ανισοτιμία. Γι' αυτό και παρουσιάζουν σαν βασικές αιτίες τα στερεότυπα γύρω από το φύλο, τις λάθος αντιλήψεις και στάσεις, τον παραδοσιακό επαγγελματικό προσανατολισμό των γυναικών κ.λπ.

Αναδεικνύουν τα φαινόμενα σαν τις αιτίες των προβλημάτων, αρκεί να κρύψουν το ταξικό πρόσημο. Ολες οι γυναίκες δεν είναι το ίδιο. Υπάρχει χάσμα ανάμεσα στις γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών και των γυναικών της αστικής τάξης σε κάθε χώρα.

Αναφέρουν ότι «τα στερεότυπα των φύλων και ο σεξισμός παραμένουν τα μεγαλύτερα εμπόδια για την επίτευξη της ισότητας των φύλων» και τονίζουν «τη σημασία της καταπολέμησης των στερεοτύπων που αφορούν το φύλο στο πεδίο των σπουδών, των ακαδημαϊκών προγραμμάτων σπουδών και των επιδόσεων, στο πλαίσιο της επίσημης και της άτυπης Εκπαίδευσης και σε όλες τις βαθμίδες της». Και συνεχίζουν ότι «οι αντιλήψεις για τα φύλα, στον τομέα της επιλογής σπουδών και σταδιοδρομίας, αποτελούν ένα βασικό παράγοντα στην απόφαση σχετικά με τις επιλογές κατάρτισης», υπογραμμίζοντας «τη σημασία της παροχής κινήτρων και της ενθάρρυνσης της συμμετοχής των κοριτσιών στους τομείς της επιστήμης, της μηχανικής, της τεχνολογίας, των γεωργικών βιομηχανιών, των ΤΠΕ, των δημιουργικών βιομηχανιών και των τεχνών και της χειροτεχνίας».

Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον, θα λέγαμε, κάνοντας πως αγνοούν την ταξική διαφοροποίηση που υπάρχει και στα δύο φύλα, αλλά με ιδιαίτερες διακρίσεις στα κορίτσια των λαϊκών οικογενειών.

Αλλά συγκαλύπτουν και τις ταξικές διακρίσεις στη μόρφωση και την Εκπαίδευση, αφού τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, κορίτσια και αγόρια, δεν έχουν τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες με αυτά των αστών, μιας και η Παιδεία, ακόμη και η δημόσια, γίνεται ολοένα και ακριβότερο εμπόρευμα. Η Εκπαίδευση, σε κάθε βαθμίδα, αναγκάζει τους γονείς να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, προσπαθώντας να καλύψουν κάθε είδους ανάγκη που δεν καλύπτεται από το δημόσιο σχολείο. Επίσης, η μόρφωση στο σχολείο, ιδιαίτερα στο Γυμνάσιο και κυρίως στο Λύκειο, είναι προσαρμοσμένη στην ανάγκη των εξετάσεων για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ, μόνο που χωρίς φροντιστήριο, που σημαίνει κι εδώ να βάζουν οι άνθρωποι του μόχθου «βαθιά το χέρι στην τσέπη» (πολλοί δεν μπορούν γιατί δεν έχουν), δε γίνεται τίποτα και ως προς αυτό. Επίσης, υπάρχουν λαϊκές οικογένειες με τέτοια φτώχεια, που τα παιδιά τους αναγκάζονται να βγουν στο μεροκάματο είτε μετά το Δημοτικό είτε μετά το Γυμνάσιο.

Οσον αφορά τις δήθεν προοδευτικές επισημάνσεις της ΕΕ σχετικά με την υπόδειξη της ενθάρρυνσης της συμμετοχής των κοριτσιών στους τομείς της επιστήμης, της μηχανικής, της τεχνολογίας, κυρίως σχετίζονται με την επιμονή της ΕΕ στην ανάδειξη γυναικείων επιχειρηματικών στελεχών, είτε στην παραγωγή, είτε στη διοίκηση μονοπωλιακών ομίλων, ως διέξοδο για τις γυναίκες. Μόνο που αυτό μπορεί να γίνει για μια μειοψηφία, διότι η μεγάλη μάζα είναι προφανώς οι εργάτριες. Σκόπιμα προτάσσουν τέτοια πρότυπα, για να αποπροσανατολίζουν τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, προβάλλοντας ότι η ανισότιμη θέση τους είναι ζήτημα σπουδών, συσκοτίζοντας και αποσιωπώντας την κύρια αιτία, που βρίσκεται στην ταξική κοινωνία.

Ταυτόχρονα, μέσα από τέτοιες προτάσεις, καλλιεργούν ότι η ισοτιμία ανάμεσα στα δύο φύλα θα επιτευχθεί εάν οι γυναίκες απασχοληθούν σε παραδοσιακά αντρικά επαγγέλματα και αντίστοιχα οι άντρες στα «γυναικεία». Δηλαδή, είναι προοδευτικό να εργάζονται γυναίκες χωρίς κανένα μέσο προστασίας στις καρότσες της σκουπιδιάρας, με ό,τι συνεπάγεται για την καταπόνηση του γυναικείου οργανισμού, λόγω των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών που προκύπτουν από τον αναπαραγωγικό της ρόλο; Ομως, τα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα του γυναικείου οργανισμού, αποτελούν κόστος για την καπιταλιστική εργοδοσία και το κράτος της. Ακόμη, τι άλλαξε στο μισθό και τα δικαιώματα των εμποροϋπαλλήλων γυναικών με την αύξηση της απασχόλησης των ανδρών στα εμπορικά καταστήματα, σε θέσεις «παραδοσιακά γυναικείες»; Το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύεται και διατηρεί αναχρονιστικά κατάλοιπα, όπως τις ανισοτιμίες και διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, ώστε να χρησιμοποιεί τη γυναίκα ως φτηνότερη και άρα περισσότερο εκμεταλλεύσιμη εργατική δύναμη. Γι' αυτό επιδιώκουν να διευρυνθεί το γυναικείο εργατικό δυναμικό και σε άλλους τομείς, να γενικευτεί η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις έργου, η ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά, συνολικά οι ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Το επικίνδυνο είναι η οργανωμένη παραπλάνηση των νέων γυναικών. Κάνοντας πραγματικές διαπιστώσεις στο ψήφισμα, όπως αυτή για «την τεράστια σημασία που έχει να μην υποχρεούνται τα κορίτσια με απόφαση της οικογένειάς τους να εγκαταλείπουν το σχολείο μετά τη συμπλήρωση των σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης», προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ στην Εκπαίδευση.

Αυτό, άλλωστε, με λίγο πιο προσεκτική ανάγνωση, εύκολα διαπιστώνεται, όταν επαναλαμβάνουν συνεχώς τη «σημασία των άτυπων μορφών Εκπαίδευσης». Κι εξηγούν ότι το περιεχόμενο της «ενδυνάμωσης των κοριτσιών» είναι «να δοθεί νέα ώθηση στην πιστοποίηση της άτυπης Εκπαίδευσης με βεβαίωση απόκτησης δεξιοτήτων και να χορηγείται πιστοποιητικό υψηλών προτύπων μάθησης στο χώρο εργασίας σε σχέση με την επαγγελματική εκπαίδευση, δεδομένου ότι αυτό θα βοηθήσει τα κορίτσια και τις γυναίκες στην αναζήτηση καλύτερης εργασίας, καθώς και στην ένταξη ή επιστροφή τους στην αγορά εργασίας, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι οι γυναίκες θα είναι ισότιμες με τους άντρες από πλευράς αξιοπρέπειας και ικανότητας». Δηλαδή, με απλά λόγια: κατάρτιση, μαθητεία - απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, επανακατάρτιση με ευχολόγια ένταξης ή επιστροφής στην αγορά εργασίας, δηλαδή ανακύκλωση της ανεργίας. Χιλιάδες κοπέλες οδηγούνται στις «ράγες» πάνω στις οποίες προωθείται ταχύτερα η στρατηγική της «διά βίου εκμετάλλευσης» προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων.

Προτείνουν στο ψήφισμα «τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ και ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο να στηρίξουν εκπαιδευτικά προγράμματα με βάση το φύλο και εκπαιδευτικές δομές ευαισθητοποιημένες σε θέματα φύλου».

Η «πιο καλή μαθήτρια» των κατευθύνσεων της ΕΕ είναι η ΓΓΙΦ, που έχει τις μηχανές «στο φουλ» στην εφαρμογή τους. Διοργανώνει ημερίδες επιμόρφωσης δασκάλων και νηπιαγωγών σε θέματα ισότητας και έμφυλων διακρίσεων, εκδηλώσεις, επιμορφωτικά προγράμματα, υπογράφει Σύμφωνο Συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Παιδείας, του ΚΕΘΙ και του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, για «το σχεδιασμό και την υλοποίηση έργου που θα στοχεύει στην ευαισθητοποίηση και την επιμόρφωση εκπαιδευτικών σε θέματα ισότητας των φύλων με έμφαση στις έμφυλες διακρίσεις».

Την ίδια στιγμή που δίνουν πακτωλούς χρημάτων για «την ευαισθητοποίηση για θέματα ισότητας των φύλων», υπάρχουν χιλιάδες κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία, σε υποδομές και σχολικά κτίρια. Το αίτημα του λαϊκού κινήματος για «δωρεάν γεύμα σε όλους τους μαθητές» απορρίπτεται από περιφερειακές και δημοτικές διοικήσεις, από την κυβέρνηση, γιατί δεν είναι στους επιλέξιμους κωδικούς των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Μπορεί στο ψήφισμα να υπάρχουν «κροκοδείλια δάκρυα» για την αντιμετώπιση των διακρίσεων στην εκπαιδευτική κοινότητα για τα κορίτσια ΑμεΑ, όμως η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας τα λιγοστά σχολεία Ειδικής Αγωγής ακόμα δεν έχουν ανοίξει, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών είναι αναπληρωτές, με αποτέλεσμα χιλιάδες παιδιά ΑμεΑ να βρίσκονται στο σπίτι.

Οι θεσμοί της ΕΕ, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της επεξεργάζονται, στηρίζουν και διευρύνουν τις θέσεις και τις πολιτικές εκείνες για την Εκπαίδευση, που διαμορφώνουν στις νέες γυναίκες εξισωτική συνείδηση για τα δύο φύλα, αποσιωπώντας την ταξική διαφοροποίηση που υπάρχει και στα δύο, τα κοινά ταξικά συμφέροντα μεταξύ αντρών και γυναικών, αλλά και το ταξικό κίνητρο (καπιταλιστικό) στην άρνηση των ιδιαίτερων αναγκών των γυναικών. Το εκπαιδευτικό σύστημα προετοιμάζει την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, για να αποδεχτεί την εργασιακή ζούγκλα, την κινητικότητα από επάγγελμα σε επάγγελμα, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από χώρα σε χώρα. Να αποδεχτεί ότι θα δουλεύει ακόμα πιο φτηνά και περισσότερο. Στο όνομα της «ισότητας» των δύο φύλων, διαμορφώνει νέες διακρίσεις σε βάρος της κοινωνικής αναγνώρισης της μητρότητας, γενικότερα σε βάρος των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών της γυναίκας.