Πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και διεκδίκησης για τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, προσπαθώντας να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες, αναλαμβάνουν σωματεία εργαζομένων και μαζικοί φορείς. Σημαντική συμβολή στην προσπάθεια αυτή έχουν οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της ΟΓΕ. Από τη Μακεδονία και τη Θράκη μέχρι τα νησιά του Αιγαίου, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών συγκεντρώνουν και διανέμουν βοήθεια προς τους πρόσφυγες και τις οικογένειές τους. Παίρνουν μέρος σε κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ενώσεις που ευθύνονται για τις επεμβάσεις και τους πολέμους. Αναλαμβάνουν πολύμορφες πρωτοβουλίες, που απευθύνονται ιδιαίτερα στις γυναίκες και τα παιδιά, συνδυάζουν τις πολιτιστικές εκδηλώσεις με το κάλεσμα σε κοινό αγώνα ενάντια στην πολιτική που δημιουργεί τη φτώχεια, τους πολέμους, την προσφυγιά. Ενας από τους δεκάδες Συλλόγους αυτούς είναι και ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Μαγνησίας. Πλευρές από τη δράση του Συλλόγου μέχρι σήμερα, καθώς και από τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζει για το επόμενο διάστημα, μεταφέρουν η Ρίτσα Ρούση-Κώτη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΓΕ και πρόεδρος του Συλλόγου, η Λίλα Πέτρου, αντιπρόεδρος, και η Ευαγγελία Χαρίτου-Χαρμάνη, μέλος του Συλλόγου.

Η αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες και τις οικογένειές τους ήταν και συνεχίζει να αποτελεί τη μια πλευρά της δράσης του Συλλόγου. Η συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης γίνεται μέσα από πολλές εξορμήσεις σε σούπερ μάρκετ, λαϊκές αγορές και κρεοπωλεία, ενώ σημαντικές ποσότητες ρουχισμού συγκεντρώθηκαν από την ανταπόκριση που συνάντησαν οι ανακοινώσεις και τα καλέσματα του Συλλόγου. Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του Συλλόγου υπογραμμίζουν πως δίπλα στην αλληλεγγύη υπάρχει και η συνεχής προσπάθεια για συζήτηση γύρω από την αιτία του πολέμου. «Ο Σύλλογος απευθύνθηκε στις εργαζόμενες, στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και άνοιξε το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, των αιτιών του, πώς θα μπορέσουμε να χτίσουμε μια κοινωνία χωρίς πολέμους, αδικία, φτώχεια, εκμετάλλευση», τονίζουν. Εξηγούν, ακόμα, ότι αντίστοιχη προσπάθεια έγινε και με τους ίδιους τους πρόσφυγες στο κέντρο φιλοξενίας: «Καταφέραμε να μιλήσουμε, με τη βοήθεια μεταφραστή, συζητώντας τα αίτια του πολέμου, παράλληλα με την παράδοση τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Προσπαθήσαμε ο ρόλος μας να μην περιορίζεται στην αλληλεγγύη, αλλά να μιλήσουμε για τους υπαίτιους της κατάστασης. Σε αυτό βοήθησαν μια σειρά πρωτοβουλίες. Μπροστά στην Εργατική Πρωτομαγιά, για παράδειγμα, αναφερθήκαμε στους λόγους για τους οποίους τιμάμε αυτή την ημέρα, στους αγώνες της εργατικής τάξης για την κατάκτηση του οκτάωρου, στα δικαιώματα των εργαζομένων στη χώρα μας και σε άλλες χώρες της ΕΕ, στις οποίες οι περισσότεροι θέλουν να φτάσουν, που παίρνονται σήμερα πίσω».

Ανάμεσα στις πρωτοβουλίες του Συλλόγου ξεχωρίζουν οι πολιτιστικές - παιδαγωγικές δραστηριότητες που διοργάνωσε για τα δεκάδες μικρά παιδιά, με μουσική, ζωγραφική, παραμύθι, θεατρικά δρώμενα, παιχνίδια, χορό, δραστηριότητες που έγιναν στα ελληνικά και αραβικά. Στις δραστηριότητες που οργανώθηκαν, βοήθησαν φοιτήτριες από το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών αλλά και γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες. Επιπλέον, η εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος στις αρχές Νοέμβρη, προς τιμήν των 40 χρόνων από την ίδρυση της ΟΓΕ, «σφραγίστηκε» από τη συμμετοχή των προσφυγόπουλων. Τα παιδιά, συνοδευόμενα από τους γονείς τους, συμμετείχαν στην εκδήλωση, παρουσίασαν θεατρικό δρώμενο με θέμα τον πόλεμο και την ειρήνη, τραγούδησαν στη γλώσσα τους ένα τραγούδι που έγραψαν μόνα τους: «Δικαιούμαστε να ζούμε και να ονειρευόμαστε, να πραγματοποιούμε μεγαλώνοντας τα όνειρά μας. (...) Ετσι θέλουμε να ζούμε εμείς τα παιδιά του Αλσάμ. Ετσι θέλουμε να ζούμε εμείς τα παιδιά της Συρίας», ανέφεραν μερικοί από τους στίχους του.

Πριν από έναν περίπου μήνα, ο Σύλλογος παρενέβη στην προσπάθεια να διαχυθεί στους γονείς το δηλητήριο του ρατσισμού, με αφορμή την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων. Απαντώντας στις φωνές που ακούστηκαν ενάντια στη φοίτηση των προσφυγόπουλων στο σχολείο, γυναίκες του Συλλόγου, μαζί με τα παιδιά τους, καθώς και μέλη εργατικών σωματείων, επισκέφτηκαν για μια ακόμα φορά το κέντρο φιλοξενίας. Αυτή τη φορά, προσφυγόπουλα και ελληνόπουλα «αλληλοδιδάχτηκαν» και χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς. «Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό, τα παιδιά έμαθαν τα βήματα ενός ελληνικού χορού και μετά τα βήματα ενός συριακού, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και έχουν όλα ίσα δικαιώματα στο όνειρο και στη μάθηση», περιγράφουν και εξηγούν: «Με τη συμβολική αυτή κίνηση, θελήσαμε να δώσουμε απάντηση στην προσπάθεια που γίνεται και στη Μαγνησία να περάσει στους γονείς το επικίνδυνο δηλητήριο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η μόρφωση είναι δικαίωμα κάθε παιδιού, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, θρήσκευμα και καταγωγή. Ταυτόχρονα, είναι υποχρέωση κάθε πολιτείας να την εξασφαλίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμποδίζει τη μόρφωση των παιδιών. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάθεται απαθής, όταν δημιουργούνται προβλήματα και δυσκολίες στη μόρφωση παιδιών, όταν εκφράζονται ξενοφοβικές και ρατσιστικές απόψεις». Με δεδομένο ότι η φοίτηση των παιδιών δεν έχει ακόμα ξεκινήσει, ο Σύλλογος παραμένει σε ετοιμότητα ώστε να υποδεχθεί τα προσφυγόπουλα στα σχολεία.

Η περιοχή της Μαγνησίας έχει γνωρίσει και αυτή το δράμα των προσφύγων. «Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες στο δράμα εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας που διακινδύνευσαν τη ζωή τους στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, που περπάτησαν χιλιόμετρα στο δρόμο προς την "ελευθερία" ή έτσι τουλάχιστον νόμιζαν, που έζησαν με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, που δέχθηκαν το ρατσισμό και την ξενοφοβία, που βρέθηκαν στη μέση του πουθενά μέχρι να αποφασίσουν οι "μεγάλοι" για τις τύχες τους», εξηγούν και προσθέτουν: «Ολα αυτά για να γλιτώσουν τις ζωές τους από τους πολέμους που δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστές, με στόχο την αναδιανομή του πλούτου και τον επανακαθορισμό των γεωπολιτικών σφαιρών επιρροής που οδηγούν τους λαούς στη σφαγή, την εξαθλίωση και την προσφυγιά».

Συγκεκριμένα, στο Βόλο, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες διαμένουν σε κέντρο φιλοξενίας στην περιοχή «Μόζα». Ο Σύλλογος βρέθηκε εκεί από την πρώτη στιγμή, αρχικά εκφράζοντας την αλληλεγγύη του, διαθέτοντας είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα και ρουχισμό. Γρήγορα οι γυναίκες του Συλλόγου γνώρισαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ξεριζωμένοι, ανέπτυξαν δεσμούς με τις γυναίκες πρόσφυγες και μετανάστριες, πήραν πρωτοβουλίες για εκδηλώσεις που οργανώθηκαν στο χώρο με τη συμμετοχή γυναικών και παιδιών.

«Μετά από αρκετές επισκέψεις που κάναμε στο κέντρο φιλοξενίας, διαπιστώσαμε ότι δεν έχει γίνει καμία υποδομή από τον Απρίλιο έως σήμερα, εκτός από κάποια χωρίσματα στον ενιαίο χώρο που είναι στοιβαγμένοι. Ωστόσο, στην είσοδο του κέντρου φιλοξενίας αναγράφεται ποσό εκατομμυρίων ευρώ που διαχειρίζεται μια δανέζικη ΜΚΟ», σχολιάζουν και συνεχίζουν: «Τρεις - τέσσερις γυναίκες γέννησαν όσο διαμένουν εκεί και είναι απορίας άξιο πώς θα μπορέσουν να μεγαλώσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες με την απαραίτητη φροντίδα τα νεογέννητα. Σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και η έλλειψη θέρμανσης, καθώς βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά του χειμώνα».

Το επόμενο διάστημα, ο Σύλλογος συνεχίζει να βαδίζει στην ίδια κατεύθυνση με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο απαιτητικούς στόχους. Ηδη την περασμένη Παρασκευή, συμμετείχε μαζί με σωματεία της περιοχής σε πικετοφορία, προβάλλοντας αιτήματα για τους πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα και ειδικότερα στην περιοχή της Μαγνησίας. Σχεδιάζει μια νέα γιορτή για τα παιδιά με αφορμή το νέο έτος. «Στόχος μας το επόμενο διάστημα είναι να ενισχύσουμε τη συζήτηση με πολύ περισσότερες εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, νέες γυναίκες, αλλά και με τις γυναίκες πρόσφυγες, καλώντας τες να διεκδικήσουν πλάι με το ταξικό κίνημα και τη λαϊκή συμμαχία ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα», υπογραμμίζουν οι εκπρόσωποι του Συλλόγου.