Η ίδρυση του ΣΕΚΕ, στις 17 Νοέμβρη 1918, υπήρξε σημείο καμπής όχι μόνο για την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, αλλά και όσον αφορά στους αγώνες των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων για ισοτιμία και κοινωνική απελευθέρωση. Η ίδρυση του Κόμματος της εργατικής τάξης έθεσε τις βάσεις για την ταξική συνειδητοποίηση των γυναικών, για την πολιτική και ιδεολογική τους χειραφέτηση από την αστική τάξη. Εβαλε τα θεμέλια για την ευαισθητοποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στα ιδιαίτερα προβλήματα που γεννά η ανισοτιμία, για τον προσανατολισμό της πάλης στην κατεύθυνση της ριζικής λύσης του προβλήματος.

Στην υπερενενηντάχρονη πορεία του, το ΚΚΕ έχει να επιδείξει πλούσια δράση σχετικά με το γυναικείο ζήτημα, που σε πολλές περιπτώσεις αναπτύχθηκε κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Με πυξίδα τη θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, δε συμβιβάστηκε ποτέ με τη συνθετότητα του γυναικείου ζητήματος, με τη δυσκολία να γίνει κατανοητή η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην ταξική εκμετάλλευση και τη φυλετική ανισότητα, με τις συγχύσεις και τις προκαταλήψεις για το ρόλο και τη θέση της γυναίκας. Με επιμονή αναδείκνυε πάντα την ταξική ρίζα του προβλήματος, αποκάλυπτε την αιτία του, αλλά και το δρόμο που οδηγεί στην εξάλειψή του, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τη φυλετική ανισοτιμία, μέτωπα πάλης για την αντιμετώπιση αυτής της ανισοτιμίας, καλώντας και τα δύο φύλα στην πάλη για την αντιμετώπισή της. Σήμερα, με την πείρα 93 χρόνων, πολιτικά και ιδεολογικά πιο ώριμο και ικανό, το ΚΚΕ αντιμετωπίζει χωρίς καμία υποτίμηση την πάλη για το ζήτημα της ισοτιμίας των γυναικών.

Η «πρωτιά» στην ανεργία, στην υποαπασχόληση, στη «μαύρη» εργασία, η απουσία κοινωνικής στήριξης στη μητρότητα, η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας, όλα αυτά επιδεινώνουν τη θέση των γυναικών, που αγανακτούν και νιώθουν δυσαρέσκεια, ταυτόχρονα όμως πιέζονται από το σύστημα να αναδιπλωθούν, να συμβιβαστούν. Ζητήματα π.χ. που έχουν σχέση με τη μητρότητα, όπως το τεράστιο κόστος της γέννας, ιδιαίτερα τώρα που κόπηκε το επίδομα τοκετού, οι τεράστιες ελλείψεις σε παιδικούς σταθμούς, άλλα ζητήματα όπως οι ελλείψεις στα σχολεία, οι περικοπές σε υπηρεσίες για την τρίτη ηλικία, αλλά και ζητήματα Υγείας που απορρέουν από τον αναπαραγωγικό ρόλο του γυναικείου οργανισμού και οξύνονται από τις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων γυναικών, είναι μερικά μόνο παραδείγματα των ιδιαίτερων μετώπων πάλης που συνδέονται οργανικά με την ανισοτιμία των γυναικών.

Ειδικά σήμερα, που η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η όξυνση της επίθεσης του κεφαλαίου οδηγούν σε ραγδαία χειροτέρευση των όρων ζωής της λαϊκής οικογένειας, των νέων ζευγαριών και σε κατάργηση των όποιων ισχνών κατακτήσεων υπήρχαν για τις γυναίκες, είναι επιτακτική ανάγκη να οξυνθεί η ταξική πάλη. Να δυναμώσει το λαϊκό κίνημα, για να παρεμποδίσει την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων και να περάσει στην αντεπίθεση, πράγμα που δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμβολή των εργαζόμενων γυναικών.

Η ένταξη των γυναικών στο κίνημα και η παραμονή τους στις γραμμές του απαιτεί μεγαλύτερο βαθμό συνειδητοποίησης, ακριβώς επειδή προσκρούει σε μεγαλύτερα εμπόδια και δυσκολίες. Χρειάζεται, δηλαδή, να λαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα, να γίνεται συστηματική προσπάθεια και να παρέχεται ολόπλευρη βοήθεια, ώστε να διευρύνεται και να σταθεροποιείται η συμμετοχή των γυναικών στον αγώνα, να μη μειώνεται κάτω από τα μεγάλα οικογενειακά και επαγγελματικά βάρη τα οποία τους στερούν το χρόνο και τη διάθεση για κοινωνική και πολιτική δράση. Η πείρα του ΚΚΕ δείχνει ότι η γενική πολιτική δουλειά, που απευθύνεται έτσι κι αλλιώς και στις γυναίκες, δεν αρκεί γιατί δεν καλύπτει τις ιδιαίτερες ανάγκες και τα προβλήματα που εμποδίζουν τη συμμετοχή των γυναικών στην πάλη. Είναι απαραίτητη η εξειδίκευση της πολιτικής τόσο του Κόμματος όσο και του εργατικού λαϊκού κινήματος στις γυναίκες.

Σε κάθε μέτωπο πάλης που ανοίγουν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στους κλάδους, στα εργοστάσια, σε χώρους δουλειάς σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πρέπει να περιλαμβάνονται στόχοι πάλης που αφορούν τις γυναίκες, παίρνοντας υπόψη την ανισοτιμία τους ως ταξικό πρόβλημα, τη διαπλοκή του φυλετικού και του ταξικού. Η ανάδειξη ιδιαίτερων στόχων πάλης δεν αφορά βεβαίως μόνο τις γυναίκες αλλά συνολικά την εργατική οικογένεια, πρόκειται όμως για στόχους πάλης που στο βαθμό που κατακτώνται, αντικειμενικά διευκολύνουν τη γυναίκα, της δίνουν τη δυνατότητα να έχει περισσότερο χρόνο για συμμετοχή στην ταξική πάλη, χτυπάνε την αστική και μικροαστική ιδεολογία, όπως και τον οπορτουνισμό για την ανισότητα των φύλων. Μέσα από τη σταθερή δράση και παρέμβαση στις εργαζόμενες στους κλάδους που συγκεντρώνονται, στους χώρους δουλειάς αλλά και στις λαϊκές συνοικίες, πρέπει να εξειδικεύεται η πολιτική πρόταση διεξόδου του Κόμματος, να φωτίζεται ο δρόμος της ριζικής λύσης των σημερινών αδιεξόδων, ο δρόμος του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, όπου οι σύγχρονες ανάγκες των γυναικών και των οικογενειών τους μπορούν να ικανοποιηθούν, όπου οι κατακτήσεις δε θα είναι μεμονωμένες και προσωρινές αλλά συλλογικές και σίγουρες.

Αντίστοιχα, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, τα ταξικά σωματεία και οι ριζοσπαστικές συσπειρώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών και της νεολαίας, έχουν επίσης ευθύνη να αναπτύσσουν πλατιά δράση στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, να αναδεικνύουν τα ζητήματα της ανισοτιμίας και πώς αυτά εκφράζονται σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, γενικά, αλλά και στον κάθε κλάδο, να επεξεργάζονται ιδιαίτερους στόχους πάλης ώστε να συμβάλλουν στην οργάνωση των γυναικών στα σωματεία και στις αγωνιστικές ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, στη δημιουργία και το βάθεμα των πολιτικών δεσμών. Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η ΟΓΕ με τους συλλόγους και τις ομάδες της, έχει την ευθύνη και τη δυνατότητα να συμβάλει, ώστε το εργατικό - λαϊκό κίνημα να ευαισθητοποιείται γύρω από τα προβλήματα που γεννά η ανισοτιμία. Να συσπειρώνει πλατιά γυναίκες σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, να ανιχνεύει τις ιδιαίτερες επιπτώσεις της αντιλαϊκής επίθεσης σε αυτές, να μπολιάζει με τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των γυναικών το πλαίσιο της κοινωνικής συμμαχίας εργαζόμενων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών και νεολαίας. Να οργανώνει τη δράση των γυναικών της λαϊκής οικογένειας στις συνοικίες, σε συνεργασία με άλλους μαζικούς φορείς (Συλλόγους Γονέων, συλλόγους κατά των ναρκωτικών, κ.λπ.) μέσα από τις Λαϊκές Επιτροπές, για όλα τα προβλήματα: την εντεινόμενη φοροεπιδρομή, την έλλειψη βιβλίων και καθηγητών στα σχολεία, το λειψό προσωπικό και τα γεύματα πείνας στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τη συρρίκνωση και το κλείσιμο των υποδομών Υγείας και Πρόνοιας.

Το γυναικείο ζήτημα είναι συστατική πλευρά της ταξικής εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Ο καπιταλισμός έχει συμφέρον από τη διατήρηση της ανισοτιμίας των γυναικών, δε θέλει ούτε και μπορεί να την εξαλείψει. Μόνο η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μπορεί να παλέψει με στόχο την ισοτιμία των δύο φύλων, έχει συμφέρον και αποστολή να βαδίσει έως το τέρμα το δρόμο που οδηγεί στην κατάργηση της εκμετάλλευσης.

Με το συνδυασμό της θεωρητικής, της διαπαιδαγωγητικής και της πρακτικής δουλειάς, με την οργάνωση της δράσης σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, μπορεί σήμερα να οικοδομηθεί το στέρεο υπόβαθρο που είναι απαραίτητο, ώστε να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης και των γυναικών που ανήκουν σε αυτήν για την ανακούφιση από τα οξυμένα προβλήματα, για να τσακιστεί η εκμετάλλευση, να καταργηθούν όλες οι διακρίσεις και οι ανισότητες και να ανοίξει ο δρόμος για την ισοτιμία των δύο φύλων.