Δύο νέες ταινίες κάνουν πρεμιέρα απόψε. Το sequel Χόμπιτ 2 και το «12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ». Τίποτα το ιδιαίτερα σπουδαίο... Ο,τι εγγυημένα καλό βρίσκεται στις επαναλήψεις. Ητοι: Στο πλαίσιο ενός σύνθετου καθημερινού προγράμματος προβάλλονται στο «Τιτάνια» τα εξής φιλμ: Η βωβή ταινία «Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΗΣ» (1928), τελευταία σημαντική, αυτο-στοχαστική δουλειά του Μπάστερ Κήτον, ένα μείγμα «ντοκιμαντέρ» και δραματικά «σκηνοθετημένων» σκηνών που σε κάποια σημεία ενσωματώνονται απόλυτα. Π.χ. στη σκηνή με το ερωτευμένο ζευγάρι στη φαντασμαγορική παρέλαση της Ν. Υόρκης, η κάμερα τραβιέται προς τα πίσω αποκαλύπτοντας τον ξακουστό αεροπόρο Τσαρλς Λίντμπεργκ - τον προηγούμενο χρόνο είχε πραγματοποιήσει την παρθενική υπερατλαντική πτήση. Προβάλλονται, επίσης, δύο ντοκιμαντέρ με θέματα από την Ελλάδα της κρίσης. «THE CLEANERS» (2012), μια βρετανική παραγωγή 37΄, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γεωργούση, με θέμα την «κεφαλοποίηση» από στελέχη και υποστηρικτές της εγκληματικής, ναζιστικής Χρυσής Αυγής, ενός κομματιού της λαϊκής αγανάκτησης και «LITTLE LAND» (2013), ελληνική παραγωγή 52΄, σε σκηνοθεσία Νίκου Νταγιαντά, που πραγματεύεται την τραγική ανεργία των νέων σήμερα, που σπρώχνει αρκετούς να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα και να στραφούν στην καλλιέργεια της γης στην επαρχία, ελπίζοντας έτσι να αλλάξουν τη ζωή τους... Τέλος, το πρόγραμμα περιλαμβάνει και προβολή τής ίσως πιο σημαντικής ταινίας της πρώιμης ομιλούσας περιόδου του γερμανικού σινεμά, το φιλμ του Φριτς Λανγκ «Μ» (1930). Μέσα από τη ζοφερή παράδοση του «Kammerspiel» - αυτό που λέμε «θέατρο δωματίου» - γυρίσματα σε στούντιο και ιδιαίτερα στυλιζαρισμένη στο ρεαλισμό της, η ταινία συνδέει το θέμα ενός δολοφόνου μικρών κοριτσιών στο Ντίσελντορφ με τις διαμορφούμενες «προϋποθέσεις» που επέτρεψαν, διευκόλυναν την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία. Ως (εμπορικά) «κορυφαίο» κινηματογραφικό γεγονός της βδομάδας προβάλλεται πανταχόθεν η πανάκριβη αμερικανο-νεοζηλανδέζικη παραγωγή «ΧΟΜΠΙΤ: Η ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΙΣΤΗ» (2013) σε σκηνοθεσία Πίτερ Τζάκσον. Το «Χόμπιτ 2» (ή «Βασιλιάς των Δακτυλιδιών» 5) είναι συνέχεια σε διάσταση 3D της δημοφιλούς σειράς που πρόκειται να ολοκληρωθεί λίαν συντόμως με ένα τρίτο επεισόδιο... Η αφήγηση στηρίζεται στο λογοτεχνικό έργο του Τόλκιν - βγαλμένο όμως από το κρεβάτι του Προκρούστη - ισχνή και με κάποια στροφή στο σήμερα. Κατά τ' άλλα, αυτό το είδος καρναβαλίστικης ταινίας με αποδέκτες μεγάλα παιδιά και μικρούς εφήβους υποφέρει από τις μόνιμες απαιτήσεις του είδους για συνεχή ανανέωση. Ψηλότερα, μεγαλύτερα και καλύτερα... Το πραγματικά όμως κορυφαίο κινηματογραφικό γεγονός της βδομάδας (μια μόνο προβολή, την Κυριακή 15/12, στις 12.00 το μεσημέρι, στο σινεμά «Αλεξάνδρα» στην Καλλιθέα) το προσφέρει, στο απαιτητικό και ώριμο κινηματογραφόφιλο κοινό, η Κομματική Οργάνωση Οπτικοακουστικού της ΚΟΑ - στο πλαίσιο της Οικονομικής Εξόρμησης του ΚΚΕ - προβάλλοντας το σοβιετικό κλασικό αντιφασιστικό αριστούργημα του Ελεμ Κλίμοφ «ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ»... που δεν πρέπει να χάσετε!!!

Copyright � Fox Searchlight /

Ταινίες που αναφέρονται στη δουλεία δύσκολα περνούν απαρατήρητες. Αυτό καθαυτό το αντικείμενο είναι ωμά δυνατό και αποδεικνύεται ικανό να ταρακουνά τους σύγχρονους θεατές, να τους κάνει να αναφωνούν στη θέα των μαστιγωμένων πλατών των σκλάβων που προσπαθούν ανεπιτυχώς να το σκάσουν αλλά καταλήγουν να σαπίζουν κρεμασμένοι προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Η 3η μεγάλου μήκους ταινία του Βρετανού Μακ Κουίν («HUNGER», 2008, και «SHAME», 2011), καίτοι προσανατολισμένη στο κυρίαρχο αισθητικό ρεύμα, φέρνει μια ειδοποιό διαφορά που κάνει το πλατύ κοινό να μη συναντά δυσκολίες στην ταύτισή τους με τον Σόλομον που, σε αντιδιαστολή με άλλους κινηματογραφικούς σκλάβους, δεν είναι ούτε αναλφάβητος, ούτε τρομοκρατημένος εργάτης που ουδέποτε γνώρισε άλλη ζωή... Σύμφωνα με την ιστορική πληροφορία ότι πολλές βόρειες πολιτείες είχαν καταργήσει τη δουλεία, που όμως δυνάμωνε συνεχώς στους κύκλους των ιδιοκτητών βαμβακοφυτειών του Νότου.

Παίζουν: Τσιούιτελ Ιτζίοφορ, Μάικλ Φασμπέντερ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Μπραντ Πιτ, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)

Η ιστορία του «ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ» ξετυλίγεται στη Λευκορωσία, κοντά στα πολωνικά σύνορα το 1943. Η ταινία φτιάχτηκε για την επέτειο των 40 χρόνων από τη θριαμβευτική νίκη του Σοβιετικού Στρατού και Λαού επί του Ναζισμού. Το ουσιαστικό της «κατόρθωμα», είναι αυτό της απεικόνισης της αληθινής φύσης και ταυτότητας του ιμπεριαλιστικού πολέμου, μέσα από το βλέμμα ενός αγροτόπαιδου που βρίσκει ένα όπλο και το σκάει από το σπίτι του για να ενταχθεί στις γραμμές των Παρτιζάνων που πολεμούν ναζιστές και ντόπιους συνεργάτες τους. (Το σενάριο με αρχικό τίτλο «Kill Hitler» συνέγραψε με τον Κλίμοφ, ο Αλεξάντερ Αντάμοβιτς που νεαρός πολέμησε με τους Λευκορώσους παρτιζάνους). Το «ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ» αποπνέει, κυριολεκτικά, παγερό θανατικό και απέραντη ερημιά, που αγγίζει κάθε μορφή ζωής και καταγράφει το κτηνώδες μίσος του φασισμού προς τον μοναδικό του εχθρό, το σοσιαλισμό. Η ταινία έχοντας αποτινάξει από πάνω της κάθε ίχνος, χολιγουντιανού τύπου, πατριωτισμό, με γελοία μεγαλόστομους διαλόγους, με «ηρωικές» πράξεις και «καθαρτικό» χάπι εντ, μας βυθίζει καταλυτικά στην απόλυτη αλήθεια της θηριωδίας του ναζισμού, μας καθιστά κοινωνούς της ανθρώπινης απόγνωσης, του τρόμου της απάθειας, αλλά ταυτόχρονα, του υπεράνθρωπου «υπέρ πάντων» αγώνα για την επιβίωση και την τελική μεγάλη νίκη του συστήματος της ζωής πάνω στο σύστημα του θανάτου... Ο,τι αγάπησε ο Φλόρια, και ο κάθε Φλόρια, το εξοντώνει ο πόλεμος, φρικιαστικές οι μνήμες που καθρεφτίζονται στο άδειο βλέμμα που κοιτάζοντάς μας κατάματα μας προειδοποιεί να κρατήσουμε στη δική μας μνήμη άσβεστο αυτό που είδαμε, άσβεστο το μίσος για το φασισμό...

Παραγωγή: ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (1985)