Πέμπτη 31/5. Ενότητα: Βραδιά Ορσον Γουέλς. Στις 18.00 «Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΡΚΑΝΤΙΝ» (1955), στις 20.10 «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΪΝ» (1941) και στις 22.20 «Η ΔΙΚΗ» (1962).

Παρασκευή 1/6. Ενότητα: Η απελπισία της φτώχειας. Στις 18.00 «Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ» (Ιταλία, 1992) του Τζιάνι Αμέλιο, στις 20.10 «ΡΟΖΕΤΑ» (Βέλγιο, Γαλλία, 1999) των αδελφών Ζαν-Πιέρ και Λυκ Νταρντέν και στις 22.20 «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥ».

Σάββατο 2/6. Ενότητα: Νύχτα κωμωδίας. Στις 18.00 «ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΑΥΤΟ» (ΗΠΑ, 1959) του Μπίλι Γουάιλντερ, στις 20.10 «ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΪΝ ΤΖΟΥΝΙΟΡ» (ΗΠΑ, 1974) του Μελ Μπρουκς και στις 22.20 «ΣΟΥΠΑ ΠΑΠΙΑΣ» (ΗΠΑ, 1933) του Λίο ΜακΚάρεϊ.

Κυριακή 3/6. Ενότητα: Τα Βαλκάνια είναι εδώ. Στις 18.00 «Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ» (Βοσνία, 1997) του Αντεμίρ Κένοβιτς, στις 20.10 «NOMAN'SLAND» (Βοσνία, 2001) του Ντάνις Τάνιβιτς και στις 22.20 «ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΟΧΗ» (ΠΓΔΜ 1994) του Μίλχο Μαντσέφσκι.

Δευτέρα 4/6. Ενότητα: Ακραία ερωτικά πάθη. Στις 18.00 «ΔΕΝ ΦΙΛΩ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ» (Γαλλία, 1991) του Αντρέ Τεσινέ, στις 20.10 «ΣΑΛΟ, 120 ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ» (Ιταλία, Γαλλία, 1975) του Πιέρ-Πάολο Παζολίνι και στις 22.20 «ΚΑΒΓΑΤΖΗΣ» (Γερμανία, Γαλλία, 1982) του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.

Τρίτη 5/6. Ενότητα: Οικογενειακές ανασφάλειες. Στις 18.00 «ΘΕΩΡΗΜΑ» (Ιταλία, 1968) του Πιέρ-Πάολο Παζολίνι, στις 20.10 «ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ» (Ολλανδία, 1997) του Μάικ φαν Ντίεμ και στις 22.20 «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ» (Δανία, 1998) του Τόμας Βίντερμπεργκ.

Τετάρτη 6/6. Ενότητα: Φιλμ Νουάρ. Στις 18.00 «ΦΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ» (Νορβηγία, 1997) του Ερικ Σιέλτσμπεργκ, στις 20.10 «ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» (ΗΠΑ, 1946), του Ρόμπερτ Σιόντμακ και στις 22.20 «ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ» (ΗΠΑ, 1950) του Τζον Χιούστον. Κατά τ' άλλα ...

«4 EVER» τιτλοφορείται η πρώτη, ελληνικής παραγωγής 2011, σκηνοθετική δουλειά του Γιώργου Πυρπασόπουλου για τις σχέσεις ενός παντρεμένου ζευγαριού ενώ στις βασικές γραμμές του γνωστού παραμυθιού των αδελφών Γκριμ κινείται και «Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ» αμερικάνικη παραγωγή του 2012, σε σκηνοθεσία του Ρούπερτ Σάντερς και με πρωταγωνιστές τους: Σαρλίζ Θίρον, Ιαν ΜακΣέιν, Κρίστεν Στούαρτ, κ.α.

Η «ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ», υπόδειγμα μορφής και «αόρατου» στυλ, σηματοδοτεί την αντιπροσωπευτικότερη στιγμή της κορύφωσης των θεματικών και μορφικών στρατηγικών του κλασικού Χόλιγουντ και μετατοπίζει με χαρακτηριστικό τρόπο την προπαγάνδα σε μελόδραμα μέσα από μια ημίωρη, αρχετυπική αντιπαράθεση ανάμεσα σε δυο ευδιάκριτα διαφορετικούς «ήρωες»: Τον Ευρωπαίο, καταζητούμενο από τους Ναζί, αντιστασιακό Βίκτορ Λάζλο και τον εκπατρισμένο και μοναχικό Αμερικανό ιδιοκτήτη κλαμπ, Ρικ. Τις συστάσεις γνωριμίας τους τις κάνει ο Γάλλος αστυνομικός διοικητής της δοσίλογης κυβέρνησης του Βισύ. Η αναμέτρηση των δύο αυτών αντιθετικών ηρώων διεξάγεται σε επίπεδο βλέμματος, με λήψεις «shot reverse shot», τυπικές, του μορφικού υποδείγματος. Η συνάντηση αυτή δίνει σάρκα και οστά στο ντουέτο Ρικ και Λάζλο, στον «εκτός νόμου» ήρωα αφενός και στον «ήρωα της επίσημης αντίστασης» αφετέρου. Με τον τρόπο αυτό, η ταινία απευθύνει προσκλητήριο στο σύνολο των «μυθολογιών» ως προς το μέτωπο του πολέμου, να στηρίξει την ιστορία των σύγχρονων προσφύγων από τα εδάφη που έχουν καταλάβει οι Ναζί. Η δημοφιλέστατη ταινία «ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ» πραγματεύεται την ιστορία ενός «ακούσιου» ήρωα μέσα από μια ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ιδεολογικού της project: Την υπέρβαση, δηλαδή, του λανθάνοντος φόβου για την επικείμενη είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο.

Φιλμ ακραίου «κοσμοπολιτισμού» επίσης! Ιδιότητα, που ανακλά πλήρως τη σύνθεση του ιστού της αμερικανικής βιομηχανίας του κινηματογράφου. Εκτός από τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, τον νέγρο Ντούλι Γουίλσον και τον σεναριογράφο Χάουαρντ Κοχ που είναι Αμερικανοί, ο σκηνοθέτης Μίχαελ Κουρτίζ είναι Ούγγρος, η Ινγκριντ Μπέργκμαν Σουηδέζα και ο Πάουλ Χενράιντ Αυστριακός. Υπάρχουν ακόμα δυο Εγγλέζοι, ο Ρέιν και ο Γκρίνστριτ, ένας Γερμανός ο Κόνραντ Βάιντ και ακόμη δυο Ούγγροι ο Λορ και ο Σακάλ. Ενας Νορβηγός ο Κουάλεν, ένας Ρώσος ο Κίνσκεϊ και ένας Γάλλος, ο Νταλιό. Επίσης, τη μουσική έγραψε Αυστριακός, ο Μαξ Στάινερ.

Η «ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ» που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας της χρονιάς το 1943 μοιάζει περισσότερο να συνοψίζει μια ολόκληρη εποχή του αμερικάνικου σινεμά - την εποχή των στούντιο - και να λειτουργεί προφητικά ως προς τον τρόπο που θα εξακολουθούσαν και θα εξελίσσονταν τα μοντέλα που εγκαθιδρύθηκαν αυτήν την εποχή. Η «ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ» - με τον Ρικ Μπλέιν - ως καθαρόαιμο απόγονο του Ρετ Μπάτλερ του «ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ» - φαντάζει, εκ των υστέρων, να αντανακλά την ηχώ όλων των προγενέστερων αλλά και των μεταγενέστερων ταινιών...

Παίζουν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Ινγκριντ Μπέργκμαν, Πίτερ Λορ, Πάουλ Χενράιντ, Κλοντ Ρέιν, Κόνραντ Βάιντ, Ντούλι Γουίλσον, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (1943).

Το 1845 δημοσιεύτηκε - κατακτώντας άμεση επιτυχία - η ποιητική συλλογή του Εντγκαρ Αλαν Πόε «The Raven» όπου περιλαμβάνεται το γνωστό ποίημα «Το Κοράκι» που χάρισε στην έκδοση τον τίτλο της. Ο Πόε δεν μπόρεσε να χαρεί την επιτυχία του. Το 1849, δυο χρόνια μετά τον θάνατο της γυναίκας του από φθίση, βρέθηκε νεκρός περιπλανώμενος στους δρόμους της Βαλτιμόρης απένταρος και αλκοολικός...

Η ταινία που θα μπορούσε να είναι ένας ευφυές «πουρές», αποτυγχάνει, με το βλακωδώς ανόητο σενάριό της, τόσο σε ό,τι αφορά το σκέλος ενός ακριβούς βιογραφικού πορτρέτου του συγγραφέα, όσο και το να εμφυσήσει ζωή στα γραπτά του. Ενα επίπεδα φτιαγμένο θρίλερ για έναν κατά συρροή δολοφόνο που στο τέλος αποδεικνύεται δραματουργικά τζούφιο και αφήνει τον θεατή ξεκρέμαστο...

Παίζουν: Αλις Ιβ, Τζον Κούζακ, Λουκ Εβανς, Μπρένταν Γκλίζον, Παμ Φέρις κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ, Ουγγαρία, Ισπανία (2012).

Η Κάθριν Μπόλκοβακ - το ρόλο ερμηνεύει η Ρέιτσελ Βάις, σε ένα πρακτικά, one woman's show - είναι αστυνομικίνα στη Νεμπράσκα των ΗΠΑ. Διαζευγμένη με μια έφηβη κόρη που δικαστική απόφαση έδωσε την επιμέλειά της στον πατέρα. Εκείνος θα μετακομίσει σε άλλη πολιτεία με τη νέα του οικογένεια και θα πάρει τη μικρή μαζί του. Η Κάθι θέλει να μετακομίσει κι αυτή, να βρίσκεται κοντά στην κόρη της. Χρειάζεται, όμως, λεφτά που δεν έχει. Γι' αυτό υποκύπτει στη μοναδική, εκβιαστικά συμφέρουσα, επιλογή: Να δουλέψει, τουλάχιστον για ένα εξάμηνο, στην Βοσνία στον ΟΗΕ με μισθό 100.000 δολάρια, αφορολόγητα! Ετσι προσλαμβάνεται από τη Βρετανική ιδιωτική εταιρεία Democra! (το όνομα της πραγματικής εταιρείας είναι Dyn Corp International και μετά τη Γιουγκοσλαβία εξακολούθησε να δουλεύει για την αμερικάνικη κυβέρνηση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν).

Πληροφορούμαστε από το φιλμ ότι οι μισθοφόροι προσλαμβάνονται με την ιδιότητα υπάλληλου κάποιας ιδιωτικής εταιρείας πολέμου. Με την ιδιότητα του συνεργάτη των ΥΠΕΞ, οι μισθοφόροι διεκπεραιώνουν τους βρώμικους πολέμους. Μπορεί οι μισθοφορικοί στρατοί να απαγορεύονται από το καταστατικό του ΟΗΕ, αυτοί όμως εδώ είναι απλά ιδιωτικοί υπάλληλοι με 100.000 δολάρια/εξάμηνο αφορολόγητα! Οπως όλα τα, άξια σεβασμού, πρόσωπα! Ετσι, μισθοφόροι φέρουν το «καθησυχαστικό» κυανούν κράνος του ΟΗΕ και στο μπράτσο τη σημαία της χώρας όπου εδρεύει η ιδιωτική τους εταιρεία.

Η Κάθριν στην υγρή, εξαθλιωμένη Βοσνία ανακαλύπτει ότι γίνεται εμπόριο λευκής σαρκός με ανήλικες από την πρώην Ανατολική Ευρώπη. Μάλιστα βγαίνει στην επιφάνεια μια ακόμα πιο φριχτή αλήθεια. Οι κοπέλες είναι έρμαια των διεστραμμένων διαθέσεων των πολιτισμένων Δυτικών των «ειρηνευτικών δυνάμεων» του ΟΗΕ, οι οποίοι μάλλον επιδίδονται σε σεξουαλικό τουρισμό, έχοντας ως πάρεργο μια καθημερινή ενασχόληση, κάποιων ωρών. Η ταινία εικονογραφεί με βίαια και δραματικά σχήματα και χρώματα ένα ζοφερό, ανέκδοτο, πορτρέτο των νεαρών κοριτσιών που έχουν στάτους «res», αντικειμένων ιδιοκτησίας, σκλάβων σεξουαλικών που κακοποιούνται σωματικά και ψυχολογικά, ζουν φυλακισμένες μέσα στην αθλιότητα, τον τρόμο και τα βασανιστήρια και τέλος δολοφονούνται.

Ανατομία των πεπραγμένων Ευρωένωσης και ΝΑΤΟ στη μαρτυρική Γιουγκοσλαβία, και δηλωτικό του τι ετοιμάζονται να πράξουν ξανά στη Συρία, που τριγυρίζουν κάνα δυο χρόνια τώρα. Ακρως επικερδές το επιχειρείν στον κλάδο εμπορίας ανθρώπων, δη γυναικών (όργανα Σέρβων αιχμαλώτων εμπορευόταν ο Κοσοβάρικος UCK με τις ευλογίες (ομερτά) της σεβάσμιας εισαγγελέως για την απόδοση δικαιοσύνης Κάρλα Ντελ Πόντε).

Ανατομία του καπιταλισμού και της δημοκρατίας του. Ιντριγκες και διαφθορά σε διεθνές επίπεδο στο κυματώδες και ψαγμένο σενάριο αυτού του θρίλερ που μπορεί περιστασιακά να πέφτει στο μελοδραματισμό και πραγματώνεται μέσα από ένα διαπεραστικό μοντάζ αφενός, αλλά και ασάφεια αφετέρου στο πλήθος των χαρακτήρων που όμως αδυνατεί να διαχειριστεί διεξοδικά. Ο μίτος της συνωμοσίας οδηγεί σε όλο και ψηλότερα κλιμάκια, όσο πιο ψηλά τόσο πιο συμπαγής η ομερτά και η εκλογίκευση της φρίκης. Το τυπικόν μπαίνει τροχοπέδη στην ουσία. Η υπάλληλος Μόνικα Μπελούτσι δεν μπορεί (δεν εξηγεί γιατί) να βοηθήσει, αφού οι απαγωγείς των κοριτσιών κρατούν τα διαβατήριά των θυμάτων τους. Η ταινία αδυνατεί να βρει ένα ικανοποιητικό τέλος, με μια ξεκάθαρη δικαίωση, η κάθαρση, έστω και κουτσουρεμένη, δεν έρχεται. Γιατί έτσι γίνεται! Η Κατρίν αβοήθητη πρέπει να διαρρεύσει τις ειδήσεις στα βρετανικά ειδησεογραφικά μέσα. Φέξε μου και γλίστρησα. Ετσι, τα πιο σημαντικά μέρη της ιστορίας θα παραμένουν ανείπωτα...

Οσο για τον τίτλο : Whistleblower αποκαλείται αυτός που καταγγέλλει στους ανώτερούς του ή δημοσίως, την ύπαρξη παράνομης δραστηριότητας μέσα σε ένα θεσμικό, κυβερνητικό περιβάλλον. Αυτός, από το 1863 προστατεύεται από τον αμερικάνικο νόμο. Βέβαια, το πιθανότερο - και ευκολότερο - είναι να του συμβεί κανένα ατυχηματάκι, μια που αυτά συμβαίνουν, βρε παιδί μου!

Παίζουν: Ρέιτσελ Βάις, Μόνικα Μπελούτσι, Μπένεντικτ Κούμπερμπατς, Βανέσα Ρέντγκρέιβ, Ντέιβιντ Χιούλετ, κ.ά.

Παραγωγή: Καναδάς, Γερμανία (2010).

«ΣΤΗ ΒΟΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ» ο Φρανκ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου φθάνει στην Φλόριντα, στο ξεμοναχιασμένο Key Largoνα φέρει προσωπικά, στην σύζυγο ενός στρατιώτη του που σκοτώθηκε στην Ιταλία, το μήνυμα θανάτου του. Στο οικογενειακό τους πανδοχείο εκτός από τον ανάπηρο πατέρα του θανόντα και την νεαρή σύζυγο, ο Φρανκ συναντά τους μοναδικούς πελάτες, κάποιους εκδρομείς από το Σικάγο που αποδεικνύονται γκάνγκστερς. Αρχηγός τους ο μεγαλομανής κι επικίνδυνος Ρόκο (Εντουαρντ Ρόμπινσον) που μπήκε κρυφά στη χώρα από την Κούβα με μια βαλίτσα πλαστά χαρτονομίσματα που σκοπεύει να πουλήσει. Ολοι βρίσκονται αποκλεισμένοι στο πανδοχείο λόγω της τρομαχτικής καταιγίδας που ετοιμάζεται να ξεσπάσει, με τον Ρόκο να περιμένει εναγωνίως κάποιον για να κλείσει την δουλειά. Ο Χιούστον με τα μέσα της εποχής και τα ειδικά εφέ, αναπαριστά ιδιαίτερα ικανοποιητικά την καταιγίδα. Παράθυρα ανοιγοκλείνουν ορμητικά, δέντρα διπλώνονται και ξεριζώνονται και πελώρια κύματα που καλύπτουν την ακτή. Στην ταινία που ο Μπόγκαρτ παίζει έναν ακούσιο ήρωα, η καλύτερη σκηνή είναι εκείνη που ο Ρόκο υποχρεώνει την αξιολύπητη, αλκοολική κοπέλα του να τραγουδήσει πρώτα, για να της δώσει να πιει... Ψεγάδι μοναδικό το τέλος, με λύση πολύ λιγότερο συναρπαστική απ' όσο θα περίμενε κανείς...

Παίζουν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Εντουαρντ Ρόμπινσον, Λορίν Μπακόλ, Κλερ Τρέβορ, Λαϊονέλ Μπάριμορ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (1948).