Ενας αγώνας που κρίθηκε την τελευταία στιγμή δεν μπορεί παρά να είναι ενδιαφέρων. Οταν ο συναγωνισμός βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι ποιοτικός. Οταν σε αυτά τα στοιχεία προστίθενται το πάθος για τη νίκη και το αθλητικό πνεύμα, τότε δεν μπορεί παρά αυτός ο αγώνας να είναι ο «αγώνας ο καλός». Τέτοιος αγώνας ήταν το φετινό και 48ο στην ιστορία του Ράλι Ακρόπολις. Ισως το καλύτερο που μπορεί να ανακληθεί στη μνήμη.

Ο νικητής του εθνικού μας αγώνα ήταν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Σκοτσέζος Κόλιν Μακρέι με Ford Focus WRC. Ο Μακρέι οδήγησε γρήγορα, σχεδόν υποδειγματικά, κάνοντας σταθερά ταχείς χρόνους, χωρίς όμως να υπερβεί τα όρια και να ρισκάρει ένα μηχανικό πρόβλημα που θα μπορούσε να τον θέσει εκτός στόχων ή ακόμα και εκτός αγώνα. Ενδεικτικό ότι ο Σκοτσέζος κέρδισε μόλις δύο ειδικές από τις 19 που τελικά βαθμολογήθηκαν, όντας όμως στις πρώτες θέσεις σχεδόν σε όλες και δείχνοντας ότι ελέγχει την εξέλιξη του αγώνα και την απόσταση από τους αντιπάλους. Οι ειδικές έγιναν 19 από 20, αφού ακυρώθηκε η Ελάτεια λόγω του προβλήματος ασφάλειας που δημιουργήθηκε με την αυξημένη προσέλευση του κόσμου και που δε στάθηκε δυνατόν να ελεγχθεί από τους κριτές. Η απόφαση ήταν σωστή - τίποτα δεν είναι πάνω από την ασφάλεια - όμως αποτέλεσε, ίσως τη μόνη, οργανωτική παραφωνία. Ο Μακρέι δικαιώθηκε και για τη στρατηγική του, άλλοτε να αφήνει τους οδηγούς της Subaru να προηγούνται, ώστε να του ανοίγουν δρόμο και άλλοτε να επιλέγει να τους δείχνει την πλάτη. Μεγάλος αντίπαλος του Σκοτσέζου αποδείχτηκε ο Κάρλος Σάινθ. Μπορεί και οι δύο να τρέχουν για την Ford, αλλά πάνω απ' όλα τρέχουν για τη νίκη. Ο Ισπανός, που πέρσι είχε αναγκαστεί να αφήσει τον ομόσταυλό του οδηγό να τον περάσει προς όφελος της ομάδας, φέτος αν και βρέθηκε στην αντίθετη θέση από ό,τι την προηγούμενη χρονιά, δε ζήτησε ανάλογη μεταχείριση. Φρόντισε μάλιστα να ξεκαθαρίσει από νωρίς ότι δε θα ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο, κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο επικεφαλής της ομάδας. Αυτό βέβαια δε σήμαινε πως δεν ήθελε τη νίκη, αλλά πως ήθελε να κερδίσει στα χώματα του Ακρόπολις και όχι στα γραφεία. Ο Σάινθ όντας περίπου 12 δευτερόλεπτα πίσω και έχοντας το ίδιο όπλο με τον Μακρέι, το Focus WRC, οδηγούσε μονίμως από το δεύτερο σκέλος με το γκάζι στο πάτωμα και κάποιες φορές ίσως πάνω και από τα όρια. Οι πέντε κερδισμένες ειδικές, περισσότερες από κάθε άλλον, δείχνει πόσο κυνήγησε τη νίκη ο «ταυρομάχος», αλλά και πόσο πίεσε το αυτοκίνητο. Η διαφορά - ειδική με ειδική - εξανεμιζόταν και στην τελευταία Ελάτεια ο Σάινθ τα έδωσε όλα. Το ίδιο και το Focus, το οποίο τελικά παρέδωσε το πνεύμα στο 8ο χλμ. της ειδικής. Απογοητευτικό για το δημοφιλή οδηγό, αλλά και ταυτόχρονα τιμητικό το να τρέχει για τη νίκη στα 39 του χρόνια, χωρίς να υποκύπτει στα συμφέροντα ή στα εκατομμύρια που δαπανώνται από τις ομάδες.

Εξίσου παθιασμένος για τη νίκη ο Ρίτσαρντ Μπερνς, με το Subaru Impreza WRC. Ο Μπερνς έπαιξε και αυτός «όλα του τα χαρτιά», αλλά μια έξοδος τον απομάκρυνε από την πρωτιά, κάτι που δε φάνηκε να τον πτοεί και εξακολούθησε να οδηγεί στα όρια. Η δική του κακή στιγμή ήρθε στην προτελευταία ειδική, δίνοντας πρόωρο τέλος στην προσπάθειά του.

Ευτυχώς για τη Subaru, ο Πίτερ Σόλμπεργκ κατάφερε να φθάσει μέχρι τη δεύτερη θέση. Ο Σόλμπεργκ δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του, χαρακτηρίζοντας αυτή τη δεύτερη θέση ό,τι καλύτερο του έχει συμβεί στη ζωή του. Βέβαια, ο τερματισμός του Σουηδού δεν είναι καθόλου τυχαίως, αφού σε όλες τις ειδικές ήταν ανάμεσα στους πρωτοπόρους, δικαιώνοντας όλους όσοι θεωρούν ότι είναι από τα νέα ανερχόμενα αστέρια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλι. Ενας άλλος εκπρόσωπος της σκανδιναβικής σχολής «έσωσε» τα χρώματα της Peugeot. Ο Χάρι Ροβάνπερα πήρε την τρίτη θέση και δήλωσε ότι «αποδείξαμε πως το 206 είναι πολύ καλό αυτοκίνητο, αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλες ρυθμίσεις: Η ομάδα πάνω απ' όλα και ιδίως όταν τα αστέρια της έχουν εγκαταλείψει το Ακρόπολις από νωρίς». Πάντως ο αγώνας μας δε φάνηκε φιλόξενος για τα φαβορί με μόνη εξαίρεση τον νικητή.

Ο Τόμι Μάκινεν αντιμετώπισε προβλήματα με το Mitsubishi, αλλά τελικά η σωφροσύνη του και η σταδιακή προσαρμογή του αυτοκινήτου στις ανάγκες του αγώνα τού χάρισε τους βαθμούς της τέταρτης θέσης, κρατώντας τον και στην κορυφή της κατάταξης. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής δε δικαιούται της πικρίας, αφού δεν έχει καταφέρει ακόμα να κερδίσει ποτέ το Ακρόπολις.

Ο Φρανσουά Ντελεκούρ ήταν ένας ακόμη ήρωας του αγώνα. Ξεκινώντας με το χέρι δεμένο λόγω μιας πτώσης από ποδήλατο και πονώντας τόσο που ζητούσε από το συνοδηγό του να του αλλάζει ταχύτητες στις απλές διαδρομές. Ο Γάλλος είχε να αντιμετωπίσει και μια μάλλον πειραματική ανάρτηση την πρώτη ημέρα... Με το ξεκίνημα του δεύτερου σκέλους, ο Ντελεκούρ μπήκε σαν σίφουνας και κέρδισε τέσσερις από τις επτά ειδικές της ημέρας και η πέμπτη θέση της τελικής κατάταξης του αξίζει και με το παραπάνω, ενώ ο ρόλος του τρίτου οδηγού της Ford σίγουρα τιμά την ομάδα.

Ο έκτος και επίσης βαθμολογούμενος της κατάταξης ήταν ο Φιλίπ Μπουγκαλσκί με τη νέα Citroen Xsara WRC. Οδηγός και αυτοκίνητο πρέπει να βαθμολογηθούν με άριστα, αφού η δοκιμαστική συμμετοχή στα χώματα του Ακρόπολις από απλή διαδικασία είσπραξης εμπειριών εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστική παρουσία... Απ' όλα είχε λοιπόν το 48ο Ράλι Ακρόπολις και σε επίπεδο συναγωνισμού και θεάματος δεν μπορεί παρά να είμαστε ικανοποιημένοι.

Μόνο παράπονο η φτώχεια στις ελληνικές συμμετοχές, που δε φάνηκαν ικανές για κάτι παραπάνω από μια αξιοπρεπή συμμετοχή. Ο Αρης Βωβός φάνηκε άτυχος και στην ενδέκατη ειδική άφησε πρόωρα τον αγώνα από σπασμένο ψαλίδι. Ο Παπαδημητρίου από αρχής βρέθηκε χαμένος σε τεχνικά προβλήματα και απλώς έτρεξε για τον αγώνα, τερματίζοντας ως τρίτος Ελληνας... Πρώτος από τους «εγχώριους» οδηγούς ο Παναγιώτης Χατζητσοπάνης με συνοδηγό τον Κωστή Στεφανή και «όπλο» ένα Subaru που τους έφερε στην 18η θέση της γενικής κατάταξης.

Το φετινό Ακρόπολις ήταν και το τελευταίο με συμμετοχή τόσων ερασιτεχνών οδηγών, αφού από του χρόνου θα ισχύσουν διαφορετικοί όροι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αυτό όσο και αν είναι πικρό για όλους τους ρομαντικούς του αγώνα, φαίνεται εκ του αποτελέσματος να αποτελεί μια σωστή εξέλιξη, μέσα σε ένα πλαίσιο που θέλει τα ράλι όλο και πιο απαιτητικά και επαγγελματικά και τους συμμετέχοντες να προέρχονται από ομάδες επιπέδου και περιστασιακούς εραστές του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Πόσοι εξάλλου από τους Ελληνες θα ακολουθήσουν αυτό το υπέροχο τσίρκο στο ράλι Σαφάρι, που αποτελεί και τον επόμενο σταθμό του αγωνιστικού μαραθωνίου;