Πολλαπλές ηλιακές υπερ-εκλάμψεις έπληξαν τη Γη τα τελευταία 10.000 χρόνια και το φαινόμενο είναι βέβαιο ότι θα ξανασυμβεί
Το «Parker Solar Probe», που φέρει αντιπυρική ασπίδα για να το προστατεύει από θερμοκρασίες που σε ορισμένα σημεία της τροχιάς του φτάνουν τους 1.370 βαθμούς Κελσίου, διέσχισε την επιφάνεια Αλφβέν σε απόσταση 14 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Ηλιου, περίπου στην απόσταση που οι επιστήμονες προέβλεπαν ότι θα τη συναντήσει. Αποδείχτηκε ότι πρόκειται για ένα σαφές όριο, αλλά με κάποιες «ζάρες». Το σκάφος παρέμεινε μέσα στην ηλιακή κορόνα επί περίπου 5 ώρες και την διέσχισε ξανά για λίγο άλλες δύο φορές. Μέσα στην κορόνα η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου και η πυκνότητα του πλάσματος (τέταρτη κατάσταση της ύλης) ήταν χαμηλότερες. Το «Parker» πέρασε, επίσης, μέσα από ένα «ψευδοποταμάκι» ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων, μέσα στο οποίο οι συνθήκες ήταν πιο ήρεμες, σε σχέση με το ταραγμένο περιβάλλον έξω απ' αυτό.
Οι ηλιακές καταιγίδες δεν είναι κάτι σπάνιο. Οι επιστήμονες τις μελετούν εδώ και 150 χρόνια, επικεντρώνοντας στην καταιγίδα - ορόσημο του 1859, γνωστή ως Γεγονός Κάρινγκτον. Τότε μια ηλιακή έκλαμψη και εκπομπή μεγάλων ποσοτήτων σωματιδίων από τον Ηλιο είχε εισαγάγει τόση Ενέργεια στο μαγνητικό πεδίο της Γης, ώστε να προκληθεί τεράστια γεωμαγνητική καταιγίδα, που από τη μια δημιούργησε υπέροχα, μεγάλα και διαρκείας πολιτικά σέλατα, αλλά ταυτόχρονα προκάλεσε πυρκαγιές στις τηλεγραφικές γραμμές, λόγω των ηλεκτρικών ρευμάτων, που σχηματίστηκαν εξ επαγωγής μέσα στα καλώδια. Η ζημιά ήταν μικρή για την εποχή εκείνη που υπήρχε ουσιαστικά μόνο ο τηλέγραφος. Ως ένα βαθμό το ίδιο συνέβη και το 1921, οπότε εμφανίστηκε ένα φαινόμενο ανάλογων διαστάσεων. Σήμερα, όμως, που όλη η βιομηχανία χρησιμοποιεί ηλεκτρικές μηχανές, που τα αυτοκίνητα δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν καταστραφούν τα ηλεκτρονικά συστήματα που φέρουν, που υπάρχει το διαδίκτυο ως κρίσιμος παράγοντας για την οικονομική λειτουργία κ.ο.κ., μια ανάλογη καταιγίδα θα είχε πολύ πιο σοβαρές συνέπειες. Μια γεωμαγνητική καταιγίδα το 1989, πολύ ηπιότερη από το Γεγονός Κάρινγκτον, είχε ως αποτέλεσμα 12ωρο «μπλακάουτ» στην περιοχή του Κεμπέκ, στον Καναδά.
Για να εντοπίσουν τέτοια φαινόμενα, οι ερευνητές στηρίζονται σε χημική ανάλυση δειγμάτων πάγου από τους πόλους και δειγμάτων από αρχαία δέντρα. Οταν σωματίδια που προέρχονται από τον Ηλιο συγκρουστούν με μόρια της ατμόσφαιρας, μπορεί να δημιουργήσουν ασταθείς ραδιενεργές μορφές διαφόρων χημικών στοιχείων και αυτά τα ισότοπα εγκλωβίζονται στο νερό που γίνεται πάγος και στα δέντρα που τα απορροφούν. Ενα τέτοιο ισότοπο είναι ο ραδιενεργός άνθρακας-14. Οσο περισσότερος υπάρχει σε κάποιον δακτύλιο του κορμού ενός δέντρου, τόσο περισσότερα σωματίδια συγκρούστηκαν με την ατμόσφαιρα στην περιοχή του δέντρου, προσφέροντας ταυτόχρονα έναν ακριβή τρόπο χρονολόγησης του φαινομένου. Υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα δακτυλίων δέντρων από ολόκληρη την τρέχουσα γεωλογική εποχή, το Ολόκαινο, που άρχισε πριν από 12.000 χρόνια. Στην περίπτωση των κυλινδρικών πυρήνων πάγου, που οι ερευνητές εξάγουν από μεγάλο βάθος στους πόλους, εξετάζονται οι συγκεντρώσεις βηρυλίου-10 και χλωρίου-36, βγάζοντας ανάλογα, αλλά ελαφρώς λιγότερο ακριβή συμπεράσματα. Μέχρι στιγμής οι επιστήμονες έχουν αναλύσει μόλις το 16% των διαθέσιμων δεδομένων σχετικά με δακτυλίους δέντρων. Σημειώνεται ότι το Γεγονός Κάρινγκτον μόλις και μετά βίας είναι ανιχνεύσιμο στους δακτυλίους...
Το «Parker Solar Probe» προβλέπεται να κάνει συνολικά 24 κοντινά περάσματα από τον Ηλιο. Η διάσχιση της επιφάνειας Αλφβέν έγινε στο όγδοο απ' αυτά και πιθανώς και στο ένατο, που έγινε πριν από έναν μήνα, για το οποίο δεν έχουν φτάσει ακόμη στη Γη όλα τα δεδομένα από τα όργανα της διαστημοσυσκευής. Το κοντινότερο πέρασμα, σε απόσταση μόλις 6,2 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, είναι προγραμματισμένο για το 2025. Οι επιστήμονες είναι βέβαιοι ότι κάθε πέρασμα θα αποκαλύπτει όλο και περισσότερες πληροφορίες για τις διεργασίες μέσα στην ηλιακή κορόνα, πληροφορίες που θα ήταν αδύνατο να έχουμε μέσω τηλεσκοπικών παρατηρήσεων.