Αν και οι τεχνητές καρδιές παρουσιάζουν ακόμα μια σειρά από προβλήματα και δημιουργούν πολλές επιπλοκές στους ασθενείς, οι συσκευές υποβοήθησης της αριστερής κοιλίας (LVAD) χρησιμοποιούνται με επιτυχία για την επιμήκυνση της ζωής. Οι γιατροί άρχισαν να τις χρησιμοποιούν πριν από 20 χρόνια σε ασθενείς με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια, για να τους κρατήσουν ζωντανούς για μερικές βδομάδες ή μήνες, μέχρι να βρεθεί καρδιά για μεταμόσχευση. Σήμερα, οι συσκευές αυτές τοποθετούνται συχνά ως τελική λύση στο καρδιολογικό πρόβλημα. Η διάκριση ανάμεσα σε μια LVAD που χρησιμοποιείται ως γέφυρα προς τη μεταμόσχευση και ως μόνιμο καρδιακό βοήθημα τείνει να εξαφανιστεί. Αρκετοί ασθενείς, στους οποίους τοποθετήθηκε συσκευή υποβοήθησης της αριστερής κοιλίας ζουν μ' αυτή επί δύο ή και τρία χρόνια.

Η υγιής αριστερή κοιλία διοχετεύει διά μέσου της αορτής σε ολόκληρο το σώμα, το μόλις οξυγονωμένο από τους πνεύμονες αίμα. Η LVAD βοηθά την κοιλία αν έχει αδυνατίσει, ή αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το ρόλο της, αν έχει σταματήσει πλήρως να λειτουργεί. Τα σχέδια πρώτης γενιάς, που ακόμα κυριαρχούν, είναι παλμικά: μια αντλία που τοποθετείται στην κοιλιά του ασθενούς αντλεί αίμα παλμικά, όπως έκανε και η καρδιά όταν λειτουργούσε κανονικά. Οι δεύτερης γενιάς LVAD, είναι μικρότερες και στηρίζουν τη λειτουργία τους σε ένα ρότορα που αντλεί αίμα συνεχώς. Οι μηχανικοί μελετούν και συσκευές τρίτης γενιάς, που χρησιμοποιούν αιωρούμενους ρότορες, μειώνοντας τις τριβές και τις φθορές των εξαρτημάτων της αντλίας.

Ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς, καμία προσέγγιση δεν είναι λύση για όλες τις περιπτώσεις. Οι παλμικές συσκευές συνεχίζουν να είναι η καλύτερη λύση, αν ο ασθενής χρειάζεται 100% αναπλήρωση της λειτουργίας της αριστερής κοιλίας. Τα μοντέλα συνεχούς ροής είναι μικρότερα και απλούστερα επειδή δε χρειάζονται βαλβίδες και σωλήνες αέρα. Οι αντλίες με αιωρούμενο ρότορα μπορεί να αποδειχτούν πολύ πιο ανθεκτικές στο χρόνο.

Δυστυχώς, ούτε και οι συσκευές υποβοήθησης της αριστερής κοιλίας δεν είναι χωρίς επιπλοκές για την υγεία του ασθενούς. Ενα καλώδιο πρέπει να προεξέχει από το σώμα, ώστε να συνδέεται με τη συσκευή ελέγχου και την μπαταρία, προκαλώντας μολύνσεις σε περισσότερο από το 15% των ασθενών. Θρόμβοι αίματος μπορεί να σχηματιστούν μέσα στις αντλίες και γι' αυτό οι ασθενείς πρέπει να ζουν παίρνοντας αντιθρομβωτικά, που αυξάνουν την πιθανότητα ακατάσχετων αιμορραγιών σε περίπτωση ατυχήματος. Ορισμένες φορές μπορεί να παρουσιαστεί και κάποια βλάβη στη συσκευή. Με δεδομένη, όμως, την έλλειψη δοτών οργάνων, είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί παραπέρα στο μέλλον η χρήση των συσκευών υποβοήθησης της αριστερής κοιλίας.