Για παράδειγμα ο πρόσφατος σεισμός στην Ινδία. Η κάλυψη των παραδοσιακών ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνο) ωχριά μπροστά στην πληθώρα της αναλυτικής, τεκμηριωμένης, επιστημονικής ή όχι πληροφόρησης, που μπορεί κανείς να αναδιφήσει μέσω του Δικτύου. Αναλύσεις των σεισμολόγων, με ιστορικό υπόβαθρο, περαιτέρω πληροφορίες, αναλυτικοί χάρτες και προβλέψεις (http://wwwneic.cr.usgs.gov/neis/bulletin/010126031641.HTML). Οι εκτιμήσεις των αρχών στις χειρότερα πληγείσες περιοχές (http://www.ahmedabad.com) και οι δηλώσεις του Ινδού πρωθυπουργού (http://www.pmindia.nic.in/). Τα σημαντικότερα portals της Ινδίας, με συνεχή ενημέρωση, καθώς οι ειδήσεις έφθαναν από πολυάριθμες πηγές (http://www.rediff.com/, http://in.yahoo.com/, για να αναφέρουμε δύο). Ρεπορτάζ και άρθρα από τις σημαντικότερες εφημερίδες της χώρας (http://www.timesofindia.com/, http://www.hindustantimes.com/, http://www.deccanherald.com/, http://www.the-hindu.com/, http://www.indian-express.com/, για να αναφέρουμε μόλις πέντε από τις αρκετές δεκάδες). Βίντεο από τις πληγείσες περιοχές. Θέσεις κομμάτων που συνήθως δεν προβάλλονται, όπως το ΚΚ Ινδίας (http://www.cpofindia.org/) και το ΚΚ Ινδίας - Μαρξιστικό (http://cpim.org/). Και πολλές ακόμη πηγές, κυριολεκτικά για ο,τιδήποτε θέλει να βρει κάποιος, αρχίζοντας από τις υπηρεσίες αρωγής στους σεισμοπαθείς και τις δραστηριότητές τους, ως το πώς μπορεί να δώσει χρήματα online μέσω εφημερίδων, τραπεζών, ειδικών ταμείων, μη κυβερνητικών οργανώσεων και άλλων πολλών οργανισμών, Ινδικών και διεθνών. (Οι τυχόν ενδιαφερόμενοι μπορούν να δουν το σχετικό αφιέρωμα του Online Journalism Review στο http://ojr.usc.edu/).

Και δεν είναι μόνο το Web. Στα κανάλια του IRC η κουβέντα μεταξύ των Ινδών που βρίσκονται στη χώρα τους και των Ινδών της διασποράς συνεχίζεται, ακόμη και τώρα. Ανθρωποι έμαθαν την τύχη των δικών τους μέσα από το Δίκτυο...

Το Ιντερνετ, δεν είναι απλώς και μόνο το πεδίο όπου κάποιοι επιχειρηματίες, ημεδαποί κι αλλοδαποί, επιχειρούν να «κάνουν αρπαχτές» (ευτυχώς στη χώρα μας ενέσκηψε «κρίση» στο ΧΑΑ και γλιτώσαμε από τις ανακοινώσεις portals). Είναι και πολλά άλλα πράγματα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, δεν είναι κυρίως τι έχεις, αλλά τι κάνεις με αυτό...

Η έγκαιρη ανίχνευση κάποιου αλλοιωμένου γονιδίου στο γενετικό κώδικα μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωση των σχετιζόμενων με το ελαττωματικό γονίδιο ασθενειών.Στις ΗΠΑ, όμως, συχνά προκαλεί και την απόλυση από τη δουλειά, όπως δείχνουν πρόσφατες έρευνες.

Η περίπτωση της Σάρτζεντ θα μπορούσε να είναι ένα λαμπρό δείγμα της επιτυχίας της γενετικής. Αντιθέτως, δείχνει παραστατικά αυτό που πολλοί φοβούνταν ότι θα συμβεί με σημείο εκκίνησης τη μητρόπολη του ιμπεριαλισμού: τις διακρίσεις με βάση το γενετικό κώδικα του ανθρώπου. Μια πρόσφατη έρευνα, της κοινωνιολόγου Ντόροθι Βερτζ, με περισσότερους από 1.500 γιατρούς που δίνουν συμβουλές για θέματα γενετικής στις ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι 785 ασθενείς τους δήλωσαν πως έχασαν τη δουλιά τους ή την ασφάλισή τους επειδή διαγνώστηκε να έχουν γενετικές ανωμαλίες. «Υπάρχουν περισσότερες διακρίσεις ακόμα κι απ' αυτές που αποκαλύφθηκαν στη μελέτη μου αυτή», λέει η Βερτζ, που παρουσίασε τα συμπεράσματά της στον Αμερικανικό Σύνδεσμο Δημόσιας Υγείας.

Τα αποτελέσματα της έρευνας της Βερτζ ενισχύουν προηγούμενη μελέτη του Πανεπιστημίου του Τζορτζτάουν, σύμφωνα με την οποία το 13% των ασθενών που ρωτήθηκαν είχαν απορριφθεί από τον υποψήφιο εργοδότη τους, ή είχαν απολυθεί, εξαιτίας του γενετικού τους κώδικα.

Η ανησυχία για τέτοιες επιπτώσεις έχει ήδη αποτρέψει πολλούς Αμερικανούς να κάνουν γενετικά τεστ που ίσως απέβαιναν πολύτιμα για την υγεία τους, τονίζει η Μπάρμπαρα Φούλερ, στέλεχος του Εθνικού Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ανθρώπινου Γονιδιώματος, όπου τον περασμένο Ιούνιο έγινε η ανακοίνωση για την καταγραφή σχεδόν ολόκληρου του ανθρώπινου γενετικού κώδικα. Μία στις τρεις γυναίκες από τις οποίες ζητήθηκε να συμμετάσχουν σε πρόσφατη έρευνα για τον καρκίνο του στήθους αρνήθηκαν, επειδή φοβούνταν ότι ίσως έχαναν την ασφάλισή τους ή τη δουλιά τους αν διαπιστωνόταν ότι έχουν γενετική ανωμαλία.

Μια μελέτη του Εθνικού Κέντρου Γονιδιακών Πόρων των ΗΠΑ το 1998, διαπίστωσε ότι το 63% όσων ρωτήθηκαν δε θα δέχονταν να κάνουν γενετικούς ελέγχους αν οι εργοδότες τους θα είχαν πρόσβαση στα αποτελέσματα και το 85% υποστήριξε ότι οι εργοδότες θα έπρεπε να εμποδίζονται από την πρόσβαση στις γενετικές τους πληροφορίες.

Στις ΗΠΑ τα εμπόδια για ιδιωτική ασφάλιση ατόμων με επιρρεπή σε ασθένειες γενετικό κώδικα δεν είναι μεγάλα. Αλλωστε και πριν τα τεστ DNA, οι αμερικανικές ασφαλιστικές εταιρίες ζητούσαν αναλυτικό ιστορικό του ασφαλιζόμενου και της οικογένειάς του πριν υπογράψουν συμβόλαιο. Σχετικά με τυχόν γενετικές διακρίσεις στο ζήτημα της ιδιωτικής ασφάλισης υπάρχει και κάποια νομοθεσία που αποθαρρύνει τις εταιρίες. Σε τελευταία ανάλυση, βέβαια, οι ασφαλιστικές εταιρίες δεν έχουν πρόβλημα να μη ζητούν γενετικό έλεγχο των ασφαλιζόμενων, αφού έτσι κι αλλιώς το κόστος της ασφάλισης περιλαμβάνει όλους τους κινδύνους ζωής που αφορούν ένα τυχαίο δείγμα πληθυσμού και τους εξασφαλίζει στο σύνολο των ασφαλισμένων τα κέρδη που επιδιώκουν.

Αλλά για τους εργοδότες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μόλις τον περασμένο Φλεβάρη ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, πέρασε από το Κογκρέσο νόμο με βάση τον οποίο απαγορεύονται οι διακρίσεις στις προσλήψεις των υπαλλήλων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Τέτοιος νόμος, όμως, δεν υπάρχει για τον ιδιωτικό τομέα. Τουλάχιστον 100 νομοσχέδια που αφορούσαν το θέμα μπήκαν στο αρχείο τα τελευταία 2 χρόνια! Πιο πολύ προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα των Αμερικανών που έχουν να κάνουν με τις ταινίες που νοικιάζουν από τα βίντεο-κλαμπ, παρά ο γενετικός τους κώδικας! Το κράτος - διαχειριστής των συμφερόντων των καπιταλιστών αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να βάλει ακόμα και τον πιο απλό, ανθρωπιστικό περιορισμό στην αχόρταγη διάθεσή τους για κέρδος (ή πιο εκσυγχρονιστικά: μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα).

Πάντως η Ντ. Βερτζ πιστεύει ότι ακόμα και η ψήφιση κάποιου σχετικού νόμου θα ήταν απλώς ένα τσιρότο που δε θα έλυνε το πρόβλημα. «Εκείνο που χρειάζεται είναι ένα δημόσιο σύστημα υγείας», υπογραμμίζει (στις ΗΠΑ δεν υπάρχει τέτοιο). Την ίδια στιγμή, κάποιοι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού πασχίζουν για να διαλύσουν το όποιο δημόσιο σύστημα υγείας συνεχίζει να υφίσταται, προσφέροντας μια ολόκληρη νέα «αγορά» στο μεγάλο κεφάλαιο, στο πλαίσιο των υπό εξέλιξη καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της παγκοσμιοποίησης.