Αδιαφορία της πολιτείας, ανύπαρκτη πολιτική στήριξης, απουσία βοήθειας από τους περισσότερους δήμους, έλλειψη χρημάτων. Και από την άλλη... Μάχη από κάποιους κόντρα στο «θηρίο». Προσπάθεια να μην καταστραφούν. Και όλα αυτά, τη στιγμή που η μόνη πολιτική η οποία εφαρμόστηκε όλα αυτά τα χρόνια είχε στόχο μόνο να ευνοήσει τον αθλητισμό σαν εμπόρευμα.

Ολα αυτά και βέβαια και πολλά άλλα είναι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα του «Ρ», που ξεκίνησε στις 8 Νοέμβρη 2005 και ολοκληρώθηκε την περασμένη βδομάδα, για το τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα του επαγγελματικού αθλητισμού. Η κατάσταση είναι τραγική, αφού ό,τι τελικά κινείται γίνεται μόνο και μόνο από τις φιλότιμες προσπάθειες απλών ανθρώπων που πολλές φορές βάζουν από το μεροκάματό τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν οι σύλλογοι τα απολύτως απαραίτητα.

Ενας από τους κύριους τομείς, που εστιάζονται τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η έλλειψη χώρων άθλησης είτε με ευθύνη της πολιτείας είτε με της δημοτικής αρχής. Τραγικά είναι τα πράγματα και στον Δήμο Αθηναίων, που διαθέτει μόλις δυο γήπεδα ποδοσφαίρου (Αλεπότρυπα - Ρουφ) για 52 ομάδες. Το ίδιο επικρατεί και σε χώρους που αφορούν άλλα αθλήματα (μπάσκετ, βόλεϊ, κολύμβηση). Η ίδια κατάσταση ισχύει και στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. Αποδείχτηκε ότι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα ασφυκτιά. Πολλές ομάδες, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν από ανθρώπους του χώρου (παράγοντες, προπονητές, γονείς αθλούμενων) αναγκάζονται να κόψουν ώρες προπόνησης, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν για λίγο κάποιο γήπεδο, στο οποίο θα φιλοξενούνται παράλληλα 10 και 15 σωματεία. Και σα να μην έφτανε αυτό, ακόμα και όταν υπάρχουν χώροι είτε βρίσκονται σε άθλια κατάσταση είτε κινδυνεύουν να κατεδαφιστούν, αφού η δημοτική αρχή προτιμάει να τους αξιοποιήσει αλλιώς.

Και, βέβαια, αυτό έχει αντίκτυπο και στον τομέα των ακαδημιών. Τα λεγόμενα φυτώρια (τμήματα μίνι, παίδων, εφηβικά) στις περισσότερες περιπτώσεις υπολειτουργούν ή ακόμα και σε κάποιες άλλες καταργούνται, αφού δεν υπάρχει χώρος για προπόνηση. Την ίδια ώρα, η πολιτεία προσπαθεί να βοηθήσει όπως μπορεί τις μεγάλες ΠΑΕ, προκειμένου να χτίσουν υπερπολυτελή ιδιωτικά γήπεδα. Και, βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για παράδοση στα ερασιτεχνικά σωματεία των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων που φτιάχτηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού. Οσες δεν έχουν πουληθεί ακόμα σε ιδιώτες, αφήνονται να μαραζώσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΟΑΚΑ, που, για να χρησιμοποιηθεί ο στίβος από το τμήμα στίβου του ΓΣ Αμαρουσίου, ζητήθηκε από τους υπευθύνου να πληρώσουν 25 ευρώ για κάθε παιδί.

Και, βέβαια, μπορεί οι ιδιώτες να ζητούν λεφτά για να αθληθεί κάποιος, στα ερασιτεχνικά σωματεία κινδυνεύει να σταματήσει ο αθλητισμός, εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Οι επιχορηγήσεις, έστω και εάν είναι μηδαμινές σε σχέση με τις ανάγκες (ανέρχονται στο ποσό των 1.500 - 2.000) δε δίνονται στην ώρα τους. Τρία χρόνια χρωστάει η πολιτεία (έχουν να δοθούν από το 2002), ενώ η περσινή που δόθηκε ήταν μειωμένη λόγω των εξόδων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα έξοδα όμως τρέχουν. Ανάγκες ιματισμού των τμημάτων, μισθοί προπονητών, μετακινήσεις των ομάδων, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συντήρηση χώρων καλύπτονται από τους ανθρώπους που διοικούν το σωματείο. Και, βέβαια, δε μιλάμε για μεγαλοπαράγοντες, αλλά για απλούς επαγγελματίες. Το μεροκάματο κάποιων (όπως αποκαλύφθηκε στην περίπτωση της Δόξας Αγ. Αννας) αποτελεί τη μόνη επιχορήγηση. Τη στιγμή, μάλιστα, που η πολιτεία χαρίζει απλόχερα τα χρέη των ΠΑΕ προς το Δημόσιο για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό περισσεύουν ψίχουλα, τα οποία δε δίνονται στην ώρα τους.

Οι αθλητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες πέρασαν στα χέρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έγινε μπούμερανγκ για το λαό, αφού η πλειοψηφία των δημάρχων, μιμούμενη την κεντρική εξουσία, παρέδωσε τους χώρους σε ιδιώτες για εκμετάλλευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε το ρεπορτάζ για το κλειστό του γυμναστήριου «Σπ. Λούης» στο Μαρούσι που εξυπηρετεί αρκετές ομάδες της περιοχής και όμως κινδυνεύει να γίνει πάρκινγκ. Σε άλλες περιπτώσεις, με ευθύνη της δημοτικής αρχής, αθλητικές εγκαταστάσεις πέρασαν στα χέρια των ιδιωτών.. Στο Γαλάτσι, η δημοτική αρχή ζήτησε από τα σωματεία να επιλέξουν το μέτρο της συγχώνευσης, προκειμένου να βελτιωθεί η κατάσταση στο γήπεδο της περιοχής που ασφυκτιά, ενώ δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για αξιοποίηση κάποιων ελεύθερων χώρων στην περιοχή. Στο Ν. Ηράκλειο, δίπλα ακριβώς από την περίφραξη του γηπέδου στη Λ. Κύμης παρκάρουν τα απορριμματοφόρα, ενώ ανάμεσα στις εξέδρες υπάρχουν οι κάδοι σκουπιδιών του Δήμου. Ο Δήμος Αθηναίων, που, ενώ έκανε τα πάντα για ανεύρεση χώρου στον Παναθηναϊκό για να φτιάξει γήπεδο, αδιαφορεί για το γεγονός ότι οι ερασιτεχνικές ομάδες του ασφυκτιούν σε δυο γήπεδα.

Μέσα από την έρευνα του «Ρ», φανερώθηκε η μίζερη πραγματικότητα του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ομως, με παρακάλια δεν κερδίζεται κάτι. Πολύ περισσότερο, όταν αυτό που πρέπει να κερδηθεί από τον ίδιο το λαό είναι αυτό που του ανήκει ούτως ή άλλως. Το δικαίωμά του στην άθληση. Είτε αυτή γίνεται σε ατομικό επίπεδο είτε με τη συμμετοχή του σε κάποιο ερασιτεχνικό σωματείο. Είναι ολοφάνερο ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τόσο για τον αθλητισμό όσο και σε άλλους τομείς ζωής έχουν στόχο το κέρδος. Η μόνη λύση είναι η συσπείρωση των σωματείων σε ένα πλατύ μέτωπο διεκδίκησης που θα 'ρθει σε ρήξη με τις λογικές που το μόνο που κάνουν είναι να εξυπηρετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα.