Πριν δύο και κάτι μήνες, υπό τον τίτλο «Μια πιθανώς σημαντική ανακάλυψη για τη θεωρία της "Μεγάλης Εκρηξης"», ο «Ριζοσπάστης» είχε δημοσιεύσει την είδηση για τον ισχυρισμό Αμερικανών επιστημόνων ότι βρήκαν ίχνη από τα βαρυτικά κύματα που προβλέπει η θεωρία της πληθωριστικής φάσης διαστολής του Σύμπαντος. Ανέφερε μάλιστα ότι τα ευρήματα των Αμερικανών επιστημόνων αναμένεται να γίνουν αντικείμενο λεπτομερούς ελέγχου από άλλες επιστημονικές ομάδες πριν γίνουν αποδεκτά, πέραν της ερμηνείας τους. Την ίδια μέρα τα αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα (και στον κόσμο όλο) μετέδιδαν την είδηση με μεγάλους διθυραμβικούς τίτλους, υποστηρίζοντας ότι έτσι ισχυροποιείται ή «αποδεικνύεται» η θεωρία για τη γέννηση του σύμπαντος (από το τίποτα), πλασάροντας έμμεσα τη θεολογική ερμηνεία της θεωρίας της «Μεγάλης Εκρηξης», ως τάχα επιστημονική θεμελίωση της Δημιουργίας.

Οι Αμερικανοί ερευνητές του προγράμματος «BICEP2», χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο στο Νότιο Πόλο για τη μελέτη μιας μικρής λωρίδας ουρανού, θεώρησαν ως ίχνη των βαρυτικών κυμάτων από την «πληθωριστική φάση διαστολής του Σύμπαντος» κάποιους στροβίλους, που εντόπισαν στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων (Cosmic Microwave Background), το οποίο θεωρείται υπόλειμμα μιας απίστευτων διαστάσεων έκρηξης πριν 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Η πληθωριστική θεωρία διατυπώθηκε τη δεκαετία του 1980 για να καλύψει «τρύπες» που είχε η θεωρία της «Μεγάλης Εκρηξης» (Big Bang), σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν προήλθε από ένα «τίποτα», μια μοναδικότητα (singularity), κάτι που εξ ορισμού δεν μπορεί να παρατηρηθεί στο φυσικό κόσμο και στο οποίο δεν ισχύουν οι νόμοι της φυσικής, αλλά, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας, «γέννησε» τους γαλαξίες, τα άστρα και οτιδήποτε άλλο υπάρχει σήμερα στο ορατό Σύμπαν.

Δεν πέρασαν δύο μήνες και ήρθε η ψυχρολουσία. Ο ένας μετά από τον άλλο οι επιστήμονες που έλεγξαν τη μελέτη και τα συμπεράσματα για τα βαρυτικά κύματα διαπίστωσαν προβλήματα στην επεξεργασία των δεδομένων. Οι Αμερικανοί ερευνητές φαίνεται ότι δεν αφαίρεσαν σωστά τον παράγοντα πόλωσης του φωτός που αποτελεί η σκόνη μέσα στο Γαλαξία και οι διάφορες εκπομπές από φορτισμένα σωματίδια στο εσωτερικό του. Αν αφαιρεθεί αυτός ο παράγοντας, το σήμα που αποδίδεται στα αρχέγονα βαρυτικά κύματα εξαφανίζεται σχεδόν τελείως. Βιάστηκαν ακόμα να ερμηνεύσουν δεδομένα της ομάδας του διαστημικού τηλεσκοπίου Πλανκ, αφού οι επιστήμονες του Πλανκ δεν έχουν κάνει ακόμα λεπτομερώς γνωστά ούτε τα δεδομένα, ούτε τη δική τους ερμηνεία γι' αυτά.

Η ποιότητα και η ερμηνεία των μετρήσεων και των επεξεργασιών της ομάδας του «BICEP2» θα διερευνηθεί περαιτέρω. Ανεξάρτητα, όμως, από αυτό, η προσπάθεια να διαμορφωθούν επιστημονικές θεωρίες όχι για την εξέλιξη που οδήγησε στη σημερινή μορφή του παρατηρούμενου φυσικού κόσμου, αλλά για την προέλευση της ίδιας της φυσικής πραγματικότητας, όπου εξ ορισμού η επιστήμη της φυσικής (και όλες οι επιστήμες) δεν έχει εφαρμογή, οδηγεί σε παραδοξότητες, αντιεπιστημονικές παραδοχές και τελικά στην προβολή θεολογικών αξιωμάτων στη φυσική πραγματικότητα. Το πεπερασμένο του χώρου ή του χρόνου, η ανυπαρξία κίνησης της ύλης δεν έχουν επιβεβαιωθεί ποτέ και σε κανέναν τομέα της αντικειμενικής πραγματικότητας. Η αυθαίρετη παραδοχή τους ως γεγονός και τελικά η κατάργηση των φυσικών νόμων, στο όνομα των ίδιων των φυσικών νόμων, είναι μη επιλύσιμη αντίφαση και δεν έχει να κάνει με την επιστήμη. Η ύπαρξη της φυσικής πραγματικότητας είναι αντικείμενο κοσμοθεωρίας, όχι επιστήμης.

Φυσικά η είδηση για τις αμφιβολίες σχετικά με τις μετρήσεις και τα συμπεράσματα των Αμερικανών επιστημόνων πέρασε στα ψιλά. Πολλά ΜΜΕ το έθαψαν τελείως. Ποιο αστικό ΜΜΕ θέλει να προβάλει αμφιβολίες για τα ιδεαλιστικά «καπέλα» που προσπαθούν να φορέσουν στην επιστήμη και ποιο να ζητήσει συγνώμη για την - στην καλύτερη περίπτωση - εντυπωσιοθηρία του;

Οταν ο διάσημος φυσικός Στέφεν Χόκινγκ δήλωσε νωρίτερα φέτος ότι «δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες», δεν αναφερόταν στις «μαύρες τρύπες» ως αστροφυσικά αντικείμενα που καταπίνουν τα πάντα, ακόμα και το φως. Αναφερόταν στις μαύρες τρύπες σε πολύ θεωρητικό επίπεδο (βέβαια, έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητη αστρονομική παρατήρηση για την ύπαρξή τους, που με αυτήν την έννοια παραμένει θεωρητική). Ο Χόκινγκ προσπαθεί να κατανοήσει ένα παράδοξο που τρώει τα σωθικά της φυσικής εδώ και καιρό. Το ζήτημα, που από πολλούς ονομάζεται παράδοξο του προστατευτικού «τείχους» (firewall) της μαύρης τρύπας, ίσως αναγκάσει τους φυσικούς να εγκαταλείψουν ή να τροποποιήσουν ριζικά την κβαντομηχανική ή, εναλλακτικά, τη γενική θεωρία της Σχετικότητας ή και τις δύο.

Το παράδοξο σχετίζεται μ' εκείνο που εντόπισε ο ίδιος ο Χόκινγκ τη δεκαετία του 1970 και αφορά το ερώτημα: Τι συμβαίνει με την πληροφορία (εντροπία) που πέφτει μέσα στη μαύρη τρύπα; Οι νόμοι της κβαντομηχανικής λένε ότι η πληροφορία ποτέ δε χάνεται. Οι μαύρες τρύπες φαίνεται όμως να καταστρέφουν πληροφορία, ρουφώντας την πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων, την περιοχή γύρω από μια μαύρη τρύπα, πέρα από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή.

Το παράδοξο του προστατευτικού «τείχους» ταλαιπωρεί τους φυσικούς επί τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Φάνηκε να λύνεται στο τέλος της δεκαετίας του 1990, όταν ερευνητές βρήκαν έναν τρόπο που θα μπορούσε να διαφεύγει πληροφορία από μια μαύρη τρύπα, με τη μορφή ακτινοβολίας Χόκινγκ (όπως ονομάστηκε προς τιμή του φυσικού που αδιαμφισβήτητα πρόσφερε πολλά σε αυτόν τον τομέα της θεωρητικής φυσικής). Ομως, το 2012, φυσικοί στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα βρήκαν λάθη στις λύσεις των εξισώσεων για την ακτινοβολία Χόκινγκ. Συμπέραναν ότι ο ορίζοντας γεγονότων δεν είναι, όπως θεωρούνταν ως εκείνη τη στιγμή, ένα συνηθισμένο μέρος. Αντίθετα, είναι ένα προστατευτικό τείχος που εμποδίζει την ακτινοβολία Χόκινγκ στο εξωτερικό του να αλληλεπιδράσει σε κβαντικό επίπεδο με το υλικό που υπάρχει στο εσωτερικό του.

Η τελευταία δουλειά του Χόκινγκ είναι μια προσπάθεια να προσφέρει μια εναλλακτική λύση στο πρόβλημα. Προτείνει την ύπαρξη ενός «φαινόμενου» ορίζοντα επιπρόσθετα στον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας. Συνήθως οι δύο ταυτίζονται απόλυτα. Πληροφορία μπορεί να αναδυθεί από το εσωτερικό της μαύρης τρύπας προς το φαινόμενο ορίζοντα. Σε αυτό το σημείο τα κβαντικά φαινόμενα μπορούν να θολώσουν το όριο ανάμεσα στο «φαινόμενο ορίζοντα» και τον «ορίζοντα γεγονότων», επιτρέποντας μερικές φορές τη διαφυγή πληροφορίας. Με αυτήν την έννοια και με την προϋπόθεση να έχει κανείς στη διάθεσή του εκατοντάδες τρισεκατομμύρια χρόνια για αστρονομική παρατήρηση, οι μαύρες τρύπες δεν είναι πάντα μαύρες... Τελικά, όμως, εκείνο που σημαίνει η εργασία του Χόκινγκ είναι ότι υπάρχει κάτι θεμελιώδες για τις μαύρες τρύπες που συνεχίζει να μας διαφεύγει.