Λίγο πριν ξεκινήσει η αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση της Αθήνας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, τώρα η Λιβύη, για τέταρτη φορά η Ελλάδα - με ευθύνη βεβαίως και της ελληνικής κυβέρνησης - συμμετέχει σε ένα μεγάλο έγκλημα. Στο έγκλημα του άδικου, βρώμικου, ιμπεριαλιστικού πολέμου, με αντάλλαγμα τη συμμετοχή σε ένα κομμάτι από την πίτα των πετρελαίων, με συνέπεια την ένταση της κρίσης, τα νέα βάσανα για όλους τους λαούς της περιοχής».

Αποψη από την πορεία στη Λάρισα

Το απόγευμα πραγματοποίησαν πικετοφορίες σε Λάρισα, Βόλο, Τρίκαλα, βροντοφωνάζοντας συνθήματα κατά της ιμπεριαλιστικής επίθεσης και καταγγέλλοντας, ως συνένοχη στο έγκλημα που συντελείται, την ελληνική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, κάλεσαν το λαό της Θεσσαλίας να εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη του στο λαό της Λιβύης, απαιτώντας να σταματήσει η ιμπεριαλιστική επίθεση.

Στην Καρδίτσα έγινε μεγάλη εξόρμηση στο κέντρο της πόλης, στα πλαίσια της οποίας μοιράστηκε η ανακοίνωση του Κόμματος για την γκανγκστερική επίθεση.

MotionTeam

Παρά τη βροχή, συγκρότησαν μια μεγάλη και μαχητική αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση - πορεία που ξεκίνησε από το χώρο της συγκέντρωσης, μπροστά από το Αγαλμα του Βενιζέλου και με ενδιάμεσους σταθμούς το γαλλικό και το αμερικάνικο προξενείο, σάλπισε τον ξεσηκωμό στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Με τα πανό και τα συνθήματα, απαίτησαν απεμπλοκή της Ελλάδας από το νέο μακελειό που εξαπολύθηκε για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. «ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στηρίζουν τους πολέμους για την πλουτοκρατία», βροντοφώναξαν και διακήρυξαν: «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί».

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της ΚΟΘ του ΚΚΕ. «Οι λαοί γενικότερα της Βόρειας Αφρικής έχουν μεγάλη πείρα από την εμπλοκή των ιμπεριαλιστών στα εσωτερικά τους, οι "εισαγόμενοι σωτήρες" και οι επεμβάσεις όχι μόνο δεν τους απελευθερώνουν από τα δεσμά των προηγούμενων αυταρχικών καθεστώτων, αλλά τους ετοιμάζουν νέα πιο σύνθετα κι αφόρητα», σημείωσε μεταξύ άλλων. Αναφέρθηκε στο νέο ρόλο των ένοπλων δυνάμεων της χώρας μας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τόνισε ότι το ΚΚΕ καταδικάζει την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, δεν την αναγνωρίζει και κάλεσε και το λαό να μην την αναγνωρίσει. Κατέληξε σημειώνοντας: «Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν και το χρέος και τη δύναμη να αντιταχθούν και να εμποδίσουν την υλοποίηση των επικίνδυνων σχεδιασμών των ιμπεριαλιστών.

Μπροστά στο έγκλημα που συντελείται, το σύνθημα πρέπει να είναι ένα: Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών. Καμία εμπλοκή της χώρας με στρατιωτικά μέσα και Ελληνες φαντάρους».

Η μαχητική διαδήλωση που ακολούθησε σταμάτησε αρχικά έξω από το προξενείο της Γαλλίας και στη συνέχεια έξω από το προξενείο των ΗΠΑ όπου οι διαδηλωτές πυρπόλησαν τις σημαίες των δύο χωρών και κατήγγειλαν το ρόλο τους στη νέα γκαγκστερική επέμβαση σε βάρος του λαού της Λιβύης.

Μαχητικές συγκεντρώσεις και πορείες έγιναν επίσης στην Ξάνθη, την Αλεξανδρούπολη, τις Σέρρες, την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα.

Σήμερα Δευτέρα, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη, προγραμματίζονται από τις ΚΟ του ΚΚΕ σε:

Κατερίνη, 7 μ.μ., Συντριβάνι (πλατάνι).

Κομοτηνή, 6.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Δράμα, 6.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Καβάλα, 6.30 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Φλώρινα, 6 μ.μ., κεντρική πλατεία.

Βέροια, 7 μ.μ., πλατεία Ωρολογίου.

*

Από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Στην ένθετη φωτό, ο κεντρικός ομιλιτής Θανάσης Παφίλης

Με αυτό το σύνθημα, χιλιάδες κομμουνιστές, νέοι και νέες, εργαζόμενοι, έδωσαν χτες την πρώτη απάντηση στο νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του λαού της Λιβύης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, με συγκέντρωση στο Σύνταγμα και πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία με ενδιάμεσους σταθμούς τα γραφεία της ΕΕ και τις πρεσβείες Γαλλίας και Αγγλίας. Εστειλαν, ταυτόχρονα, μήνυμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στο δοκιμαζόμενο λαό της Λιβύης, καλώντας και τον ελληνικό λαό σε συναγερμό ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, ενάντια στις αποφάσεις της κυβέρνησης και των κομμάτων της πλουτοκρατίας για άμεση εμπλοκή της χώρας μας στο νέο έγκλημα.

Από την πρώτη στιγμή, λίγες μόλις ώρες μετά το διάγγελμα Σαρκοζί, που έκανε σαφή την πρόθεση των ιμπεριαλιστών να ανοίξουν ένα νέο γύρο πολέμου στη Μέση Ανατολή, εξυπηρετώντας τα σχέδια των μεγάλων μονοπωλίων για έλεγχο πάνω στους δρόμους ενέργειας, οι κομμουνιστές της χώρας μας, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης για ειρήνη, για το δικαίωμα του κάθε λαού να ορίζει αυτός τις τύχες της χώρας του. Πίσω από τους «ανθρωπιστικούς» λυγμούς των ιμπεριαλιστών, κρύβονται οι ιαχές του πολέμου και οι κομμουνιστές καλούν τον ελληνικό λαό να σταθεί αλληλέγγυος στο λιβυκό λαό. Να βρεθεί απέναντι σε όσους θέλουν να βάψουν στο αίμα και τη Λιβύη, μετά τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ.

*

«Καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή», ήταν το βασικό σύνθημα των χτεσινών αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων

Κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, ήταν ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματος και Γενικός Γραμματέας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. «Ο ελληνικός λαός και οι λαοί της περιοχής και ολόκληρου του πλανήτη δεν πρέπει να είναι και δεν είναι πια αφελείς. Γνωρίζουν και έχουν μεγάλη εμπειρία. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών, τα κέρδη της πλουτοκρατίας και των μονοπωλίων είναι και ήταν οι αιτίες των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων», τόνισε.

Και συνέχισε: «Οι δολοφόνοι που επιτίθενται σήμερα και στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που δολοφονούν τα δικαιώματα των εργαζομένων στις χώρες τους φορτώνοντας σε αυτούς τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι οι ίδιοι που στέλνουν τους νέους στην ανεργία, είναι οι ίδιοι που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, που καταδικάζουν τους παραγωγούς του πλούτου, δηλαδή τους εργαζόμενους, σε μισθούς πείνας, που τους καλούν να δουλεύουν μέχρι τον τάφο. Είναι οι ίδιοι που εξασφαλίζουν στα μονοπώλια και στους επιχειρηματικούς ομίλους αμύθητα κέρδη».

Ο Θανάσης Παφίλης

Και κατέληξε: «Απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό γνωρίζοντας ότι στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι αντίθετος με τη συμμετοχή της χώρας μας σε ένα νέο πόλεμο. Τον καλούμε να σταθεί αλληλέγγυος στον λιβυκό λαό. Να καταδικάσει τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτόν τον πόλεμο. Απαιτούμε να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στη Σούδα και το Ακτιο. Να επιστρέψουν αμέσως τα δύο πολεμικά πλοία από τη Λιβύη καθώς όλα τα στρατιωτικά σώματα που βρίσκονται έξω από τα σύνορα της χώρας.

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα και τους καλούμε να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΟΓΕ, στο φιλειρηνικό κίνημα για τη συγκρότηση ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, μαζί με τους άλλους λαούς στο δρόμο της ανατροπής, κόντρα στον ιμπεριαλισμό».

Αμέσως μετά την ομιλία ξεκίνησε η πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Τα συνθήματα δε σταματούν ούτε λεπτό: «Καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή, κάτω η επέμβαση η ιμπεριαλιστική», «ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, στηρίζουνε τον πόλεμο και την πλουτοκρατία», «Στη Λιβύη σφάζεται ο λαός για να 'χει τα πετρέλαια ο ιμπεριαλισμός», «Οι δρόμοι της ενέργειας - με αίμα ποτισμένοι, των ιμπεριαλιστών είναι οι πολέμοι» και «Το Ακτιο και Σούδα να κλείσουνε τώρα, του ΝΑΤΟ ο στρατός έξω απ' τη χώρα».

Πρώτος σταθμός τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου «θυροκολλήθηκε» η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το ίδιο έγινε στις πρεσβείες της Γαλλίας και της Αγγλίας: «Φονιάδες, ληστές, υποκριτές είναι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές», «Ενωση και ΝΑΤΟ, πολέμου συνδικάτο», δηλώνουν οι διαδηλωτές. Η διαδήλωση φτάνει στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Τα συνθήματα δυναμώνουν: «Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν», «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Στην είσοδο της πρεσβείας μπαίνει και πάλι η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου.

Από τα μεγάφωνα ακούγεται: «Οι δρόμοι της ενέργειας είναι αιματοβαμμένοι. Καλούμε το λαό σε συναγερμό»...

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--

Σε διαρκείς συνεδριάσεις βρίσκονται ανώτατοι αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, προκειμένου να καταλήξουν στην επίσημη στάση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας σχετικά με τον πόλεμο στη Λιβύη. Χτες αναμενόταν να παρουσιαστούν τα τελικά σχέδια του ΝΑΤΟ σχετικά με τη Λιβύη προκειμένου να αποφασίσει το Συμβούλιο αν η λυκοσυμμαχία θα συμμετέχει ενεργά στις επιχειρήσεις ή θα περιοριστεί στην παροχή άλλου είδους βοήθειας.

Οι αντιρρήσεις ορισμένων μελών του ΝΑΤΟ και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις σχετικά με την άμεση ή μη εμπλοκή στην επέμβαση στη Λιβύη δεδομένου και του πολέμου στο Αφγανιστάν που έχει κοστίσει ιδιαίτερα σε ζωές, χρήμα και επικοινωνιακή πολιτική, είχαν ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει μέχρι το βράδυ συγκεκριμένη απόφαση από τη Συμμαχία για την επίσημη στάση της. Σύμφωνα με ελληνικές πηγές, η Γαλλία, που θέλει να παρουσιαστεί ως η έχουσα την πρωτοκαθεδρία στην επέμβαση, είναι μια από τις χώρες που θέτει αντιρρήσεις σε συλλογική στρατιωτική επιχείρηση. Ωστόσο, πληροφορίες ανέφεραν ότι ως και χτες αργά το βράδυ επιχειρούνταν συμβιβασμός και συντονισμός ενεργειών.

ΠΑΡΙΣΙ - ΜΟΣΧΑ - ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - ΚΑΪΡΟ.--

Με την επίθεση κατά της Λιβύης να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, τουλάχιστον στην πρώτη της φάση, οι διαφωνίες, οι αντιθέσεις, καθώς και οι παλινωδίες μεταξύ των διαφόρων ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων που συμμετέχουν στην επιχείρηση «Η Αυγή μιας Οδύσσειας» διαδέχονται η μία την άλλη, αναδεικνύοντας σειρά ενδο-ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών τριβών που εκφράζουν ανταγωνιστικά συμφέροντα και στόχους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει, μάλιστα, το γεγονός ότι οι διαφωνίες αυτές δε φάνηκαν να γεφυρώνονται ούτε όταν οι συμμετέχοντες στη σύνοδο του Παρισιού το Σάββατο το μεσημέρι, όπου αποφασίστηκαν οι τελικές πινελιές της επιχείρησης, κατέληγαν σε ...κοινό ανακοινωθέν, ενώ ένα 24ωρο αργότερα, η «στροφή» του Αραβικού Συνδέσμου προκαλούσε περαιτέρω ρωγμές στην, ούτως ή άλλως, «αδύναμη συμμαχία».

Στη γαλλική πρωτεύουσα προκειμένου να συμμετάσχουν στο, όπως χαρακτηρίστηκε από τον γαλλικό Τύπο, «πολεμικό συμβούλιο για τη Λιβύη» μετέβησαν αρχηγοί κρατών από Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Πολωνία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Νορβηγία, Ελλάδα, Καναδά, οι ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Κατάρ, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Μαρόκου και Ιορδανίας, ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Γκι μουν, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ και η επικεφαλής της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα, Κάθριν Αστον. Στο Παρίσι δεν μετέβη, τελικά, αντιπροσωπεία της Αφρικανικής Ενωσης, που συνεδρίασε χτες και ζήτησε τον άμεσο τερματισμό της επίθεσης, αλλά και την άμεση παροχή βοήθειας από τη λιβυκή ηγεσία προς το λαό στις πληγείσες περιοχές.

Ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί άδραξε και αυτή την ευκαιρία προκειμένου να «κατοχυρώσει» τη θέση της Γαλλίας στην ηγεσία της συγκεκριμένης επιχείρησης, προειδοποιώντας τη λιβυκή ηγεσία ότι «η πόρτα της διπλωματίας θα ανοίξει όταν εφαρμοστεί πλήρως η απόφαση 1973 του ΟΗΕ» και ζητώντας άμεση κατάπαυση του πυρός. Ο Σαρκοζί, εκ μέρους της γαλλικής αστικής τάξης, φαίνεται να προσπαθεί να βελτιώσει τις θέσεις του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Εξάλλου από το 2007 επιδίωξε να προωθήσει τα συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων μέσω της λεγόμενης Ευρωμεσογειακής Ενωσης, που συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση της Γερμανίας, που επίσης έχει συμφέροντα στην περιοχή και προωθεί τεράστια ενεργειακά προγράμματα όπως για παράδειγμα τα μεγάλα φωτοβολταϊκά «πάρκα» στην έρημο της Σαχάρας. Είναι φανερό ότι η Γαλλία τώρα θέλει να επανακτήσει θέσεις και γι' αυτό βιάζεται.

Ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική και κυρίως στην Τυνησία, όπου ήταν προνομιακή εταίρος και αιφνιδιάστηκε, δεν παρέλειψε να κάνει αναφορές συμπάθειας «στα δικαιώματα και στα βάσανα του λιβυκού λαού», επεκτείνοντας το λόγο του και στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο «όπου οι λαοί αποφάσισαν να πάψουν να υπηρετούν τυράννους» και, εννοείται, στην «αποφασιστικότητα της Γαλλίας να υποστηρίξει την επιλογή αυτή».

Η «ηγετική» εμφάνιση Σαρκοζί, βέβαια, δεν κατέστη δυνατό να «καλύψει» τις διαφωνίες που αποτυπώθηκαν και στο τελικό κείμενο, όπου αναφέρεται ότι «όλοι οι συμμετέχοντες στη σύνοδο αποφάσισαν να ενεργήσουν συλλογικά για την εφαρμογή της απόφασης του ΟΗΕ, αν και η συνεισφορά της κάθε χώρας θα είναι διαφορετική». Αλλωστε, μέχρι και χτες ακόμη, δεν ήταν διόλου σαφές με ποιον τρόπο αρκετοί από τους «προθύμους συμμετέχοντες» (πλην Γαλλίας, Βρετανίας, ΗΠΑ) θα «συνεισέφεραν», καθώς μόνο η Δανία και ο Καναδάς δήλωναν σαφώς ότι θα συμμετάσχουν ενεργά στρατιωτικά. Αντίθετα, η Α. Μέρκελ ξεκαθάρισε ότι η Γερμανία δε θα συμμετάσχει στα στρατιωτικά μέτρα εφαρμογής της απόφασης, ενώ, τουλάχιστον επισήμως, ο Σ. Μπερλουσκόνι επαναλάμβανε ότι η Ιταλία θα διαθέσει τις βάσεις της.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αιτιολόγησε την άμεση εμπλοκή της χώρας του, κατηγορώντας τον Καντάφι για «περιφρόνηση της απόφασης του ΟΗΕ και της διεθνούς κοινότητας». Εντός των επόμενων ωρών αναμένεται να λάβει και την απαραίτητη κοινοβουλευτική έγκριση, καθώς η μείζων αντιπολίτευση, το Εργατικό Κόμμα, εξέφρασε την αμέριστη στήριξή του στην επιβολή της απόφασης του 1973 του ΟΗΕ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι, μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν ξεκαθάριζαν τον τρόπο συμμετοχής των ΗΠΑ, αλλά ακόμη και όταν επιβεβαιώθηκε η αμερικανική εμπλοκή, διέρρεαν μετ' επιτάσεως ότι δεν προτίθενται να ηγηθούν καμίας φάσης της επιχείρησης πέραν της τρέχουσας, ούτε να αποστείλουν χερσαίες δυνάμεις. Κατά αναλυτές, Ουάσιγκτον και Βερολίνο δυσαρεστήθηκαν έντονα από το γεγονός ότι ενώ δεν είχε καν καταληχθεί το τελικό ανακοινωθέν της συνάντησης του Παρισιού, γαλλικά αεροσκάφη πετούσαν, ήδη, πάνω από τη Λιβύη, θεωρώντας ότι πρόκειται για προσπάθεια της γαλλικής ηγεσίας να «τρέξει τις εξελίξεις σε κατευθύνσεις που η ίδια επιθυμεί».

Στο πλαίσιο αυτών των τριβών μεταξύ «καλών συμμάχων», μάλλον, θα πρέπει να ενταχθεί η χτεσινή κατηγορηματική δήλωση του αρχηγού του αμερικανικού ΓΕΣ, ναυάρχου Μάικ Μιούλεν, ότι «η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη», η οποία αφήνει, πάντα, στην ηγεσία Καντάφι το περιθώριο ελιγμού και επίτευξης ενός συμβιβασμού. Αλλωστε, η προεδρία Ομπάμα προσπαθεί επισταμένα ν' αποστασιοποιηθεί από την «παρεμβατική» τακτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού επί προεδρίας Μπους. Η συγκεκριμένη δήλωση φέρεται, με την πλευρά της, να προκάλεσε εκνευρισμό στο Παρίσι, που έχει, ήδη, προχωρήσει σε αναγνώριση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων ως μοναδικών νομίμων εκπροσώπων του λιβυκού λαού.

Από τα χτυπήματα στα περίχωρα της Βεγγάζης

Δεύτερη μέρα, χτες, των επιθέσεων κατά της Λιβύης, οι οποίες φαίνεται ότι υπήρξαν καταιγιστικές κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ τεταμένη ηρεμία επικράτησε, σχεδόν, για όλη τη διάρκεια της ημέρας. Γαλλικά μαχητικά πετούσαν πάνω από τη Λιβύη, ήδη, την ώρα που ο Νικολά Σαρκοζί ανακοίνωνε το τέλος της συνόδου του Παρισιού. Κάποιες ώρες αργότερα, και συγκεκριμένα αργά το απόγευμα του Σαββάτου, η Γαλλία επιβεβαίωνε το πρώτο αεροπορικό πλήγμα, που είχε ως στόχο μια ομάδα τεθωρακισμένων των δυνάμεων του Μουαμάρ Καντάφι, που βρισκόταν στην περίμετρο της Βεγγάζης, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα, όπως τουλάχιστον μετέδωσε το πρακτορείο «Reuters», το θάνατο 14 στρατιωτών. Η είδηση προκάλεσε πανηγυρισμούς, όπως τουλάχιστον μετέδιδαν ανταποκριτές, στη Βεγγάζη από τις δυνάμεις των αντικαθεστωτικών που είχαν απομείνει στην πόλη, καθώς οι άμαχοι σχημάτιζαν ουρές στις εξόδους με κατεύθυνση την Αίγυπτο μέχρι αργά το βράδυ.

Τις επόμενες ώρες και με εντεινόμενους ρυθμούς ακολούθησε εμπλοκή βρετανικών και αμερικανικών αεροσκαφών, αν και η Ουάσιγκτον επιβεβαίωσε τελευταία την ανάμειξή της. Σύμφωνα με αυτές τις πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της νύχτας, εκτοξεύτηκαν 120 πύραυλοι, οι οποίοι είχαν, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονταν εκπρόσωποι του αμερικανικού στρατού, στόχο τις εγκαταστάσεις αεράμυνας του λιβυκού καθεστώτος, πέριξ της Τρίπολης, αλλά και της Μιζράτα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις στρατιωτικών πηγών από Παρίσι, Λονδίνο και Ουάσιγκτον, τα πρώτα αυτά κύματα επιδρομών «πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό το στόχο τους, δηλαδή να εξουδετερώσουν τη λιβυκή αεράμυνα, και κατ' επέκταση να επιβάλουν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων».

Η επιλογή της δεύτερης πόλης, της Μιζράτα, προφανώς, έγινε επειδή καθ' όλη τη διάρκεια του Σαββάτου, οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις επέμεναν ότι οι δυνάμεις του Μουαμάρ Καντάφι βομβάρδιζαν την Μιζράτα και χαρακτήριζαν τις εξελίξεις εκεί ως «σφαγή». Οι αμερικανικές δυνάμεις είναι εκείνες που είχαν, μέχρι χτες βράδυ, δώσει τις πιο εκτενείς αναφορές για τη συμμετοχή τους στις επιχειρήσεις, αναφέροντας ότι ενεπλάκησαν μαχητικά και βομβαρδιστικά «Β-2 Stealth» και ότι χρησιμοποιήθηκαν, στις επιθέσεις που έγιναν, πύραυλοι «Tomahowk» και «Cruise». Διαρροές από το αμερικανικό επιτελείο επέμεναν ότι ο Λευκός Οίκος επιθυμεί «μια όσο το δυνατόν μικρότερη, σε χρόνο και εμβέλεια, εμπλοκή», αν και ο αρχηγός του αμερικανικού ΓΕΣ, ναύαρχος Μάικ Μιούλεν, απέφυγε προσεκτικά να προχωρήσει σε εκτιμήσεις για το χρονικό εύρος των επιχειρήσεων.

Αντίθετη είναι η εικόνα που έδωσε η λιβυκή τηλεόραση, η οποία υποστήριξε ότι επλήγησαν πολιτικοί στόχοι στην Τρίπολη και σε άλλες πόλεις, αναφέροντας ότι υπάρχουν 48 νεκροί και 150 τραυματίες πολίτες. Μάλιστα, έδειξε εικόνες από νοσοκομεία, όπου νοσηλεύονταν και τραυματισμένα παιδιά, όπως και εικόνες υποστηρικτών του Καντάφι να διαδηλώνουν και να δηλώνουν έτοιμοι να πολεμήσουν για την ηγεσία της χώρας τους. Αμέσως μετά την έναρξη των επιθέσεων, οι λιβυκές αρχές ανακοίνωσαν ότι διανέμουν όπλα στο λιβυκό λαό για να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Σε μήνυμά του, που μεταδόθηκε τηλεφωνικώς από την τηλεόραση, ο Μουαμάρ Καντάφι καταδίκασε την επίθεση, υποστηρίζοντας ότι θα υπερασπιστεί τη χώρα του «απέναντι στους σταυροφόρους μέχρι τέλους» και προειδοποιώντας ότι «άρχισε ένας μακροχρόνιος πόλεμος, που δεν θα έχει όρια». Οπως μεταδόθηκε, επίσης από την τηλεόραση, ο Καντάφι έστειλε επιστολές προς τον ΟΗΕ, προς τον Πρόεδρο Ομπάμα, προς τον Γάλλο Πρόεδρο και τον Βρετανό πρωθυπουργό, όπου καταδικάζει ως παράνομη την επίθεση, υπογραμμίζοντας ότι «θα το μετανιώσουν». Για «μεγάλο λάθος που θα έχει μακροχρόνιες συνέπειες σε όλη την περιοχή», έκανε λόγο και ο γιος του Σαΐφ αλ Ισλάμ, σε συνέντευξή του σε ξένα δίκτυα.

Χτες, οι υπερπτήσεις των, κυρίως, γαλλικών αεροσκαφών άρχισαν από νωρίς το βράδυ, χωρίς να έχουν αναφερθεί πλήγματα, αν και πέριξ της Τρίπολης ακούγονταν ορισμένα αντιαεροπορικά πυρά. Μόλις λίγη ώρα αργότερα, οι λιβυκές αρχές ανακοίνωσαν ότι ο Μουαμάρ Καντάφι έδωσε σαφή και κατηγορηματική εντολή προς όλες τις δυνάμεις του να προχωρήσουν σε απόλυτη κατάπαυση του πυρός, όπως προβλέπεται από την απόφαση 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πρόκειται για τη δεύτερη τέτοια ανακοίνωση που γίνεται από τη λιβυκή ηγεσία. Η πρώτη έγινε την Παρασκευή, αλλά διαψεύστηκε, ουσιαστικά, λίγο αργότερα καθώς συνεχίζονταν οι σκληρές μάχες σε Μιζράτα και Βεγγάζη.

Η Γαλλία, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, συμμετέχει με 20 μαχητικά αεροσκάφη, στα οποία περιλαμβάνονται «Rafale», «Mirage» και τουλάχιστον ένα «AWACS». Εχει, ήδη, χρησιμοποιηθεί η αεροπορική βάση Σολενζαρά στην Κορσική και έχουν τεθεί σε συναγερμό οι βάσεις σε Μασσαλία, Ιστρ, όπου βρίσκονται σκάφη εναέριου ανεφοδιασμού. Επίσης, το αεροπλανοφόρο «Charles de Gaulle» άρχισε, χτες, να κατευθύνεται προς τη Λιβύη, όπου θα φτάσει το βράδυ της Δευτέρας, μεταφέροντας 15 μαχητικά. Συνοδεύεται από τρεις φρεγάτες, ένα πλοίο ανεφοδιασμού κι ένα υποβρύχιο.

Η Βρετανία έχει αναπτύξει υποβρύχια κλάσης «Trafalgar», τα οποία εκτόξευσαν πυραύλους «Τomahowk» χτες. Το υπουργείο Αμυνας επιβεβαίωσε ότι εκτοξεύτηκαν πύραυλοι «Cruise» τύπου «Stormshadow» από αεροσκάφη «Tornado». Συμμετέχουν επίσης αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού «VC10» και «Tristar», καθώς και κατασκοπευτικά αεροσκάφη «E3D Sentry» και «Sentinel». Σε ετοιμότητα βρίσκονται μαχητικά «Typhoon». Στις ακτές της Λιβύης πλέουν δύο φρεγάτες, οι «HMS Cumberland» και «HMS Westminster», oι οποίες επίσης μπορούν να λάβουν μέρος στις επιχειρήσεις. Ενδέχεται να σταλούν στην περιοχή και καταδρομικά.

Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της, έχει αναπτύξει αεροσκάφη, πέντε πολεμικά πλοία και τρία υποβρύχια που μεταφέρουν πυραύλους «Tomahowk», αεροσκάφη επιτήρησης και ηλεκτρονικού πολέμου, σύμφωνα με το Πεντάγωνο. Ενα από τα πλοία είναι καταδρομικό που μεταφέρει κατευθυνόμενους πυραύλους, ωστόσο δεν υπάρχουν αεροπλανοφόρα κοντά στη Λιβύη. Το «USS Enterprise», που πρόσφατα βρισκόταν στην Ερυθρά Θάλασσα, έχει μετακινηθεί ανατολικά για να συμμετάσχει, μαζί με το «USS Carl Vinson», σε επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. Η αεροπορική βάση Αβιάνο, νότια των ιταλικών Αλπεων, είναι η μόνη που έχουν οι ΗΠΑ στην περιοχή με αεροσκάφη διαθέσιμα - 42 «F-16».

Ο Καναδάς συμμετέχει με το πολεμικό πλοίο «HMCS Charlottetown» που συμμετέχει στις ναυτικές επιχειρήσεις. Καναδικά μαχητικά έχουν φθάσει στην περιοχή, αλλά πρέπει να προετοιμαστούν πριν λάβουν μέρος στις επιχειρήσεις, κάτι που μπορεί να χρειαστεί έως και δύο ημέρες, σύμφωνα με κυβερνητικό εκπρόσωπο.

Η Ρώμη έχει θέσει σε ετοιμότητα δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη στο Τράπανι, στη δυτική Σικελία. Μαχητικά τύπου «Tornado» θα χρησιμοποιηθούν για να εξουδετερωθεί η λιβυκή αεράμυνα, ενώ αεροσκάφη «F-16» και «Eurofighter» μπορούν να λάβουν μέρος σε διάφορων τύπων αποστολές. Η Ιταλία πρόσφερε επίσης τη χρήση μιας ΝΑΤΟικής βάσης κοντά στη Νάπολη ως επιχειρησιακό κέντρο, ενώ διαθέσιμες είναι και οι επτά μεγάλες ιταλικές στρατιωτικές βάσεις. Οι πέντε είναι στη Νότια Ιταλία και στη Σικελία, πολύ κοντά στη Λιβύη.

Η Ισπανία διέθεσε ένα αεροσκάφος εναέριου ανεφοδιασμού, μια φρεγάτα «F-100», ένα υποβρύχιο, ένα αεροσκάφος ναυτικής επιτήρησης και τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων «F-18». Τα τελευταία επρόκειτο να σταθμεύσουν στην Ιταλία και να είναι διαθέσιμα από χτες. Είναι επίσης διαθέσιμες δύο στρατιωτικές βάσεις σε Καντίθ και Σεβίλλη.

Η Δανία έχει διαθέσει έξι αεροσκάφη «F-16», που έχουν ήδη φθάσει στη Σικελία. Θα σταλεί επίσης ένα στρατιωτικό μεταγωγικό αεροσκάφος και περίπου 100 άνδρες, πιλότοι και προσωπικό υποστήριξης. Η Νορβηγία διέθεσε μαχητικά «F-16» και πιθανώς ένα μεταγωγικό τύπου «Hercules» για να συμβάλει στις επιχειρήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας.

Ασάφεια επικρατεί ως προς τη συμμετοχή των αραβικών χωρών. Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες σε όσους σχεδιάζουν τις επιχειρήσεις, Κατάρ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν προσφερθεί να διαθέσουν έξι μαχητικά, αλλά μόνο το πρώτο είχε γνωστοποιήσει, αργά χτες βράδυ, ετοιμότητα άμεσης συμμετοχής, χωρίς άλλες πληροφορίες. Μαρόκο και Ιορδανία απέφυγαν να δεσμευτούν.

Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τις επίσημες ενημερώσεις, ο τακτικός στρατός της Λιβύης στα χαρτιά διαθέτει 100.000 άνδρες, εν ενεργεία και έφεδρους, αλλά ο συνταγματάρχης Καντάφι θεωρείται ότι έχει έναν προσωπικό στρατό με χιλιάδες μέλη. Δεν είναι γνωστό πόσα μέλη του έχουν λιποτακτήσει. Με βάση, πάντως, τις, προ των συγκρούσεων, πληροφορίες, ο λιβυκός στρατός ξηράς αριθμεί 50.000 μέλη, εκ των οποίων 25.000 κληρωτοί. Τα άρματα μάχης του καταμετρούνται σε 800, τα τεθωρακισμένα οχήματα με οπλισμό σε 1.000, τα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού σε 945, τα πυροβόλα σε 2.421, οι πύραυλοι εδάφους-αέρος σε πάνω από 400.

Εκτιμάται ότι το Ναυτικό αποτελείται από 18.000 άνδρες, δύο υποβρύχια, που μπορεί να είναι εκτός υπηρεσίας, τρία σκάφη επιφανείας, 16 περιπολικά σκάφη. Τέλος, η Αεροπορία εκτιμάται ότι έχει 18.000 μέλη, τουλάχιστον 394 αεροσκάφη, κυρίως ρωσικής και γαλλικής κατασκευής. Η διοίκηση αεροπορικής άμυνας έχει τουλάχιστον 216 πυραύλους εδάφους - αέρος, 144 τύπου «tow» και 72 άλλων τύπων.

Παρά την παρουσία ορισμένων Αράβων διπλωματών στη σύνοδο του Παρισιού, μόλις χθες το απόγευμα, ανακοινώθηκε ότι τελικά στρατιωτικά θα συμμετάσχει το Κατάρ. Ακόμη και έτσι, όμως, δε γνωστοποιήθηκε τίποτε για το ρόλο του, ούτε για το αν θα συμμετάσχουν άλλες αραβικές χώρες. Αντίθετα, αμηχανία και πονοκέφαλο προκάλεσαν στις «πρόθυμες» ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και κυρίως στη Γαλλία και στις ΗΠΑ, που έσπευσαν, η κάθε μία για δικούς της λόγους, να επικαλεστούν επανειλημμένα τη συμφωνία του αραβικού κόσμου στην επιβολή μέτρων κατά της Λιβύης, οι χθεσινές επικρίσεις του Αραβικού Συνδέσμου.

Ο επικεφαλής του, Αμρ Μούσα, δήλωνε ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος ζήτησε προστασία αμάχων και όχι νεκρούς πολίτες όπως καταγγέλλει η Τρίπολη ότι συμβαίνει τώρα, αμφισβητώντας, εμμέσως, την έκκληση παρέμβασης που είχε διατυπώσει, μόλις το περασμένο Σάββατο, πάνω στην οποία στήριξαν το σύνολο της επιχειρηματολογίας τους Γαλλία, Βρετανία και κατ' επέκταση ΗΠΑ και την οποία χρησιμοποίησαν ως άλλοθι της αποχής τους Ρωσία, Κίνα και Γερμανία. Ο Μούσα συγκάλεσε έκτακτη σύνοδο του Συνδέσμου και προκάλεσε την αντίδραση της αμερικανικής διπλωματίας, επιχειρώντας να προκαταλάβει την οποιαδήποτε αντίδραση.

«Στροφή» έκανε και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος μέχρι χθες διαφωνούσε με την επίθεση. Επιδόθηκε στην παρουσίαση των «παραινέσεων που έκανε προς τη λιβυκή ηγεσία για το πώς πρέπει να φέρεται και να σέβεται το λαό της» αλλά δεν εισακούστηκαν, αφήνοντας ερωτηματικά για το τι θέση υιοθετεί τελικά.

Η Κίνα από την πλευρά της με τεράστια συμφέροντα μονοπωλιακών ομίλων στην Βόρεια Αφρική , επέμεινε στη διατύπωση επιφυλάξεων για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης, ενώ η Ρωσία, έχοντας ήδη διαφωνήσει με την ανάληψη στρατιωτικής δράσης, έσπευσε να υιοθετήσει τις καταγγελίες του Αραβικού Συνδέσμου και να καταδικάσει τις απώλειες αμάχων. Θυμίζουμε ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα - και οι δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που διαθέτουν δικαίωμα βέτο - απείχαν της ψηφοφορίας που αποφάσισε την λεγόμενη επιβολή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στην Λιβύη, αποφεύγοντας έτσι την ευθεία αντιπαράθεση με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Μετά τα νέα δεδομένα και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις η Ρωσία αποστέλλει τον ΥΠΕΞ Λαβρόφ στο Κάιρο για επαφές με τον Αμρ Μούσα και εκκενώνει την πρεσβεία της στην Τρίπολη.

Την αντίθεσή του στη χρήση των βρετανικών βάσεων για στρατιωτικές ενέργειες στην περιοχή υπογράμμισε χθες ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, και ανέφερε ότι τάσσεται υπέρ της δημοκρατίας στη Λιβύη και άλλες αραβικές χώρες, σημειώνοντας ωστόσο ότι «αυτό το θέμα είναι υπόθεση των λαών, είναι κυριαρχικό δικαίωμα και υπόθεση κυριαρχική των λαών αυτών των χωρών. Αυτή είναι η δική μας θέση. Δεν ευλογούμε στρατιωτικές επεμβάσεις ακόμη και αυτού του είδους».

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, Σταύρος Ευαγόρου, αναφερόμενος στη θέση του Κόμματος σχετικά με τις επιχειρήσεις, τόνισε: «θέλουμε να εκφράσουμε την έντονη άποψη ότι η Κύπρος πρέπει να παραμείνει εκτός των όποιων στρατιωτικών σχεδιασμών αφορούν την επέμβαση κατά της Λιβύης».

«Ανεύθυνη» χαρακτήρισε το Σάββατο ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες την διεθνή στρατιωτική επέμβαση κατά της Λιβύης, ενέργεια που, όπως είπε, αποσκοπεί μόνο στην απόκτηση του λιβυκού πετρελαίου. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση, ο Τσάβες εξέφρασε τη λύπη του για την στρατιωτική επέμβαση, την καταδίκασε απερίφραστα και ζήτησε άμεσα κατάπαυση του πυρός. Παρόμοιες ανησυχίες είχε εκφράσει νωρίτερα - πριν τους πρώτους βομβαρδισμούς, ο Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο, ενώ ο Πρόεδρος της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, καταδίκασε την στρατιωτική επιχείρηση υπογραμμίζοντας πως η στρατηγική των ισχυρών δυνάμεων είναι «να λάβουν τον έλεγχο του πετρελαίου» της περιοχής.

Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, με ανακοίνωσή της, καταδικάζει τη στρατιωτική επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών κατά της Λιβύης.

Οπως σημειώνεται, «στην ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, οι επικίνδυνες εξελίξεις, οι συγκρούσεις και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις διάφορες ιμπεριαλιστικές ενώσεις έχουν ως στόχο το πετρέλαιο της Λιβύης, το φυσικό αέριο των χωρών της Βόρειας Αφρικής και τον έλεγχο των στρατηγικών σημείων που είναι πλούσια σε πρώτες ύλες. Αυτός ο ανταγωνισμός οδηγεί σε οικονομικούς και κατασκοπευτικούς πολέμους ή και σε εχθροπραξίες, όπως αυτές που σημειώνονται σήμερα στη Λιβύη.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία και οι σύμμαχοί τους υποστηρίζουν πως επιτίθενται στη Λιβύη για να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ. Είναι υποκριτές και ψεύτες! Γιατί δεν πράττουν το ίδιο για τα ψηφίσματα σχετικά με το ζήτημα της Κύπρου; Γιατί δεν κάνουν το ίδιο για τα δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη; Γιατί δεν κάνουν το ίδιο για την εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, για να σταματήσει ο αποκλεισμός κατά της Κούβας;

Απαιτούμε την άμεση παύση της στρατιωτικής επιθετικότητας κατά της Λιβύης. Εκφράζουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στο λαό της Λιβύης».

Την άμεση έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων και του βομβαρδισμού της Λιβύης, προσυπέγραψαν τα γεράκια της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», που συνεδρίασαν το Σάββατο στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα. Δικαιώνοντας απόλυτα το ρόλο τους μέσα στους κόλπους του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος, τα μέλη της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου, ζητούσαν ακόμα και πριν την «τυπική» έναρξη των βομβαρδισμών να αναλάβει ενεργή δράση η «διεθνής κοινότητα».

Στο όνομα δήθεν της «ενίσχυσης της δημοκρατίας» και χρησιμοποιώντας το γνωστό πρόσχημα των ιμπεριαλιστών περί «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων, το προεδρείο της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» τάχτηκε υπέρ της στρατιωτικής επέμβασης.

«Δεν θα ανεχτούμε σε καμιά περίπτωση τη δολοφονία αθώων πολιτών και είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι για τις εξελίξεις στη Λιβύη, από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Λιβύης χτυπά αθώους πολίτες», ισχυρίστηκε εντελώς υποκριτικά ο Ελληνας πρωθυπουργός, στη διάρκεια της εισήγησής του στη συνεδρίαση. Λίγη ώρα αργότερα, ο ίδιος, από το Παρίσι, δήλωνε την ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, μεταφέροντας ταυτόχρονα και το «πολεμικό» μήνυμα των σοσιαλδημοκρατών.

Ο πρωθυπουργός, σ' ένα κρεσέντο υποκρισίας και επιχειρώντας να κρύψει ότι πίσω από τις δήθεν «δημοκρατικές ευαισθησίες» των σοσιαλδημοκρατών κρύβονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών κέντρων που υπηρετούν ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του, επικαλέστηκε σαν άλλοθι τις αποφάσεις του ΟΗΕ. «Το Ψήφισμα 1973 του ΣΑ του ΟΗΕ, δίνει τη δυνατότητα στα κράτη - μέλη, είτε σε εθνικό επίπεδο είτε σε επίπεδο περιφερειακών οργανισμών είτε άλλων δομών, να λάβουν μέτρα για την προστασία των πολιτών, σε περίπτωση επίθεσης», υποστήριξε.

Ο Γ. Παπανδρέου, επιχειρώντας να δώσει κάλυψη στην ωμή δολοφονική επέμβαση στη Λιβύη, υποστήριξε ότι «ζούμε σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον» και κάλεσε τους σοσιαλδημοκράτες να συμμετέχουν στις «προσπάθειες επίλυσης διαφορών και συγκρούσεων».

Σε μια προσπάθεια να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαών της περιοχής, με δήλωσή του, το προεδρείο της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» δήλωσε «αλληλέγγυο» σε «όσους αγωνίζονται για τη Δημοκρατία στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή»! Οι σοσιαλδημοκράτες έκαναν λόγο για «Αραβική Ανοιξη» υποστηρίζοντας: «Στεκόμαστε στο πλευρό εκείνων που οδηγούν αυτές τις ιστορικές αλλαγές σε ολόκληρη τη βόρεια Αφρική», ζητώντας επί της ουσίας από το λαό να ξεχάσει ότι ηγέτες, όπως ο Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και ο Μπεν Αλι στην Τυνησία, ήταν μέχρι πρόσφατα εξέχοντα μέλη της Διεθνούς των σοσιαλδημοκρατών.

Πίσω από τις ανέξοδες κορόνες, προσπαθούν να συγκαλύψουν ότι στηρίζουν αλλαγές και καθεστώτα που βάζουν στο περιθώριο τα πραγματικά αιτήματα των λαϊκών κινημάτων και διασφαλίζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών κέντρων την επόμενη μέρα.

Από το χτεσινό συλλαλητήριο του ΚΚΕ στην Αθήνα

Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, συμμετείχε το Σάββατο στο πολεμικό συμβούλιο που έστησε ο Γάλλος Πρόεδρος, Ν. Σαρκοζί, στο Παρίσι και έσπευσε πρώτος απ' όλους να στηρίξει την απόφαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων για επέμβαση στη Λιβύη, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα σαφέστατες δεσμεύσεις για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο εξελισσόμενο μακελειό.

Η ενεργός συμμετοχή της κυβέρνησης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αντανακλά τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας στην περιοχή, καθώς αναζητά μερίδιο από τη λεία και νέα πεδία δράσης, που θα προκύψουν από την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών. Εξάλλου, στις αρχές του Μάρτη ο υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, φανερώνοντας τις πραγματικές στοχεύσεις της κυβέρνησης και την πρεμούρα της να παίξει ρόλο στην περιοχή, σημείωνε: «Εχουμε επενδύσεις και οικονομικά συμφέροντα» στη Μεσόγειο και στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και «γι' αυτό δεν μας επιτρέπεται να αδρανούμε»!

Παρά τις προσπάθειές της να πείσει ότι δε συμμετέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις, η ελληνική κυβέρνηση είχε αποφασίσει από την Παρασκευή να προσφέρει αεροδρόμια, λιμάνια, τον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας και το FIR για να «διευκολύνει» τις πολεμικές επιχειρήσεις των «συμμάχων».

Από τις πρώτες ώρες των στρατιωτικών επιχειρήσεων, η κυβέρνηση, όπως ανακοίνωσε επίσημα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, διέθεσε στις χώρες του ΝΑΤΟ τη βάση της Σούδας και τα αεροδρόμια του Ακτίου και της Ανδραβίδας, για τη «στάθμευση» πολεμικών αεροσκαφών που θα χρησιμοποιηθούν τις επόμενες μέρες για το βομβαρδισμό της γειτονικής χώρας.

Μέχρι χτες βράδυ, μαχητικά αεροσκάφη ΝΑΤΟικών χωρών αλλά και αραβικών (Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ) κατέφθαναν κατά δεκάδες στα παραπάνω αεροδρόμια, είτε μετασταθμεύοντας, είτε κάνοντας προσωρινή στάση.

Οπως ανακοίνωσε επίσημα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, η φρεγάτα «Υδρα» του Πολεμικού Ναυτικού βρίσκεται στη θαλάσσια περιοχή όπου εξελίσσονται οι πολεμικές επιχειρήσεις. Η παρουσία των ελληνικών πολεμικών πλοίων στη θαλάσσια περιοχή της Λιβύης συνδέεται με την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων κατά του καθεστώτος Καντάφι. Με δεδομένο ότι οι πολεμικές επιχειρήσεις είναι σε εξέλιξη, τα πλοία αυτά εμπλέκονται άμεσα στον πολεμικό σχεδιασμό και τα οπλικά τους συστήματα ενεργοποιούνται στοχοποιώντας το λιβυκό έδαφος.

Επίσης, στο πλαίσιο της ελληνικής πολεμικής συνδρομής, διατίθεται ένα αεροσκάφος εναέριας προειδοποίησης και ελέγχου (ιπτάμενο ραντάρ), το «Erieye EMB-145 AEW&C» και ένα ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας για την «επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη Λιβύη. Επίσης, ένα ελικόπτερο «Σούπερ Πούμα» βρίσκεται σε ετοιμότητα για να επέμβει ανά πάσα στιγμή για «έρευνα και διάσωση» επί του λιβυκού εδάφους και στο θαλάσσιο χώρο για την περισυλλογή πληρωμάτων μαχητικών αεροσκαφών που ενδεχομένως καταρριφθούν από τη λιβυκή αεράμυνα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για τη συμμετοχή και τεσσάρων μαχητικών αεροσκαφών τύπου «F - 16» στις επιχειρήσεις και περιμένει να αναλάβει το συντονισμό των επιχειρήσεων το ΝΑΤΟ προκειμένου να αναλάβουν δράση! Τα αεροσκάφη αυτά υποτίθεται πως θα έχουν ως αποστολή την κάλυψη και την υποστήριξη των «συμμαχικών» βομβαρδιστικών, πράγμα που σημαίνει άμεση εμπλοκή στις πολεμικές επιχειρήσεις, παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς.

Τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για την εμπλοκή της χώρας προανήγγειλε το Σάββατο από το Παρίσι ο πρωθυπουργός. «Η συνάντηση έδειξε την αποφασιστικότητα της διεθνούς κοινότητας για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ», δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου μετά τη συνάντηση, επιχειρώντας να νομιμοποιήσει τη στρατιωτική επέμβαση των «γερακιών», αλλά και να στηρίξει την απόφαση της κυβέρνησης να εμπλακεί στις επιχειρήσεις.

Σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ο Γ. Παπανδρέου υποστήριξε ότι «παρά τις διαβεβαιώσεις του καθεστώτος στη Λιβύη ότι θα εφαρμοστούν οι αποφάσεις και ότι θα εφαρμοστεί η εκεχειρία αυτά διαψεύδονται από την πραγματικότητα, από τις πράξεις του, πράξεις βίας». Ο ίδιος, φανερώνοντας ότι ήταν ειλημμένη η απόφαση για τη σφαγή του λαού της Λιβύης, υπογράμμισε: «Γι' αυτό και θα κινηθεί η διεθνής κοινότητα για την εφαρμογή αυτών των αποφάσεων».

Στο μεταξύ, την ετοιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διαθέσει ακόμα περισσότερα στρατιωτικά μέσα στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης προανήγγειλε χτες με ανακοίνωσή του το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, ενώ ταυτόχρονα γίνεται προσπάθεια να θολώσουν τα νερά.

Στη σχετική ανακοίνωση σημειώνεται ότι «η Ελλάδα, όπως έχει δηλώσει η κυβέρνηση, σέβεται απολύτως την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Λιβύη και τις υποχρεώσεις της ως χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης».Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση αναμένει να αναλάβει το ΝΑΤΟ τον πλήρη έλεγχο των επιχειρήσεων για να διαθέσει περισσότερα στρατιωτικά μέσα.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην εν λόγω ανακοίνωση επισημαίνεται πως «στην παρούσα φάση η χώρα μας δεν μετέχει σε στρατιωτικού χαρακτήρα επιχειρήσεις οι οποίες δεν διεξάγονται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ». Αυτό σημαίνει ότι μόλις υπάρξει το επίσημο «πράσινο φως» από το ΝΑΤΟ, θα χρησιμοποιήσει ακόμα περισσότερα στρατιωτικά μέσα και θα ενισχυθεί η πολεμική εμπλοκή. Την ίδια στιγμή και σε μια προσπάθεια να συγκαλύψει την ενεργό συμμετοχή στον πόλεμο το υπουργείο Εθνικής Αμυνας εντελώς προκλητικά ισχυρίζεται ότι η χώρα «παρέχει μόνο διευκολύνσεις υποστηρικτικού χαρακτήρα σε φίλες και σύμμαχες χώρες, στο πλαίσιο της στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη».

• Αύριο θα πραγματοποιηθεί προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, όπου ο πρωθυπουργός θα ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς για το ρόλο της Ελλάδας στον πόλεμο της Λιβύης, όπως ζήτησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Από τη Θεσσαλονίκη, όπου βρέθηκε το περασμένο Σάββατο, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα έκανε την ακόλουθη δήλωση για την ιμπεριαλιστική επίθεση στη Λιβύη:

«Οπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, με φύλλο συκής τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, γίνεται αυτή τη στιγμή μια ιμπεριαλιστική επέμβαση με επικεφαλής τη Γαλλία, αλλά και με όλους τους συμμάχους δίπλα, που στρέφεται αντικειμενικά εναντίον του λαού της Λιβύης.

Οπως πάντα, η Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση, μετέχει ενεργά σε αυτήν την ιμπεριαλιστική εκστρατεία με ένα στόχο, μήπως πάρει μερίδιο από τα πετρέλαια για λογαριασμό των επιχειρηματιών και μόνο.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι στο πόδι, να αντιδράσει σε αυτήν την πολεμική επίθεση, που ανοίγει το δρόμο σε νέες εστίες πολέμου σε όλη την περιοχή».

Σε ερώτηση για τις επιπτώσεις στην Ελλάδα, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε:

«Περισσότερη καταστολή, περισσότερη φτώχεια για το λαό, περισσότερη έκθεση στους ιμπεριαλιστικούς κινδύνους».

Να συγκληθεί εκτάκτως η Βουλή για τη Λιβύη ζήτησε χτες με δήλωσή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κόμματος. Η δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έχει ως εξής:

«Εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ καλώ τον πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου, να ζητήσει με ευθύνη του έκτακτη προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου να συζητηθεί αναλυτικά η επίθεση κατά της Λιβύης και η κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή».

Από παλιότερη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση του ΚΚΕ

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει τη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, που εξαπέλυσε ο διεθνής ιμπεριαλισμός, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας, έχοντας στην πρώτη γραμμή τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, τους μακελάρηδες Γαλλία - Βρετανία, με τη στήριξη των ΗΠΑ. Αυτή είναι η ΕΕ της "δημοκρατίας και της ελευθερίας", αυτός είναι ο "ελεύθερος κόσμος"!

Αποτελεί επαίσχυντη υποκρισία το πρόσχημα των ιμπεριαλιστών, μαζί τους και του Γ. Παπανδρέου, ότι το ενδιαφέρον τους είναι "ανθρωπιστικό", καθώς αυτοί φανερά ή κρυφά συνεργάζονται και συναλλάσσονται με τις αυταρχικές, αντιλαϊκές κυβερνήσεις στην Αφρική, στη Μ. Ανατολή και αλλού. Δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση. Το ενδιαφέρον τους αφορά στα πετρέλαια και στο φυσικό αέριο της Λιβύης και όχι στο λαό της, που θέλουν να εκμεταλλευτούν, παίρνοντας τώρα το μέρος της αντιπολίτευσης, ενώ μέχρι χτες στήριζαν όλοι τους τον Καντάφι, μαζί και ο Γ. Παπανδρέου.

Ο λαός της Λιβύης είναι ο μόνος αρμόδιος να λύσει ο ίδιος τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει. Δεν έχει ανάγκη από λύκους για να τον φυλάνε.

Ο ελληνικός λαός έχει χρέος να σταθεί αλληλέγγυος στο λαό της Λιβύης. Αυτοί που επιτίθενται στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που έχουν φορτώσει στους εργαζόμενους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, είναι οι ίδιοι που τον εκμεταλλεύονται με τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τους μισθούς πείνας.

Να κλείσουν αμέσως οι αμερικανικές και ΝΑΤΟικές βάσεις στη Σούδα και το Ακτιο. Να αποχωρήσουν τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα και πλοία από τη Λιβύη».

Νωρίτερα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ είχε δημοσιοποιήσει ανακοίνωση για τον σχεδιαζόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Λιβύη και τη συμμετοχή της Ελλάδας:

«Κρίση, φτώχεια, παρασιτισμός και πόλεμος, εκεί οδηγεί η πολιτική που υπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Με τη γνωστή ιμπεριαλιστική δολιότητα οι ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία πρωτοστατούν και προχωρούν σε πόλεμο κατά της Λιβύης, με στόχο να αρπάξουν τα μονοπώλιά τους το πετρέλαιο και το φυσικό της αέριο και να ενισχύσουν τη θέση τους στην περιοχή.

Είναι άκρως επικίνδυνη για το λαό η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να στηρίξει και να συμμετάσχει στη σφαγή και το διαμελισμό της Λιβύης με αεροπλάνα, ελικόπτερα, πλοία, τις βάσεις και άλλες διευκολύνσεις, με γνώμονα τα ειδικά και γενικότερα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Εμπλέκει την Ελλάδα σε ένα νέο γύρο οξυμένων ανταγωνισμών και ιμπεριαλιστικών πολέμων στην περιοχή. Μεγάλες ευθύνες έχει η ΝΔ, αλλά και τα κόμματα του Καρατζαφέρη και της Μπακογιάννη, που συμφωνούν με τον ληστρικό πόλεμο και με την ελληνική συμμετοχή.

Ο λαός έχει χρέος και καθήκον να παλέψει αποφασιστικά κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της συμμετοχής της χώρας, κατά της κυβέρνησης και των κομμάτων που υποστηρίζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας».

Αναφανδόν υπέρ της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Λιβύη και της ενεργού συμμετοχής της Ελλάδας σ' αυτήν τάχτηκε η ΝΔ. Μάλιστα, ο αντιπρόεδρός της Δ. Αβραμόπουλος, αφού επισήμανε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας καθυστέρησε να καταλήξει στην απόφαση επέμβασης, αξίωσε ταχεία «διεκπεραίωση» της επέμβασης.

Δήλωσε μεταξύ άλλων: «Ευχόμαστε η στρατιωτική επιχείρηση, που εξελίσσεται κατ' εντολήν του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, να τερματισθεί το συντομότερο δυνατόν (...) Η Ελλάδα, αρωγός σε αυτή την παρέμβαση της Συμμαχίας, καλείται να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο, θέτοντας τις υπηρεσίες της στη συλλογική προσπάθεια για την εμπέδωση της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή».

Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, ο Δ. Αβραμόπουλος υποστήριξε ακόμα ότι «οι αγωνιζόμενοι δημοκράτες πολίτες της Λιβύης έχουν στο πλευρό τους τους δημοκρατικούς λαούς του κόσμου».

Με μια δήλωση μνημείο κυνισμού, ενδεικτική των υπηρεσιών που προσφέρει στον ιμπεριαλισμό, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης δήλωσε το Σάββατο: «Στην περίπτωση της Λιβύης, η κυβέρνηση να θυμηθεί την ρήση: "από πίτα που δεν τρως μην σε νοιάζει κι αν καεί"...». Χωρίς να λέει κουβέντα για τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή και την ενεργό συμμετοχή της χώρας, ο ΛΑ.Ο.Σ. επανήλθε με δεύτερη ανακοίνωση για το θέμα, όπου αναφέρει: «Μέχρι σήμερα δεν έχει σκοτωθεί Αραβας από ελληνικά όπλα. Γιατί θα πρέπει να γίνει τώρα η αρχή;».

Χτες, Κυριακή, σε τρίτη ανακοίνωσή του για την επέμβαση, ο ΛΑ.Ο.Σ. καταγγέλλει ότι «ο κ. Παπανδρέου - όπως και οι ηγέτες της Δύσης - ανακάλυψαν αιφνιδίως τα ανθρώπινα δικαιώματα των Λιβύων», ενώ για τον ΛΑ.Ο.Σ. «ο Καντάφι ήταν πάντα ένας αδίστακτος δικτάτορας».

Την αλληλεγγύη του στους αγώνες του λιβυκού λαού και την εναντίωσή του «στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα των πετρελαίων και τη διασφάλιση της ηγεμονίας τους στην περιοχή», εξέφρασε με ανακοίνωσή του ο ΣΥΝ, ζητώντας να μην εμπλακεί η χώρα σ' αυτές. Με ανακοίνωσή του, ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αντίθεσή του με τη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, αφού όπως αναφέρει «η βαρβαρότητα του καθεστώτος Καντάφι δεν αντιμετωπίζεται με τη βαρβαρότητα μιας ΝΑΤΟικής επέμβασης».

Στον Μ. Καντάφι επέρριψε την ευθύνη της επέμβασης ο πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αριστεράς» Φ. Κουβέλης, αθωώνοντας πλήρως τον ιμπεριαλισμό και τις πραγματικές στοχεύσεις του νέου αιματοκυλίσματος που θα προκαλέσει. Οπως δήλωσε: «Η επιμονή του Μουαμάρ Καντάφι να διατηρηθεί με κάθε μέσο στην εξουσία έχει ως αποτέλεσμα το αιματοκύλισμα του λιβυκού λαού. Είναι απολύτως αναγκαία η παρέμβαση του ΟΗΕ στην κατεύθυνση της ειρηνικής επίλυσης της κρίσης, της λήξης του εμφυλίου πολέμου και της μετάβασης σε δημοκρατική ομαλότητα».

MotionTeam

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα

Από το βήμα της εκδήλωσης, η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε:

«Αναμφισβήτητα, τούτη την ώρα, το μυαλό μας, η καρδιά μας, βρίσκεται στη Λιβύη, καθώς εξελίσσεται η αποφασισμένη εδώ και λίγες ώρες - στην πραγματικότητα ίσως εδώ και πολύ καιρό - ιμπεριαλιστική στρατιωτική επίθεση. Στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η Γαλλία, αλλά μαζί της συστρατεύονται Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, μια σειρά χώρες, οι περισσότερες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ και η Ελλάδα βεβαίως, όπου με την ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, όπως και στο παρελθόν, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στήριξης. Οχι μόνο της πολιτικής και ηθικής στήριξης του πολέμου, αλλά της ουσιαστικής στήριξης.

MotionTeam

Κατάμεστη η αίθουσα, όπου έγινε η συνεστίαση της ΚΟ του ΚΚΕ

Θα μου πείτε, έτσι κι αλλιώς, αυτές οι βάσεις είναι αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές. Εμείς λέμε, όμως, ότι τις έχει παραχωρήσει γιατί από τη στιγμή που συμφώνησε να υπάρχουν αυτές οι βάσεις και να χρησιμοποιούνται για τον πόλεμο, ισοδυναμεί με αυτό που λέμε εθελοντική παραχώρηση και δεν πρόκειται να δεχθούμε κανένα επιχείρημα ότι ξέρετε αυτές οι βάσεις δεν είναι ελληνικές. Είναι στην Ελλάδα και οι ελληνικές κυβερνήσεις τις εγκατέστησαν με υπογραφή βεβαίως των κυβερνήσεων και των συμμάχων τους.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, ο απλός άνθρωπος εκδηλώνει τα συναισθήματά του δείχνοντας την απέχθειά του στον πόλεμο και τη συμπάθειά του στην ειρήνη. Ας μας επιτραπεί να πούμε σε αυτόν τον απλό καλοπροαίρετο άνθρωπο, αυτήν τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ότι το σύνθημα "Κάτω ο πόλεμος, ζήτω η ειρήνη" δεν αρκεί, δεν φτάνει. Το ΚΚΕ και με την ευκαιρία αυτού του πολέμου, για άλλη μια φορά, φέρνει στο προσκήνιο το ουσιαστικό ζήτημα. Και το ζήτημα λέγεται ιμπεριαλισμός, καπιταλισμός, γιατί αυτός φέρνει μαζί του τον πόλεμο, όπως η χελώνα φέρνει το καβούκι της.

Υπάρχουν δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι. Δεν είμαστε σε μια εποχή όπου έχει καταργηθεί η αιτία του πολέμου και οι υπεύθυνοί της. Αν βεβαίως είχε καταργηθεί, θα μιλάγαμε μόνο για την ειρήνη. Γιατί η δική μας κοσμοθεωρία, που έχει στο κέντρο τον άνθρωπο σαν παραγωγό του πλούτου, είναι φυσικό και το υποστηρίζουμε, είναι η πιο ουσιαστικά φιλειρηνική θεωρία. Είναι ασυμβίβαστος ο κομμουνισμός με τον πόλεμο. Ωστόσο, επειδή ακριβώς ζούμε σε μια εποχή όπου ο ιμπεριαλισμός κυριαρχεί, είμαστε υποχρεωμένοι να μιλήσουμε για δίκαιους και άδικους πολέμους.

Ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία των αμάχων και τη δημοκρατία, είναι ένας πόλεμος 100% άδικος και ιμπεριαλιστικός. Οχι γιατί στρέφεται εναντίον του Καντάφι, τον οποίο ουδέποτε τον υποστηρίξαμε, ουδέποτε είμαστε σύμμαχοι και ουδέποτε είχαμε κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του, ως Κόμμα.

Είμαστε εξίσου αντίθετοι με τον Καντάφι, όπως είμαστε εξίσου αντίθετοι με τον Σαρκοζί, τον Ομπάμα και με τις ελληνικές κυβερνήσεις. Μόνο πρόσχημα είναι ο Καντάφι. Ο πόλεμος αυτός, αντικειμενικά και συνειδητά, στρέφεται κατά του λαού της Λιβύης, είναι ένας πόλεμος 100% ιμπεριαλιστικός και από τη σκοπιά που υπερασπίζεται τα συμφέροντά του ο Καντάφι. Είναι η μάχη για τα πετρέλαια, για τους αγωγούς των πετρελαίων.

Και ούτε πρώτη, ούτε δυστυχώς τελευταία φορά, θα αντιμετωπίζουμε το εξής γεγονός και φαινόμενο. Οι ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι χώρες δηλαδή που βρίσκονται στην πυραμίδα του ιμπεριαλιστικού συστήματος, στις πρώτες θέσεις, να εξαπολύουν έναν πόλεμο για να ανατρέψουν μια κυβέρνηση, έναν ηγέτη που μέχρι τώρα ήταν δικός τους. Γιατί, εδώ που τα λέμε, ο Καντάφι, στο όνομα του "σοσιαλισμού", χτύπησε αλύπητα τις πραγματικά ριζοσπαστικές και κομμουνιστικές ιδέες και δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή τη χώρα δεν μπόρεσε να υπάρξει Κομμουνιστικό Κόμμα, δεν είχε τη δυνατότητα να υπάρξει.

Ο πόλεμος, λοιπόν, και από την πλευρά των επιτιθεμένων και από την πλευρά του Καντάφι, είναι ένας πόλεμος ιμπεριαλιστικός. Μακάρι να μπορούσε να εξελιχθεί στη Λιβύη ένας πραγματικά δίκαιος πόλεμος του λαού της Λιβύης, των εργαζόμενων ανθρώπων. Κάτι τέτοιο βεβαίως προσδοκούμε και το στηρίζουμε, αν και με τα σημερινά δεδομένα είναι δύσκολο να εκφραστεί ο λαός αυτός, και υποκειμενικά υπάρχει αλλά είναι δύσκολο να εκφραστεί. Μακάρι να υπήρχε μια πολεμική ανταπάντηση από το λαό της Λιβύης, ο οποίος θα πάλευε και θέλουμε να παλέψει εναντίον του κατακτητή ιμπεριαλιστή, αλλά και εναντίον της κυρίαρχης τάξης της Λιβύης, που εκφράζεται με έναν ιδιόμορφο τρόπο, αυτό που λέγεται καθεστώς Καντάφι.

Μην ξεχνάτε ότι την πρόσκληση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο την έκαναν οι λεγόμενες αντικαθεστωτικές δυνάμεις της Λιβύης, που είχαν κατά κάποιο τρόπο εδραιωθεί στην Ανατολική Λιβύη, στη Βεγγάζη. Ενας πόλεμος δηλαδή που κατά κάποιο τρόπο πήρε νομιμότητα γιατί οι ηγετικές αντικαθεστωτικές, αντικαθεστωτικές αντι-Κανταφικές δυνάμεις, διεκδικούσαν για λογαριασμό τους ανακατατάξεις στην εξουσία, διαπάλη για το ποιο τμήμα της αστικής τάξης, ας το πούμε έτσι, ή το παλιό, ή το εκσυχρονιστικό, θα διεκδικήσει την ιδιοκτησία και τη διαχείριση των πετρελαιοπηγών, γιατί, όπως ξέρουμε, το πετρέλαιο είναι μια ειδική πηγή πλούτου για τη Λιβύη.

Εμείς, λοιπόν, υποστηρίζουμε τους δίκαιους πολέμους που πάντα έρχονται ως απάντηση, στις περισσότερες περιπτώσεις, στους άδικους πολέμους. Και ο δίκαιος πόλεμος σήμερα, για να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη κατά της εγχώριας αστικής τάξης και οπωσδήποτε κατά του ξένου ιμπεριαλιστή. Παρ' όλα αυτά, το ΚΚΕ είναι εναντίον της ιμπεριαλιστικής επίθεσης.

Δεν πρόκειται εμείς να παρασυρθούμε σε αυτήν τη λογική που λέει, όποιος είναι εναντίον του πολέμου είναι υπέρ του Καντάφι. Είμαστε εναντίον και των δύο. Και τέτοιους πολέμους δυστυχώς μπορεί να έχουμε και στο άμεσο και στο επόμενο διάστημα, γιατί οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι οξύτατες και σ' αυτούς τους πολέμους δεν παίρνουν μέρος μόνο οι ηγετικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού - αυτές παίρνουν μέρος στον πόλεμο ως ανταγωνιστές μεταξύ τους - αλλά παίρνουν μέρος και οι περιφερειακές δυνάμεις, οι ενδιάμεσες δυνάμεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, όπως είναι η Ελλάδα.

Και εδώ που τα λέμε ένας πόλεμος στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία, δεν μπορούσε να βγει μόνο από τις ΗΠΑ, ούτε μόνο από τις ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ. Χρειάστηκε η συσπείρωση και των άλλων καπιταλιστικών κρατών και των άλλων δυνάμεων που βρίσκονται στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, γιατί με αυτόν τον τρόπο και ο πόλεμος είναι πιο αποτελεσματικός, αλλά και ακριβώς επειδή ο πόλεμος στρέφεται εναντίον των λαών γίνεται η μεγαλύτερη δυνατή συστράτευση των ιμπεριαλιστών.

Βεβαίως, αύριο (σ.σ. χτες), το ΚΚΕ θα απαντήσει με συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις της χώρας. Δε φτάνει αυτό. Ιδιαίτερα σήμερα, πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό, στον τόπο μας, ότι η κρίση, η οικονομική καπιταλιστική κρίση, δε συνεπάγεται μόνο φτώχεια, ανεργία και ό,τι ζούμε αυτόν τον καιρό και δεν χρειάζεται να το αναλύσω, αλλά εμείς έχουμε υπογραμμίσει και πριν ξεσπάσει η κρίση και τώρα που είναι στην εξέλιξή της και δεν έχει φτάσει ακόμα στην κορύφωσή της, λέμε και κάτι το επιπλέον.

Η κρίση θα πολλαπλασιάσει τις εστίες πολέμου, γιατί στην οικονομική κρίση ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην αστική τάξη των καπιταλιστικών χωρών για το πώς θα μοιράσουν τη χασούρα - γιατί, βεβαίως, από την κρίση χάνει η εργατική τάξη παντού και οι λαοί - αλλά για να ξεκολλήσει το καπιταλιστικό σύστημα από την κρίση πρέπει να καταστραφεί ή να απαξιωθεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Και ακριβώς επειδή βρισκόμαστε τώρα σε συνθήκες όπου διαπλέκονται οι εθνικές οικονομίες μεταξύ τους πολύ στενά, πρέπει να μοιράσουν τη χασούρα. Και δε θα τη μοιράσουν μόνο με συζητήσεις τύπου Βρυξελλών, συζητήσεις που ζήσαμε αυτό τον καιρό ή που έχουμε ζήσει όλα τα χρόνια στην ΕΟΚ και την ΕΕ ή που θα ζήσουμε στις 24 και 25 του Μάρτη, θα τις λύσουν μεταξύ τους και με τα όπλα.

Πολλές φορές, ιδιαίτερα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και πιο πολύ μετά το '91-'92 ο πόλεμος ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και εντός των ιμπεριαλιστικών κέντρων είναι οξύς. Δεν τον διεξάγουν οι ηγετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις άμεσα, μεταξύ τους. Ο πόλεμος εκφράζεται με τον πολλαπλασιασμό των περιφερειακών συγκρούσεων.

Λίγο πριν έρθω εδώ, άκουσα στο δελτίο ειδήσεων ότι αυτήν τη στιγμή, ενώ εξελίσσεται η επίθεση κατά της Λιβύης, με αεροπλάνα προς το παρόν και με το στόλο, δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιος θα έχει την ευθύνη της καθοδήγησης των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Και αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας άλλος πόλεμος, πολιτικός καθαρά, ανάμεσα στη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, για το αν η Γαλλία θα κάνει το κουμάντο και θα δίνει τις εντολές στο σχεδιασμό του πολέμου ή η Μεγάλη Βρετανία. Είναι ένας παράλληλος και διαπλεκόμενος πόλεμος, γιατί ακριβώς ξέρουμε ότι όποια δύναμη έχει τη μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία, και ενδεχομένως τις περισσότερες στρατιωτικές επιτυχίες, θα ελέγξει και πολιτικά και οικονομικά τη Λιβύη.

Και γι' αυτό περιμένουν αν θα παραμεριστεί αυτός ο ανταγωνισμός τυπικά και αναλάβει την ευθύνη το ΝΑΤΟ, ή αν θα αναλάβουν πιο αποφασιστικά την ευθύνη οι ΗΠΑ. Η διαπάλη μεταξύ τους είναι σκληρή και είναι, αν θέλετε, το πρόσθετο αποδεικτικό μας επιχείρημα ότι αυτός ο πόλεμος μόνο για ανθρωπιστικά ιδεώδη δε γίνεται, αυτός ο πόλεμος μόνο για το λαό της Λιβύης δε γίνεται. Εδώ τσακώνονται μεταξύ τους ποιος θα πάρει την πρωτοκαθεδρία και εδώ βγαίνει και η ελληνική κυβέρνηση και το δόγμα όχι της ελληνικής κυβέρνησης στενά, αλλά της ελληνικής αστικής τάξης, είναι φανερό.

Οταν το ΚΚΕ επεξεργαζόταν στις σύγχρονες συνθήκες το Πρόγραμμά του, το 1996, και δημοσιεύσαμε αυτό το Πρόγραμμα, κατηγορηθήκαμε από τον αντίπαλο - αυτό δεν είναι περίεργο - αλλά ακούσαμε και μπόλικη κριτική από αριστερούς με εισαγωγικά είτε χωρίς εισαγωγικά, προοδευτικούς με εισαγωγικά είτε χωρίς εισαγωγικά, όπως θέλετε πάρτε το, αριστερούληδες, ας το πω κι έτσι, ότι το ΚΚΕ κάνει την εκτίμηση ότι η ελληνική αστική τάξη είναι διεκδικητική στην ευρύτερη περιοχή και στη διεθνή αγορά, ενώ, κατά τη γνώμη τους, η ελληνική αστική τάξη και τα κόμματά της δε διεκδικούν, δεν έχουν απαιτήσεις, δεν έχουν επεκτατική βλέψη, αντίθετα η Ελλάδα είναι μια χώρα, κατά κάποιο τρόπο, που είναι θύμα επεκτατικών βλέψεων και των αποφάσεων των συμμάχων.

Εμείς τότε λέγαμε ότι είναι και θύτης και θύμα. Η ελληνική αστική τάξη της χώρας μας δεν είναι όπως τη λένε, υποχωρητική και εθελόδουλη. Και δεν είναι και τα κόμματά της. Είναι διεκδικητική.

Αυτό σημαίνει ότι παίρνει μέρος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ότι προσφέρει την Ελλάδα προγεφύρωμα για τη διεξαγωγή πολέμων στην περιοχή και ευρύτερα, έχει φτάσει μέχρι το Αφγανιστάν η χάρη μας, και ζητάει ανταλλάγματα η αστική τάξη της χώρας. Συμμετοχή στη λεία που διαμορφώνεται από την πολύμορφη ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση των λαών. Βεβαίως, έχει συναίσθηση ότι η Ελλάδα δεν είναι ηγετική δύναμη. Είναι μια δύναμη περιφερειακή, τοπική, μια χώρα ας το πούμε που στην περιοχή παίζει κι ένα ρόλο σημαντικό, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι και το κέντρο της Γης.

Και επομένως και διεκδικεί και, ταυτόχρονα, υφίσταται τις ανισότιμες σχέσεις στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Δεν είναι της ώρας βέβαια να αναλυθεί αυτό, ούτε έχω σκοπό να κάνουμε μια τέτοια θεωρητική συζήτηση. Αλλά θέλουμε να επισημάνουμε το εξής ζήτημα:

Το επόμενο διάστημα και τα επόμενα χρόνια, το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι ριζοσπάστες που υπάρχουν μέσα στο λαό και που μπορεί να έχουν ορισμένες διαφωνίες μαζί μας, άνθρωποι με τους οποίους συνεργαζόμαστε σε διάφορα μέτωπα και εν δυνάμει αύριο μπορεί να είναι περισσότεροι στη συνεργασία, πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι αναλαμβάνουμε μεγάλες ευθύνες και υποχρεώσεις στις πλάτες μας.

Η κρίση η οικονομική θα βαθύνει. Ο λαός λέει, θα γίνει χρεοκοπία; Μα, βεβαίως, καταρχήν είμαστε σε τέτοια πορεία. Μα, τι είναι η χρεοκοπία; Η χρεοκοπία είναι μια λαϊκή λέξη και θα έλεγα δεν είναι και απολύτως επιστημονική.

Η χρεοκοπία έχει δύο πλευρές. Πρώτον. Θα πέσει στο κατώτατο η αξία της εργατικής δύναμης, η αξία, αν θέλετε, της ανθρώπινης ζωής του εργαζόμενου, όχι γενικά του ανθρώπου, σαν μισθός, μεροκάματο, σαν δικαίωμα στη δουλειά, σαν πολιτισμός, αθλητισμός, σαν παιδεία, υγεία, σαν σταθερότητα στην ασφάλεια και στον ελεύθερο χρόνο, σαν γυναίκα, σαν νέος. Αυτό δεν είναι μια μορφή χρεοκοπίας; Και έρχονται κι άλλα μπροστά μας. Τα καινούρια μέτρα θα είναι ακόμα πιο σκληρά.

Από την άλλη μεριά, δε φτάνει η απαξίωση της ανθρώπινης δύναμης. Πρέπει να καταστραφεί κι ένα μέρος του κεφαλαίου, με τη μορφή κλεισίματος επιχειρήσεων, με τη μορφή απαξίωσης αυτού που λέγεται σήμερα δημόσια περιουσία. Θα πουλήσουν για ένα κομμάτι ψωμί, βουνά, ακτές, αεροδρόμια, τη ΛΑΡΚΟ, την ΠΕΣΙΝΕ, τα Λιμάνια, την ΕΑΒ. Είναι κι αυτό μια μορφή απαξίωσης. Και ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή ο καπιταλισμός βρίσκεται σε μια φάση όπου δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση όπως έκανε το '29 - '31 και τη δεκαετία του '70, θα γίνει πιο ωμός, πιο άγριος, πιο κατασταλτικός και μεταξύ τους οι αστικές τάξεις και τα κόμματά της θα τσακώνονται και θα πολεμάει ο ένας τον άλλο ακόμα και με τα όπλα.

Βεβαίως, ο ρόλος μας είναι να παλέψουμε να μην έρθουν τα χειρότερα κι όπου μπορούμε να ανακουφίσουμε από το άτομο και την οικογένεια μέχρι τον κλάδο, μέχρι τους κατοίκους μιας περιοχής. Οταν τρέχουμε, π.χ., για να επανασυνδεθεί το ρεύμα σε μια οικογένεια που της το κόψανε, είναι κι αυτό σημαντικό για την οικογένεια. Αλλά ας το δούμε πιο σοβαρά. Μπορεί να λύσει το κίνημα σήμερα το πρόβλημα μιας μιας οικογένειας; Δε γίνεται. Η ΔΕΗ στο κάτω κάτω θα περάσει ακόμα πιο αποφασιστικά στα χέρια των μονοπωλίων και μπορεί, αν θέλετε, να μειωθεί ο ρόλος της ή να αυξηθεί, αλλά, είτε μειωθεί είτε αυξηθεί, θα το πληρώσουμε εμείς με ακριβό ρεύμα.

Φτάνει αυτό; Φτάνει, π.χ., ο αγώνας για να συγκρατήσουμε το Επικουρικό, για να μη χαθεί ένα επίδομα; Είναι σημαντικοί αγώνες αυτοί, γιατί θίγουν προβλήματα της οικογένειας, της εργατιάς, της φτωχής αγροτιάς, αυτών που έχουν μικρομάγαζα. Αλλά αυτός ο αγώνας που κάποτε έφερνε ορισμένες παραχωρήσεις και κάποιες κατακτήσεις, αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να φέρει σήμερα παραχωρήσεις. Εχει τη δύναμη ο καπιταλισμός αυτούς τους αγώνες να τους ενσωματώνει ή να ποντάρει στην κούραση των εργαζομένων και στην αναποτελεσματικότητα τέτοιων αγώνων.

Η φάση σήμερα του καπιταλισμού είναι τέτοια που ό,τι παραχωρήσεις έκανε τις έκανε. Δεν μπορεί να κάνει άλλες. `Η, αν θέλετε, για να γίνει κάπως πιο ελαστικός απαιτούνται πρωτοφανέρωτοι ταξικοί αγώνες και συγκρούσεις τέτοιες που ενδεχομένως δεν έχουμε δει όλο τον 20ό αιώνα στην Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια.

Γι' αυτό και το ΚΚΕ, χωρίς να παραιτείται από αυτό που λέμε από τους καθημερινούς αγώνες, από τη φροντίδα για τους πιο ταλαιπωρημένους - αλλά δεν μπορεί να μείνουμε εκεί - γι' αυτό θεωρεί το ΚΚΕ ότι πρέπει εν δράσει και όχι με θεωρητικές μόνο συζητήσεις, να συμβάλουμε ώστε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να συνειδητοποιήσουν τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Ο,τι είχε να δώσει το έδωσε».

Η βαρβαρότητα, μάλλον, ως έκφραση, θα είναι χλομή, μπροστά σε αυτό που θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια. Και είμαστε σε μια περιοχή όπου οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι οξύτατες. Και κοιτάξτε, δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, που τσακώνονται για τα πετρέλαια της περιοχής. Η Αφρική ολόκληρη αυτή τη στιγμή είναι μαγνήτης και έχει προσελκύσει τεράστιες επενδύσεις της Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσίας. Επομένως, η διάμετρος των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων θα μεγαλώσει και πρέπει να έχουμε ετοιμότητα και για τον οικονομικό πόλεμο και για τον πολιτικό και για τον στρατιωτικό. Για κάθε μορφής καταστολή και αυθαιρεσία που θα έρθει.

Επομένως, είμαστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός, σε ένα μεγάλο μέρος του, αυτό που λέμε ιστορικά όρια και ανάγκη πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ακόμα κι αν δεν έχει τη βαθύτερη εικόνα για το τι είναι αυτή η εργατική - λαϊκή εξουσία, αυτό τον αγώνα θα τον κάνει έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορεί να επιλέξει την αυτοκτονία και την αυτοκαταστροφή του. Αλλωστε, ο ίδιος ο αντίπαλος τον οδηγεί να κάνει την επιλογή. Το θέμα όμως είναι διαφορετικό: Θα περιμένουμε να μας οδηγήσει ο αντίπαλος σε μια επιλογή ή η επιλογή μας, μέσα από την εμπειρία που έχει ο κάθε χώρος, ο κάθε κλάδος, θα ξεκινήσει από σήμερα;

Από αυτή την άποψη χρειάζεται ανασκούμπωμα, και πριν απ' όλα να μη νομιμοποιείται στη συνείδηση του ελληνικού λαού η κυρίαρχη πολιτική, είτε έχει τη μορφή κρίσης και μέτρα για την κρίση, είτε έχει τη μορφή μνημόνιο της ΕΕ, είτε έχει τη μορφή πόλεμος κατά της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Τυνησίας κ.λπ. Και ας πάρουμε και σαν τελευταίο παράδειγμα. Είχαμε κάποιες ιδιόμορφες, αλλά ωστόσο μπορούμε να τις πούμε λαϊκές εξεγέρσεις στην Αίγυπτο και στην Τυνησία. Η Λιβύη είναι άλλη υπόθεση. Πού κατέληξαν αυτές οι εξεγέρσεις; Στην προσπάθεια ενσωμάτωσής τους στο στρατιωτικό κατεστημένο στην Αίγυπτο, σε ένα αστικό κατεστημένο στην Τυνησία και ακόμη τα πράγματα δεν έχουν εξελιχθεί. Τέτοιες λαϊκές εξεγέρσεις και ξεσπάσματα μπορούν να γίνουν σε όλες τις χώρες. Ποια είναι η διαφορά εδώ στην Ελλάδα; Οτι υπάρχει μια έμπειρη εργατική τάξη, υπάρχει ένα έμπειρο εργατικό κίνημα, υπάρχει ένα έμπειρο λαϊκό κίνημα, έμπειρο και με τα λάθη του και τις αδυναμίες του, αλλά έμπειρο και με αποφασιστικότητα και με εύστοχες επιλογές, με μαχητικότητα και διορατικότητα. Στην Ελλάδα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο δεν κινείται ούτε ετσιθελικά, ούτε βολονταριστικά.

Μέσα από μια επίπονη μακρόχρονη ενενηντάχρονη πορεία, μέσα από μια εμπειρία που μας έδωσε η μεγάλη και απρόσμενη ήττα του 1989 - '91, γιατί πρόκειται για προσωρινή ήττα, είμαστε ένα κόμμα που μάθαμε να περπατάμε ακόμα με αδυναμίες βεβαίως. Μάθαμε να περπατάμε σε μια πρωτόγνωρη περίοδο που δεν την είχε γνωρίσει κανένα Κομμουνιστικό Κόμμα και πολύ περισσότερο εμείς. Μια περίοδο, δηλαδή, όπου η υποχώρηση είναι γενική, όπου η ήττα είναι βαθιά, προσωρινή αλλά είναι, εμείς προσπαθούμε να ανοίξουμε δρόμο, ανασύνταξης του κινήματος, αντεπίθεσης.

Βεβαίως, δυσκολίες και ήττες είχαμε και στο παρελθόν στην Ελλάδα, αλλά τότε, αλλού υπήρχανε και επιτυχίες. Η Σοβιετική Ενωση προχωρούσε, διαμορφωνόταν το σοσιαλιστικό σύστημα, υπήρχαν αντιαποικιακά απελευθερωτικά κινήματα, ο διεθνής συσχετισμός βελτιωνόταν, ακόμα και όταν δεχτήκαμε το χτύπημα του 1949 ο διεθνής συσχετισμός βελτιωνόταν. Τώρα, τα τελευταία χρόνια, βαδίζουμε σε μια περίοδο όπου τα χτυπήματα, όχι μόνο σε βάρος του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά σε βάρος των λαών, είναι απανωτά. Ομως, καταφέρνουμε και προχωράμε με μια ψύχραιμη λογική, δουλεμένη μέσα από την πείρα μας και εκφράζοντας το εξής πράγμα: Οτι σήμερα είμαστε σε θέση να κρατήσουμε τις αρχές μας, τις θεμελιακές αρχές και ταυτόχρονα να αποκτήσουμε ικανότητα προσαρμογής - όχι υποταγής - προσαρμογής και εξειδίκευσης σε απότομες καμπές, είτε το κίνημα πάει μπροστά, είτε το κίνημα είναι στάσιμο είτε κι ακόμα πισωγυρίσει. Επομένως, ζητάμε από τον ελληνικό λαό να μας εμπιστευτεί γιατί μέχρι τώρα ό,τι του είπαμε δε διαψεύστηκε στη ζωή.

Και δεν του είπαμε μόνο για τα βάσανά του, του μιλήσαμε για τον καπιταλισμό, για τον ιμπεριαλισμό, για τη σοσιαλδημοκρατία, για τα φιλελεύθερα κόμματα, για την εναλλαγή των σοσιαλδημοκρατικών με φιλελεύθερα τμήματα, του μιλήσαμε για τον οπορτουνισμό, του μιλήσαμε για την κεντροδεξιά, για την κεντροαριστερά και δεν πέσαμε έξω. Οχι γιατί είμαστε πιο έξυπνοι αλλά γιατί βλέπουμε τα πράγματα από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αποκλειστικά και μόνο.

Γιατί έχουμε ανειρήνευτη και ασυμφιλίωτη αντίθεση με την αστική τάξη, την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Δεν είμαστε απλώς άνθρωποι οι οποίοι παλεύουμε μέσα στα όρια αυτού του συστήματος - στο έδαφος αυτού του συστήματος παλεύουμε - αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε πιο ώριμοι και είναι βέβαιο ότι οι συνθήκες θα ωριμάσουν απότομα και δε θα μας συγχωρήσει κανείς, κόμμα, εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία, να μην είμαστε σε θέση να κάνουμε είτε το μεγάλο άλμα το επαναστατικό, είτε να κατοχυρώσουμε κέρδη, θέσεις, προγεφυρώματα για την παραπέρα επιτυχημένη συνέχεια.

Εμείς προειδοποιούμε, όταν ξέρεις τι χτυπήματα σου έρχονται τότε μπορείς να τα καταφέρεις. Αν έχεις αυταπάτες, αν έχεις πλάνες, αν μπερδεύεσαι, τότε το χτύπημα θα είναι πιο βαρύ. Οσο σκύβεις το κεφάλι τότε οι πιθανότητες να στο κόψουν είναι πολύ περισσότερες.

Επομένως, για μας τους κομμουνιστές, πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε την ικανότητα να σηκώσουμε στις πλάτες μας ένα πολύ μεγαλύτερο βάρος απ' ό,τι σήμερα. Να βλέπουμε το λαό όχι μόνο σαν ένα λαό που έχει δισταγμούς σήμερα και ένα μεγάλο του μέρος να μπει στη ρήξη, αλλά να μη χάσουμε καθόλου την εμπιστοσύνη στο λαό και να του πούμε οι σημερινοί δισταχτικοί, οι σημερινοί φοβισμένοι αύριο μπορούν και πρέπει να γίνουν πιο πρωτοπόροι και από μας, εξίσου πρωτοπόροι με μας και αυτό εξαρτάται από τη σταθερότητα, από τη συνέπεια, τη μαχητικότητά μας, αλλά και από την κατάκτηση μεγαλύτερης ικανότητας.

Με αισιοδοξία, λοιπόν, με συναίσθηση των ευθυνών, με αυτοπεποίθηση αλλά όχι κομματικό εγωισμό, πρέπει πραγματικά σήμερα να φέρουμε στην επιφάνεια διεργασίες θετικές που υπάρχουν στο λαό, διαθέσεις για αγώνα και από εμάς θα εξαρτηθεί να μην τον διαψεύσουμε και να του εμπνεύσουμε την πίστη στη δύναμή του. Αυτό το ρόλο μπορούμε και πρέπει να επιτελέσουμε, μπορούμε και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα ξεκαθαρίζοντας το εξής: Στο χέρι δε θα μας βάλουν ποτέ».

Καμιά εμπλοκή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, κλείσιμο της Σούδας, απόσυρση των ελληνικών δυνάμεων από τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις, ζητά με ομόφωνο ψήφισμά της η Γενική Συνέλευση της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι υπηρετεί τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, σέρνει τη χώρα σε νέους τυχοδιωκτισμούς σε βάρος του λαού της Λιβύης. Υπογραμμίζει ότι η επέμβαση «σκοπό έχει την εξασφάλιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και επιδιώκει το πνίξιμο της λαϊκής εξέγερσης για να εξασφαλιστεί ο έλεγχος της περιοχής από τους ιμπεριαλιστές». Προηγήθηκε ανάλογο ψήφισμα από την Αγωνιστική Παράταξη Ελλήνων Λογοτεχνών.

«Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει στην εργατική τάξη της χώρας μας, την επέμβαση των ιμπεριαλιστών με μπροστάρη την ΕΕ, τη Γαλλία και τη Βρετανία, ενάντια στο λαό της Λιβύης.

Οι ανθρωπιστικές κορόνες, που ξεστομίζουν για την παρέμβαση στα εσωτερικά της Λιβύης, δεν μπορούν να κρύψουν τις φανερές ματιές τους για τα πετρέλαια και τις νέες εστίες κερδοφορίας που δημιουργούνται.

Πρέπει να καταδικαστεί τώρα η κυβέρνηση, που εμπλέκει τη χώρα μας και συμπράττει στους πολεμικούς σχεδιασμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ, εκχωρώντας τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα εδάφη μας. Το σύνθημα πρέπει να είναι ένα: Ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών. Καμιά εμπλοκή της χώρας με στρατιωτικά μέσα και Ελληνες φαντάρους. Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας, να μη δοθεί κανένας ελληνικός χώρος, είτε αφορά τη στεριά, τη θάλασσα ή τον αέρα, στο νέο μακελειό.

H εργατική τάξη και ολόκληρος ο ελληνικός λαός να δώσουν τη δική τους απάντηση στους φονιάδες και τους αρχιτρομοκράτες των λαών. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στο λαό της Λιβύης. Οι εργάτες έχουν υποχρέωση να δυναμώσουν την ταξική πάλη, να αναπτύξουν δράση κατά των ιμπεριαλιστών, να ορθώσουν μέτωπο κατά του κεφαλαίου που καταπατά τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και στηρίζει τα συμφέροντά του με τους δολοφονικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

«Ξεσηκωμός ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών καταδικάζει και καταγγέλλει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας και της ΕΕ στη Λιβύη.

Απαιτούμε καμία εμπλοκή της Ελλάδας. Να γυρίσουν αμέσως εντός συνόρων οι ελληνικές δυνάμεις που συμμετέχουν σε ΝΑΤΟικά στρατεύματα. Να κλείσει άμεσα η βάση της Σούδας και όλες οι ΝΑΤΟικές βάσεις που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Να μη χρησιμοποιηθούν τα ελληνικά εδάφη, ο θαλάσσιος και ο εναέριος χώρος για να περάσουν ΝΑΤΟικά στρατεύματα.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ ήδη έχουν αποφασίσει να συμμετάσχουν στο μακέλεμα του λιβυκού λαού. Τα περί "ανθρωπισμού" που επικαλούνται, καλύτερα να τα αφήσουν.

Γνωρίσαμε τον "ανθρωπισμό" τους:

• Οταν υπέγραφαν τους βομβαρδισμούς σε Γιουγκοσλαβία.
• Οταν έκαναν τη χώρα ορμητήριο για τα γεράκια του πολέμου κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
• Οταν τα πανεπιστήμιά τους δούλευαν και δουλεύουν για τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.
• Το ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών είναι μόνο για τα πετρέλαια της Λιβύης και για τίποτα άλλο. Μόνο ο λαός της Λιβύης είναι αρμόδιος να λύσει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Καλούμε κάθε φοιτητή και σπουδαστή να σταθεί αλληλέγγυος στο λαό της Λιβύης. Αυτοί που επιτίθενται στη Λιβύη είναι οι ίδιοι που τσακίζουν με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση εμάς και τις οικογένειές μας, που φέρνουν το μνημόνιο διαρκείας, που φέρνουν το νόμο - πλαίσιο, που καταργούν δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις, που στήνουν επικίνδυνα παιχνίδια στο Αιγαίο και για τον ελληνικό λαό».

Από παλιότερη μαθητική κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο

«Οι δυνάμεις που εξαπολύουν πόλεμο στις οικογένειές μας, στα δικαιώματά μας στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή είναι οι ίδιοι που τώρα βομβαρδίζουν το λαό της Λιβύης, με στόχο τον έλεγχο των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της περιοχής», σημειώνουν οι μαθητές στο ψήφισμά τους, με το οποίο καλούν τη μαθητική κοινότητα να πάρει αποφάσεις καταδίκης.

Στο ψήφισμα αναφέρονται τα εξής:

«Το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας καταγγέλλει σε όλους τους μαθητές, σε όλο τον ελληνικό λαό την προσπάθεια να μακελευτεί ο λαός της Λιβύης με τη στρατιωτική επέμβαση που πραγματοποιούν Γαλλία - Βρετανία, με τη συμμετοχή της Ελλάδας και τη στήριξη των ΗΠΑ.

Ο διεθνής ιμπεριαλισμός, με την Ευρωπαϊκή Ενωση στην πρώτη γραμμή, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εξαπέλυσε την επέμβαση στη Λιβύη όχι για "ανθρωπιστικούς" λόγους όπως αναφέρονται. Στήριζαν και στηρίζουν αυταρχικές - αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Μέχρι χτες τον Καντάφι, τώρα την αντιπολίτευση για τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Είναι υποκριτές!

Οι δυνάμεις που εξαπολύουν πόλεμο στις οικογένειές μας, στα δικαιώματά μας στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή είναι οι ίδιοι που τώρα βομβαρδίζουν το λαό της Λιβύης με στόχο τον έλεγχο των πετρελαίων και του φυσικού αερίου της περιοχής.

Αυτή είναι η ΕΕ της "δημοκρατίας και της ελευθερίας" που με τόσο πάθος προπαγανδίζουν και μέσα στα σχολεία μας. Είναι γνωστοί για το πόσο νοιάζονται για τους λαούς και τους εργαζόμενους διεθνώς.

Εχουμε χρέος να σταθούμε αλληλέγγυοι στο λαό, τη νεολαία της Λιβύης!

Ο λαός της Λιβύης δεν έχει ανάγκη τα ιμπεριαλιστικά γεράκια για να λύσει τα μεγάλα προβλήματά του.

Καλούμε τη μαθητική κοινότητα, τα 5μελή και 15μελή να πάρουν αντίστοιχες αποφάσεις.

Καλούμε σε άμεση απάντηση, σε άμεση καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επίθεσης!

ΟΛΟΙ στην κινητοποίηση του ΣΑΣΑ, Δευτέρα, στις 12.30 στην Ομόνοια.

Απαιτούμε τώρα:

• Καμία εμπλοκή - συμμετοχή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΕΕ και ΝΑΤΟ.
• Να κλείσουν αμέσως οι αμερικανικές και ΝΑΤΟικές βάσεις στη Σούδα και στο Ακτιο.
• Να αποχωρήσουν τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα και πλοία από τη Λιβύη. Κάτω ο ιμπεριαλισμός».

«Επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες της ΕΕΔΥΕ τόσο για την προετοιμαζόμενη το τελευταίο διάστημα επίθεση ενάντια στη Λιβύη, όσο και την ενεργή συμμετοχή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οι μάσκες έπεσαν. Ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος ξεκίνησε.

Η συμμετοχή της Ελλάδας αυτή τη φορά είναι πρωτοφανής σε παραχωρήσεις. Βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια, μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, ραντάρ, πολεμικά πλοία και ό,τι άλλο ζητηθεί, προσφέρεται χωρίς δισταγμό και με πλήρη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης. Για 1η φορά συμμετέχουν και μαχητικά αεροσκάφη σε πολεμική επιχείρηση εκτός των συνόρων μας.

Η ευθύνη της κυβέρνησης και όσων τη στηρίζουν είναι μεγάλη. Οι εξελίξεις απρόβλεπτες. Τα περί "ανθρωπιστικής βοήθειας", μύθος και υποκρισία με στόχο να καλύψουν τη στρατιωτική συμμετοχή της χώρας μας. Δεν πείθουν κανέναν τα περί "συμβατικών υποχρεώσεων" προς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και ΕΕ, ούτε ότι δήθεν δεν συμμετέχουμε στον πόλεμο αλλά στηρίζουμε τις συμμαχικές δυνάμεις, συμμετέχοντας στην επιτήρηση, αναχαίτιση και τον έλεγχο του εναέριου χώρου.

Η ΕΕΔΥΕ καλεί τις Επιτροπές Ειρήνης και ολόκληρο τον λαό μας σε επαγρύπνηση, συντονισμό και συμμετοχή σε κάθε αντιιμπεριαλιστική κινητοποίηση για να ενώσουμε όλοι μαζί τις φωνές μας και να απαιτήσουμε:

• Να σταματήσει κάθε είδους συμμετοχή στον νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
• Να κλείσει έστω και τώρα, την τελευταία στιγμή, η βάση της Σούδας και όλες οι άλλες ξένες βάσεις, όπου υπάρχουν.
• Να αποδεσμευτεί η χώρα μας από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ.
• Να μην γίνει εγκατάσταση του αντιπυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή και φυσικά καμιά συμμετοχή της Ελλάδας σε κανέναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
• Να επιστρέψουν όλες οι στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων, στο Αφγανιστάν, στο Κόσσοβο και σε άλλες "ειρηνευτικές αποστολές" των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ κατά των λαών».

Στη διάρκεια των εργασιών της διεθνούς συνάντησης, το απόγευμα του Σαββάτου, έφθασαν στην αίθουσα οι πρώτες πληροφορίες για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Αμεση ήταν η αντίδραση καθώς αποφασίστηκε η πραγματοποίηση, με την λήξη των εργασιών το βράδυ της ίδιας μέρας, συγκέντρωσης στους δρόμους της πόλης των Χανίων που ήταν ταυτόχρονα και κάλεσμα για τη συγκέντρωση της επόμενης μέρας, την μεγάλη παγκρήτια αντιιμπεριαλιστική πορεία προς τη βάση της Σούδας. Υπό το σύνθημα «Θέλουμε τη Σούδα λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών» οι διαδηλωτές πορεύτηκαν στους κεντρικούς δρόμους των Χανίων, απαιτώντας «Καμία εμπλοκή, καμία συμμετοχή να φύγουνε οι βάσεις κι οι Αμερικανοί» και «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών, κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών».

Με κοινό τόπο την ανάγκη για παραπέρα συντονισμό της δράσης των φιλειρηνικών - αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων της περιοχής, τοποθετήθηκαν οι εκπρόσωποί τους στη Συνάντηση.

Από το Βουλγαρικό Εθνικό Συμβούλιο Ειρήνης, ο Mincho Minchev επισήμανε ότι «η παγκόσμια ειρήνη είναι σε κίνδυνο και πρέπει να κινητοποιηθούμε για να την υποστηρίξουμε», ενώ από την Αντιφασιστική Επιτροπή Κροατίας ο Davor Rakic σημείωσε ότι «το ΝΑΤΟ δεν είναι αμυντική συμμαχία. Εχει γίνει μια "ιερή συμμαχία" για να χτυπάει τις μάζες που ζουν στα σύνορα των χωρών - μελών του και για να κατακτά τις άλλες χώρες. Το ΝΑΤΟ από τη φύση του έχει ως αποστολή την επέκταση των καπιταλιστικών συμφερόντων σε όλο τον κόσμο».

Εκ μέρους του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης ο Μάριος Μιχαηλίδης τόνισε ότι «η επέμβαση στη Λιβύη είναι για την εξυπηρέτηση ξένων προς τους λαούς συμφερόντων και θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις». Αναφέρθηκε ακόμα στην «επίθεση ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου, από όλα τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ, που συμφωνούν στην ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη».

Από την Αιγυπτιακή Επιτροπή Ειρήνης ο Μuhammad Heshem ανέφερε: «Στόχος των ιμπεριαλιστών είναι ο έλεγχος των ενεργειακών πόρων. Καταδικάζουμε τα εγκλήματα του καθεστώτος Καντάφι αλλά είμαστε εναντίον σε κάθε παρέμβαση που θα αποτελέσει επίθεση κατά όλων των λαών της περιοχής. Οι εξεγέρσεις των λαών της περιοχής έχουν δείξει ότι οι λαοί είναι αποφασισμένοι να θέσουν ένα τέρμα σε όλες τις μορφές της καταστολής. Ο αγώνας κατά των δικτατόρων είναι ουσιαστικά αγώνας κατά των ιμπεριαλιστών».

Εκ μέρους της Ενωσης Ειρήνης Αλληλεγγύης και Δημοκρατίας στο Ιράν, ο Jamshid Ahmadi επισήμανε ότι «αυτοί που καταδικάζουν τον Καντάφι είναι οι ίδιοι που παίρνουν μέτρα για να υποστηρίξουν τα καθεστώτα του Μπαχρέιν και της Υεμένης που κάνουν τα ίδια με τον Καντάφι». Και πρόσθεσε: «Ο ιμπεριαλισμός χρειάζεται τυραννικά καθεστώτα για να επιβληθεί. Οι λαοί θέλουν έναν κόσμο χωρίς πολέμους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τα μαζικά λαϊκά κινήματα». Από την Επιτροπή Ειρήνης Ισραήλ η Aida Saliman σημείωσε ότι «στο νότο του Ισραήλ εδώ και δύο χρόνια έχει δημιουργηθεί αμερικάνικη βάση πολύ καλά φυλασσόμενη» και ζήτησε «να σταματήσει η κατοχή αραβικών εδαφών από το Ισραήλ».

Εκ μέρους της Λιβανέζικης Επιτροπής Ειρήνης ο Ahmad Dirki τόνισε: «Οι αραβικές εξεγέρσεις δεν προήλθαν από το πουθενά, είναι αποτέλεσμα συσσωρευμένων προβλημάτων. Οι λαοί σπάνε το τείχος του φόβου και κερδίζουν την αυτοπεποίθησή τους. Είναι ο σπόρος της επανάστασης. Μένει να αναπτυχθεί. Είναι και μια απάντηση σε αυτούς που αναμασούσαν τα περί "ισλαμικού φονταμενταλισμού"».

Εκ μέρους της Παλαιστινιακής Επιτροπής για την Ειρήνη και την Αλληλεγγύη, ο Aqel Taqaz τόνισε: «Αυτοί που σήμερα στρέφονται κατά του Καντάφι είναι οι ίδιοι που τον στήριζαν. Είναι οι προστάτες των δικτατορικών καθεστώτων στις αραβικές χώρες και αλλού. Την ίδια ώρα το Ισραήλ συνεχώς χτίζει το τείχος και δε θα υπάρχει έδαφος για παλαιστινιακό κράτος».

Από το Φόρουμ Βελιγραδίου για τον Κόσμο των Ισων ο Dragomir Vucicevic αναφέρθηκε στην «εμπειρία της Σερβίας, που δείχνει ότι το ΝΑΤΟ δεν έχει σκοπό την ειρήνη και τη δημοκρατία, αλλά να επιβάλει σε παγκόσμιο επίπεδο τον ιμπεριαλισμό» και ότι «το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ είναι σοβαρή απειλή για την ασφάλεια και την ειρήνη». Εκ μέρους του Εθνικού Συμβουλίου Ειρήνης Συρίας ο Bachar Abbas προειδοποίησε «για τους κινδύνους χειραγώγησης των κινημάτων» στις αραβικές χώρες, ενώ ο Aydemir Guler, από την Επιτροπή Ειρήνης Τουρκίας, αναφέρθηκε στο ρόλο της Τουρκίας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και επισήμανε τα μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος διεθνώς.

Καθ' οδόν προς την πύλη της βάσης

Διαδηλωτές από ολόκληρη την Κρήτη, μαζί με τις αντιπροσωπείες 11 αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων ξένων χωρών που συμμετείχαν στη συνάντηση, διατράνωσαν την αντίθεσή τους στην απόφαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ να προχωρήσουν σε στρατιωτική επέμβαση σε βάρος του λαού της Λιβύης, με τη συμμετοχή και της ελληνικής κυβέρνησης.

Η συγκέντρωση έγινε στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς στα Χανιά. Στη συγκέντρωση μίλησε η πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Ρεθύμνου Ανδριαννή Πολυχρονάκη, καλώντας το λαό της Κρήτης και ολόκληρης της χώρας να απαιτήσει εδώ και τώρα το κλείσιμο της αμερικανοΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας και όλων των βάσεων που υπάρχουν στη χώρα. Να απαιτήσει την απεμπλοκή της χώρας από κάθε τύπου συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ. Να εκφράσει την αλληλεγγύη του στο λαό της Λιβύης.

Αμέσως μετά, με κεφαλή το πανό των Επιτροπών Ειρήνης της Κρήτης και το σύνθημα «ΕΞΩ η βάση της Σούδας. ΕΞΩ όλες οι βάσεις από την περιοχή», πραγματοποιήθηκε πορεία μέσα στα Χανιά, στους κεντρικούς δρόμους, την παλιά πόλη και το λιμάνι. Πίσω ακριβώς ακολουθούσε το πανό της της ΕΕΔΥΕ με το κεντρικό σύνθημα της 2ης Διεθνούς Συνάντησης Αντιιμπεριαλιστικών Κινημάτων «ΟΧΙ στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε Ανατολική Μεσόγειο και Βαλκάνια. Εξω το ΝΑΤΟ από την περιοχή».

Η αντιιμπεριαλιστική πορεία στους δρόμους των Χανίων

Αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ και των Επιτροπών Ειρήνης επέδωσε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, απαιτώντας να σταματήσει τώρα κάθε τύπου διευκόλυνση της χώρας μας στους ιμπεριαλιστές για την επιβολή των συμφερόντων τους σε βάρος των λαών της περιοχής και συνολικά και να κλείσει το ορμητήριο θανάτου της βάσης της Σούδας. Παραδόθηκε επίσης στο διοικητή της 115 πτέρυγας μάχης, της αεροπορικής βάσης της Σούδας, το ψήφισμα που ενέκρινε η Διεθνής Συνάντηση. Στην αντιπροσωπεία συμμετείχαν εκπρόσωποι του ΠΣΕ, της ΕΕΔΥΕ και κινημάτων ειρήνης από την Παλαιστίνη, τη Σερβία και το Ιράν.

Από τις εργασίες της Συνάντησης. Στο βήμα ο Θ. Παφίλης

Η Συνάντηση διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη και των Επιτροπών Ειρήνης της Κρήτης, με τη στήριξη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Στα συμπεράσματά της, διατρανώθηκε ότι οι λαοί των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους, έχουν κοινό αντίπαλο τον ιμπεριαλισμό και εκεί πρέπει να κατατείνει η οργάνωση της πάλης στο εθνικό πεδίο, με αδιαπραγμάτευτη την αρχή της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Στη Συνάντηση, εκτός από την ΕΕΔΥΕ συμμετείχαν ακόμα αντιπρόσωποι από Αίγυπτο, Βουλγαρία, Ιράν, Ισραήλ, Κροατία, Κύπρο, Λίβανο, Παλαιστίνη, Σερβία, Συρία και Τουρκία. Στο ψήφισμα, που εγκρίθηκε ομόφωνα, εκφράζεται η κατηγορηματική αντίθεση στην ιμπεριαλιστική επίθεση που ξεκίνησε στη Λιβύη. Καταγγέλλονται η Γαλλία, η Αγγλία, οι ΗΠΑ, ο Αραβικός Σύνδεσμος και η ΕΕ, ενώ ο ΟΗΕ χαρακτηρίζεται ως συνένοχος για άλλο ένα ιμπεριαλιστικό έγκλημα, μετά τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Το χαιρετισμό εκ μέρους των Επιτροπών Ειρήνης της Κρήτης, μετέφερε ο Γιώργος Φραγκιουδάκης, ο οποίος τόνισε ότι «κάτω από το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων η Συνάντησή μας φωτίζει περισσότερο το δρόμο που έχει ακολουθήσει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα». Και πρόσθεσε: «Η ανταλλαγή εμπειριών με τους συναγωνιστές από τα κινήματα των γειτονικών χωρών θα πλουτίσει τις γνώσεις μας στο να αποκαλύπτουμε στο λαό την αλήθεια. Θα μας ατσαλώσει στον αγώνα για συνέχιση της πάλης για την απομάκρυνση της βάσης της Σούδας και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ».

Την εισήγηση, εκ μέρους της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ, έκανε ο Αντώνης Αντανασιώτης, τονίζοντας ότι «είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε οποιασδήποτε μορφής επέμβαση, με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιονδήποτε μανδύα κάλυψης». Για να προσθέσει: «Το ελληνικό αντιπολεμικό κίνημα, η ΕΕΔΥΕ, έχει συγκεντρώσει πλούσια εμπειρία από την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια, που αποκτήθηκε στον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Με την πείρα αυτή θέλουμε να θέσουμε σε όλους το ζήτημα της αναγκαιότητας της έντασης και του μεγαλύτερου συντονισμού της πάλης μας. Οι ίδιες οι συνθήκες το επιβάλλουν. Να κάνουμε ακόμα πιο σαφείς τους αντιιμπεριαλιστικούς - αντιμονοπωλιακούς στόχους μας. Να δυναμώσουμε το μέτωπο κατά των αστικών κυβερνήσεων. Να θέσουμε την προοπτική της εξουσίας των λαών».

Εκ μέρους του ΠΑΜΕ, μίλησε ο Νίκος Μανουσάκης, ο οποίος ανάμεσα στα άλλα τόνισε: «Η υπόθεση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της ειρήνης, είναι υπόθεση πρώτα και κύρια της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και η έκβασή της έχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα της ταξικής πάλης, με το ποια τάξη θα έχει την εξουσία και ποια συμφέροντα θα υπηρετεί. Με την έννοια αυτή, η αντιιμπεριαλιστική πάλη δένεται διαλεκτικά με την αντιμονοπωλιακή πάλη. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν οι λαοί ότι η αστική τάξη, οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια και η εξουσία τους μπορούν να εγγυηθούν έναν κόσμο καλύτερο, χωρίς πολέμους και επεμβάσεις, χωρίς ανθρώπινη δυστυχία».

Ο Θανάσης Παφίλης, μιλώντας εκ μέρους του ΠΣΕ, του οποίου είναι γενικός γραμματέας, ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

«Κοινός στόχος ΕΕ και ΝΑΤΟ με το "σχέδιο εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής", είναι ο πλήρης έλεγχος της περιοχής και το χτύπημα κάθε κινήματος ή χώρας που αντιστέκεται. Οι λαοί και τα κινήματα δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη για το ρόλο των ιμπεριαλιστών. Ολοι μαζί είναι κατά των λαών και ταυτόχρονα ανταγωνίζονται στη μοιρασιά ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο μέρος. Σήμερα αυτό είναι ακόμα πιο φανερό και με τις εξελίξεις που έχουμε.

Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου και εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην περιοχή: Η ιμπεριαλιστική στρατηγική, η όξυνση των ανταγωνισμών που σε συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης γίνεται πιο επικίνδυνη και ανακινεί θέματα αλλαγής συνόρων. Χρησιμοποιεί μειονότητες στη λογική του "διαίρει και βασίλευε". Χρησιμοποιεί τον εθνικισμό ή τον κοσμοπολιτισμό, ανάλογα με την περίπτωση. Δεν αποκλείει, αλλά αντίθετα θα επιδιώξει και νέες πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από τη Λιβύη, υπάρχουν έτοιμα σχέδια και κατά του Ιράν από ΗΠΑ και Ισραήλ.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το φιλειρηνικό αντιιμπεριαλιστικό σύστημα πρέπει με σταθερότητα και επιμονή, σε στενή συνεργασία με τα κινήματα της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των γυναικών, να εστιάσει την προσοχή του στη συνένωση του λαϊκού κινήματος όλων των χωρών. Να συγκρουστεί με τις αιτίες που γεννούν την κατάσταση, δηλαδή με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν υπάρχουν αντίπαλοι λαοί, αλλά λαοί που υποφέρουν από την ίδια αιτία, την εκμετάλλευση του κεφαλαίου και τον ιμπεριαλισμό.

Αξιοποιώντας λοιπόν την ιστορική πείρα, οι όποιες αυταπάτες δημιουργήθηκαν για τον "εξανθρωπισμό" της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας διαλύονται. Η πραγματικότητα βοά. Φαίνεται πού οδηγεί την ανθρωπότητα ο ιμπεριαλισμός. Είναι ανάγκη, χωρίς ταλαντεύσεις, να δυναμώσει η πάλη κατά της πλουτοκρατίας, κατά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, κατά των αντιλαϊκών κυβερνήσεων, ώστε να συγκροτηθεί σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο ένα ισχυρό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο που θα συγκεντρώνει λαϊκές δυνάμεις στο στόχο της ανατροπής».