-- Η κάλπη μπορεί να δείξει σημαντική δυναμική, λαϊκή δυναμική, αλλά μπορεί και ένα μέρος της να το καταπιεί κυριολεκτικά. Γιατί το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού φτάνει στην κάλπη ακούγοντας διάφορα εκβιαστικά διλήμματα, ενδεχομένως να μην πιάνουν τόσο οι εκβιασμοί όπως σε προηγούμενες εκλογικές μάχες, αλλά ωστόσο παίζουν κι αυτοί το ρόλο τους, ότι κρίνεται η τύχη της Ελλάδας τα επόμενα δέκα - δεκαπέντε χρόνια, αν θα μείνουμε στην Ευρώπη ή αν θα φύγουμε. Ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι βαθύτατα δυσαρεστημένο με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχει τον κίνδυνο να πέσει στην παγίδα της αυταπάτης. Ως ένα βαθμό εξηγείται αυτό το φαινόμενο. Εμείς λέμε ότι ο λαός δεν είναι έτοιμος παρότι θέλει να δώσει λύση ουσιαστική, βιώσιμη στα προβλήματά του. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει είτε να εκβιαστεί από διλήμματα είτε να γλιστρήσει και να αναζωπυρώσει τις ελπίδες του με αυταπάτες.

Εμείς, λοιπόν, θεωρούμε ότι οι εκλογές μπορούν να δώσουν το εξής πράγμα: Να μετρήσουν το μπόι του λαού, τη συνειδητοποίησή του ότι έρχεται νέος πόλεμος, νέος γύρος πολέμου, και τη διάθεσή του να αντισταθεί περισσότερο απ' ό,τι έκανε μέχρι τώρα και ενδεχομένως και πιο αποτελεσματικά απ' ό,τι γινόταν μέχρι τώρα. Μ' αυτή την έννοια ο λαός, ο τόπος χρειάζονται ένα πανίσχυρο ΚΚΕ να βγει απ' την κάλπη, όχι σαν αυτοσκοπό στο κάτω κάτω για το ΚΚΕ, αλλά γιατί αυτή θα είναι η μεγάλη του δύναμη, του λαού. Και ισχυρό ΚΚΕ θα τρομοκρατήσει αυτούς που πρέπει να τρομοκρατηθούν.

-- Ο λαός έχει κάνει ορισμένα βήματα μπροστά, π.χ., το ευρωπαϊκό όραμα έχει θολώσει, ένα μεγάλο μέρος του λαού είναι εναντίον της ΕΕ, δεν έχει λύσει όμως το ζήτημα εάν κινδυνεύει απ' την αποδέσμευση ή όχι. Εμείς βέβαια του λέμε ότι σώζεται και δεν κινδυνεύει. Ομως, κοιτάξτε, στην κάλπη ψηφίζει κόμματα, όπως και να το κάνουμε. Επομένως, όταν η μεγάλη πλειοψηφία των κομμάτων, ας πάρουμε την ποσοτική πλευρά, η μεγάλη πλειοψηφία των κομμάτων του λένε το εξής πράγμα: Η ΕΕ είναι μονόδρομος, γιατί η κρίση έχει σχέση και με την ΕΕ αφού υπάρχουν μνημόνια και δανειακές συνθήκες. Οταν επίσης του λένε ότι, κοίταξε να δεις, εγώ θα διαπραγματευτώ, ο κ. Βενιζέλος ανακάλυψε ότι το μνημόνιο μπορεί να λήξει σε τρία χρόνια, βέβαια άμα υλοποιηθεί θα λήξει, θα πάμε σε νέο μνημόνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αριστερά κόμματα, όπως εμφανίζονται, λένε ότι μπορούμε και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή. Και οι Ευρωπαίοι να μας αγαπάνε και οι επιχειρηματίες εδώ στην Ελλάδα να μας αγαπάνε και ο λαός να λύσει προβλήματα. Επομένως, η πλειοψηφία των κομμάτων που υπάρχουν και σε ένα βαθμό βεβαίως επηρεάζουν το λαό, μάλιστα κόμματα που ήταν στην εξουσία ή κόμματα που τη διεκδικούν. Αν πάρουμε υπόψη λοιπόν αυτό το πράγμα είναι φανερό ότι δεν μπορεί να προκύψει μια κυβέρνηση φιλολαϊκή.

Αλλά εγώ σας λέω και το εξής πράγμα, είναι ο συσχετισμός δυνάμεων, αλλά και ένα άλλο πράγμα, ας πούμε ότι αναδεικνύεται μια κυβέρνηση φιλολαϊκή και με το ΚΚΕ μέσα. Τώρα αυτό είναι εντελώς υπόθεση γιατί το ΚΚΕ δε θα είναι μέσα. Αυτή η κυβέρνηση για να λύσει τα προβλήματα του λαού, όχι για να τα λύσει, αν θέλετε, όπως φανταζόμαστε εμείς ότι πρέπει να είναι η λύση, αλλά για να ξαναπάρει πίσω τις όποιες κατακτήσεις είχε και για να ζήσει καλύτερα, γιατί μην ξεχνάμε ότι το πραγματικό εισόδημα είχε μειωθεί πριν την κρίση και η ανεργία υπήρχε πριν την κρίση, λιγότερη αλλά υπήρχε, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να καλέσει το λαό να πάρει στα χέρια του όλη την εξουσία. Γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις, όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις, είναι στα χέρια των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων, υπάρχουν δεσμεύσεις της ΕΕ και πρέπει να σπάσεις αυτές τις δεσμεύσεις. Υπάρχουν μια σειρά θέματα που δεν τα θίγουν τα άλλα κόμματα, που έχουν σχέση με τις δεσμεύσεις μας και τις συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν απ' το ΝΑΤΟ και την ΕΕ σε θέματα, αν θέλετε, που έχουν σχέση ειρήνη - πόλεμος, σύνορα, είναι πάρα πολλά τέτοια προβλήματα που δεν μπορεί να τα βγάλει κανείς απ' την ατζέντα. Μια κυβέρνηση δεν εκλέγεται για ένα ζήτημα, για το μνημόνιο μόνο. Επομένως, αυτή η κυβέρνηση με τη σύνθεση που θα έχει, παίρνοντας υπόψη τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις, δε θα θέλει να προχωρήσει σε αυτή τη σύγκρουση, ούτε καν έχει ετοιμάσει το λαό, με εξαίρεση το ΚΚΕ. Κι αν το ΚΚΕ είναι σε μια τέτοια κυβέρνηση σημαίνει ότι έχει διαγράψει απ' τις θέσεις του για πολλά χρόνια τη γενικότερη αντιπαράθεση και ρήξη. Αρα, λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση θα κάνει μία διαχείριση στις πιο δύσκολες συνθήκες και μέσα στους κανόνες της ΕΕ αφού αυτά λέει η πλειοψηφία των κομμάτων. Οταν διεκδικείς μέσα στους κανόνες, δεν μπορείς...

-- Ε, βέβαια.

-- Υπάρχει συγκεκριμένο πλαίσιο.

-- Πλαίσιο το οποίο δεν είναι μόνο θεσμικό. Αν θέλετε, το συγκεκριμένο πλαίσιο είναι ποιος έχει τον πλούτο στα χέρια του, είναι τα μονοπώλια και το πλαίσιο δεν είναι το μνημόνιο. Το πλαίσιο είναι η ίδια η ΕΕ, ο ίδιος, θα έλεγα, ο ελληνικός καπιταλισμός. Η μάχη πρέπει να δοθεί και μέσα στην Ελλάδα και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον. Οχι μόνο στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον.

-- Να πάμε στην πρόταση που έρχεται απ' την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, την έχει κάνει προς το ΚΚΕ για συμμετοχή σε μία κυβέρνηση αριστεράς. Και το θέτει έτσι, ή μνημόνιο ή κυβέρνηση αριστεράς. Εάν θέλετε ένα σχόλιο για την πρόταση αυτή καθαυτή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ξέρω εάν το έχετε υπόψη σας, αρκετός κόσμος το θέτει και ενδεχομένως κάποιοι και καλοπροαίρετα, εκφράζοντας έτσι την εμπιστοσύνη τους προς το ΚΚΕ, ότι αν μπει το ΚΚΕ σε μία κυβέρνηση δε θα πάρει άσχημα μέτρα για το λαό, θα βάλει φρένο, με καλή διάθεση. Τι έχετε να πείτε και σε αυτούς;

-- Εγώ δέχομαι ότι είναι καλοπροαίρετο. Αλλά θα πρόσθετα χωρίς να θέλω να προσβάλω κανένα ότι ο πνιγμένος πιάνεται απ' τα μαλλιά του. Εάν μπορούσαμε να προσφέρουμε και εάν μπορούσαμε να εγγυηθούμε γιατί να λέγαμε όχι; Εμείς λέμε μόνοι μας στην κυβέρνηση, χωρίς να επιδιώξεις να μετατρέψεις αυτή την κυβέρνηση σε ένα όργανο λαϊκής αντεπίθεσης, αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Να πω ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο πράγμα, πριν σχολιάσω και την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να καταργήσουμε το μνημόνιο, το λιγότερο. Και τη δανειακή συνθήκη. Δεύτερον, το χρέος. Διότι άμα πληρώνεις πώς θα γίνει; Πρέπει να λύσει αυτή η κυβέρνηση θέματα θέσεων εργασίας, ο άνεργος δε θέλει ενδεχομένως να ακούσει τίποτα άλλο παρά να του βρεις δουλειά. Αυτοί που παίρνουν 400 ευρώ το μήνα δεν αντέχουν. Οι συνταξιούχοι θέλουν αύξηση συντάξεων, τουλάχιστον να γυρίσουν εκεί που ήταν πριν.

-- Δεν αρκούν οι προθέσεις δηλαδή.

-- Ακριβώς. Επομένως, το ίδιο το ΚΚΕ δεν είναι ένα καλό κόμμα γιατί έχει καλές προθέσεις. Αρα λοιπόν αυτή η κυβέρνηση... Πολύ περισσότερο με αυτές τις δυνάμεις, για να σχολιάσω τώρα την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και μόνο που λέει, δε θα κάνω τώρα αναφορά πώς προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, τι δυνάμεις έχει κ.λπ. και ότι είναι δυνάμεις που έχουν στόχο το ΚΚΕ, θέλουν να ξεμπερδεύουν εν πάση περιπτώσει για να μπορούν να έχουν ελεύθερα τα χέρια, λέει εγώ δεν αμφισβητώ τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ. Δεύτερον, δεν αμφισβητώ ότι πρωταγωνιστής της ανάπτυξης θα είναι ο ιδιωτικός τομέας και δε λένε τους μικρούς επιχειρηματίες, λένε τους πολύ μεγάλους...

-- «Η υγιής επιχειρηματικότητα».

-- Ναι, ναι. Εδώ που τα λέμε με τα μέτρα του καπιταλισμού και της ανταγωνιστικότητας υγιείς είναι οι πιο μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτές γιατί αυτές μπορούν να εκσυγχρονίζονται γρήγορα, μπορούν να οργανώσουν πιο σύγχρονη παραγωγική διαδικασία κ.λπ. κ.λπ. Με αυτές τις θέσεις που έχει πώς σκέφτεται, τολμάει, να συνεργαστεί με ένα κόμμα, δε λέω πώς μας έχει χαρακτηρίσει, αλλά που έχει εντελώς διαφορετικές θέσεις απ' τον ίδιο. Εμείς δεν του ζητάμε συνεργασία. Του ασκούμε μεν κριτική αλλά δεν του ζητάμε ούτε να αλλάξει το πρόγραμμά του, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να συνεργαστούμε, δεν τον εγκαλούμε γιατί δεν αλλάζει τις θέσεις του να έρθει με εμάς. Γι' αυτό λέμε ότι είναι μπλόφα. Είναι καθαρά προεκλογικό. Δε νομίζω ότι θα μας ήθελε σε μια κυβέρνηση, μεταλλαγμένους ναι, αλλά δε θα μας ήθελε, γιατί θα είχε δεσμεύσεις, δε μας θέλει. Είναι μπλόφα. Μπλόφα για να πάρει ψήφους, πατώντας σ' αυτόν τον πόνο των ανθρώπων που θέλουν το ΚΚΕ εγγυητή σε μια τέτοια κυβέρνηση. Π.χ., αφού κάνεις πρόταση συνεργασίας μπορείς να πεις, ξέρεις εγώ σου ζητάω να παραιτηθείς προσωρινά απ' αυτές τις θέσεις και εγώ θα παραιτηθώ από εκείνες. Αυτός που κάνει πρόταση συνεργασίας αυτός βάζει και το πλαίσιο. Ξέροντας ότι έχει διαφωνίες με τον άλλο. Δε βάζει κάτι τέτοιο. Και, τέλος, να σας πω κάτι; Καταντάει και αστείο. Εγώ τουλάχιστον γελάω πάρα πολύ και δεν το λέω με αναίδεια και υπεροψία, ακούω τον ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορεί να υπάρξει έδαφος συνεργασίας και μετά αρχίζει διαφωνώ με εκείνον, διαφωνώ με αυτόν, με τη ΔΗΜΑΡ, διαφωνώ με τον άλλον. Λέει η ΔΗΜΑΡ εγώ είμαι κόμμα που κατεξοχήν θέλω συνεργασία αλλά δεν μπορώ να συνεργαστώ με τον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΚΚΕ κ.λπ. κ.λπ. Τα ίδια λέει και το ΠΑΣΟΚ και μετά ακούω, όταν θα πάρω την εντολή, θα απευθυνθώ σε όλα τα κόμματα. Ο λαός δεν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει έδαφος συνεργασίας; Ανεξαρτήτως αν είναι πιο κοντά σε μας ή στον ΣΥΡΙΖΑ ή στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΔΗΜΑΡ. Θέλει μια κυβέρνηση μαριονέτα; Εδώ συνεργάστηκαν δύο μεγάλα κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ,και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για το εκλογικό σώμα τους εμφανίζει ας πούμε ο ένας να βάζει τρικλοποδιά στον άλλο. Σκεφτείτε μία κυβέρνηση της αριστεράς η οποία, ας πούμε, φορτσάτη κατεβαίνει να δώσει μάχη με ένα σκληρό αντίπαλο. Δηλαδή κοροϊδεύουν. Δεν υπάρχει έδαφος για συνεργασία. Γιατί πρέπει να φταίμε εμείς ή να φταίνε αυτοί στο κάτω κάτω;

-- Ο λαός έχει εθιστεί, δεν θα κάνω τώρα βαθύτερη ανάλυση γιατί και πώς, χρόνια έχει εθιστεί στο εξής πράγμα: Εφυγε η δεξιά και ήρθε το ΠΑΣΟΚ. Οταν δυσαρεστήθηκε απ' το ΠΑΣΟΚ πάλι είχε μια ελπίδα ότι αν γυρίσει ξανά στη ΝΔ, η ΝΔ θα είχε βγάλει συμπεράσματα. Αρα έχει συνηθίσει αυτό που λέμε ανάμεσα στο μικρότερο και μεγαλύτερο κακό, ανάμεσα στον καλό και στον κακό. Τόσα χρόνια τώρα υπάρχουν κόμματα μικρότερα σε δύναμη που εμφανίζονται ως αντιπολιτευόμενα σφόδρα και μάλιστα και φραστικά πάρα πολύ στα δύο μεγάλα κόμματα. Επομένως, σ' ένα μεγάλο μέρος του λαού, μικρότερο από πριν βέβαια, έχουν γίνει θετικές διεργασίες στο λαό, φαντάζει ότι αυτά τα κόμματα που δεν κυβέρνησαν ποτέ, που έχουν κάνει χρόνια αντιπολίτευση, που αν θέλετε μιλάνε και για κίνημα, αυτά τα κόμματα κάτι καλύτερο μπορεί να φέρουν. Εχουν όμως μάθει και το εξής πράγμα και εδώ ανεξάρτητα απ' τις δικές μας αδυναμίες, το 90% του ελληνικού λαού διαπαιδαγωγείται στο εξής: Κοίταξε, αν θέλεις αλλαγές, θα είναι εντός των τειχών. Συνηγορεί και το γεγονός ότι ανατράπηκε το σοσιαλιστικό σύστημα, το εργατικό κίνημα βρέθηκε σε μεγάλη ήττα, μία πρωτοφανής ήττα και μάλιστα απότομη, όπου όλοι προς στιγμήν τα χάσαμε. Επομένως, υπάρχουν μια σειρά παράγοντες οι οποίοι δυσκολεύουν το λαό να καταλάβει ότι εντός των τειχών δεν μπορεί να έχει τις κατακτήσεις με τους συνηθισμένους αγώνες που τις είχε πριν 10, 20 χρόνια.

Και θέλω να ξεκαθαρίσω και το εξής πράγμα, λένε ότι το ΚΚΕ λέει ή όλα ή τίποτα. Κοιτάξτε να δείτε, εμείς που μπήκαμε μπροστά, στην πρώτη γραμμή, για να υπερασπιστούμε κατακτήσεις, που είχαν κατακτηθεί, είχαν γίνει παραχωρήσεις στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Δεν είπαμε αυτές δεν είναι αυτό που θα θέλαμε. Αρα έχουμε και την εμπειρία ότι ένα κίνημα με σωστό προσανατολισμό, με μεγάλη μαζικότητα και με μεγάλη οργάνωση μπορεί να αποσπάσει κατακτήσεις. Γιατί τις υπερασπιζόμαστε αυτές; Που αν θέλετε είχαν ξεπεραστεί κιόλας. Ο 21ος αιώνας απαιτεί μεγαλύτερες κατακτήσεις.

Τώρα, εμείς πιστεύουμε ότι ένα μέρος του λαού θα παρασυρθεί από τις αυταπάτες. Καλοπροαίρετα. Και ενώ θα μπορούσε, αν θέλετε, η άνοδος του κινήματος να είναι πιο μεγάλη, δεν θα είναι τόση. Εμείς πιστεύουμε ότι θα έχει καλό αποτέλεσμα η κάλπη, αλλά θα μπορούσε να ήταν - το λέω και προκαταβολικά και δεν το λέω με ηττοπάθεια - θα μπορούσε ο λαός σήμερα να είχε κάνει ένα βήμα μπροστά, ένα άλμα, αν και στις δυο μέρες μπορεί να το κάνει, έχει περιθώρια να το κάνει. Δεν έχει να χάσει τίποτα.

-- ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι: Γαλλικές εκλογές, δεύτερος γύρος την ίδια μέρα με τις δικές μας. Θα πυροδοτήσει ενδεχομένως αλλαγές στην ΕΕ που θα έχουν αντίκτυπο και στην Ελλάδα. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

-- Να έρθουμε στην πρόταση του ΚΚΕ, η οποία χαρακτηρίζεται από τους τρεις άξονες που υπάρχουν και στο προεκλογικό σύνθημα που υπάρχει και στις αφίσες και τα μηνύματα. Είναι: Η αποδέσμευση από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία. Υπάρχει όμως έντεχνα από τα άλλα κόμματα μια διαστρέβλωση. Ο κ. Βενιζέλος π.χ. χθες είπε ότι το ΚΚΕ είναι το οριζόντιο κόμμα της δραχμής και είναι ο πραγματικός μοχλός αυτής της άποψης. Εδώ γίνεται μια αποκοπή του ενός από τα τρία μέρη. Θέλει το ΚΚΕ να βγούμε από την ΕΕ, από την Ευρωζώνη, να γυρίσουμε στη δραχμή κι αποκόβει τις άλλες δυο προϋποθέσεις. Και νομίζω ότι σε έναν κόσμο μπορεί να έχει περάσει αυτή η άποψη, ότι το ΚΚΕ θέλει να γυρίσουμε στη δραχμή. Και μάλιστα με έναν ψευτοπατριωτισμό που τον συνδέουν με διάφορους τρόπους, μπορεί και να υπάρχει σκοπιμότητα πίσω από αυτό.

-- Αν το έλεγε μόνο ο κύριος Βενιζέλος, δεν ξέρω αν θα έπιανε. Αλλά αυτό το λένε και τα άλλα κόμματα, ο καθένας με τον τρόπο του. Κι ο κ. Σαμαράς το λέει, ο καθένας με τον τρόπο του. Και όλα τα κόμματα που διαβεβαιώνουν ότι θα μείνουμε στο ευρώ, στην πραγματικότητα λένε ότι το ΚΚΕ θέλει τη δραχμή. Καταρχήν εμείς σεβόμαστε τους εργαζόμενους, που την Κυριακή θα είναι ψηφοφόροι χωρίς να έχουν χάσει την ιδιότητα του εργαζόμενου.

Στην κάλπη φτάνουμε με το συνολικό πρόγραμμα του ΚΚΕ. Δεν κόψαμε κάποιες σελίδες, να βάλουμε είτε τις τελευταίες, είτε τις πρώτες μόνο. Εχουμε όλο το προεκλογικό μας πρόγραμμα και βεβαίως το ερώτημα του λαού πώς θα γλιτώσουμε αυτό το μεγάλο χρέος και τις δεσμεύσεις των συμβάσεων - ριζικά, έτσι; - του δίνουμε έναν ορίζοντα και μια προοπτική. Ταυτόχρονα του λέμε: Κοίταξε να δεις - αυτό δεν μπορείς να το αποτυπώσεις στην αφίσα, η αφίσα είναι ελλειπτική πάντα, γιατί έχουμε κι άλλες αφίσες για τη θύελλα που έρχεται - είμαστε αυτοί που είμαστε. Εμείς ξεκινάμε από τον αγώνα για τα άμεσα και επείγοντα προβλήματα στις 7 του Μάη και φτάνουμε μέχρι την εργατική λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση και κλπ. Πρέπει να ξέρεις όλα όσα σου λέμε. Βεβαίως, αυτή η μάχη δεν κρίνει την εργατική λαϊκή εξουσία. Δεν είναι κόμματα που λένε καπιταλισμός ή σοσιαλισμός, δεν μπαίνει τέτοιο ερώτημα. Ομως εμείς σου λέμε μέχρι πού πάμε. Γιατί πρέπει να σου πούμε ότι υπάρχει ορίζοντας. Δεν συμφωνείς σήμερα; Δεν το καταλαβαίνεις; Ωραία.

Ομως ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι η αφετηρία μας - κι αυτή ήταν πάντα - είναι τα οξυμένα, ζωτικά προβλήματα. Μας εμπιστεύεσαι; Εγώ σας λέω κι αυτοί ακόμα που θα ψηφίσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι εργάτες, λένε σας εμπιστευόμαστε. Θα έρθεις αύριο, όταν θα έχουμε ξανά περιοδεία και θα μας πεις θέλω λύση στα προβλήματά μου. Εμάς μας φέρνουν υπομνήματα, όλοι, ακόμα και μια μέρα μετά τις εκλογές. Ηδη έχουμε πάρει υπομνήματα αυτή τη στιγμή για ζητήματα που αφορούν την άλλη μέρα από τις εκλογές. Εμείς, λοιπόν, τους λέμε. Εάν μας εμπιστεύεσαι, εάν ξέρεις ότι με τη δική μας στήριξη μπορεί το κίνημα να αποσπάσει κάτι, ψήφισέ μας. Στο κάτω κάτω, θα ξαναγίνουν εκλογές, θα ξαναγίνουν. Δεν σημαίνει ότι επιλέγεις την εργατική λαϊκή εξουσία, ούτε εμείς είμαστε ηλίθιοι να πιστεύουμε ότι μας ψηφίζει όλος αυτός ο κόσμος για κάτι που δεν έχει μπει στην ημερήσια διάταξη της λαϊκής διεκδίκησης. Αν στην ημερήσια διάταξη της λαϊκής διεκδίκησης ήταν η εργατική εξουσία, είναι διαφορετικό. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι επειδή δεν έχει μπει στην ημερήσια διάταξη της λαϊκής διεκδίκησης, δεν πρέπει εμείς να την αναλύουμε και να την προβάλλουμε στο λαό και να του λέμε ότι εκεί πρέπει να κατευθύνεται. 'Η ο λαός πρέπει να διστάσει να μας δώσει δύναμη, γιατί δεν έχει πειστεί για την εργατική - λαϊκή εξουσία. Τα άλλα κόμματα έχουν προσαρμόσει επιμελημένα τις θέσεις τους, χωρίς να έχουν αλλάξει τίποτα.

Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής συνθήκης. Μετά λέει, θα διαπραγματευτώ μέρος του χρέους, θα χωρίσω το χρέος σε νόμιμο και παράνομο.

-- Ο κ. Κουβέλης λέει απαγκίστρωση από το μνημόνιο.

-- Ναι, ενώ έλεγε οι συμβάσεις που ψηφίζουν τα κράτη-μέλη δεν μπορεί να αμφισβητηθούν, έχει συνέχεια η πολιτική, τώρα λέει απαγκίστρωση. Τώρα ποια είναι η διαφορά; Εγώ δεν καταλαβαίνω, δεν ξέρω αν καταλαβαίνει ο κόσμος. Απαγκίστρωση. Κατάργηση, αναδιαπραγμάτευση, κούρεμα καινούριο. Ολα αυτά τα πράγματα δημιουργούν την εντύπωση στο λαό ότι κάτι μπορεί να γίνει χωρίς να σπάσουν αυγά. Και ξέρετε πώς τα αλλάζουν αυτά; Ξέροντας τον πόνο του λαού, ότι θέλει λύσεις - κι αυτό από τη μια μεριά είναι θετικό, αλλά κι οι ελιγμοί τους πρέπει να μην παραπλανούν - αλλά κάθε μέρα γίνονται δημοσκοπήσεις. Μόλις δουν, λοιπόν, ότι ο λαός θέλει κάτι πιο ριζοσπαστικό, το υιοθετούν φραστικά. Εμείς δεν έχουμε αλλάξει τίποτα από αυτά που λέγαμε. Οι αλλαγές είναι στο σύνθημα, στην αφίσα, σε τέτοια πράγματα. Δεν μπορεί να αλλάζεις θέση την παραμονή. Ποιον εμπιστεύεσαι δηλαδή; 'Η το τελευταίο που λένε. Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ την άλλη μέρα από τις εκλογές θα έχουν αλλάξει θέσεις τα κόμματα γιατί θα έχουν υποστεί ήττα. Τα ίδια λέει και ο κύριος Κουβέλης κλπ. Εμείς δεν εμπιστευόμαστε κανένα κόμμα για το λαό - δεν μιλάμε για πρόσωπο - που την άλλη μέρα από τις εκλογές άλλαξε θέσεις. Τα κόμματα έχουν σταθερές θέσεις. Δηλαδή πώς το ΠΑΣΟΚ θα γίνει φιλολαϊκό κόμμα, αν συντριβεί στις εκλογές; Αρα δεν πρόκειται για ένα κομπρεμί; Οχι, δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε ένα κόμμα που πολιτεύθηκε μέχρι τώρα έτσι και την άλλη μέρα αλλάζει γιατί έχασε ψήφους. Και η ίδια η αλλαγή του πρέπει να γίνει - αν υποθέσουμε ότι μπορεί να γίνει - με άλλες διαδικασίες. Οχι με διαδικασίες σχηματισμού κυβέρνησης. Και με άλλα πρόσωπα. Ούτε αυτό φτάνει, αλλά έστω να κάνω αυτή την παραχώρηση.

-- Οσοι λένε για συνεργασίες μετά, έχουν απορρίψει πιστεύετε στο πίσω μέρος του μυαλού τους - γιατί μπροστά μπορεί να το λένε - το ΠΑΣΟΚ από αυτές; Κι εννοώ αυτούς που επικαλούνται την αριστερά...

-- Ούτε ο κύριος Σαμαράς έχει αφήσει το ΠΑΣΟΚ, ούτε το ΠΑΣΟΚ τον Σαμαρά, ούτε τα άλλα κόμματα τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Προσέχτε τώρα τι περιμένουν ότι θα γίνει. Αυτό το βγάζω από τα συμφραζόμενά τους, έτσι; Και μάλιστα το λένε και μερικοί. Θα πάρουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Σου λέει, αν το ΠΑΣΟΚ πάθει νίλα, τότε τι πιο εύκολο; Εδώ στην προηγούμενη Βουλή είχαμε 60 ανεξάρτητους βουλευτές. Τι πιο εύκολο τώρα, με το ΠΑΣΟΚ νίλα, να σηκωθούν να φύγουν βουλευτές του, να ανεξαρτητοποιηθούν, να κάνουν μια καινούργια ομάδα και να πάνε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Κουβέλη, με τον Καμμένο και με διάφορους, για να κάνουν μια κυβέρνηση. 'Η άλλοι να στηρίξουν, να δώσουν ψήφο στήριξης χωρίς να συμμετάσχουν. Αυτές οι αλλαγές κι οι εξελίξεις, που θα συμβούν κατά τη γνώμη μας και μετά το σχηματισμό κυβέρνησης, από τη μια μεριά δείχνουν ότι ξεφτίζουν αυτά τα κόμματα - ιδιαίτερα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ - πάνω σε αυτό το ξέφτισμα εμφανίζονται νέα κόμματα που πολύ γρήγορα θα ξεφτίσουν όσον αφορά τα συνθήματά τους, είναι ένα θετικό στοιχείο. Αλλά αυτό που χρειάζεται είναι οι μετακινήσεις του λαού. Οι πολιτικές, οι ιδεολογικές ή από ιδεολογήματα. Αν ο λαός παρακολουθεί τις μετακινήσεις των κομμάτων μόνο και πηγαίνει και άγεται και φέρεται από ένα παλιό ή νέο κόμμα, τότε οι διεργασίες που θα υπάρχουν μέσα στο λαό θα είναι εγκλωβισμένες μέσα στα τείχη.

-- Πώς μπορεί να τις αξιοποιήσει;

-- Εμείς αυτό που βλέπουμε - επειδή εμείς δεν διαχωρίζουμε τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους, την αγροτιά, σε δεξιούς, ΠΑΣΟΚους κλπ, βεβαίως όταν ψηφίζουν έχουν ευθύνη - μέσα στο κίνημα. Δηλαδή, να σας πω πολύ απλά. Αν όλοι οι εργαζόμενοι δεν γραφτούν στα σωματεία τους, δεν πάρουν μέρος σε επιτροπές οργάνωσης απεργιών, σε λαϊκές συνελεύσεις, σε γενικές συνελεύσεις σωματείων, δεν ελέγξουν τις διοικήσεις που εκλέγουν, και περιμένουν κάθε τέσσερα χρόνια να αναθέσουν σε κάποιους - εγώ σας λέω ούτε σε μας δεν πρέπει να αναθέτουν - και να κάθονται στα σπίτια τους επειδή εμείς παλεύουμε... Δεν μπορεί, τότε θα μετακινούνται ανάμεσα στα κόμματα. Αυτό θα γίνει. Πρέπει να γίνει όμως όσο γίνεται πιο γρήγορα γιατί δεν πρέπει να έχουμε χαμένο χρόνο. Και ιδιαίτερη προσπάθεια γίνεται, η νέα γενιά, η πολύ νέα γενιά, που δεν έχει κοινωνική πείρα, και είναι φυσικό να μην έχει, δεν κατηγορούνται γιατί είναι νέοι άνθρωποι, γιατί απέχουν πολύ από την πραγματοποίηση μεγάλων ταξικών αγώνων... Καταλαβαίνετε, η νέα γενιά πραγματικά κινδυνεύει ή να είναι απαθής και ουδέτερη ή να μετατραπεί σε υποχείριο των τάχα μοντέρνων και νέου τύπου ομάδων, γκρουπούσκουλων και κομμάτων.

-- Το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει επανειλημμένως για τον κίνδυνο μιας πολεμικής ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή της χώρας μας. Πώς οδηγείστε σε αυτή την εκτίμηση;

-- Από τη δεκαετία του '90 και μετά έχουμε μια σειρά τοπικούς πολέμους. Το επίκεντρο καταρχήν ήταν τα Βαλκάνια και ήταν κατακερματισμός κρατών, προτεκτοράτα κλπ. Στη Μέση Ανατολή τα πράγματα με το Παλαιστινιακό κλπ χρόνια τώρα... Είχαμε δύο διαδικασίες «ιντιφάντα», πόλεμος ισραηλινός στη Γάζα κλπ. Πιάσανε την Αφρική... Αυτή τη στιγμή φαίνεται, ας πούμε, μια ηρεμία αλλά ήδη υπάρχουν και στρατιωτικές προετοιμασίες: Συρία, Ιράν, η κατάσταση στη Β. Αφρική, οι ίδιοι λένε - ΝΑΤΟικοί παράγοντες και άλλοι παράγοντες - ότι είναι άσχημη κατάσταση, οι φύλαρχοι στη Λιβύη σκοτώνονται μεταξύ τους πού θα δώσουν τις πηγές, να πάρουν τις πηγές του πετρελαίου, και άλλοι να συμμαχήσουν με τους Γερμανούς, άλλοι με τους Ιταλούς, άλλοι με τους Γάλλους κλπ. Να πω παραπάνω; Οι ΗΠΑ έχουν κάνει «αστακό» την Αυστραλία, με καινούργιες εγκαταστάσεις, και τον Καναδά και λένε ότι το κάνουν σε περίπτωση που χρειαστεί να αναμετρηθούν με την Κίνα. Η Κίνα διευρύνει τις στρατιωτικές της εγκαταστάσεις στην Ασία για να αντιμετωπίσει ενδεχόμενο πόλεμο με τις ΗΠΑ. Η περιοχή μας όμως είναι σίγουρα έκρυθμη, γιατί είναι οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ζωή έχει δείξει και οι προετοιμασίες που γίνονται, ότι όταν δεν μπορέσουν να τα επιλύσουν με τα συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά μέσα, έρχονται τα όπλα. Ηδη έχει εξαγγελθεί πόλεμος κατά της Συρίας και του Ιράν. Λοιπόν, ζούμε περίοδο μάλλον ιμπεριαλιστικής ειρήνης την οποία διαδέχεται ο πόλεμος και οι κίνδυνοι μιας ανάφλεξης είναι σχετικά άμεσοι. Οταν λέω άμεσοι μπορεί να είναι σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια... Η Β. Αφρική είναι μεγάλος μαγνήτης, ολόκληρη η Αφρικανική ήπειρος. Η Γαλλία αρχίζει να χάνει κάποια εδάφη. Εχει μπει η Κίνα μέσα με μεγάλες επενδύσεις. Η Γερμανία δεν είχε επενδύσεις στην Αφρική αλλά σιγά σιγά μπαίνει και γι' αυτό δεν αναμείχτηκε και στον πόλεμο για να θεωρείται η χώρα που δεν έχει ανάμειξη σε πόλεμο.

Ο 20ός αιώνας έχει δείξει αυτά τα πράγματα. Αλλά κι αν δεν γίνει άμεσα πόλεμος, σημαίνει ότι θα υπάρχει ιμπεριαλιστική ειρήνη. Δηλαδή οι λαοί με το πιστόλι στον κρόταφο. Εμείς θέλουμε τις κυβερνήσεις, τις εξουσίες να τις ανατρέψουν οι λαοί. Καμία από αυτές τις κυβερνήσεις και την εγχώρια πολιτική εξουσία σ' αυτές τις χώρες δεν την υποστηρίζουμε. Αλλά πρέπει οι λαοί να δίνουνε... Και όχι οι λαοί να πάνε να πολεμήσουν στο πλευρό τού ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή για το ποιος θα τους πάρει τα πετρέλαια και τι αντίτιμο θα τους δώσει. Αν τους δώσει...

-- Να πάμε λίγο στις προτάσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν έχουμε πολύ χρόνο αλλά νομίζω έχει κι αυτό την αξία του, σχετικά με την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται, ακούμε τώρα και προεκλογικά. Εκτός του ότι ακούγονται υποσχέσεις και δεσμεύσεις για μέτρα που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα, και είναι ένα ερώτημα γιατί τα θέτουν τώρα, ότι θα τα πάρουν πίσω, γιατί τα πήραν τότε, αλλά πέρα από αυτό. Πρόγραμμα ΕΣΠΑ, ιδιωτικοποιήσεις, προσέλκυση επενδύσεων, μια σειρά τέτοιες προτάσεις, πώς τις σχολιάζετε;

-- Αυτό το ΕΣΠΑ έχει γίνει σαν τα ψάρια που ευλόγησε ο Χριστός. Καταρχήν, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες του κόσμου, που η κρίση ανακόπηκε ή μάλλον έληξε και μπήκε στη φάση της ανάκαμψης, οι ρυθμοί ανάκαμψης είναι πάρα πολύ χαμηλοί. Τώρα, παραδείγματος χάριν, λένε ότι η Ευρώπη θα μπει σε τροχιά ανάκαμψης με 1-2%, με 1% ή 2% μέσο όρο. Καταλαβαίνετε δηλαδή, πάνε οι ρυθμοί που είχε ο καπιταλισμός στην Ευρώπη, 5, 6, 7, 8, 9%. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Θα είναι λοιπόν πολύ χαμηλοί ρυθμοί. Και γι' αυτό ακριβώς θα συγκεντρωθούν, θα καταστραφούν πολλές επιχειρήσεις, και μεγάλες, το μεγαλύτερο ψάρι θα φάει το μικρότερο και η ανάκαμψη θα είναι αναιμική, με πολύ λίγες θέσεις εργασίας γιατί υπάρχει και εκσυγχρονισμός, γιατί δε θα γίνουν επενδύσεις σε όλους τους τομείς αλλά σε ορισμένους. Και εκεί που πάνε να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα είναι ο τομέας εκείνος με το μεγαλύτερο ανταγωνισμό: Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κτλ. Επομένως, εγώ να σας πω, είμαι βέβαιη ότι και λογιστικά δε φτάνουν τα χρήματα. Δηλαδή το ΕΣΠΑ πού θα πρωτοπάει; Και στο ΕΣΠΑ πρέπει να βάλει το κράτος, να βάλουν και οι ιδιώτες... Γι' αυτό μένουν και ανενεργά αυτά, πώς να πω, δε χρησιμοποιούνται... Γιατί άμα ο άλλος δεν έχει αποφασίσει να κάνει επενδύσεις δε θα πάρει και το ΕΣΠΑ, αλλά και όταν θα γίνουν οι επενδύσεις το λένε καθαρά ότι για να επενδύσουμε θέλουμε βελτίωση, υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον, που σημαίνει σμπαράλιασμα εντελώς των εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή πλήρης ελευθερία της εργοδοσίας της καπιταλιστικής να χρησιμοποιεί όπως θέλει τους εργάτες. Με μισθούς, αυτά που λένε, βαλκανικούς μισθούς... Αυτή είναι η σύγκλιση και η εξίσωση επιπέδων που λένε.

Επομένως, βεβαίως θα γίνουν επενδύσεις και θα υπάρξει και ανάκαμψη. Αμα δεν κάνουν επενδύσεις πώς θα συνεχιστεί η κερδοφορία; Το θέμα είναι ότι θέλουν να καθαρίσει το έδαφος, και ένα έδαφος είναι το εργασιακό, το άλλο είναι οι ανταγωνιστές, εξαγορές, συγχωνεύσεις... Αρα, εγώ λέω ότι και η ΝΔ θέλει ανάπτυξη και το ΠΑΣΟΚ, αφού στηρίζουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, αλλά μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο. Με μισοεργασία, μισοανεργία. Και τώρα μπορούν τις νέες ηλικίες να τις χρησιμοποιούν σαν λάστιχο. Γιατί, αυτό που λένε, είναι πιο μορφωμένοι σήμερα οι νέοι και μπορούν να τους έχουνε τη μια κλητήρες, την άλλη στο τηλέφωνο και την τρίτη να τους κάνουν μεταφράσεις.

-- Τώρα, κλείνοντας, οι ώρες είναι λίγες πλέον μπροστά στην κάλπη, τι πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι πηγαίνοντας σε αυτή την απόφαση και με το βλέμμα στραμμένο πάντα στην επόμενη μέρα;

-- Αναμφισβήτητα, είναι το άμεσο. Επειδή οι εργαζόμενοι έχουν αποκτήσει μια πείρα, να τη μελετήσουν καλύτερα αυτές τις δύο μέρες. Το κεφάλι ψηλά, τόλμη! Εχετε εμπειρία από αυταπάτες, από φοβίες. Πετάξτε κατά μέρος και τις φοβίες και τις αυταπάτες και εμπιστευτείτε την ψήφο σας στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Δεν θα σας εγκαταλείψουμε, δε θα σας προδώσουμε, δε θα συμβιβαστούμε. Και στο κάτω κάτω τι σας λέμε: Εσείς καθημερινά με τη δική σας συμμετοχή και να μας ελέγξετε μπορείτε και να διαφωνήσετε στην πορεία κάπου μαζί μας μπορείτε. Αλλά θα μετρηθεί το μπόι του λαού. Και σήμερα, δυστυχώς, μακάρι να υπήρχαν και άλλα κόμματα με παραπλήσιες θέσεις με τις δικές μας, δεν μπορούσαμε να είμαστε ταυτισμένοι, να βοηθούσαν το μπόι του λαού να ανέβει. Μην πιστεύετε κανέναν που λέει να με κάνεις κυβέρνηση και να πάω να διαπραγματευτώ. Και την άλλη μέρα μην έχεις καμία εφησύχαση από τις εκλογές. Εχει κοπεί το «κοστούμι», θα τα περάσουν τα μέτρα, αφήστε που μέχρι να διαπραγματευτούν ποιο είναι το νόμιμο και το παράνομο χρέος, θα έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός... δεν ξέρω πόσες συντάξεις θα μας έχουν πάρει και πόσους μισθούς.

Σε τούτες τις εκλογές ειπώθηκε κι έγινε αποδεκτό από την πείρα και τα βάσανα από την αγωνία για το αύριο και την αθλιότητα του παρόντος πως «είμαστε σε πόλεμο». Κι αυτή είναι η μόνη γενικώς παραδεκτή αλήθεια από το ιστορικό πολιτικό υποκείμενο που λέγεται και είναι ο λαός. Κι έγινε συνάμα δυστυχώς αποδεκτό, πως αυτός ακριβώς ο λαός εξαφανίστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα όποτε αρθρώθηκε έστω και μισός πολιτικός κι όχι επικοινωνιακός παρελκυστικός λόγος. Τι «κοινωνικοί εταίροι», βαφτίστηκε. Τι «κοινωνία» και «ομάδες» έπαιξαν με ξεφούσκωτη μπάλα το παιχνίδι της κερκίδας των ελεγκτών προεκλογικής κυκλοφορίας. Τι «συντεχνίες» πραγματικές και ανύπαρκτες αντάμα χρησιμοποιήθηκαν ή συκοφαντήθηκαν ως υπεύθυνες για την επελθούσα και την επερχόμενη καταστροφή. Μυαλά κολλήθηκαν στα κάγκελα και κάγκελα ξηλώθηκαν σε πυροτεχνηματικές απελευθερώσεις από μια θεσμοθετημένη μιζέρια.

Η πρώτη «αποκάλυψη» είναι οι όροι, οι προϋποθέσεις και το διαφαινόμενο αποτέλεσμα αυτών καθαυτών των σημερινών εκλογών. Κι είναι σκληρή και αμείλικτη όσο μπορείς να ξεχωρίσεις ψηφοφόρε την εντολή από την λεοντή. Την αλήθεια (που στη γλώσσα μας σημαίνει απλά δεν ξεχνώ) απ' τη δολοφονικά επίκαιρη αλήθεια μιας μέρας, μιας πράξης και μιας στιγμής αποκομμένης απ' το χτες και κυρίως από το αύριο. Για να δούμε λοιπόν την ύψιστη μορφή χειραγώγησης που μπορεί και να είναι οι εκλογές και το εκλογικό σύστημα στις αρχές του 21ου αιώνα στη «μικρή» «Χρεωμένη» Ελλάδα, ως εκλογικό διακύβευμα.

«Να καεί να καεί το μπορντέλο η Βουλή», φώναζαν τα πλήθη δακρυγονοκλαίοντα μόλις πριν από λίγους μήνες, όταν μέσα στο «μπορντέλλο» οι...ψηφισθέντες αντιπρόσωποι γίνονταν μεταλλαγμένων εντολών φορείς ιών ισχύος. Κάτι σαν άλιεν στις ταινίες θρίλερ επιστημονικής φαντασίας των εφέ, που από ένα σώμα βγαίνει ένα άλλο πολιτικό ον, και οι βουλήσεις του λαού γίνονται πασιέντζα με περισσότερα χαρτιά. Στο όνομα της δημοκρατίας. Μετάφραση εντολής στο όνομα της δημοκρατίας. Και σήμερα απλά οι κραυγάζοντες και οι ενισχυτές τους, θέλουν να μπουν μες στο «μπορντέλο», να το... τακτοποιήσουν να λειτουργεί καλύτερα. Στο όνομα της δημοκρατίας, οι εμπρηστές φοράνε τη λεοντή του διορθωτή και πυροσβέστη. Στην ίδια αντιμνημονιακή γραμμή κι ευρώπουλα και λυκόπουλα. Κι άντε ψεύτικος ανήφορος για το «γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια». Το σχέδιο από κάτω ολοφάνερο και στρεβλωτικά εκτυφλωτικό σαν σωρός από σπασμένα τζάμια και κρύσταλλα που διαθλούν το φως προς κάθε κατεύθυνση και το βαφτίζουν άστρο ή σταρ λαμπρό που μας οδηγεί...Πού. Στην απλώς επόμενη μέρα. Δανεική απ' το μέλλον των παιδιών. Κομμένη απ' τη ζωή των γηρατειών. Αρρωστη σαν το ηθικό που χάνεται για λίγες ώρες, όταν η κερκίδα αντιλαμβάνεται πως δεν παίζει αυτή το πρωτάθλημα.

Θυμάμαι με θλίψη και πόνο μυαλού έναν αριστερό κομμουνιστογενή, να μου λέει εδώ και δέκα χρόνια πως «άμα στο ΚΚΕ σ' έχουν για να ασχολείσαι με τους παιδικούς σταθμούς και τα μικρά κι ασήμαντα να φύγεις. Εσύ είσαι για τα μεγάλα, αυτά που αλλάζουν τον κόσμο...». Σήμερα είναι υποψήφιος με εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, συμμετέχει στις εκλογές και θέλει να με διορθώσει εμένα την αδιόρθωτη γιατί είναι πιο ρομαντικός κομμουνιστής από μένα...κολλημένη στο ΚΚΕ. Δεν είναι προσωπική υπόθεση η ψήφος. Ούτε όταν τη δίνεις ούτε όταν την παίρνεις. Δεν είναι λευκή επιταγή. Είναι συγκεκριμένη εντολή. Είναι υπεύθυνη υποκειμενική επιλογή. Γιατί ο άλλος φίλος μου ο δεξιός, μ' έπιασε και μου 'πε. «Πρώτη φορά θα ψηφίσω ΚΚΕ». «Τον ρώτησα γιατί και μ' απάντησε «γιατί χανόμαστε κι εσείς θα είστε εκεί. Δεν θα πάμε έτσι άκλαυτοι»...

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι για να μείνει στο ίδιο μετερίζι των αγώνων την επομένη των εκλογών. Για να παλεύει στα ψηλαλώνια απέναντι στο χάρο των λαών με καλύτερα όπλα και καλύτερες ασπίδες. Για να ζει ο λαός αφέντης τη ζωή του, αφέντης τη γη του, αφέντης τη γνώση και τα όνειρά του. Αυτήν την εντολή με ευλάβεια να την πάρουμε και με αγώνες και θυσίες να την εκτελέσουμε. Απ' τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη περνάς κωπηλατώντας. Θα περάσουμε στην επόμενη μέρα με την ίδια σημαία. ΚΚΕ. Ποτέ σημαία ευκαιρίας.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, θα ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα στο 1275ο εκλογικό τμήμα στο 1ο Λύκειο Πετρούπολης (Ανατολικής Ρωμυλίας και Θεσσαλίας), την Κυριακή 6 Μάη, στις 11.30 το πρωί.

Σε ανακοίνωση για την επίθεση του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ στο ΚΚΕ, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του Κόμματος σημειώνει:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει το δελτίο των 7 του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, για απαράδεκτη, εχθρική και δημοσιογραφικά αντιδεοντολογική στάση απέναντι στο ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, αναφερόμενο σε δήθεν εκτιμήσεις κομματικών επιτελείων, άρα και του ΚΚΕ, εμφάνισε ως επιδιωκόμενο κρίσιμο ποσοστό για το ΚΚΕ το 10%, υπογραμμίζοντας ότι σε περίπτωση που αυτό δεν επιτευχθεί, θα αλλάξει η στρατηγική του ΚΚΕ! Προφανής ο στόχος: Να επηρεαστούν αρνητικά οι ψηφοφόροι.

Δεν είναι μόνον ο ΣΚΑΪ. Τέτοια κατευθυνόμενα παραμύθια εμφανίζονται σε σειρά ιστοσελίδων και προέρχονται από διάφορα κέντρα, που τρέμουν τη στρατηγική του ΚΚΕ.

Με τέτοιες βρωμιές χτυπάνε το ΚΚΕ! Απάντηση πρέπει να τους δώσει στην κάλπη η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα».

Από παλιότερη διαδήλωση στην Κοπεγχάγη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα

Στα προεκλογικά παραπλανητικά συνθήματα αυτών των κομμάτων σημειώνονταν, προβάλλοντας ως υπεύθυνη για την αντιλαϊκή πολιτική τη «νεοφιλελεύθερη διαχείριση», υπόσχονταν: «Θα ξεπεράσουμε την κρίση με πρόγραμμα επενδύσεων κι όχι περικοπών. Πρώτο μας μέλημα η αντιμετώπιση της ανεργίας, με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας». Ιδού τα έργα και οι ημέρες τους:

• Κατάργηση της πρόωρης σύνταξης που μπορούσαν να πάρουν οι εργαζόμενοι στα βαρέα επαγγέλματα, που από χρόνια έχουν αποχαρακτηριστεί, αφού συμπλήρωναν το 62ο έτος της ηλικίας τους. Το κανονικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι τα 67 χρόνια σήμερα και θα ανεβαίνει αναλογικά με την αύξηση του μέσου όρου ζωής. Ετσι, με βάση τους υπολογισμούς, όσοι σήμερα είναι κάτω των 10 χρόνων θα πάρουν σύνταξη στα 73,5, ανεξάρτητα του τι επάγγελμα θα ασκήσουν.
• Νέες μεγάλες φοροελαφρύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα των ...επενδύσεων.
• Αυξήσεις φόρων σε προϊόντα πρώτης ανάγκης, ως και «φόρος λίπους», που αφορά τα περισσότερα είδη διατροφής, από βούτυρο μέχρι κρέας δήθεν για την ...υγεία των ανθρώπων.
• Τα υποτιθέμενα μέτρα προστασίας των ανέργων που συνεχώς αυξάνονται έγιναν ...υποχρεωτική αποδοχή της όποιας δουλειάς υπάρχει ανεξαρτήτως ειδικότητας. Από κυβερνητικά χείλη ακούστηκε: «Γιατί ένας γιατρός δεν μπορεί να πάει ...υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ;».
• Στα σκαριά είναι σε συνέχεια των προηγούμενων «δεξιών» κυβερνήσεων οι ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης και καθαριότητας.
• Στο όνομα της «εξοικονόμησης εσόδων για το κράτος» ανακοινώθηκαν χαράτσια, όπως και στην Ελλάδα, για τους ιδιοκτήτες σπιτιών.
• Ανακοινώθηκε, αντίθετα με όσα λέγονταν προεκλογικά, νέα αύξηση στο κόστος μεταφοράς.

Και το «κερασάκι»: Η «αριστερή» Δανέζα πρωθυπουργός δήλωσε πρόσφατα υπερήφανη «γιατί μας συγχαίρουν για την προσφορά της Δανίας στους πολέμους στο Αφγανιστάν και την Λιβύη» και πρόσθεσε. «Πρέπει όλοι να 'μαστε περήφανοι για το έργο των Δανών στρατιωτών. Μέσα στο 2012 θα αναρτηθεί και μνημείο για τους Δανούς πεσόντες στις διεθνείς αποστολές. Το 2012 δεν θα είναι η χρονιά που θα λυθούν τα προβλήματά μας.Αλλά μπορεί να γίνει η χρονιά στην οποία η συναίνεση, η αλληλεγγύη και η συνεργασία θα ανθίσουν για το καλό της πατρίδας μας».

Να σημειώσουμε ότι στη Δανία ...δεν έχει ούτε μνημόνια, ούτε είναι στην Ευρωζώνη, αλλά η «αριστερή» κυβέρνηση τσακίζει τους εργαζόμενους.

Απόλυτα του χεριού τους, φτερά μέσα στη λαίλαπα της σφοδρής αντιλαϊκής κλιμάκωσης, είναι διάφοροι εμφανιζόμενοι καλοθελητές, όλοι όσοι ανεξάρτητα από τους πολιτικούς φερετζέδες, αφήνουν στο απυρόβλητο, κάνουν γαργάρα την εξουσία των μονοπωλίων. Ο λαός μπορεί να κάνει αποφασιστικά το βήμα, βγάζοντας πανίσχυρο το ΚΚΕ στην κάλπη. Ο λαϊκός παράγοντας από καλύτερες θέσεις να περάσει στην οργανωμένη αντεπίθεση με το ταξικό κίνημα, να ξεχυθεί ορμητικά μπροστά για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, με την εγκαθίδρυση της δικής του εξουσίας, για την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων ανθρώπινων αναγκών, χωρίς τα σαπρόφυτα τους καπιταλιστές και τις κρίσεις τους.

Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κ.ά.) έχουν «προειδοποιήσει» για την παραπέρα όξυνση και εξάπλωση της καπιταλιστικής κρίσης, ενώ και οι όποιες μεταξύ τους «διαφοροποιήσεις» έχουν να κάνουν με τους ρυθμούς της κατρακύλας, με την απογείωση των ποσοστών της επίσημης ανεργίας σε νέα δυσθεώρητα ύψη.

Η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου για λογαριασμό και των κομμάτων της (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) έχει ανοιχτά ομολογήσει ότι τα νέα μέτρα της επόμενης περιόδου μέχρι και το 2014 θα φτάσουν στο 7% του παραγόμενου ΑΕΠ, περίπου 15 δισ. ευρώ, ξέχωρα από αυτά ετοιμάζουν, για τις «πιθανές αστοχίες» για το 2012, δηλαδή με το δεύτερο στη σειρά «συμπληρωματικό προϋπολογισμό». Από κοντά και η Τράπεζα της Ελλάδας που βλέπει σαν ώριμο φρούτο την παραπέρα μείωση των μισθών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Συγκεκριμένα:

Ετοιμάζουν νέες μειώσεις σε βασικούς μισθούς και παράλληλα θα επανεξεταστεί η τύχη του 13ου και 14ου μισθού στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Σχεδιάζουν παραπέρα περικοπές των κυρίων συντάξεων, σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, και για ποσά κάτω από τα 1.300 ευρώ σε συνέχεια της καρατόμησης 12% για ποσά πάνω από 1.300 ευρώ.

«Ωριμο φρούτο» θεωρούν την αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης, όπως έχει υποδειχτεί από ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κ.ά. Τους επόμενους μήνες, η κατάσταση που διαμορφώνουν για τα ασφαλιστικά ταμεία προδιαγράφεται εφιαλτική.

Βέβαιη είναι η νέα καρατόμηση στα ποσά του εφάπαξ από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία.

Κατακρήμνιση στα κοινωνικά επιδόματα - ανεργίας, ΕΚΑΣ, πολυτεκνικά, αναπηρίας, φοιτητικά κ.ά. - με την εφαρμογή ελάχιστων εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων, τέτοιων που να ανταποκρίνονται στις σημερινές νόρμες της μαζικής φτώχειας και εξαθλίωσης. Στόχος, να αποκόψουν από κάθε «ενίσχυση» και επίδομα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά και σημερινούς δικαιούχους.

Παραπέρα συρρίκνωση, μέχρι και κατάργηση, των επιδομάτων που έχουν ξεμείνει από το 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο. Παραπέρα περικοπές βασικού μισθού στο δημόσιο τομέα, με νέες «παρεμβάσεις» μέσα από το λεγόμενο ενιαίο μισθολόγιο.

Μείωση των εργαζομένων στο Δημόσιο κατά 150.000 άτομα. Μέσα στο 2012 πρέπει να περάσουν σε εφεδρεία 15.000 άτομα, κύρια από υπηρεσίες και οργανισμούς που θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν. Για τυχόν προσλήψεις θα ισχύσει ο κανόνας τού «1 προς 5», ενώ θα αυξάνεται κάθε χρόνο η εργασιακή εφεδρεία και οι θέσεις που χηρεύουν θα καλύπτονται από μετατάξεις.

Νέες, πρόσθετες «παρεμβάσεις» στα ειδικά μισθολόγια για κατηγορίες εργαζομένων στο Δημόσιο (ένστολοι, γιατροί ΕΣΥ, πανεπιστημιακοί, δικαστικοί κ.ά.), με μειώσεις μισθών σε ποσοστό τουλάχιστον 12%.

Από τον Οκτώβρη φέτος, με την έναρξη της χειμερινής περιόδου, κλιμακώνουν παραπέρα τη ληστεία με την εξίσωση του συντελεστή των ειδικών φόρων κατανάλωσης ανάμεσα στο πετρέλαιο θέρμανσης των νοικοκυριών με το πετρέλαιο κίνησης. Οι νέες ανατιμήσεις φτάνουν τουλάχιστον στο 40%, με τη λιανική τιμή να απογειώνεται στα 1,40 ευρώ το λίτρο, από περίπου 1 ευρώ σήμερα.

Μέσα στον Ιούνη προδιαγράφουν την κατάθεση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Στις αντιλαϊκές «επεξεργασίες» περιλαμβάνονται:

• Η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου εισοδήματος, που ήδη έχουν συρρικνώσει στα 5.000 ευρώ, και αντικατάστασή του με κάποιας μορφής «έκπτωσης φόρου».
• Καρατόμηση στα κλιμάκια της φορολογικής κλίμακας από τα 8 σήμερα στα 3 ή 4, εξέλιξη που έρχεται να δυναμώσει τη φοροληστεία απέναντι στα μικρά και μεσαία εισοδήματα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες).
• Κλίμακα - λαιμητόμο για το λαϊκό εισόδημα προβλέπει το κοινό πόρισμα των κομμάτων της συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) για το φορολογικό, αυτό που θα εφαρμόσουν για τα φετινά εισοδήματα. Για παράδειγμα, σε εισόδημα 16.000 ευρώ, ο επιπλέον φόρος φτάνει στα 280 ευρώ, σε κραυγαλέα και αγεφύρωτη αντίθεση με μεγαλοεισοδηματία των 500.000 που τον ελαφρύνουν με 22.920 ευρώ το χρόνο.
• Συρρίκνωση του πρόσθετου αφορολόγητου που ισχύει για τα προστατευόμενα παιδιά.
• Στο αντιλαϊκό τραπέζι είναι και η πρόταση για ενιαίο συντελεστή φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών (διανεμόμενων και μη). Στόχος, οι παραπέρα ελαφρύνσεις, τουλάχιστον κατά 5 εκατοστιαίες μονάδες (στο 15%, από 20%).
• Νέο τσεκούρι ή και πλήρης κατάργηση ετοιμάζουν στις ελαφρύνσεις για τις δαπάνες των νοικοκυριών, όπως για τις «εκπτώσεις» από το φόρο εισοδήματος του 10% για τόκους στεγαστικών δανείων (Α' κατοικία, νοίκια, φροντιστήρια παιδιών, ιατρικά έξοδα κ.ά.).
• Περικόπτονται ή καταργούνται φορολογικές «απαλλαγές» για αγορά Α' κατοικίας, γονικές παροχές και κληρονομιές.
• Για τον ΦΠΑ, έχουν κεντρική κατεύθυνση που είναι η διαμόρφωση «ενιαίου συντελεστή», πιθανόν στο 19% ή στο 21% (έναντι των 3 που υπάρχουν σήμερα: 6,5%, 13% και 23%). Αυτό θα σημάνει την εκτόξευση της φοροληστείας στα εμπορεύματα μαζικής λαϊκής κατανάλωσης (σήμερα στο 13%), όπως για τρόφιμα, φάρμακα, τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης κ.ά. Ακόμη μεγαλύτερες θα είναι οι επιβαρύνσεις για τους κατοίκους νησιών του Αιγαίου, όπου σήμερα ισχύουν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ (5%, 9% και 21%).
• Ερχονται να χαρατσώσουν κάθε σπιθαμή γης, επεκτείνοντας τα ετήσια χαράτσια μέχρι και στα αγροτεμάχια.
• Ανατιμήσεις στις αντικειμενικές τιμές ακινήτων, μέτρο που στοχεύουν να εφαρμόσουν ενδεχομένως από το Γενάρη του 2013. Αυτόματα επέρχονται σε μια σειρά άλλα χαράτσια, που συνδέονται με τις αντικειμενικές τιμές, όπως αυτά που σήμερα μαζεύουν μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
• Τρανταχτές ανατιμήσεις μέχρι και 25% ετοιμάζουν για τα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών και του ΟΣΕ, επίσης νέες εκρηκτικές ανατιμήσεις (από το 2013) στα τιμολόγια της ΔΕΗ.

Είναι ολοφάνερο. Οι μαύρες δυνάμεις που στηρίζουν με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, έχουν κάνει τα κουμάντα τους. Εχουν καταστρώσει σχέδια και έχουν ξεχωρίσει τις πολιτικές δυνάμεις, με τις οποίες μπορούν να προχωρήσουν στην υλοποίησή τους. Αυτά ακριβώς τα σχέδια καλούμαστε να ματαιώσουμε, μπαίνοντας σήμερα στο παραβάν. Καταδικάζοντας τα κόμματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν ταχθεί με τις λογικές του «ευρωμονόδρομου» και να βγάλουμε όσο γίνεται πιο ενισχυμένο το ΚΚΕ!

Με επιστολή που μας έστειλε ο διευθυντής σύνταξης του μηνιαίου περιοδικού « Ως3» εκφράζει την ομόφωνη απόφαση της εκδοτικής και συντακτικής ομάδας να στηρίξουν το ΚΚΕ στις εκλογές. Το ακριβές κείμενο έχει ως εξής: «Το "Ως3" στηρίζει το ΚΚΕ! Μετά από ομόφωνη απόφαση της εκδοτικής και της συντακτικής του ομάδας, το περιοδικό "Ως3" αποφάσισε να στηρίξει με όλες της δυνάμεις του το ΚΚΕ. Και στις εκλογές και μετά από αυτές... Περισσότερα στο περιοδικό "Ως3": http://www.os3.gr/

Με συντροφικούς χαιρετισμούς... Για το "Ως3"

Νίκος Βιδάλης Διευθυντής σύνταξης».

Icon

Το ΚΚΕ απευθύνεται στους ανθρώπους του μόχθου με σταθερές θέσεις. Με σιγουριά ότι την άλλη μέρα από τις εκλογές θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντίστασης του λαού μπροστά στη νέα θύελλα που έρχεται, στον αγώνα για μέτρα ανακούφισης του λαού, στον αγώνα για να μην περάσουν τα χειρότερα. Το ΚΚΕ δεν έκρυψε και δεν κρύβει από τους εργαζόμενους το συνολικό του πρόγραμμα. Στην κάλπη, όμως, δεν κρίνεται η ριζική αλλαγή, αλλά αν μέσα στο κίνημα θα υπάρχει ένα αντίβαρο ισχυρό και σταθερό, χωρίς παλινωδίες, που θα δώσει δύναμη στο λαό. Και τέτοια δύναμη, και πάλης, και ελπίδας είναι το ΚΚΕ.

Η ψήφος που καθορίζει την επόμενη μέρα, είναι του εργάτη, του αγρότη, του βιοτέχνη, του βιοπαλαιστή που ως τώρα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αυτοί μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω στην Ελλάδα. Αυτοί που αισθάνθηκαν προδομένοι, που τους τσάκισαν τις ελπίδες τους τα ταξικά του κεφαλαίου κόμματα μπορούν να καταλάβουν το ταξικό μήνυμα του ΚΚΕ. Τους ξαναλέμε ακόμη και τώρα, λίγο πριν την κάλπη: Δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσετε σε όλα με το ΚΚΕ. Αλλωστε σε αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται η εργατική - λαϊκή εξουσία. Αυτή θα κριθεί στην πορεία, σε άλλες κοινωνικές και πολιτικές αναμετρήσεις. Κρίνεται όμως η ετοιμότητα για αντεπίθεση. Θα μετρήσουν την επιλογή ψήφου του λαού. Θα τον φοβηθούν που ξεφεύγει απ' αυτά τα κόμματα και ψηφίζει ταξικά υπέρ των δικών του συμφερόντων, έστω και αν καταλαβαίνει ότι μπορεί να έχει και κάποιες διαφορές με το ΚΚΕ. Ταξική ψήφος!

Μια λεγόμενη αντιμνημονιακή κυβέρνηση, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, δηλαδή μια κυβέρνηση ευκαιριακής σύνθεσης, που τάχα θα διαπραγματευτεί στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ στην οποία συναποφασίζονται και εφαρμόζονται παντού τα βάρβαρα μέτρα θα φέρει πολύ γρήγορα απογοήτευση στο λαό. Αφού θα τον καθηλώσει στην αδράνεια και την αναμονή από τις πρώτες μέρες μετά τις εκλογές περιμένοντας την πανευρωπαϊκή λύση όπως ήδη έχουν δηλώσει. Η αναμονή θα φέρει το κίνημα βήματα πίσω, σε μια κρίσιμη περίοδο που χρειάζεται ένα άλμα μπροστά. Μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα είναι καθόλου λιγότερο επικίνδυνη από τις κυβερνήσεις που έχουμε γνωρίσει.

Πρωταγωνιστής ο λαός στις εξελίξεις. Και το ΚΚΕ, έξω από τη στρούγκα της οποιασδήποτε κυβέρνησης, έξω από τους εκβιασμούς της, θα συμβάλλει, αυτό επιδιώκουμε, η λαϊκή πλειοψηφία που βογκά σήμερα από τον αδυσώπητο αντιλαϊκό πόλεμο, να νικήσει οριστικά στην πορεία.

Χωρίς λοιπόν καμιά υποτίμηση στα τρομοκρατικά διλήμματα των τελευταίων ωρών, με αισιοδοξία, καλούμε: Ούτε μια χαμένη ψήφος στην κάλπη! Αυτή η εκλογική μάχη, βεβαίως και οι αγώνες που έδωσε το ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια, έτσι κι αλλιώς, θα είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη για ένα πανίσχυρο ΚΚΕ, στο λαό, στη Βουλή, παντού!

Μ' αυτές τις σκέψεις για την ώρα της κάλπης, δίνουμε στους αναγνώστες του «Ρ» τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του 2009 (ψήφοι, ποσοστά, έδρες), κάθε εκλογικής περιφέρειας σε ενιαίους πίνακες.

Μετά τις εκλογές θα 'ρθει ένα νομοσχέδιο το οποίο το επεξεργάστηκε η κυβέρνηση και είναι απ' αυτά που εγκρίθηκαν στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο - ενέκριναν όλα τα νομοσχέδια - που το φέρνουν για την επόμενη κυβέρνηση έτοιμο - όπως λένε έχει γίνει η διαβούλευση, έτσι λένε για να ψηφιστούν. Και μάλιστα, είναι από τα πολύ επείγοντα που θα 'ρθει αμέσως μετά τις εκλογές. Δεν ξέρω γιατί δεν το έφεραν πριν. Καλό είναι που δεν το έφεραν, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι αποφασισμένοι να το φέρουν μετεκλογικά.

Από τη συζήτηση με τους εργαζόμενους του ΟΚΑΝΑ

Εκεί πέρα, επειδή θέλουν και να μειώσουν τους υπαλλήλους και επειδή το Σύνταγμα τους εμποδίζει, καταρχήν καταργούν υπηρεσίες, ώστε να καταργηθούν οργανικές θέσεις. Σου λέει, αφού δεν υπάρχει αυτή η υπηρεσία, δε χρειάζονται και οι εργαζόμενοι. Και γενικά μειώνουν θέσεις. Ομως, στο νομοσχέδιο υπάρχει κι ένα οικονομικό υπόβαθρο, που είναι λιγότερα κονδύλια. Δε θα σας κουράσω να σας πω τι λέει εκεί, αλλά είναι απίστευτο πράγμα ότι κλείνουν υπηρεσίες, οι οποίες, με πολύ κράτος, με λίγο κράτος, με ελάχιστο κράτος, αυτές οι υπηρεσίες χρειάζονται. Δηλαδή, δεν έχει να κάνει με το μέγεθος του κράτους.

Βεβαίως, είναι κόλπο για να απολυθούν άνθρωποι και να μειωθούν οι μισθοί. Ομως, και οι υπηρεσίες, δεν μπορείς να τις διαγράψεις. Ας πούμε, υπηρεσίες που έχουν σχέση με τον ορυκτό πλούτο, με το περιβάλλον, η Κτηνιατρική Υπηρεσία, Εφορείες Αρχαιοτήτων - αναφερόμαστε σε Εφορεία που υπάρχει στην Ακρόπολη και αφορά τη συντήρηση και τη φύλαξη των μνημείων. Καταλαβαίνετε ότι εδώ δεν πρόκειται να δείτε έναν τίτλο που είναι περιττός και να σκεφτείς, "μήπως μωρέ αυτός έγινε ρουσφετολογικά για να βολέψουν κάποιους διευθυντές;".

Στην ουσία, ένα από τα έργα που κάνει ο ΟΚΑΝΑ - που δεν κάνει μόνο τη χορήγηση του χαπιού της μεθαδόνης, έτσι δεν είναι; - κι από την αρχή όταν ξεκίνησε, ξεκίνησε ότι θα κάνετε και πρόληψη, θα κάνετε και πλήρη θεραπεία και κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις για κάποιους που δε σώζονται με τίποτα ή έχουν ασθένειες, εκεί μπορείτε να δίνετε και μεθαδόνη. Και την πάνε στα νοσοκομεία. Αυτό, πολλοί βουλευτές στη Βουλή το χειρίστηκαν, αλλά έτυχε να το χειριστώ κι εγώ. Και το θυμάμαι γιατί έζησα όλη τη φασαρία και τον τσακωμό που κάναμε με τον Λοβέρδο.

Στα νοσοκομεία, είναι στην ουσία ένα μαγαζί που δίνει τη μεθαδόνη, δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο. Οταν βάλαμε το θέμα για τους γιατρούς που χρειάζονται, γιατί οι άνθρωποι αυτοί έχουν και ασθένειες κ.τ.λ. μου λέει "να, με αυτό που είπες συμφωνείς μαζί μας να πάει στα νοσοκομεία", "μα δε σου είπα αυτό, σου είπα ότι το πας στα νοσοκομεία με το χειρότερο τρόπο". Εχουμε τις γυναίκες με τον ιό του ΕΪΤΖ, οι οποίες είναι και τοξικομανείς. Βεβαίως χρειάζονται και νοσοκομεία, δεν μπορεί ένα Κέντρο Πρόληψης, ή μια μονάδα απεξάρτησης να το αντιμετωπίσει. Και παράφραζε τα λόγια μου εκείνη τη μέρα, λέγοντας ότι θέλουμε να πάει στα νοσοκομεία. "Βρε χριστιανέ μου, δε σου είπα αυτό, σου λέω ούτε αυτές τις υπηρεσίες δεν προβλέπεις". Εσείς πρέπει να έχετε και γιατρούς κι όλες τις ειδικότητες.

Επομένως, μείωσαν τις θέσεις, πάνε να σας πετσοκόψουν, να κάνουν αποθήκες τα νοσοκομεία. Και μάλιστα νοσοκομεία που σήμερα, λόγω του "κουρέματος" και της μη χρηματοδότησης, δεν μπορούν να περιθάλψουν ανθρώπους με σκωληκοειδίτιδα και καρκίνο. Απλώς θα πηγαίνουν οι εξαρτημένοι και θα τους δίνουν το χάπι τους. Μπορεί να το πάνε και στα φαρμακεία, τι να σας πω τώρα... Οι άνθρωποι παίρνουν ένα χάπι, εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα ότι αυτό δε φτάνει, δε θέλετε να εξελιχθείτε σε κάτι τέτοιο, να δίνετε ένα χάπι.

Αφήστε που τώρα, όταν αρχίσει ο έλεγχος που λένε, ποιοι θα το παίρνουν δωρεάν και ποιοι όχι, εσείς θα σηκώνετε με λιγότερο προσωπικό, λιγότερο μισθό και χωρίς σύμβαση τις πιο ακραίες περιπτώσεις, τους πιο εξαθλιωμένους, αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν. Τους άλλους θα τους στέλνουν στα ιδιωτικά ιατρεία. Κάποιοι που είναι καλύτερα οικονομικά θα πηγαίνουν εκεί. Και μιλάμε για οικογένειες που από κάπου θα κόψουν για να πάνε τον άνθρωπό τους και να πληρώνουν τον γιατρό. Ετσι δεν είναι; Εσείς θα έχετε τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της κατάστασης και δε θα μπορείτε να τα βγάλετε πέρα.

Γι' αυτό εμείς υποστηρίζουμε: Θέσεις εργασίας. Σε συνθήκες κρίσης προβλέπεις και την αύξηση, δεν μπορείτε να λειτουργείτε σαν προσωπικό ασφαλείας. Δε θέλουμε την αύξηση και ούτε θέλουμε να επιβεβαιωθούμε, αλλά δυστυχώς όταν βλέπεις αύξηση 1.250% του ΕΪΤΖ και οι περισσότεροι τοξικοεξαρτημένοι είναι και οροθετικοί, πρέπει να προβλέπεις θέσεις εργασίας, ένα ανθρώπινο ωράριο. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολη είναι η δουλειά σας, γιατί δε φαντάζομαι ότι θέλετε να δίνετε απλά ένα χάπι. Αυτό δεν κάνει τίποτα.

Οι Συλλογικές Συμβάσεις πάνε να καταργηθούν παντού. Εμείς λέμε όποιος κλάδος έχει τη δύναμη - παντού θέλουμε - πρέπει να την επιβάλει τη ΣΣΕ. Και όχι ΣΣΕ, να σας το πω καθαρά, που δέχεται μειώσεις μισθών. Γιατί τον ένα χρόνο θα δεχτείτε 20%, τον άλλο 30% στο όνομα του να διαφυλαχτεί η σύμβαση. Ετσι παρασύρουν και μετά θα πάμε στις ατομικές, κ.λπ, που είναι ο χειρότερος εκβιασμός. Και εμείς δίνουμε σημασία στο χώρο - και από ευαισθησία στο χώρο - αλλά γιατί θέλουμε κάποιοι χώροι να αντισταθούν και να κερδίσουν, για να μπορεί να πάρει κουράγιο και ένας άλλος που είναι κάτω από έναν εργοδότη στυγνό, σε ένα εργοστάσιο, να παλέψει και αυτός.

Τώρα, δηλαδή, ο αγώνας ενός χώρου αντικειμενικά παίρνει μία διάσταση - δυστυχώς μέσα στην προεκλογική περίοδο χάνεται, αλλά μας ενδιαφέρει να μη χαθεί. Και από αυτή την άποψη θέλουμε να το παλέψουμε - και ενημέρωση και δημιουργία κλίματος για την άσκηση πίεσης. Γιατί αυτός ο τομέας, με την ευαισθησία και άλλων, γονιών, εργαζομένων - εδώ τώρα βέβαια δεν μπορεί πάντα να βρίσκεται γονέας - αλλά εν πάση περιπτώσει και άλλων φορέων, μπορεί κάτι να πετύχουμε. Γιατί είναι ένα πολύ κραυγαλέο ζήτημα που θέλει και γενικότερη αλληλεγγύη. Και μας απασχολεί αυτή η πλευρά.

Συμφωνούμε με τα αιτήματά σας, υπερθεματίζουμε. Σας λέω όμως και με ποια διάσταση, επειδή το πράγμα παίρνει μεγάλη οξύτητα και προσπαθούμε να παρακολουθήσουμε τι γίνεται στα νοσοκομεία. Δεν είναι εύκολο, γιατί έτσι όπως λειτουργούν αυτά, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη πώς λειτουργούν. Και αυτή τη στιγμή, εμείς είμαστε έτοιμοι μετεκλογικά - δεν έχουμε αυταπάτες τι θα προκύψει από τις εκλογές, παρότι υπάρχουν εν πάση περιπτώσει άνθρωποι, εργαζόμενοι που έχουν μετακινηθεί - αλλά ανατροπή της κατάστασης δε θα έχουμε, δυστυχώς.

Και από αυτή την άποψη, είμαστε έτοιμοι και τις επόμενες μέρες - υπάρχουν και πολλοί χώροι που αυτή τη στιγμή απεργούν, εργοστάσια, μέρες 60 και 70 μέρες, πέρα από τη "Χαλυβουργία", έχουμε εργοστάσια που απεργούν 60 και 70 μέρες, πολύς κόσμος που απεργεί, αν θέλετε και με δική του πρωτοβουλία. Μας παίρνουν τηλέφωνα "απεργούμε, ελάτε να βοηθήσετε, να στηρίξετε", κ.λπ.

Αλλά ένα από τα ζητήματα αυτά αφορά και το κέντρο της Αθήνας. Εχει μπερδευτεί και με το ζήτημα των ιερόδουλων και είναι φοβερό. Το ήξεραν πόσο καιρό τώρα και το άνοιξαν προεκλογικά για να ξεχαστεί μετεκλογικά. Δεν πρέπει να το αφήσουμε. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι το κέντρο της Αθήνας είναι πάρα πολύ επιβαρυμένο. Είναι υπαρκτό το πρόβλημα - δεν είναι υπερβολή όταν σηκώνεται - αλλά δεν το αντέχουμε τώρα και προεκλογικά να χρησιμοποιείται. Τώρα ανακαλύψαμε τις ιερόδουλες...

Κι αν σας πω, εμείς έχουμε πάρει μέρος σε επιτροπή και σε συζήτηση που έγινε στο Δήμο της Αθήνας. Και εκεί αναφέρθηκε ότι κοστίζει αυτή η ιστορία - η εξέταση δηλαδή κάθε 15 μέρες των ιερόδουλων, και αυτών που θεωρούνται νόμιμες. Γιατί νόμιμες μπορεί να θεωρούνται, αλλά τι γίνεται μέσα στα σπίτια, δεν ξέρει κανείς. Και αυτές που δεν είναι νόμιμες και τις βλέπουμε στους δρόμους. Και ειπώθηκε ότι στοιχίζει πάρα πολύ - αυτό ειπώθηκε -, γιατί πρέπει να γίνεται κάθε 15 μέρες η εξέταση.

Αφού λοιπόν πρέπει να γίνεται κάθε 15 μέρες, τι θα κάνουμε; Θα το βγάλουμε προεκλογικά για να κάνουμε φιγούρα ότι κάτι κάναμε; Με τον τρόπο που βγήκε, που τρομοκρατεί τον κόσμο. Γιατί όλα αυτά τα πράγματα, θέλει ουσία και δημοσιότητα πρόληψης, όχι φιγούρα για να βλέπουμε αυτά τα ερείπια της ζωής, να τις πηγαινοφέρνουν στα δικαστήρια, κ.λπ.

Θα σας το πω καθαρά. Κι εμείς αν σας ξεχάσουμε την επόμενη βδομάδα, μέσα στη δίνη των μετεκλογικών αναλύσεων, χτυπήστε τηλέφωνο στον Περισσό και πείτε "μας ξεχάσατε". Αλλά μην πιστέψετε τίποτα. Ερχονται πάρα πολύ χειρότερα, σας το λέω καθαρά. Αυτά τα μέτρα θα τα τρέξουν. Και δεν είναι το μνημόνιο. Το μνημόνιο τι ήταν; Ηταν επιταχυντήρας των μέτρων. Αυτά που ήταν να εφαρμοστούν σε τέσσερα χρόνια, να εφαρμοστούν σε ένα βράδυ. Και η κατάργηση, που λένε, του μνημονίου δεν αναιρεί τα μέτρα. Απόδειξη ότι παίρνονται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Και εκεί που δεν υπάρχει μνημόνιο.

Βεβαίως, πολύ σωστά, τα είδε ο λαός ανάγλυφα με το μνημόνιο, αλλά αυτά τα μέτρα θα παίρνονταν. Αυτό που λένε μικρό κράτος, δηλαδή λίγες, ανεπαρκείς υπηρεσίες, εκεί θα πάει το μικρό κράτος. Η άλλη γραφειοκρατία θα διατηρηθεί. Αλλά το μικρό κράτος είναι ό,τι αφορά τον κοινωνικό τομέα και οι υπηρεσίες που τις θέλουν οι ιδιώτες να τις πάρουν, γιατί θέλουν να τις ελέγξουν. Οταν ο εργοδότης, ο εργολάβος θα προσλάβει αρχαιολόγο και θα του πει κάνε μία ανασκαφή να δεις αν μπορώ να συνεχίσω, αν του πει θάψε τα κιόλας, θα τα θάψει. 'Η όταν πάρει έναν περιβαλλοντολόγο και εξαρτάται ο περιβαλλοντολόγος από τον ιδιώτη, θα κάνει και τα στραβά μάτια άμα βρεθεί στην πείνα.

Επομένως, αν αυτός επίσης περάσει εντελώς στους ιδιώτες, τελειώσαμε κυριολεκτικά. Τουλάχιστον εδώ μπορούμε να έρθουμε κι εμείς, να κάνουμε έλεγχο, να σας ζητήσουμε λογαριασμό. Τον ιδιώτη; Θα μας πει "απαγορεύεται η περιοδεία γιατί ο χώρος είναι ευαίσθητος". Εδώ μπορούμε να ελέγξουμε, έχει μία σημασία, να ασκήσεις έλεγχο, κοινοβουλευτικό, εξωκοινοβουλευτικό, τα πάντα. Αν δοθεί ο χώρος; Πέρα από το ότι σας βλέπουμε και σαν εργαζόμενους - δεν είναι δυνατόν να μη σας δούμε έτσι.

Λοιπόν, πρέπει να ασκήσετε πίεση παντού, σε όλα τα κόμματα. Γιατί εδώ δε θέλουμε να είμαστε οι μόνοι που σας υπερασπιζόμαστε, γιατί θέλουμε να έχει αποτελέσματα. Πώς θα έχει αποτελέσματα; Αλλά και πρέπει να συμβάλουμε ευρύτερα σε αυτό το θέμα και με τα μέσα ενημέρωσης. Το λέω γιατί εμείς θέλουμε να ευαισθητοποιηθεί και ο κόσμος που εμείς επηρεάζουμε, να μη βλέπει μόνο το πρόβλημα το δικό του. Να δράσει και αυτός ευρύτερα».

Από τη συγκέντρωση των εργαζόμενων στο ξενοδοχείο

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην πρόταση του ΚΚΕ για τον τουρισμό, ως σημαντικό κλάδο της οικονομίας, αλλά και από τη σκοπιά του δικαιώματος των εργαζομένων και των οικογενειών για αναψυχή. Είπε χαρακτηριστικά: «Δεν μπορείς να μιλήσεις για έναν τομέα της οικονομίας και να αφήσεις απ' έξω τους πρωταγωνιστές, τους εργαζόμενους». Τέλος, κάλεσε τους εργαζόμενους να στηρίξουν το ΚΚΕ, σημειώνοντας πως: «Εμείς θα βοηθήσουμε το λαό να καταλάβει ότι μπορεί να νικήσει. Αυτός είναι ο ρόλος μας». «Μέτρο της νίκης για εμάς, είναι να νικήσει ο λαός», κατέληξε μεταξύ άλλων, σημειώνοντας ότι αυτή είναι η διαφορά του ΚΚΕ από τα άλλα κόμματα, που μπορεί να έχουν νικήσει στις εκλογές, αλλά ο λαός θα έχει χάσει.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ έχουν όλοι οι Ελληνες πολίτες που:

• Εχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους (δηλαδή όσοι έχουν γεννηθεί μέχρι και το έτος 1994). Σε αυτές τις εκλογές δικαίωμα να ψηφίσουν έχουν όλοι οι πολίτες Ελληνες και Ελληνίδες που γεννήθηκαν από 1/1/1994 - 31/12/1994.

Επίσης είναι δυνατόν, νέοι εκλογείς, δηλαδή γεννηθέντες το 1994, εκ παραδρομής να μην έχουν συμπεριληφθεί στους εκλογικούς καταλόγους του δήμου στα δημοτολόγια των οποίων είναι γραμμένοι. Και σε αυτή την περίπτωση οι νέοι εκλογείς θα ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα προσκομίζοντας πιστοποιητικά από τον οικείο Δήμο. Συγκεκριμένα, έχουν τη δυνατότητα έως και το πέρας διεξαγωγής της ψηφοφορίας, να απευθυνθούν στο δήμο, στα δημοτολόγια του οποίου είναι γραμμένοι, και να ζητήσουν πιστοποιητικό εγγραφής τους στα δημοτολόγια για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Οσοι από τους πολίτες είναι γραμμένοι μόνο στα μητρώα αρρένων και όχι στα δημοτολόγια δήμου της χώρας, μπορούν να εφοδιαστούν με πιστοποιητικό που να βεβαιώνει την εγγραφή τους στα μητρώα αρρένων.

• Είναι εγγεγραμμένοι σε εκλογικό κατάλογο δήμου της χώρας και δεν έχουν στερηθεί το εκλογικό τους δικαίωμα με δικαστική απόφαση. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.
• Εξαιρούνται αυτής της υποχρέωσης όσοι είναι πάνω από εβδομήντα (70) ετών και όσοι κατά την ημέρα της ψηφοφορίας βρίσκονται στο εξωτερικό. Επίσης, εξαιρούνται οι ετεροδημότες που έχουν γραφτεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους ετεροδημοτών, αλλά δεν κατέστη δυνατή η σύσταση ειδικού εκλογικού τμήματος ετεροδημοτών, λόγω μη συμπληρώσεως σε όλη την εφετειακή περιφέρεια του αριθμού των σαράντα (40) τουλάχιστον ετεροδημοτών εκλογέων της ίδιας εκλογικής περιφέρειας.

Η αναγνώριση των εκλογέων για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος γίνεται με βάση:

Την αστυνομική τους ταυτότητα ή τη σχετική προσωρινή βεβαίωση της αρμόδιας αρχής ή το διαβατήριό τους ή την άδειας οδήγησης ή το ατομικό βιβλιάριο υγείας όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνεται ότι, τυχόν «κομμένα» δελτία αστυνομικής ταυτότητας είναι αποδεκτά.

Επισημαίνεται ότι ανοικτάθα είναι για το κοινό, το Σάββατο 5 και την Κυριακή 6 Μάη τα γραφεία Ταυτοτήτων των Υπηρεσιών της αστυνομίας για την εξυπηρέτηση των ψηφοφόρων. Ειδικότερα, το Σάββατο 5 Μάη τα γραφεία θα λειτουργήσουν από τις 8 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα και την Κυριακή των Εκλογών από τις 7 το πρωί έως τις 7 το απόγευμα. Τα Γραφεία θα εκδίδουν και θα αντικαθιστούν ταυτότητες, αφού προσκομιστούν αυτοπροσώπως από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, όλα τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά.

Στις βουλευτικές εκλογές ισχύει ο σταυρός προτίμησης, που σημαίνει ότι ο ψηφοφόρος μπορεί να βάζει σταυρό στον υποψήφιο βουλευτή προτίμησής του. Τα ψηφοδέλτια που δεν φέρουν σταυρό προτίμησης είναι έγκυρα και η ψήφος πηγαίνει υπέρ του κόμματος.

Οι ψηφοφόροι μπορούν να σταυροδοτήσουν στο ψηφοδέλτιο προτίμησής τους έναν ή και περισσότερους υποψηφίους, ανάλογα με τον αριθμό των βουλευτών που εκλέγει η εκλογική τους περιφέρεια.

Συγκεκριμένα:

• Μέχρι ΕΝΑΝ (1) σταυρό στις εκλογικές περιφέρειες: Ροδόπης, Ξάνθης, Δράμας, Χαλκιδικής, Κιλκίς, Φλωρίνης, Καστοριάς, Γρεβενών, Αρτας, Θεσπρωτίας, Πρεβέζης, Κέρκυρας, Λευκάδας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου, Ευρυτανίας, Φωκίδος, Αργολίδος, Αρκαδίας, Λακωνίας, Λέσβου, Χίου, Σάμου, Κυκλάδων, Ρεθύμνης, Λασιθίου.
• Μέχρι ΔΥΟ (2) σταυρούς στις εκλογικές περιφέρειες: Εβρου, Καβάλας, Β΄ Θεσσαλονίκης, Σερρών, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Κοζάνης, Ιωαννίνων, Μαγνησίας, Τρικάλων, Καρδίτσας, Ηλείας, Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Α΄ Πειραιά, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Δωδεκανήσου, Χανίων.
• Μέχρι ΤΡΕΙΣ (3) σταυρούς: Λάρισα, Αιτωλοακαρνανία, Αχαΐα, Β΄ Πειραιά, Αττική, Ηράκλειο.
• Μέχρι ΤΕΣΣΕΡΙΣ (4) σταυρούς: Α΄ Θεσσαλονίκης, Α΄ Αθηνών, Β΄ Αθηνών.

Αν κάποιος ψηφοφόρος δεν έχει μάθει ακόμα πού ψηφίζει πρέπει να σπεύσει να αναζητήσει άμεσα το εκλογικό τμήμα που θα ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα. Στην ιστοσελίδα «ΜΑΘΕ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΙΣ» (http://www.ypes.gr/Services/eea/eea.htm) υπάρχει ενημέρωση για τα εκλογικά τμήματα που ψηφίζει ο καθένας. Ακόμα, μέχρι και την Κυριακή από τις 8 το πρωί έως τη λήξη της ψηφοφορίας θα λειτουργούν 10 τηλεφωνικές γραμμές του υπουργείου Εσωτερικών από τις οποίες μπορούμε να μάθουμε πού ψηφίζουμε. Τα τηλέφωνα είναι: 213.15.11.125, 213.15.11.143, 213.15.11.153, 213.15.11.119, 213.15.11.146, 213.13.61.154, 213.13.61.160, 213.13.61.161, 213.13.61.165, 213.13.61.182.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δείξουν όσοι εκλογείς, στις τοπικές εκλογές (δημοτικές και περιφερειακές) είχαν ζητήσει μεταδημότευση, για να μπορούν να είναι υποψήφιοι σε δήμο διαφορετικό απ' αυτόν, στα δημοτολόγια του οποίου ήταν γραμμένοι, να ελέγξουν έγκαιρα σε ποιου δήμου τους εκλογικούς καταλόγους φέρονται ΤΩΡΑ γραμμένοι και σε ποιο εκλογικό τμήμα θα ψηφίσουν. Για πληροφορίες και βοήθεια μπορούν να απευθύνονται στα τηλέφωνα: 210.33.02.411 και 210.33.01.106.

Οι δικαστικοί, οι δημόσιοι γενικά πολιτικοί υπάλληλοι και οι κληρικοί ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, είτε στην εκλογική περιφέρεια, στο δήμο που είναι εγγεγραμμένοι, είτε στον τόπο διαμονής τους με την ιδιότητα του ετεροδημότη εκλογέα ψηφίζοντας τους συνδυασμούς και τους υποψήφιους της εκλογικής περιφέρειας που είναι εγγεγραμμένοι.

Οι δικαστικοί αντιπρόσωποι ψηφίζουν στο εκλογικό τμήμα στο οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους, τους υποψήφιους της εκλογικής περιφέρειας στην οποία υπάγεται το εκλογικό τμήμα.

Οι εκλογείς που υπηρετούν στην Ελληνική Αστυνομία, στο Πυροσβεστικό Σώμα, στις Ενοπλες Δυνάμεις και στο Λιμενικό Σώμα εγγράφονται σε ειδικούς εκλογικούς καταλόγους και ψηφίζουν στον τόπο που υπηρετούν την ημέρα της ψηφοφορίας τους συνδυασμούς ή μεμονωμένους υποψήφιους της εκλογικής περιφέρειας στην οποία εδρεύει η υπηρεσία τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Τσίπρας, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ρωτήθηκε «αν ήσασταν Γάλλος αριστερός, θα ψηφίζατε τον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος;» και απάντησε: «Χωρίς αυταπάτες όμως (...) Θα μου πείτε ο Ολάντ θα τα κάνει πράξη; Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε, γι' αυτό σας είπα χωρίς αυταπάτες». Πιο αποκαλυπτικός ο Δ. Παπαδημούλης, έλεγε χτες Παρασκευή στον «Real fm»: «Είναι έντονο το αίτημα για ανατροπή των ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και εύχομαι να εκφραστεί και με νίκη του Ολάντ στη Γαλλία. Εμείς θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ και την Ευρώπη και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με το μνημόνιο οδηγούν την Ελλάδα εκτός ευρώ».

Ολοι κάνουν την αγιογραφία του Ολάντ και μέσα από αυτόν προσπαθούν να εξωραΐσουν την καπιταλιστική ΕΕ, πουλώντας παραμύθια στο λαό ότι μια ενδεχόμενη αλλαγή του συσχετισμού στη διαχείριση για λογαριασμό της σοσιαλδημοκρατίας, μπορεί να οδηγήσει την ΕΕ σε αλλαγή στρατηγικής, προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Κρύβουν ότι και σε προηγούμενες εποχές οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις υπήρξαν πλειοψηφία στις χώρες μέλη της ΕΕ και προώθησαν τις πιο αντιλαϊκές αποφάσεις. Οπως τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που μετά την ψήφισή της, οι κυβερνήσεις που κλήθηκαν να την υλοποιήσουν, ήταν στην πλειοψηφία τους σοσιαλδημοκρατικές.

Οπως σημείωνε ο «Ριζοσπάστης» στις 12/6/2009, «τα κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα της ΕΕ έχουν υπερψηφίσει από κοινού όλες τις αντιδραστικές "συνθήκες" (Μάαστριχτ, Λισαβόνας) και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ενώ στο Ευρωκοινοβούλιο έχουν από κοινού ψηφίσει περίπου το 97% των νομοσχεδίων και οδηγιών»!

Αρα, κανένα χαΐρι δεν πρόκειται να δει ο λαός από την αλλαγή του συσχετισμού υπέρ των σοσιαλδημοκρατών στην ΕΕ, όσο ο συσχετισμός ανάμεσα σε αυτόν και τα μονοπώλια παραμένει αρνητικός και η επιθετικότητά τους μεγαλώνει, είτε με σοσιαλδημοκράτες, είτε με «νεοφιλελεύθερους» στο τιμόνι της αστικής διαχείρισης.

Τα παραπάνω ενισχύει και η πείρα από τη διακυβέρνηση που άσκησε η σοσιαλδημοκρατία σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Γερμανία, η Μ. Βρετανία ή η Γαλλία. Ο λαός έζησε στην κυριολεξία στο πετσί του τις φιλομονοπωλιακές ανατροπές που προώθησαν το ΠΑΣΟΚ (σε όλες του τις εκδοχές), ο Σρέντερ, ο Μπλερ ή ο Ζοσπέν, σε συνέχεια της διακυβέρνησης που άσκησαν τα λεγόμενα «νεοφιλελεύθερα» κόμματα σε κάθε χώρα. Υπουργός του Ζοσπέν υπήρξε και ο Μελανσόν, τον οποίο ανέλαβε να ξεπλύνει το Γαλλικό ΚΚ, μέλος του ΚΕΑ, στηρίζοντάς τον στις εκλογές για την προεδρία.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τάχα διαφορετικό τον Ολάντ, και τους οπορτουνιστές σε Ελλάδα και Γαλλία να πίνουν νερό στο όνομά του; Η πρόθεσή του, λέει, να πάει κόντρα στην Μέρκελ και να ζητήσει αλλαγές στο νέο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας», που προβλέπει αυστηρές κυρώσεις για τις δημοσιονομικά υπότροπες χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Η θέση του αυτή αντανακλά τις κλιμακούμενες αντιθέσεις στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, κύρια ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, που πασχίζουν η καθεμία για τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, χτυπώντας όμως ενιαία τους λαούς. Και ο Σαρκοζί είχε αντιρρήσεις με πλευρές του νέου Δημοσιονομικού Συμφώνου, ζητώντας μεγαλύτερη ευχέρεια στη χρηματοδότηση των γαλλικών τραπεζών και επιχειρήσεων από το κράτος και ευκολότερο δανεισμό από την ΕΚΤ, γεγονός που αναπόφευκτα οδηγεί σε υπέρβαση των αυστηρών ορίων για το έλλειμμα και το χρέος.

Τα ίδια λέει τώρα και ο Ολάντ, ο οποίος, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel» στις αρχές Απρίλη, αναγνώρισε ευθαρσώς ότι «ορισμένες πτυχές του Συμφώνου είναι λογικές». Ομολόγησε ακόμα ότι «δεν θα αμφισβητήσει τα πάντα, αλλά θα προσθέσει μια ενότητα για την ανάπτυξη χωρίς την οποία είναι πεπεισμένος ότι καμία αναδιάρθρωση των δημόσιων οικονομικών δεν θα είναι δυνατή»! «Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα για την ανάπτυξη στο δημοσιονομικό σύμφωνο», είναι η ακριβής δήλωσή του στο «Spiegel».

Ο ίδιος, για να διαλύσει κάθε σκιά σχετικά με τις προθέσεις απέναντι στην Ευρωζώνη και τη Γερμανία, είπε στην ίδια συνέντευξη ότι έχει «μεγάλο σεβασμό» για την Α. Μέρκελ και ότι η πρώτη επίσκεψή του, αν εκλεγεί πρόεδρος, θα είναι στο Βερολίνο για να συναντηθεί με την καγκελάριο. Χτες μάλιστα, ο γερμανικός Τύπος («Suddeutsche Zeitung») αποκάλυψε και η καγκελαρία το επιβεβαίωσε, ότι ο Ολάντ βρίσκεται από τώρα σε διαπραγματεύσεις με Γερμανούς διπλωμάτες, για μια «πραγματική λύση» όσον αφορά το σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Ο Ολάντ λέει ψέματα ότι το σύμφωνο δεν προβλέπει τίποτα για την ανάπτυξη. Η αλήθεια είναι ότι στη Σύνοδο Κορυφής που συζητήθηκε το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο τον περασμένο Μάρτη (1-2/3/2011), το πρώτο θέμα στην ατζέντα των «27» ήταν μια δέσμη μέτρων για την ανάπτυξη, στην οποία μεταξύ άλλων προβλέπεται:

-- Νομοθέτηση «βελτιωμένων μηχανισμών διαμόρφωσης μισθών». Δηλαδή, σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, κατάργηση κλαδικών συμβάσεων και επιδομάτων, αφήνοντας ουσιαστικά τον καθορισμό των μισθών στην «αγορά» και στις αδηφάγες ορέξεις των εργοδοτών.

-- Νομοθεσία που «θα καθιστά τις προσλήψεις ευκολότερες και πιο ελκυστικές για τους εργοδότες». Με παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» (καρατόμηση των ασφαλιστικών εισφορών). Νέες επιχορηγήσεις προς τους επιχειρηματίες, προκειμένου να προσλαμβάνουν τζάμπα εργαζόμενους, κατάργηση κάθε έννοιας σύμβασης για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας κ.ά.

-- Προγράμματα με «ενεργές πολιτικές για την αγορά εργασίας, ιδίως με σκοπό την ενίσχυση της συμμετοχής των νέων, των γυναικών και των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας». Πρόκειται ουσιαστικά για προγράμματα «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» με πενιχρούς μισθούς και δικαιώματα, μερικής απασχόλησης και «πράσινων θέσεων εργασίας», όπως επιτακτικά ζητούν τα μονοπώλια.

-- «Δομικές μεταρρυθμίσεις για αύξηση της ανταγωνιστικότητας». Μέσω της επέκτασης των προγραμμάτων εκ περιτροπής εργασίας, σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα του εργαζομένου, γενικευμένη κατάργηση του σταθερού ωραρίου κ.ά.

Αυτά είναι τα «αναπτυξιακά» μέτρα που προωθεί η ΕΕ. Τα επαναβεβαίωσε τις προάλλες με τον πλέον επίσημο τρόπο η Κομισιόν, ανακοινώνοντας ότι ο οδικός χάρτης για ανάπτυξη στη λυκοσυμμαχία είναι η στρατηγική «ΕΕ 2020» που διαδέχτηκε την προηγούμενη της Λισαβόνας.

Είναι φανερό ότι τα παραπάνω μέτρα, συνιστούν στο σύνολό τους ένταση της επίθεσης ενάντια σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο από εργασιακά και άλλα δικαιώματα στα κράτη μέλη της ΕΕ. Οταν ο Ολάντ μιλάει για «ανάπτυξη», δεν εννοεί τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από όσα περιγράφονται πιο πάνω. Αυτά τα μέτρα προσπαθεί να συγκαλύψει με τις ψηφοθηρικές δηλώσεις του ότι θα αυξήσει δήθεν τη φορολογία για τους πλούσιους, δηλαδή το κεφάλαιο.

Αλλά και σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αν διαβάσει κανείς τι πρότεινε τις προάλλες ο Βενιζέλος για λογαριασμό της ντόπιας σοσιαλδημοκρατίας, προκειμένου να επανεκκινήσει η «ανάπτυξη» στη χώρα, θα συμπεράνει ότι είναι αντιγραφή των όσων αποφάσισαν οι «27», σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι, το Μάρτη του 2011 στις Βρυξέλλες, εναρμονίζοντας πλήρως τις κατευθύνσεις τους με τη Στρατηγική «ΕΕ 2020».

Παραμυθιάζουν το λαό ότι μια άλλη διαχείριση σε εθνικό επίπεδο μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο τη ζωή του και πως με άλλο συσχετισμό, υπέρ της σοσιαλδημοκρατίας, η ΕΕ μπορεί να αλλάξει ρότα. Οι σοσιαλδημοκράτες χρεώνουν στους «νεοφιλελεύθερους» την κρίση, για να πείσουν ότι αυτή είναι αποτέλεσμα μιας «λάθους» διαχείρισης και όχι παράγωγο του καπιταλισμού που όλοι, μαζί και οι οπορτουνιστές της Ευρώπης, υπερασπίζονται.

Ο λαός το έχει ξαναδεί το έργο και πρέπει να αξιοποιήσει την πείρα του. Αλλαγές προς όφελός του μπορούν να έρθουν, μόνο αν με την ταξική του πάλη και με πανίσχυρο ΚΚΕ αλλάξει τους συσχετισμούς σε εθνικό επίπεδο και κερδίσει την εξουσία από τους αστούς, κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια. Μια τέτοια ριζική αλλαγή, στην Ελλάδα ή αλλού, θα πυροδοτήσει ανάλογες διεργασίες και στους λαούς άλλων χωρών της ΕΕ, που βουλιάζει στην κρίση και παραδέρνει στους ανταγωνισμούς και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και της αστικής διαχείρισης.

Γι' αυτήν την προοπτική παλεύει το ΚΚΕ και καλεί το λαό να δείξει και με την ψήφο του ότι δεν σκιάζεται και δεν «τσιμπάει» στις αυταπάτες περί δήθεν «καλής» και «κακής» διαχείρισης ενός συστήματος σάπιου και ξεπερασμένου. Να γκρεμίσει στην κυριολεξία το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, να προσπεράσει όλα τα αναχώματα, να βγάλει και στην κάλπη πανίσχυρο το ΚΚΕ.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτά είναι τα βασικά συστατικά του «αναπτυξιακού οράματος» που παρουσίασε, με πολλές δημαγωγικές περικοκλάδες και ψέματα, κατά την προεκλογική περίοδο ο Α. Σαμαράς, διατρανώνοντας ταυτόχρονα με κάθε τρόπο την αποφασιστικότητά του να φέρει σε πέρας την αποστολή και καταθέτοντας διαρκώς διαπιστευτήρια στην πλουτοκρατία.

Τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο κυβερνητικό πρόγραμμα για την οικονομία (Ζάππειο 3), το οποίο ενσωματώνει στο σύνολό τους τα άγρια μέτρα του μνημονίου, όσο και τα μέτρα αυταρχικής θωράκισης του «μοντέλου διακυβέρνησης» (Ζάππειο 4), δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο για αυταπάτες: Η ζωή του λαού θα γίνει κόλαση, όσο γίνεται πράξη το «όραμα» και το «σχέδιο» (κυβερνητικό πρόγραμμα) της ΝΔ, που απλά υλοποιούν τη στρατηγική της ντόπιας πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) για έξοδο από την κρίση, με τσακισμένο το λαό.

Στις ομιλίες του κατά την προεκλογική περίοδο, ο πρόεδρος της ΝΔ - για ευνόητους λόγους - απέφευγε οποιαδήποτε αναφορά σε «αντιδημοφιλή» μέτρα, όπως για παράδειγμα αυτά που γράφονται στο νέο μνημόνιο, προβάλλοντας το «αναπτυξιακό όραμά» του. Οσο όμως και αν προσπάθησε να το εξωραΐσει με όμορφα λόγια, δεν μπόρεσε να κρύψει ότι είναι συμπληρωματικό στα μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό και ότι είναι κομμένο και ραμμένο στις σύγχρονες ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων.

Αρκεί να σημειωθεί ότι ως πρότυπο για το «αναπτυξιακό όραμά» του, ανέφερε τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και τις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Ο Α. Σαμαράς δεν έκρυψε ότι αυτό που τον γοητεύει, είναι πως οι χώρες αυτές έχουν καταφέρει να γίνουν «μαγνήτης» για την προσέλκυση των επενδύσεων, δηλαδή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων του παγκόσμιου καπιταλισμού, διαμηνύοντας σαφώς ότι θέλει να αντιγράψει και εδώ όλα τα μέτρα που απαιτούνται ώστε «η χώρα να γίνει φιλική στην επιχειρηματικότητα».

Το μήνυμα για το πώς οραματίζεται η ηγεσία της ΝΔ την ανάπτυξη, είναι κάτι παραπάνω από καθαρό: Με κάθε τρόπο πρέπει να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη κερδοφορία των μονοπωλίων. Αρα η μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους» (μισθολογικού και μη - εργοδοτικές εισφορές), η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας και των διαδηλώσεων, θεωρούνται «εκ των ων ουκ άνευ» από την ηγεσία της ΝΔ για την «προσέλκυση των επενδύσεων».

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρωτοτυπεί, αφού η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης βρίσκεται σταθερά στην πρώτη γραμμή του πολέμου που έχουν εξαπολύσει κατά της εργατικής τάξης οι κυβερνήσεις και η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων. Τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας τις έχουν «δείξει» ως πρότυπο, πριν από τον Α. Σαμαρά, οι ηγέτες της ΕΕ με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» και το «Σύμφωνο για το ευρώ».

Προκειμένου να παρουσιάσει ως μονόδρομο την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον ζωντανό εφιάλτη για το λαό, δεν διστάζει βέβαια να εκμεταλλεύεται, όπως και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, το καυτό πρόβλημα της ανεργίας, αποκρύβοντας βέβαια ότι πρόκειται για καθαρό «προϊόν» του δικού τους καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και πως η ανάπτυξη που επαγγέλλονται συνοδεύεται από υψηλή ανεργία και ταυτόχρονα, από προσωρινές θέσεις με μισθούς πείνας.

Τέτοιες θα είναι οι 300.000 (!) θέσεις εργασίας για τα επόμενα τρία χρόνια, που κάλπικα υποσχέθηκε την Πρωτομαγιά από το Λαύριο. Θέσεις που δεν πρόκειται να είναι τόσες και οι οποίες, όπως υποστήριξε, θα δημιουργηθούν μέσω των «αληθινά αναπτυξιακών πρωτοβουλιών», που εξήγγειλε σε ορισμένους τομείς της οικονομίας, όπως «μαρίνες, νέες υποδομές τουρισμού, ενέργεια, καθετοποίηση-μεταποίηση προϊόντων και σταδιακή μείωση φορολογικών συντελεστών».

«Γιατί για να υπάρξει απασχόληση, πρέπει να υπάρξουν επιχειρήσεις. Και για να υπάρξουν επιχειρήσεις και νέες επενδύσεις, δεν μπορούμε εμείς να τις φορολογούμε τριπλάσια απ' ό,τι κάνουν οι γειτονικές μας χώρες...», ήταν ένα από τα προσφιλή συνθήματα του προέδρου της ΝΔ, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει ταυτόχρονα και την «ανάγκη» -όπως την προβάλλει- για δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη, τουλάχιστον στα επίπεδα των γειτονικών χωρών, δηλαδή στο 10% (από 20% σήμερα).

Στο πακέτο αυτό των συμπληρωματικών φιλομονοπωλιακών μέτρων, που λανσάρονται πάντα στο όνομα της «ανάπτυξης», η ηγεσία της ΝΔ περιλαμβάνει ακόμα νέα πακέτα ενίσχυσης της ρευστότητας των επιχειρηματικών ομίλων με κρατικό ή κοινοτικό χρήμα, την άμεση επιστροφή των οφειλών του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, ύψους 6 δισ. ευρώ, τη φορολογική αμνήστευση για την επιστροφή «μαύρου χρήματος», σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

«Είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να απενοχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα... Μόνο έτσι μπορεί να πάρει μπροστά η οικονομία, βάζοντας τον επιχειρηματία να επενδύσει», διατυμπάνιζε διαρκώς ο Α. Σαμαράς, δίνοντας το στίγμα της οικονομικής του πολιτικής και αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι έξοδος από την κρίση για τους καπιταλιστές σημαίνει καλύτεροι όροι για επενδύσεις συσσωρευμένων κεφαλαίων.

Ταυτόχρονα, αρέσκεται σε επαναλαμβανόμενες επιδείξεις αποφασιστικότητας, καταθέτοντας διαπιστευτήρια στην εγχώρια πλουτοκρατία και την τρόικα. «Η λέξη ανάπτυξη έχει να κάνει με την αποφασιστικότητα, έχει να κάνει με το να ακτινοβολούν τα μάτια σου όταν λες ότι εγώ θέλω επενδύσεις, όταν λες εγώ πιστεύω στον επιχειρηματία», τόνισε χαρακτηριστικά, μιλώντας σε «κλειστή» εκδήλωση νέων επιχειρηματιών, επιστημόνων και ...ανέργων!

Για τον ίδιο σκοπό, προχωρά σε επίδειξη πυγμής προς το λαό, στοχοποιώντας ευθέως τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες και ειδικά το ΠΑΜΕ, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι τα θεωρεί ενοχλητικά εμπόδια για τις πολυπόθητες επενδύσεις, που πρέπει να «παραμεριστούν» πάση θυσία. Η έννοια της «ασφάλειας», που κλίνει σε όλες τις πτώσεις ο πρόεδρος της ΝΔ, περιλαμβάνει πρώτα απ' όλα την ασφάλεια του κεφαλαίου έναντι των εργατικών κινητοποιήσεων και της προοπτικής αυτές να αποκτήσουν το επόμενο διάστημα μεγαλύτερη μαζικότητα και πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά.

Γι' αυτό σε κάθε ευκαιρία εκφράζει ανοικτά την εχθρότητα και το μίσος του απέναντι στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τους λαϊκούς αγώνες, καταφεύγοντας σε φτηνές συκοφαντίες και χονδροειδή ψέματα, όπως ότι «κλείνουν τα εργοστάσια» και «διώχνουν τους τουρίστες». «Μειοψηφίες που κάνουν τους συνδικαλιστές, ενώ δεν είναι, είναι συντεχνίες της χειρότερης περίπτωσης, απαγορεύουν στην Ελλάδα να έχει τουρίστες», δηλώνει θρασύτατα, κακοποιώντας βάναυσα την πραγματικότητα και ψευδόμενος συνειδητά.

Το ταξικό κίνημα και το ΠΑΜΕ βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο του προέδρου της ΝΔ και παρουσιάζεται περίπου ως αιτία όλων των δεινών, προετοιμάζοντας ουσιαστικά το έδαφος για την καταστολή των ταξικών - λαϊκών αγώνων από την επόμενη κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση. Χαρακτηριστική από την άποψη αυτή ήταν η πρωτοφανής επίθεση που εξαπέλυσε κατά των απεργών και του ταξικού σωματείου στη Χαλυβουργία κατά τη διάρκεια «στημένης» ερώτησης από απεργοσπάστρια στην προεκλογική εκδήλωση που έγινε στο Λαύριο.

«Αυτός που ασελγεί πάνω στο δικαίωμα της εργασίας δεν μπορεί να λέγεται συνδικαλιστής», είπε, αδιαφορώντας βέβαια επιδεικτικά για τις 100 και πλέον απολύσεις και τους μισθούς των 500 ευρώ που θέλει να επιβάλει ο Μάνεσης. Από την άλλη εκθείασε και συνεχάρη ξανά και ξανά τους ελάχιστους απεργοσπάστες, εκφράζοντας την υποστήριξή του σε ένα συνδικαλισμό που βάζει πλάτες στην εργοδοσία, να πετύχει τους στόχους της παραγωγικότητας και της κερδοφορίας.

Είναι τέτοιο το μίσος του προέδρου της ΝΔ απέναντι στο ταξικό κίνημα, ώστε έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει «τύραννους» και «δικτάτορες» όσους συνδικαλιστές βρίσκονται απέναντι από το κεφάλαιο, προϊδεάζοντας μάλιστα τη λήψη αυταρχικών μέτρων, με τη φρούδα ελπίδα ότι θα φοβίσει και θα αναχαιτίσει το ταξικό κίνημα. Εχουν γνώση οι φύλακες. Το συμφέρον του λαού είναι αύριο, Κυριακή, να πάει στον «πάτο» το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Να προσπεράσει τα αναχώματα και να στηρίξει με την ψήφο του το κόμμα που θα πολλαπλασιάσει από Δευτέρα τη δύναμη των αγώνων του, το ΚΚΕ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με μοναδικό μετεκλογικό στόχο τη συγκρότηση μιας «ισχυρής κυβέρνησης συνεργασίας» στη βάση μιας «προγραμματικής συμφωνίας» ανάμεσα στα αστικά κόμματα και όλες τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, για να επιβάλει τα σφαγιαστικά μέτρα του Ιουνίου, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ρίχτηκε με λύσσα στις λαϊκές συνειδήσεις, εκβιάζοντας με το κινδυνολογικό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή».

Ο Ευ. Βενιζέλος και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με ακατάσχετη ψευδολογία, κάλπικες υποσχέσεις και ωμούς εκβιασμούς, επιδίωξαν μέχρι την τελευταία στιγμή να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού. Το ΠΑΣΟΚ, από την πρώτη στιγμή, έθεσε σαν διακύβευμα της επόμενης μέρας των εκλογών την πιστή εφαρμογή του μνημονίου και την εξασφάλιση μιας «ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας» σε συνεργασία με τη ΝΔ και τους υπόλοιπους πρόθυμους.

Το δεύτερο μνημόνιο που συνυπέγραψαν με την τρόικα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν είναι παρά ένα κομμάτι της αντιλαϊκής στρατηγικής τους, που έρχεται να υπηρετήσει τις ανάγκες της πλουτοκρατίας και εντάσσεται μέσα στις ευρωενωσιακές αντιλαϊκές κατευθύνσεις που προωθούνται από όλες τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνιο.

Οι παραπέρα μειώσεις μισθών, η καρατόμηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, οι νέες φοροεπιδρομές στο λαϊκό εισόδημα και στον αντίποδα η παραπέρα ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου με ζεστό χρήμα και παραχώρηση κρατικών υποδομών και φυσικού πλούτου της χώρας, έχουν ήδη ψηφιστεί και γίνει νόμος του κράτους μέσω του μνημονίου. Τα συγκεκριμένα μέτρα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ετοιμάζονται να τα εφαρμόσουν σταδιακά από τον Ιούνη.

Οι «77 υποχρεώσεις» για την επόμενη κυβέρνηση, όπως τις βάφτισε ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος βάσει του μνημονίου, με κείμενο που διέρρευσε στον Τύπο και περιγράφει τη θύελλα που έρχεται, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρερμηνείες.

Αυτήν την τραγική πραγματικότητα που ετοιμάζουν για το λαό, προσπάθησε να συσκοτίσει ο Ευ. Βενιζέλος, ντύνοντας τα προαποφασισμένα μέτρα εξόντωσης του λαού με το μανδύα του «Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης», που όπως ισχυρίζεται θα αποτελέσει τη βάση για τη «θαρραλέα υπέρβαση του μνημονίου», αφού πρώτα το εφαρμόσει στο ακέραιο, μαζί με τη ΝΔ και τους άλλους πρόθυμους.

Πίσω από τα ασύστολα ψεύδη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ότι δήθεν από τα μέτρα του Ιουνίου «δεν θα θιγούν χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι» και «δε θα γίνουν οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων», κρύβονται δρομολογημένες μειώσεις μισθών, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και το δημόσιο τομέα, νέοι φόροι, αυξήσεις σε είδη πρώτη ανάγκης, μαζικές απολύσεις, δραστικές περικοπές σε κοινωνικές παροχές.

Συγκεκριμένα:

-- Θα νομοθετήσουν μέτρα για να «διασφαλιστεί η ευκαμψία των μισθών» στον ιδιωτικό τομέα, με στόχο την οριστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και την επίτευξη περαιτέρω μειώσεων 15%, όπως έχει ήδη προαναγγείλει το ΔΝΤ.

-- Θα προχωρήσουν σε νέες μειώσεις στις συντάξεις και δραστικές περικοπές σε κοινωνικά επιδόματα.

-- Θα προωθήσουν νέο γύρο περικοπών δαπανών στη νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Ειδικότερα για το φάρμακο, θα αυξήσουν τη συμμετοχή του ασφαλισμένου για την αγορά του.

-- Θα αυξήσουν τους χαμηλούς συντελεστές του ΦΠΑ, εκτινάσσοντας τις τιμές στα τρόφιμα, στα φάρμακα, στο ρεύμα κ.α.

-- Θα καταθέσουν νομοσχέδιο, για τη μείωση των αποδοχών 12% κατά μέσο όρο στα ειδικά μισθολόγια του Δημοσίου (ένστολοι, δικαστικοί, γιατροί του ΕΣΥ κ.ά.), με εφαρμογή από την 1η Ιουλίου.

-- Θα προχωρήσουν στην απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2012.

-- Θα ψηφίσουν νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο θα οδηγήσει στην κατάργηση των φοροαπαλλαγών.

-- Εχουν ήδη εγκρίνει αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, που θα φτάσουν μέχρι 30%.

-- Εχουν ήδη αναγγείλει την αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης, που θα φτάσει τουλάχιστον στο 1,4 ευρώ το λίτρο.

-- Θα προχωρήσουν σε αυξήσεις των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων, ώστε να προσεγγίσουν τις εμπορικές τιμές.

Τα συγκεκριμένα μέτρα, προσπάθησε επιμελώς αλλά μάταια να κρύψει σε όλη την προεκλογική περίοδο το ΠΑΣΟΚ, μοιράζοντας υποσχέσεις για δήθεν ανάπτυξη που θα οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από το τούνελ της κρίσης. Στο όνομα της ανάπτυξης και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έσπευσε να προσφέρει νέα προνόμια και κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο. Παρουσιάζοντας το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος δεσμεύτηκε για:

• Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλουν οι εργοδότες κατά 5 μονάδες ή 10% του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους». Θα σημάνει την πλήρη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και θα προσφέρει ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
• Παροχή 50 δισ. ευρώ στις τράπεζες μέσω του προγράμματος ανακεφαλαιοποίησης, η αποπληρωμή των οποίων θα φορτωθεί στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
• Απελευθέρωση των μεγάλων έργων και των πόρων του ΕΣΠΑ που θα καρπωθούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί και κατασκευαστικοί όμιλοι.
• Αμεση υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων όπως η ΔΕΠΑ , τα ΕΛΠΕ, η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, μονάδες της ΔΕΗ που θα φέρουν τεράστια κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους και θα πουλούν πανάκριβα τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας στο λαό.
• Ενίσχυση μέσω σημαντικών φοροαπαλλαγών των επιχειρήσεων που ασχολούνται με τις «ευρεσιτεχνίες και τις καινοτομίες».
• Νέα «χρηματοοικονομικά εργαλεία», μέσα από τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
• Επιδοτήσεις μέσω των ΕΣΠΑ για προγράμματα κατάρτισης και επιδοτούμενης εργασίας, που θα προσφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες.

Αυτός είναι ο πυρήνας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής που υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ. Τούτη την ώρα, μπροστά στην κάλπη των εκλογών, ο λαός καλείται να κάνει ταμείο. Να δει ποιος κέρδισε και ποιος έχασε σ' αυτά τα 2,5 χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου, αλλά και ποιος βγήκε κερδισμένος από την ανάπτυξη που υπηρετούν διαχρονικά και ευαγγελίζονται ότι θα «ενισχύσουν» τα επόμενα χρόνια τα αστικά κόμματα και όλες οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου.

Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να τσιμπήσουν στα προεκλογικά φούμαρα που τους πουλάει το ΠΑΣΟΚ περί «ανάπτυξης». Να μην εξαπατηθούν από τις αυταπάτες που τους σερβίρει περί «προοδευτικής» στροφής της ΕΕ, μετά την πιθανή εκλογή του Φρ. Ολάντ στη Γαλλία. Να μην ξεγελαστούν από τις εξαγγελίες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ για επιμήκυνση του μνημονίου μέχρι το 2015, προκειμένου να γίνει τάχα πιο «ήπια και πιο φιλική η δημοσιονομική προσαρμογή».

Η επιμήκυνση είναι τρικ και θα φέρει νέα βάσανα για το λαό. Ο εφαρμοστικός νόμος που θα ψηφίσει η επόμενη κυβέρνηση τον Ιούνη, με μέτρα ύψους από 11,5 μέχρι 15 δισ. ευρώ, είναι μόνο η αρχή της νέας βάρβαρης επιδρομής που θα σπρώξει ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά.

Το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να αξιοποιήσει το αποτέλεσμα των εκλογών σαν πρόκριμα για τη νομιμοποίηση της αντιδραστικής πολιτικής του. «Το ΠΑΣΟΚ διεκδικεί την πρώτη θέση, γιατί βρίσκεται στη μέση του πολιτικού φάσματος, μπορεί να κοιτάξει και αριστερά και δεξιά και να αναζητήσει συνεργασίες για να σχηματίσει κυβέρνηση», σημείωσε ο Ευ. Βενιζέλος στη διακαναλική συνέντευξη που παραχώρησε την προηγούμενη Τετάρτη. Το ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι μετά τις κάλπες θα βρεθούν δυνάμεις από όλο το φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος που θα σπεύσουν να διαμορφώσουν ένα ισχυρό μέτωπο απέναντι στο λαό, για να διασφαλίσουν την εξουσία και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Αυτό που είναι ανάγκη να γίνει συνείδηση στο λαό, είναι ότι η ψήφος του στις 6 του Μάη θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την ετοιμότητά του να βάλει φρένο στον τυφώνα που έρχεται. Την Κυριακή, ο λαός πρέπει να το καταδικάσει στην κάλπη το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη ΝΔ, αλλά και όλους εκείνους που τον καλούν σε «αντιμνημονιακά μέτωπα», σπέρνοντας αυταπάτες ότι μπορεί να ευημερήσει χωρίς να συγκρουστεί με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Διέξοδος και ελπίδα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, είναι να ενισχύσουν αποφασιστικά και στις κάλπες το ΚΚΕ. Για να βρεθούν ετοιμοπόλεμοι και πιο δυνατοί στη θύελλα που έρχεται, από καλύτερες θέσεις να οργανώσουν την αντεπίθεση, για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας που τους χαντακώνει τη ζωή.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εκμεταλλευόμενος την αγωνία ανθρώπων που έχουν φτάσει στα όρια της απόγνωσης και αναζητούν σανίδα σωτηρίας, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και παίζει το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού, στρέφοντας την προσοχή τους στο μνημόνιο, στο δέντρο δηλαδή, για να μείνει στο απυρόβλητο το δάσος. Υπόσχεται ανακούφιση του λαού και συνειδητά πετάει την μπάλα στο γήπεδο της ΕΕ, για να κρύψει ότι και η ελάχιστη παραχώρηση απαιτεί σύγκρουση με τα μονοπώλια και την πολιτική τους, πρώτα απ' όλα στο εσωτερικό της κάθε χώρας.

Πόση αξιοπιστία μπορεί να έχει μια δύναμη που εναποθέτει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στη λυκοσυμμαχία που τα προκάλεσε; Λύσεις που μάλιστα τις συναρτά με το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών, όπου ισχυρίζεται ότι αν νικήσει ο Ολάντ θα εξαναγκάσει την ΕΕ να αλλάξει ρότα! Τι λέει δηλαδή ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Αναθέστε μου να σας λύσω τα προβλήματα και εγώ θα τα αναθέσω στον Ολάντ και στην ΕΕ! Σ' αυτή τη φενάκη πασχίζει να σπρώξει το λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει απ' το λαό ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ σημαίνει εγκλωβισμό στη δοσμένη αντιλαϊκή της στρατηγική. Απ' άκρη σ' άκρη της, αυτή εφαρμόζεται δίχως παρέκκλιση, ανεξαρτήτως της δημοσιονομικής κατάστασης σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα αν έχει υπογράψει μνημόνια ή όχι. Είναι αυταπάτη να προσδοκά κανείς ότι οι ευρωενωσιακοί «εταίροι» θα διαπραγματευτούν προς όφελος του ελληνικού λαού με μια «αριστερή» και «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση, όταν οι ίδιοι στις χώρες τους, για λογαριασμό της δικής τους αστικής τάξης, εφαρμόζουν τα ίδια βάρβαρα μέτρα, με την ίδια και ακόμα μεγαλύτερη πυγμή.

Σε ό,τι αφορά στο χρέος, ισχύει μία απ' τα ίδια. Ποιος ο λόγος τα κράτη-μέλη της ΕΕ - που μέχρι πρότινος σφάζονταν για τον επιμερισμό του κόστους της επιχείρησης «διάσωσης» της Ελλάδας - να δεχτούν να διαγράψουν χρέη και μάλιστα δίχως ανταλλάγματα; Πολύ περισσότερο εάν απέναντί τους έχουν μια κυβέρνηση που το αναγνωρίζει και αναλαμβάνει την ευθύνη για την αποπληρωμή του, νομιμοποιώντας το στις λαϊκές συνειδήσεις. Και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το αναγνωρίζει. Παίρνοντας πάνω του τους αστούς και τα χρέη τους, δηλώνει ότι δεν είναι «μπαταχτσής», ότι ούτε που του περνάει απ' το μυαλό η σκέψη για μονομερή διαγραφή του.

Αυτό που επιδιώκει είναι έναν ευνοϊκότερο διακανονισμό της αποπληρωμής του. Οποια διαπραγμάτευση όμως κι αν γίνει, θα είναι υπέρ των μονοπωλίων, σε βάρος του λαού. Ακόμα κι αν δεχτούν ένα νέο «κούρεμα» στο χρέος, όπως ήδη συζητούν, επειδή η κρίση βαθαίνει, θα ζητήσουν ακριβό «αντίτιμο», δηλαδή νέα μνημόνια, νέα μέτρα που θα τους επιτρέψουν να λεηλατήσουν το λαό και τη χώρα στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης και να καλύψουν την όποια «χασούρα».

Το χρέος όμως που σώρευσε η πλουτοκρατία, απολαμβάνοντας για δεκαετίες ασύλληπτα προνόμια και ενισχύσεις, είναι «βαρίδι» που ο λαός πρέπει να αποτινάξει από πάνω του, αποφασίζοντας να βαδίσει προς έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Καμία διαπραγμάτευση! Δεν το προκάλεσε ο λαός, δεν ωφελήθηκε απ' αυτό, δεν το αναγνωρίζει, δεν το αποπληρώνει.

Για να μπούμε τώρα στο «ψητό»: «Μια κυβέρνηση της αριστεράς έχει ανάγκη από βιομήχανους και επενδυτές. Εχει ανάγκη από ένα υγιές επιχειρηματικό κλίμα. Εχει ανάγκη από αξιοκρατικούς νόμους (...) Οι επενδύσεις μπορούν να γίνουν και να είναι αποτελεσματικές σε ένα πεδίο αξιοκρατίας, συγκεκριμένων νόμων και όχι σε ένα πεδίο διαφθοράς και διαπλοκής.Ο επενδυτής δεν έρχεται στην Ελλάδα όχι γιατί είναι υψηλοί οι μισθοί και το εργασιακό κόστος, αλλά γιατί γνωρίζει ότι για να προχωρήσει την επένδυσή του, χρειάζεται να δώσει άλλα τόσα για να λαδώσει κάτω από το τραπέζι πολιτικούς παράγοντες, αυτούς που έχουν συνηθίσει να τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι, σε μίζες (...) Κοινωνικοποίηση των τραπεζών ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας».

Αυτά λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα δηλαδή μιας βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, που προκλήθηκε από τους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς και την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει σαν διέξοδο στο λαό την προσέλκυση κεφαλαίων και καπιταλιστών επενδυτών! Και ισχυρίζεται ότι η κρίση δεν είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, δεν προκλήθηκε επειδή «μπούκωσαν» από τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δε βρίσκουν κερδοφόρα διέξοδο, αλλά απ' τη «διαφθορά» και τα «λαδώματα». Ο,τι λένε δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., η Μπακογιάννη, ακόμα και η «Χρυσή Αυγή».

Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να αναμασά τα περί «υγιούς επιχειρηματικού κλίματος» και «πραγματικής οικονομίας», διαχωρίζοντας τους καπιταλιστές σε «καλούς» και «κακούς» και αποσιωπώντας ότι το υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον - στο οποίο ομνύουν όλοι οι απολογητές του συστήματος - εξασφαλίζεται μόνο προσφέροντας νέα προνόμια στο κεφάλαιο, λιγότερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, μικρότερα μεροκάματα για τους εργαζόμενους, περισσότερα κέρδη. Το αν αυτά θα τα σερβίρει μια κυβέρνηση που θα αυτοαποκαλείται «αριστερή» ή κάπως αλλιώς, για τους εργαζόμενους - θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής δεν έχει καμία σημασία.

Σήμερα, αυτούς που έχει απέναντί του ο λαός είναι οι μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και ισχυροί μεσάζοντες, οι αλυσίδες μεγάλων καταστημάτων στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, οι μεγαλοεργολάβοι και μεγαλοεξαγωγείς. Αυτοί είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι του λαού, αυτοί προκάλεσαν την κρίση και για να τη δρασκελίσουν ζητούν τώρα την κεφαλή του επί πίνακι, με τις πλάτες της ευρωενωσιακής τους συμμαχίας και των πολιτικών τους εκπροσώπων σε κάθε χώρα της ΕΕ.

Δεν απαντά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πώς θα τους εξαναγκάσει - και μάλιστα σε περίοδο που «κανιβαλίζουν» μεταξύ τους, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και όλοι μαζί το λαό - να δώσουν καλούς μισθούς, πλήρη δικαιώματα στους εργαζόμενους. Δεν απαντά στο πώς θα γλιτώσει ο μικροπαραγωγός αγρότης το ακριβό ρεύμα, τα ακριβά λιπάσματα και καλλιεργητικά εφόδια, πώς θα του εξασφαλίζεται να πουλάει την παραγωγή του αποσπώντας ένα καλό εισόδημα, δίχως να αγοράζει ακριβά ο εργαζόμενος ως καταναλωτής.

Δεν αναφέρονται καν στη λίστα των υποχρεωτικών ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες έχει επιβάλει κυρίως η Συνθήκη του Μάαστριχτ και συνεπώς είναι βασική απόφαση της ΕΕ. Δε λένε στο λαό το παραμικρό για το τι θέση θα πάρουν ως κυβέρνηση αν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ επιτεθούν στη Συρία και το Ιράν. Αν δηλαδή θα αρνηθούν κάθε συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας, ή αν θα επικαλεστούν τις «συμβατικές υποχρεώσεις» στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και θα συμμετάσχουν με τα μπούνια στο μακέλεμα των λαών.

Δε λένε ακόμα κουβέντα για το πώς θα ασκήσουν κοινωνική πολιτική χωρίς κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και ενώ οι καπιταλιστές εργοδότες απαιτούν μείωση, ως και κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών. Χάνουν τη μιλιά τους, όταν ρωτιούνται για το τι θα κάνουν απέναντι στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Τουρκίας να διεξαγάγει έρευνα για υδρογονάνθρακες στην περιοχή μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου και στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η σιωπή τους δεν είναι τυχαία. Ξέρουν ότι κανένα περιθώριο δεν έχουν να κυβερνήσουν διαφορετικά απ' ό,τι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αφού η στρατηγική τους είναι υπέρ της καπιταλιστικής ΕΕ και δεν αμφισβητούν την ντόπια πλουτοκρατία, για την οποία άλλωστε παίρνονται τα βάρβαρα μέτρα.

Ο λαός δεν πρέπει να παραπλανηθεί, να πιστέψει τα ψέματά τους. Οποιαδήποτε φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση προϋποθέτει άμεση και ανοιχτή ρήξη με την ΕΕ, με το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του. Απαιτεί λαϊκή πλειοψηφία και τέτοια εξουσία που θα εξασφαλίσει την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ώστε σχεδιοποιημένα να ενεργοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες και εφεδρείες, με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού.