Για την κυβέρνηση και τη ΝΔ ο λόγος, που παρά τη φιλολογία της πρώτης περί «δύο δρόμων για την επόμενη μέρα», εννοώντας ότι από τη μία είναι ο δικός της και από την άλλη αυτός της ΝΔ, οι ομιλίες π.χ. του πρωθυπουργού και του Κυρ. Μητσοτάκη στην ετήσια ΓΣ του ΣΕΒ την περασμένη βδομάδα ήταν και αυτήν τη φορά αρκετά αποκαλυπτικές.

Τα επιτελεία της κυβέρνησης αντιπαραθέτουν το «καθαρό κυβερνητικό σχέδιο για την έξοδο» στο - υποτίθεται - «κρυφό μνημόνιο Μητσοτάκη». Επίσης, αντιπαραθέτουν την «ανάπτυξη με αναδιανομή, ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και στήριξη της εργασίας» στα «αφορολόγητα κέρδη για τους ισχυρούς, κατεδάφιση της δημόσιας Υγείας, ελαστική απασχόληση», τα οποία καταλογίζουν στη ΝΔ.

Οσο κι αν προσπαθούν όμως, δύσκολα κρύβεται πια ότι τα «δύο σχέδια» είναι το εξής ένα: Αυτό που υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία και τις προϋποθέσεις της, δηλαδή τη φτηνή εργατική δύναμη, τα προνόμια στο κεφάλαιο, το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, την αναβάθμιση της γεωστρατηγικής θέσης της αστικής τάξης στην περιοχή.

Την ίδια στιγμή, και οι δύο συστήνουν στο λαό να μην ...παίρνουν τα μυαλά του αέρα και να κρατάει «μικρό καλάθι». Οπως είπε, άλλωστε, ο Αλ. Τσίπρας μπροστά στους βιομήχανους, «σε αντίθεση με την είσοδό μας στα μνημόνια, η έξοδός μας από αυτά δεν θα τα αλλάξει όλα στη ζωή μας απότομα και θεαματικά»... Ενώ ο Κυρ. Μητσοτάκης από το ίδιο βήμα επανέλαβε την αποφασιστικότητά του για συνέχιση του ξηλώματος των εργατικών κατακτήσεων, βάλλοντας μεταξύ άλλων κατά των Συλλογικών Συμβάσεων και δεσμευόμενος ότι τέτοιες «ρυθμίσεις - παρενέργειες» δεν πρόκειται «να αναβιώσουν».

Το συμπέρασμα για τους εργαζόμενους λοιπόν είναι ότι οι απώλειές τους από τα χρόνια της κρίσης θεωρούνται περασμένα - ξεχασμένα και ότι η ανάπτυξη απαιτεί τη μονιμοποίηση και επέκταση των βάρβαρων μέτρων που τους τσάκισαν. Το συμπέρασμα είναι ότι η περιβόητη «κανονικότητα», την οποία υποτίθεται ότι θα φέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μετά τον Αύγουστο του 2018, είναι ήδη εδώ. Γιατί εδώ είναι πλέον οι «θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης» και όσα τους συνοδεύουν. «Κανονικότητα» είναι οι μισθοί πείνας στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, η γενίκευση της «ευελιξίας» με την πλειοψηφία των νέων θέσεων εργασίας να είναι μερικής απασχόλησης, η απελευθέρωση των απολύσεων, η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού με κυβερνητικές αποφάσεις, ο «υποκατώτατος» μισθός, η εντατικοποίηση, τα εργατικά «ατυχήματα» κ.λπ. Κανονικότητα είναι η εντεινόμενη εργοδοτική και κρατική αυθαιρεσία, τα εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα. Ολα αυτά είναι που θωρακίζουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και γι' αυτό ο πρωθυπουργός διαφημίζει και επαίρεται για τα καλά λόγια που εισπράττει π.χ. από τον πρόεδρο του ΟΟΣΑ, οργανισμού γνωστού για τη βαρβαρότητα των «μεταρρυθμίσεων» που προωθεί.

Ως «δυνατό χαρτί» που αποδεικνύει τις ...αβυσσαλέες διαφορές της με τη ΝΔ, η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάσει τη λεγόμενη «κοινωνική πολιτική» της, ξαναζεσταίνοντας την παραμύθα των «αντίμετρων». Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο την προστασία των ανέργων, μετατρέποντας τον ΟΑΕΔ σε ένα πολυδαίδαλο δίκτυο προγραμμάτων παροχής τζάμπα εργατικού δυναμικού για την εργοδοσία, με ένα πλέγμα εκβιασμών για τους ανέργους. Ταυτόχρονα, καμαρώνει για το μηχανισμό ανακύκλωσης της φτώχειας που κληρονόμησε από τη ΝΔ και ακούει στο όνομα «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης».

Οι εξελίξεις των ημερών αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι η ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, εκτός από την ένταση της εκμετάλλευσης, προϋποθέτει το ευνοϊκό έδαφος για μπίζνες στην ευρύτερη περιοχή, σε τομείς όπως της εξόρυξης Ενέργειας, αγωγών, δικτύων μεταφοράς κ.λπ. Αυτό επιβεβαίωσε περίτρανα και ο πρωθυπουργός, που απευθυνόμενος στους βιομήχανους ξεχώρισε το ότι η κυβέρνηση πασχίζει για λύση του Σκοπιανού, ώστε να αποκατασταθεί «η πρωταγωνιστική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια», κάτι που θα έχει ευεργετικές συνέπειες στην οικονομία και την επιχειρηματικότητα. Με «ελατήριο» ακριβώς τα συμφέροντα της αστικής τάξης, η κυβέρνηση εμπλέκει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, σηκώνοντας με πάθος τη ΝΑΤΟική σημαία στην περιοχή και προωθώντας συνεργασίες με κράτη - δολοφόνους, όπως τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Σε αυτά είναι που «βγάζει μάτι» η «μονολιθικότητα» που διαπνέει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, η προσήλωση στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, η αναβάθμιση της εμπλοκής της χώρας στα επικίνδυνα σχέδια.

Ομως, η περασμένη βδομάδα, εκτός από άλλη μια αποκάλυψη της στρατηγικής σύγκλισης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αφήνει στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κάτι ακόμα: Η απεργία της 30ής Μάη, παρά το σχεδιασμό κυβέρνησης - κεφαλαίου - εργοδοτικού/κυβερνητικού συνδικαλισμού και οπορτουνιστικών ομάδων να υπονομευτεί, είτε με ανοιχτή απεργοσπασία είτε με προσπάθεια να προπαγανδιστούν ως αιτήματα των εργαζομένων οι αντεργατικές επιδιώξεις του κεφαλαίου, έστειλε ένα μήνυμα: Οτι το εργατικό κίνημα δεν ενσωματώνεται, δεν παραιτείται. Οτι υπάρχουν δυνάμεις ικανές να τραβήξουν μπροστά για την ανασύνταξή του, για να κερδηθούν νέοι εργαζόμενοι με την υπόθεση της ταξικής πάλης, να μαζικοποιήσουν τις γραμμές των σωματείων, των Επιτροπών Αγώνα, να βγουν στο προσκήνιο της πάλης.

Η απεργία των εργαζομένων στην «Cosco» όπως και στη «Μελισσοκομική Αθηνών» είναι ελπιδοφόρες εστίες αντίστασης, γιατί αφήνουν πολύτιμη παρακαταθήκη και δείχνουν ότι η οργάνωση, η συσπείρωση σε ταξική κατεύθυνση μπορεί να παραμερίσει εμπόδια, να δώσει απάντηση σε απειλές και εκβιασμούς της εργοδοσίας.

Η μάχη που δόθηκε για την απεργία ανέδειξε νέες δυνατότητες για άνοδο της οργάνωσης, της πάλης της εργατικής τάξης, για ενίσχυση της αναμέτρησης με την εργοδοσία, διεκδικώντας την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, για την κατάργηση των αντιλαϊκών νόμων, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, Συλλογικές Συμβάσεις.

Μέσα στη μάχη αυτή αποκαλύφθηκαν περισσότερο ο ρόλος και ο σχεδιασμός κάθε πολιτικής δύναμης που δραστηριοποιείται στο συνδικαλιστικό κίνημα, προσφέροντας πολύτιμα συμπεράσματα στους εργαζόμενους.

Με αυτήν την πείρα, αξιολογώντας την από χώρο σε χώρο και από κλάδο σε κλάδο, κρατώντας τα θετικά βήματα από τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, όπως των εργαζομένων στα νοσοκομεία κ.α., τώρα πρέπει να σχεδιαστεί η αποφασιστική κλιμάκωση της πάλης, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ετοιμάζει τη νέα φουρνιά των αντιλαϊκών μέτρων για να ολοκληρώσει την «αξιολόγηση» στα μέσα του Ιούνη.

Ο Δ. Κουτσούμπας θα επισκεφτεί την Καρδίτσα, το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Ιούνη.

Το πρόγραμμα της επίσκεψης είναι το ακόλουθο:

Το Σάββατο 2 Ιούνη και ώρα 9.30 μ.μ., θα μιλήσει σε πολιτική συγκέντρωση που διοργανώνει η ΤΕ Καρδίτσας, στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων του Κόμματος, στο ΣΑΛΕ. Θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι με γνωστούς ντόπιους καλλιτέχνες.

Την Κυριακή 3 Ιούνη και ώρα 11 π.μ., θα παρευρεθεί στο πολιτικό μνημόσυνο του Χαρίλαου Φλωράκη, που πραγματοποιεί η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, στο Παλιοζογλώπι.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ διοργανώνει την Πέμπτη 14 Ιούνη, στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (Πανεπιστημίου 52), στις 6 μ.μ., εκδήλωση με θέμα: «Οι διεθνείς εξελίξεις, η κατάσταση στην περιοχή και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας».

Τις θέσεις του ΚΚΕ θα παρουσιάσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Θα γίνουν παρεμβάσεις από στελέχη αρμόδιων φορέων, ειδικούς και επιστήμονες.