ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗ

1. Η Κίνα, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του '80, έχει συνδέσει την οικονομία της με τη διεθνή καπιταλιστική αγορά. Είναι ένα γεγονός που όχι μόνο δεν αρνείται η ίδια η κινεζική ηγεσία, αλλά το εκθειάζει. Συμμετέχει πλέον ενεργά στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό ως μια μεγάλη «φάμπρικα» φτηνού εργατικού δυναμικού, με μεγάλα ποσοστά κερδοφορίας για εκείνους τους καπιταλιστές που έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν εκεί.

2. Ως αποτέλεσμα αυτής της στροφής η Κίνα έχει «σφιχταγκαλιαστεί» με άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, πρώτα απ' όλα τις ΗΠΑ, αλλά και την Ιαπωνία, την ΕΕ, από τις οποίες εξαρτάται ως παγκόσμια εξαγωγική δύναμη που είναι. Είναι πια «σάρκα από τη σάρκα» του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος. Αυτή η σχέση εξάρτησης κι αλληλεξάρτησης εκφράζεται και στο ζήτημα των αμερικανικών ομολόγων που έχει στα χέρια της η Κίνα.

3. Οσο η Κίνα δυναμώνει οικονομικά, τόσο αυξάνουν οι ανάγκες της σε πρώτες ύλες και καύσιμα. Για το λόγο αυτό οξύνεται ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός σε παγκόσμιο επίπεδο για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας στην Κεντρική Ασία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική.

Οπως έγραφε ο Λένιν, «οι καπιταλιστές μοιράζουν τον κόσμο όχι από κάποια κακία τους, αλλά γιατί ο βαθμός συγκέντρωσης που επιτεύχθηκε τους αναγκάζει να πάρουν αυτό το δρόμο για να βγάζουν κέρδος. Συγκεκριμένα τον μοιράζουν "ανάλογα με τα κεφάλαιά τους", "ανάλογα με τη δύναμή τους" - άλλος τρόπος μοιράσματος δεν μπορεί να υπάρχει μέσα στο σύστημα της εμπορευματικής παραγωγής και του καπιταλισμού. Η δύναμη όμως αλλάζει ανάλογα με την οικονομική και πολιτική ανάπτυξη...»²².

Ο ανταγωνισμός για τα μερίδια των αγορών είναι ιδιαίτερα σκληρός. Αυτό αναδείχνει και η πρόσφατη προσπάθεια πολιτικών - οικονομικών κύκλων στις ΗΠΑ να προωθήσουν νομοσχέδιο που προβλέπει κυρώσεις σε εκείνες τις χώρες που εκτιμάται πως τεχνητά κρατούν υποτιμημένο το νόμισμά τους, για να έχουν ανταγωνιστικές τιμές στα εμπορεύματα που εξάγουν, κατακτώντας μερίδια αγορών και εκτοπίζοντας τους ανταγωνιστές τους.

Στα παραπάνω συχνά αντιτάσσονται τα εξής αντεπιχειρήματα:

α) Ο ισχυρισμός ότι και η ΕΣΣΔ είχε εξωτερικές οικονομικές σχέσεις. Αξίζει να υπενθυμίσουμε τα εξής: Πάνω από το μισό των εμπορικών συναλλαγών της ΕΣΣΔ γίνονταν με τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες του Συμφώνου Οικονομικής Αλληλοβοήθειας (ΣΟΑ). Περίπου το 1/3 των συναλλαγών της ΕΣΣΔ αφορούσε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, που ήταν σε αφθονία στη χώρα, και μάλιστα η στροφή στην αύξηση των εξαγωγών τους και στην παραπέρα ανάπτυξη των σχέσεων με τις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες επήλθε μετά τη δεκαετία του '60, κάτω από την οπορτουνιστική αντίληψη της λεγόμενης «ειρηνικής συνύπαρξης» και της «ειρηνικής άμιλλας». Ωστόσο, ακόμη και τότε, η ΕΣΣΔ δεν είχε ποτέ στη διάθεσή της το 1/3 των αμερικανικών ομολόγων ούτε έκανε εξαγωγές κεφαλαίων. Ετσι, π.χ., ποτέ δεν πέρασε από το νου κανενός πως η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να αγοράσει το λιμάνι του Πειραιά και το Θριάσιο! Στοιχεία που για άλλη μια φορά δείχνουν την ποιοτική διαφορά της σημερινής Κίνας, από μια σοσιαλιστική χώρα, όπως ήταν η ΕΣΣΔ.

β) Ορισμένες φορές ακούμε από κάποιες πλευρές πως, σε αντίθεση με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η Κίνα με τις επενδύσεις της στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν αποσκοπεί στην άμεση καταλήστευση των φυσικών πόρων αυτών των χωρών, αλλά στη διαμόρφωση υποδομών (δρόμων, κτιρίων, εγκαταστάσεων, νοσοκομείων, σχολείων κ.ά.). Στόχος, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι οι Κινέζοι, είναι αυτές οι χώρες «να βελτιώσουν την ανάπτυξη των υποδομών τους και να προαγάγουν τις επιχειρηματικές συνεργασίες»²³. Η Κίνα υλοποιεί στις αναπτυσσόμενες χώρες ειδικά ιατρικά προγράμματα, προγράμματα εκπαίδευσης στελεχών αυτών των χωρών, μείωσης δασμών για τις εισαγωγές των προϊόντων αυτών των χωρών στην Κίνα, απορροφώντας το 50,1% των εισαγωγών όλων των αναπτυσσόμενων χωρών από λιγότερο αναπτυγμένες χώρες²⁴, ενώ τους παρέχει και χαμηλότοκα δάνεια. Τα παραπάνω παρουσιάζονται από ορισμένους ως στοιχεία που δείχνουν τη διαφορά της «σοσιαλιστικής» Κίνας από τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Ακόμη κι αν δεχτούμε πως υπάρχει διαφορά στον τρόπο που δραστηριοποιείται η Κίνα στην Αφρική, στην Ασία κ.α., από άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (πράγμα αρκετά αμφισβητήσιμο, αφού και αυτές αναπτύσσουν ανάλογα «ανθρωπιστικά» και «εκπαιδευτικά προγράμματα» στις λιγότερο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, π.χ. η ΕΕ έως το 2008 ήταν ο μεγαλύτερος χορηγός βοήθειας κι εμπορικός εταίρος της Αφρικής²⁵), επί της ουσίας τα παραπάνω μέτρα δε διαφοροποιούν την Κίνα στον κύριο σκοπό για τον οποίο γίνονται. Κι ο σκοπός αυτός είναι η διευκόλυνση των κινεζικών επενδύσεων στις χώρες αυτές, η διευκόλυνση του «δρόμου» για το κινεζικό κεφάλαιο, που δραστηριοποιείται εκεί, δηλαδή η συσσώρευση κεφαλαίου. Η δραστηριοποίηση αυτή βοηθιέται π.χ. όταν υπάρχουν σύγχρονες υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, κτίρια), καθώς και υποδομές αναγκαίες για την εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού, που απαιτείται για να τεθούν σε λειτουργία οι επιχειρήσεις. Ο χαμηλότοκος δανεισμός που παρέχουν κινεζικές τράπεζες ή η απορρόφηση των εξαγωγών αυτών των χωρών από την Κίνα έχει να κάνει με την προσπάθεια της Κίνας από τη μια να εξασφαλίσει καλύτερους όρους για τη διείσδυση των κινεζικών κεφαλαίων στις χώρες αυτές κι από την άλλη να ενισχύσει τους δεσμούς της με τις χώρες αυτές, προσβλέποντας και στην πολιτική συμμαχία τους σε διάφορες περιπτώσεις μέσα στους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ΠΟΕ κ.ά.), όπου - όπως θα δούμε παρακάτω - προσπαθεί να ηγηθεί ενός μπλοκ χωρών, μαζί με τα άλλα καπιταλιστικά κράτη που ενισχύουν τη διεθνή θέση τους.

Το ενδιαφέρον που αναπτύσσεται και στους κόλπους του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος για την Κίνα έχει να κάνει και με το αν οι σημαντικές αναταράξεις και αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, που φέρνει η «άνοδος» της Κίνας, μπορούν να οδηγήσουν στη διαμόρφωση ενός νέου «αντίπαλου δέους» απέναντι στους ιμπεριαλιστές, ρόλο που στο παρελθόν έπαιξε η ΕΣΣΔ.

Το ιστορικό προηγούμενο

Εχει μια σημασία να θυμίσουμε ορισμένα γεγονότα από το παρελθόν. Οσο υπήρχε η Σοβιετική Ενωση, η εξωτερική πολιτική που ακολουθούσε η Κίνα συντονιζόταν με εκείνη των ΗΠΑ ενάντια στην ΕΣΣΔ. Η στάση αυτή αρχικά εμφανίστηκε ως κριτική στάση του ΚΚΚ προς την οπορτουνιστική στροφή που πήρε το ΚΚΣΕ στο 20ό Συνέδριό του. Στην πραγματικότητα βέβαια γνωρίζουμε σήμερα πως αρχικά το ΚΚΚ δε διαφοροποιήθηκε ανοιχτά και ουσιαστικά από τις κατευθύνσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Η διαφοροποίησή του δημοσιοποιήθηκε αργότερα, έχοντας ως αιτία τις σινορωσικές συνοριακές διαφορές. Η στάση του ΚΚΚ είχε ορισμένη απήχηση σε ΚΚ, εξαιτίας της οπορτουνιστικής διολίσθησης της ΕΣΣΔ σε θέσεις όπως για «παντοτινή ειρήνη και άμιλλα» με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στα πλαίσια της «ειρηνικής συνύπαρξης». Ωστόσο, το ΚΚΚ δεν περιορίστηκε στην κριτική οπορτουνιστικών θέσεων μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, αλλά επέλεξε στρατηγική που στην πράξη οδήγησε σε πολλές περιπτώσεις σε εχθρική στάση απέναντι στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και στην ΕΣΣΔ, καθώς και σε συντονισμό με τις ΗΠΑ, σε βάρος των συμφερόντων του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος. Το ΚΚΚ στηρίχτηκε στην εκτίμηση περί «τριών κόσμων», όπου ο «πρώτος κόσμος» αποτελούνταν από τις «υπερδυνάμεις» (μάλιστα η ΕΣΣΔ χαρακτηριζόταν ως «σοσιαλιμπεριαλιστική δύναμη»), ο «δεύτερος κόσμος» από τους πλούσιους συμμάχους των υπερδυνάμεων και ο «τρίτος κόσμος» από τις αναπτυσσόμενες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κίνα.

Από τις πιο γνωστές ανάλογες περιπτώσεις είναι η στάση της Κίνας απέναντι στη διεθνιστική βοήθεια που έδωσε η ΕΣΣΔ στη Λαϊκή Επαναστατική Εξουσία στο Αφγανιστάν. Η Κίνα στην υπόθεση αυτή ήταν με το «μπλοκ» των δυνάμεων που είχαν συγκροτήσει οι ΗΠΑ, μαζί με τη Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και άλλους, χρηματοδοτώντας τις πιο αντιδραστικές κοινωνικές - πολιτικές δυνάμεις του Αφγανιστάν, που με το όπλο στο χέρι μάχονταν τη νεοσύστατη λαϊκή εξουσία²⁶. Σε δημοσίευμα της «Washington Post» στις 19 Ιούλη του 1992, σχετικά με την τακτική της CIA απέναντι στο Αφγανιστάν το 1980, αναφέρεται ότι η Κίνα πούλησε όπλα στη CIA και χάρισε ένα μικρότερο αριθμό όπλων στο Πακιστάν, ενώ επισημαίνεται: «Αλλά σε τι βαθμό έπαιξε ρόλο η Κίνα, αποτελεί ένα από τα πιο καλά φυλαγμένα μυστικά του πολέμου»²⁷. Στο άρθρο γίνονται αναφορές ακόμη και για τα είδη των όπλων που έδωσε η Κίνα για την ενίσχυση των αντεπαναστατών.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

* Ο Ελισαίος Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων

Σημειώσεις:

22. Β. Ι. Λένιν: «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Απαντα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 27, σελ. 378-379.

23. Από την ιστοσελίδα της κινεζικής πρεσβείας στην Αθήνα: http://gr.chinaembassy.org/eng/xwdt/t261536.htm.

24. Ο.π.

25. Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23ης Απρίλη 2008 σχετικά με την πολιτική της Κίνας και τον αντίκτυπό της στην Αφρική, 2007/2255(INI) (2009/C 259 E/08).

26. Νικίτα Μεντκόβιτς: «Η χρηματική διάσταση του πολέμου στο Αφγανιστάν (1979-1989)» http://afghanistan.ru/print/?id=18319.

27. Steve Coll: «Anatomy of a Victory CIA s Covert Afghan War», «Washington Post», 19 July 1992, http://emperors-clothes.com/docs/anatomy.htm.