«Βεβαίως, όχι μόνο από το 14ο Συνέδριο, αλλά και από το 16ο Συνέδριο, υπάρχει βελτίωση της καθοδηγητικής δουλιάς από την πλευρά της ΚΕ, από τα καθοδηγητικά όργανα. Ομως, εκτιμώντας τα πράγματα με την απόσταση χρόνου που μας χωρίζει, κρίνεται ανεπαρκής, σε σχέση με τις απαιτήσεις, με αποτέλεσμα να διατηρούνται και να αναπαράγονται προβλήματα με αντίκτυπο στο επίπεδο της ΚΟΒ. Η ΚΟΒ δε λειτουργεί με ένα δικό της προγραμματισμό δράσης που προκύπτει από τη γενική στρατηγική του Κόμματος, εξειδικευμένο στις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες, στα χαρακτηριστικά και ανάγκες του χώρου. Σε μεγάλο μέρος, η δράση των ΚΟΒ καθορίζεται από τις ιδιαίτερες τοπικές ανάγκες, σε ορισμένες περιπτώσεις από την επικαιρότητα, με αδύνατο σημείο ότι δε συνδέεται αυτή η δράση με έναν μακρόπνοο προγραμματισμό, που δίνει προοπτική.

Το περιεχόμενο δουλιάς των ΚΟΒ δεν είναι πολύπλευρο και πολυμέτωπο, δε συνδυάζει αρμονικά τον ιδεολογικοπολιτικό, μαζικό και οργανωτικό τομέα. Είναι φτωχό, χαρακτηρίζεται από αποσπασματικότητα, καμπανιακό στιλ. Λείπει το πνεύμα πρωτοβουλίας. Εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από πρακτικισμό και στερεοτυπία.

Η συλλογική πείρα του Κόμματος, οι θέσεις του και οι επεξεργασίες του στα διάφορα ζητήματα δεν αποτελούν κτήμα των μελών του Κόμματος. Δύσκολα αξιοποιούνται, δεν αποτελούν εφόδιο στη δράση των ΚΟΒ. Από εδώ προκύπτουν φαινόμενα, τοπικές οργανώσεις να μη βλέπουν ολοκληρωμένα τα αντίστοιχα τοπικά προβλήματα. Να επηρεάζονται από λαθεμένες ή και συντεχνιακές αντιλήψεις του χώρου. Δε γίνεται δυνατό, στο βαθμό που απαιτείται, να αλληλεπιδρούν διαλεκτικά η συλλογική, η κλαδική και η τοπική πείρα. Η μία να εμπλουτίζει και να επηρεάζει δημιουργικά την άλλη, ώστε τελικά να προκύπτει η γενική θέση του Κόμματος, έχοντας εξαντλήσει όλες τις πλευρές και εμπειρίες που υπάρχουν.

Υπερισχύουν φαινόμενα οργανωτικού φιλελευθερισμού, λειψής συμμετοχής σημαντικού μέρους μελών του Κόμματος στην επεξεργασία και τη δημιουργική εφαρμογή των αποφάσεων.

Οι δεσμοί του Κόμματος με την επιρροή του και τους συνεργαζομένους ή δυνάμει συνεργαζομένους είναι αδύνατοι και περιοδικοί. Αναπτύσσονται σε μεγάλες πολιτικές μάχες, δεν αποκτούν όμως - όσο τουλάχιστον εξαρτάται και από εμάς - στέρεο υπόβαθρο, συνέχεια, σε περιόδους που το κίνημα βρίσκεται σε ύφεση ή σε φάση προετοιμασίας για το επόμενο βήμα».

Τα μονοπώλια κυριαρχούν σε όλους τους τομείς της ζωής του λαού, από την παραγωγή των υλικών αγαθών έως τις πιο στοιχειώδεις καθημερινές ανάγκες, (Εκπαίδευση, Υγεία, Αθλητισμός, Πολιτισμός). Επιδιώκουν δε τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, για να μπορούν να αντεπεξέρχονται στις αναπόφευκτες οικονομικές κρίσεις και τους οξύτατους ανταγωνισμούς. Αυτές οι συνθήκες επιβάλλουν το φτήνεμα του εργάτη, την επέκταση της δράσης των μονοπωλίων και στη σφαίρα των μικροπαραγωγών. Ετσι, ανατρέπονται οι μέχρι τώρα διαμορφωμένες εργασιακές σχέσεις και τα βασικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην Εκπαίδευση, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση και Σύνταξη, αφαιρούνται οι πιο στοιχειώδεις συλλογικές ελευθερίες και τα ατομικά δημοκρατικά δικαιώματα, καταργείται η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία ή υποτάσσεται στο σχεδιασμό των μονοπωλίων, μεγαλώνουν η ανεργία και η εξαθλίωση, εξαπολύονται πόλεμοι.

Δεν είναι απλώς μια μορφή διαχείρισης, είναι ανάγκη για το κεφάλαιο. Σ' αυτές τις συνθήκες, ανάλογη πρέπει να είναι και η απάντηση του λαού. Και το Κόμμα μας, στο 15ο Συνέδριό του, επεξεργάστηκε τη στρατηγική του, εκτιμώντας ότι ο αντιιμπεριαλιστικός, αντιμονοπωλιακός αγώνας, συνδέεται πιο άμεσα και οργανικά με τον αντικαπιταλιστικό και την ανέπτυξε παραπέρα, με το 16ο Συνέδριό του, θέτοντας το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας. Ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτατο και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού. Επομένως, η απάντηση στην επίθεση του κεφαλαίου σήμερα ως εναλλακτική πολιτική λύση είναι η λαϊκή εξουσία. Την οποία η ΚΟΒ πρέπει να φέρνει με τη δράση της στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης, προκειμένου να γίνεται υπόθεση ζωής και αγώνα των ίδιων των λαϊκών δυνάμεων, ξεκινώντας από τις λύσεις στα προβλήματα που δημιουργεί η επιθετικότητα του κεφαλαίου στα λαϊκά στρώματα. Τα συνθήματα της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της ρήξης, της προοπτικής της λαϊκής εξουσίας πρέπει να αποτελούν την ουσία του αγώνα ως ζωντανής απάντησης στις σημερινές ανάγκες του λαού για δουλιά, για να βγει από τα αδιέξοδα της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης όπου τον οδηγεί αναπόφευκτα ο καπιταλισμός σε συνδυασμό με την προβολή του πλαισίου στόχων πάλης που επεξεργάστηκε το 16ο Συνεδριο για τη λαϊκή οικονομία, και ανέπτυξαν παραπέρα άλλες αποφάσεις της ΚΕ, ως πολιτική γραμμή συσπείρωσης.

Πάνω σ' αυτό το κεντρικό ζήτημα, πρέπει να αναπτύσσεται και να προσαρμόζεται η θεωρητική, ιδεολογική δουλιά στην ΚΟΒ, η γενίκευση της πείρας του Κόμματος, η συζήτηση των επεξεργασιών του, των στόχων πάλης και ο εξοπλισμός των κομματικών μελών. Να ελέγχεται και αναπτύσσεται το πρόγραμμα δράσης της στα μέτωπα πάλης με βασικό προσανατολισμό στην εργατική τάξη, στη νεολαία. Σ' αυτό το κεντρικό ζήτημα να συμβάλλει και η ΚΟΒ στην ενίσχυση των συσπειρώσεων, στη δουλιά της με τους ανθρώπους του μόχθου που ακολουθούν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, γενικότερα να αναπτύσσει την ικανότητα για κάθε κομματικό μέλος να δρα, έτσι ώστε να χειραφετούνται λαϊκές δυνάμεις από την αστική πολιτική, να αναπτύσσονται στέρεοι δεσμοί με τις μάζες. Επίσης, με την εξασφάλιση της ικανότητας να προωθεί η ΚΟΒ τη στρατηγική του ΚΚΕ, δένεται και η δουλιά με τη μελέτη και διάδοση του «Ρ», της «ΚΟΜΕΠ», του μαρξιστικού βιβλίου, η ανάπτυξη της πολιτικής επιρροής, η στρατολογία νέων μελών στο Κόμμα.

Κλειδί, επομένως, είναι η καθοδηγητική δουλιά, ώστε να εξασφαλίζονται όλα τα παραπάνω στη λειτουργία και δράση της ΚΟΒ, για να οργανώνουμε και να βάζουμε σε δράση πλατιές λαϊκές δυνάμεις, να συγκροτούνται συσπειρώσεις, να συνενώνεται η λαϊκή πάλη σε μια ενιαία κατεύθυνση κατά κλάδο, κατά νομό, κατά πόλη κλπ. Με τα αιτήματα που να ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες του λαού, τα οποία πρέπει να είναι ενταγμένα ή να απορρέουν από το Πρόγραμμα του Κόμματος.

Για παράδειγμα, το ενιαίο πλαίσιο πάλης που έθεσε το Κόμμα στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο, έχει αιτήματα κρίκους που απορρέουν από το Πρόγραμμα του Κόμματος. Και που απαιτείται η ΚΟΒ να μπορεί να το ζυμώνει να το προπαγανδίζει ως το ελάχιστο δυνατό που μπορεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας, αλλά και που ταυτόχρονα πρέπει να έχει ως πλαίσιο πάλης, που ανταποκρίνεται στο σήμερα, η εργατική τάξη, καλώντας σε κοινωνική συμμαχία τ' άλλα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη σημερινή πολιτική, αναδεικνύοντας την ανάγκη της λαϊκής εξουσίας, για να κατακτηθεί αυτό το πλαίσιο.

Το αίτημα π.χ. για 1.200 ευρώ κατώτερο μισθό είναι αίτημα που απαντά σήμερα στη βασική ανάγκη της εργατικής οικογένειας για μια αξιοπρεπή ζωή. Είναι, ταυτόχρονα, αίτημα σύγκρουσης, ρήξης με την πολιτική των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αποτελεί δε κρίκο για την ενότητα δράσης της εργατικής τάξης απέναντι στην ενιαία οργανωμένη δύναμη του κεφαλαίου, κρίκο συσπείρωσης, ταξικής συνειδητοποίησης. Το ίδιο ισχύει για όλους τους βασικούς τομείς που αφορούν τη ζωή της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων, της αγροτιάς (δωρεάν Υγεία, Παιδεία, παραγωγικός συνεταιρισμός κλπ.). Και πρέπει να φτάνουμε στο επίπεδο, η ΚΟΒ, κάθε μέλος του Κόμματος να δρα ενιαία, σ' αυτή την κατεύθυνση, προκειμένου να δρα ολόκληρο το Κόμμα αποτελεσματικά με την πολιτική του γραμμή.