Η παρουσίαση του ΚΚΕ ως ένα κόμμα λαθών και προδοσίας είναι βασικό στοιχείο της επίθεσης στο Κόμμα. Βασικό ρόλο παίζουν τα κατά καιρούς αποχωρήσαντα από το ΚΚΕ στελέχη, ιδιαίτερα με την αναθεωρητική ομάδα και τη διάσπαση του 1968, αλλά και τη διάσπαση του 1991. Αυτό το επιχείρημα έχει αξιοποιηθεί πολλαπλά από το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Αυτή η άποψη αντλεί το υλικό της από πραγματικά γεγονότα στην ιστορία του Κόμματος (π.χ. Συμφωνία της Βάρκιζας, υπόθεση Αρη Βελουχιώτη, υπόθεση Πλουμπίδη, Ζαχαριάδη κλπ.). Απομονώνει όμως τα λάθη από τις ιστορικές συνθήκες που διαπράχτηκαν, από τις αποδεδειγμένες προθέσεις και κυρίως από το εργατικό ταξικό κριτήριο ερμηνείας τους. Ετσι διαστρεβλώνει τις αιτίες και την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στα όποια λάθη έχουν γίνει.

Σε αυτή την κατεύθυνση αξιοποιούνται και εκτιμήσεις ντοκουμέντων στην ιστορία του Κόμματος που προσωποποιούσαν τα προβλήματα για λάθη, παραλείψεις και στρεβλώσεις, χωρίς να αναδεικνύουν πάντα με σαφήνεια το χαρακτήρα και την αιτία των προβλημάτων.

Στο μεγάλο βιβλιογραφικό και αρθρογραφικό υλικό που υπάρχει με τέτοιο χαρακτήρα, επί της ουσίας προβάλλεται το σχήμα αντιπαράθεσης ηγεσίας - βάσης, διαμορφώνεται μια σκοτεινή ατμόσφαιρα δολοπλοκιών και βυζαντινολογίας στην ηγεσία του Κόμματος, η άποψη ότι το Κόμμα τρώει τα παιδιά του...

Αυτή η επιχείρηση είναι βρώμικη αλλά και επικίνδυνη, γιατί απευθύνεται στο συναίσθημα και στην ανεπεξέργαστη εμπειρία των οπαδών, των μελών, ακόμα και των στελεχών μέσα στις γραμμές του Κόμματος, προσπαθώντας να ενισχύσει ένα στενά συναισθηματικό κριτήριο για την εκτίμηση της ιστορίας του Κόμματος, να ενισχύσει υποκειμενισμούς.

Η επιλεκτική παράθεση των γεγονότων αποσπασμένων από το ιστορικό τους πλαίσιο στοχεύει στη θεμελίωση της συκοφαντικής άποψης ότι η ιδεολογία του ΚΚΕ και οι οργανωτικές του αρχές είναι αυτές που το καταδικάζουν σε λάθη και προδοσίες. Οι υποστηρικτές αυτής της θέσης οδηγούνται σε αντιφάσεις που προκύπτουν από το γεγονός ότι δεν ενδιαφέρονται για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, αλλά για να θεμελιώσουν με κάθε τρόπο πολεμική απέναντι στο ΚΚΕ. Ιδιαίτερα ορισμένοι εκπρόσωποι του αναθεωρητισμού στην Ελλάδα παρουσιάζουν την εξής αντίφαση: από τη μια να καταδικάζεται το ΚΚΕ και η τότε ηγεσία του για την καθαίρεση και διαγραφή του Αρη Βελουχιώτη. Από την άλλη να θεωρούν τυχοδιωκτική τη μη συμμετοχή του ΚΚΕ στις νόθες εκλογές του 1946 και την απόφαση για ένοπλη πάλη, θέσεις που υποστήριζε ο Αρης Βελουχιώτης. Ταυτόχρονα αφορίζουν τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας¹. Λαθολογούν αναφορικά με τις σχετικές αποφάσεις του ΚΚΕ, θέλοντας να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες όξυνσης της ταξικής πάλης που ήταν τα σχέδια της αστικής τάξης στην Ελλάδα και των ξένων συμμάχων της για τη βίαιη ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος της εδραίωσης του αστικού κράτους.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που έχει κάνει δημόσια αυτοκριτική για τα λάθη του και τις παραλείψεις του κατά τη διάρκεια της δράσης του. Λάθη και παραλείψεις που έχουν συγκεκριμένα αίτια, έγιναν σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια, αλλά σε κάθε περίπτωση σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης. Η κριτική και αυτοκριτική, η ιστορική αποτίμηση των λαθών είναι υποχρέωση του Κόμματος απέναντι στον εαυτό του και την επαναστατική πορεία, απέναντι στην εργατική τάξη και τις νέες γενιές. Η αποτίμηση της ιστορικής πείρας είναι αναγκαία για να αναπτυχθεί η ωριμότητα και η ικανότητα του Κόμματος να ανταποκριθεί σε σύνθετες συνθήκες με επάρκεια στο καθήκον οργάνωσης της εργατικής τάξης, σφυρηλάτησης της συμμαχίας της με τα λαϊκά στρώματα στη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης για την κοινωνική απελευθέρωση, για το σοσιαλισμό.

* * *

1. Ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ) ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 1946. Ενοπλη έκφραση του ελληνικού λαϊκού κινήματος, με επικεφαλής το ΚΚΕ, την περίοδο 1946-1949. Η ίδρυση του ΔΣΕ έγινε με απόφαση του Κόμματος, στηρίχτηκε στις ομάδες αυτοάμυνας που είχαν οργανώσει διωκόμενοι από το αστικό κράτος αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί ένδοξη σελίδα στην ιστορία του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ.

Συνεχίζεται

*Τα κείμενα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ «Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»