Στη Μικρά Ασία πριν την καταστροφή, σε μια ελληνική παραλιακή πόλη, εξελίσσεται η υπόθεση του μυθιστορήματος της Δέσποινας Λάλα - Κριστ «Το Ξωτικό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Περίπλους». Η ηρωίδα του μυθιστορήματος, ορφανή, παράνομος καρπός του ισχυρού γέρου πυργοδεσπότη με την πιο όμορφη κοπέλα της περιοχής, μεγαλωμένη σε ξένα, αλλά γεμάτα αγάπη χέρια, επιχειρεί στην ενηλικίωση το μεγάλο ταξίδι της αναζήτησης της φυσικής καταγωγής της. Στη διαδρομή μέσα από τη μνήμη και τη φύση του εαυτού της, ανακαλύπτει την πνευματική της καταγωγή. Ο μυστικισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά μια κατάσταση της προσωπικής της γαλήνης. Η συγγραφέας μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στην Αμερική Λογοτεχνία, Ιστορία και Ψυχολογία και τελικά παντρεύτηκε τον Ρόμπερτ Κριστ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταφραστή της ελληνικής λογοτεχνίας.

Δε χρειάζεται να μάθετε από εμάς να κάνετε αυγά με ντομάτα, φαγητό που θεωρείται ως το πιο γρήγορο, το πιο εύκολο, το πιο εύγευστο καλοκαιρινό γεύμα. Μα, πού ξέρεις, μπορεί να υπάρχουν και μερικοί που δεν ξέρουν να βράσουν αυγό, που λέει ο λόγος. Σ' αυτούς τους ελάχιστους, αν υπάρχουν φυσικά, απευθυνόμαστε σήμερα. Λοιπόν, έχουμε και λέμε, λέμε και κάνετε. Βάζετε τριμμένη ντομάτα και λίγο λάδι στο τηγάνι. Προσθέστε φέτα, όση θέλετε, σε μικρά κομμάτια. Ακόμη ρίχνετε πιπέρι, βασιλικό και άνηθο. Οταν βράσουν όλα αυτά καλά, και όταν η η φέτα έχει εντελώς διαλυθεί και αφού έχετε χτυπήσει τα αυγά ομελέτα, τα ρίχνετε και τα αφήνετε να ψηθούν σε χαμηλή φωτιά. Επειτα... Δεν υπάρχει έπειτα. Η καλή όρεξη φτάνει!

Ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος ( 1480-1521), ο Πορτογάλος ναυτικός που τον απέρριψε ο βασιλιάς του, υπηρέτησε στις Ινδίες και το Μαρόκο, με αντάλλαγμα πολλά τραύματα, σωματικά, αλλά ψυχικά, αφού ο νεαρός βασιλιάς του ποτέ δεν τον άκουσε και ποτέ δεν του έδωσε τη δέουσα σημασία. Ο Μαγγελάνος δεν ήταν αγαπητός λόγω του κλειστού χαρακτήρα του, δεν ήταν ερωτικός λόγω της ασήμαντης εμφάνισης του, γι' αυτό και τον απέρριψε και η γυναίκα της ζωής του, αφήνοντας μιαν αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά. Διέθετε, όμως, άλλα χαρίσματα, που τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους άλλους. Ηταν γενναίος, φιλομαθής, συνεπής, υπερήφανος, λιτός, φιλόδοξος και φλεγόμενος από την επιθυμία να κατορθώσει το ακατόρθωτο: Να διασχίσει όλες τις θάλασσες, να βρει ένα νέο πέρασμα που θα οδηγεί στην πλούσια Ανατολή, εν ολίγοις να ολοκληρώσει την καταπληκτικότερη, την πιο συναρπαστική θαλασσοπορία όλων των εποχών. Θιγμένος από την άδικη συμπεριφορά του ηγεμόνα του, θα καταφύγει στην Ισπανία, όπου μόλις έχει αναλάβει ο εγγονός των «καθολικών βασιλέων», ο Κάρολος ο Κουίντος, ο γιος της Ιωάννας της τρελής. Ως γνωστόν, η Ιωάννα ήταν παντρεμένη με τον Φίλιππο τον Ωραίο, και μετά το θάνατο του ανδρός της παραφρόνησε. Να ήταν, άραγε, τόσο ωραίος ο Φίλιππος ή, μήπως, η Ιωάννα ήταν πάντα λίγο λοξή και επιδεινώθηκε η κατάστασή της μετά την απώλεια; Ουδείς γνωρίζει, αλλά τούτη τη στιγμή δε μας ενδιαφέρει αυτό θέμα.

Εν πάση περιπτώσει, ο Κάρολος, νεαρός και φιλόδοξος, ακούει τον άτεγκτο, αλλά προικισμένο Μαγγελάνο και σαγηνεύεται από την παράτολμη ιδέα του Πορτογάλου. Του δίνει την άδεια, τον χρίζει ναύαρχο και του εμπιστεύεται ένα στόλο με όλα τα απαραίτητα: Πέντε καράβια με πληρώματα από διακόσιους σαράντα άνδρες.

Και τι δε θα ζήσουμε μέσα σ' αυτές τις εξαιρετικές σελίδες! Απιστίες, προδοσίες, ανταρσίες, που πνίγονται στο αίμα, λιποταξίες, επιθέσεις, αποκρούσεις, λεηλασίες, βιασμοί, τρικυμίες, κρύο πείνα, δημιουργούν όσο κρατά το ταξίδι, ένα χείμαρρο περιπετειών που κανείς μυθοπλάστης δε θα τολμούσε να φανταστεί. Αντλώντας δύναμη από την πίστη και μόνον του Μαγγελάνου, κυριαρχώντας μήνα με το μήνα πάνω στο φόβο του αγνώστου, οι ναυτικοί συνεχίζουν την αναζήτηση του υποθετικού περάσματος, που, όμως, δεν είναι πραγματικό. Θαμπωμένοι από το θέαμα, θα ξανανοιχτούν στο νέο ωκεανό, τον οποίον ο Μαγγελάνος θα βαφτίσει Ειρηνικό. «Ναι», θα ομολογήσουν όσοι καταφέρουν να επιστρέψουν: «Ναι, η Γη είναι στρογγυλή», αναφωνούν. Η φωνή του ναυάρχου δε θα ακουστεί, ποτέ δε θα επιστρέψει στην Ισπανία, ποτέ δε θα απολαύσει τη νίκη του. Εχει αφήσει την τελευταία του πνοή σε μια μεγάλη συμπλοκή στη Μαλαισία. Η τύχη τον τυράννησε, έπειτα του χαμογέλασε και έπειτα του γύρισε την πλάτη. Η φήμη του, όμως, επέζησε για πεντακόσια χρόνια. Δεν είναι λίγο.

Ο συγγραφέας αυτού του συγκλονιστικού βιβλίου είναι παιδί της θάλασσας και έχει κάνει και το γύρο του κόσμου, έχει διασχίσει όλη τη διαδρομή που περιγράφει με ιστιοφόρο! Καλή ανάγνωση και καλές διακοπές.

Πόλη της Ιρλανδίας, ωστόσο, εξακολουθεί να ανήκει στη Βρετανία και να αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου. Αστικό κέντρο ενός νησιού ακόμη πρόσφατα όχι ιδιαίτερα προχωρημένου και μάλλον φτωχού, εντυπωσιάζει με τα μνημεία του παλαιού του πλούτου. Κέντρο του προτεσταντισμού σ' ένα νησί μάλλον καθολικό. Κέντρο σημαντικό αλλά μάλλον πρόσφατης ιστορικής εμφάνισης, αποτελεί, ωστόσο, κέντρο συγκέντρωσης μεγάλου τμήματος της ιρλανδικής πολιτιστικής και εκπαιδευτικής ιστορίας. Πόλη που πάντα θεωρήθηκε σαν το κέντρο της βρετανικής νομιμοφροσύνης στη διάρκεια της δαιδαλώδους εξέλιξης της Ιρλανδίας στον 20ό αι., φαίνεται να είναι η μόνη που αντιδρά στις πρόσφατες συμφωνίες για το Βορειοϊρλανδικό. Ενα αστικό τοπίο που δίνει στον ξένο επισκέπτη την εντύπωση μιας εντελώς ειρηνικής πόλης, όπου, όμως, τα βαρύτατα οχυρωμένα αστυνομικά τμήματα και οι ανακοινώσεις στους τοίχους ότι τώρα μπαίνεις σε μια «νομιμόφρονα» ή σε μια «ρεπουμπλικανική» περιοχή αφηγούνται μια άλλη ιστορία. Μια πόλη, τέλος, όπου η «μάχη των συμβόλων» συνεχίζεται. Αυτό τουλάχιστον δείχνει το γεγονός ότι σχεδόν παντού μπορεί κανείς να δει υπερήφανα αναπεπταμένη την τρίχρωμη (λευκό - πράσινο - πορτοκαλί) σημαία της Ιρλανδικής Δημοκρατίας.

Για πολλά χρόνια, το Μπέλφαστ και η περιοχή του ήταν η πιο εξελιγμένη περιοχή της Ιρλανδίας. Στην πραγματικότητα, ακόμη ως πρόσφατα ήταν η μόνη περιοχή όπου σημειώθηκε η βιομηχανική επανάσταση στο ιρλανδικό έδαφος. Αυτό σήμερα μπορεί κανείς να το δει εύκολα στα πάμπολλα μνημεία της ωραίας πόλης, που δείχνουν την οικονομική της βαρύτητα, αλλά και την πολιτιστική της σημασία σαν πρώτο χώρο πιο ολοκληρωμένης έκφρασης της ιρλανδικής εθνικής συνείδησης, αλλά και, σε συνέχεια και χάρη στις απροσδόκητες στροφές της Ιστορίας, σαν κέντρο της βρετανικής νομιμοφροσύνης. Ενα από τα πολλά πρόσωπα της πόλης που αναφέραμε παραπάνω.

Χωρίς αμφιβολία, το Μπέλφαστ είναι μια πολύ όμορφη πόλη που αξίζει να την επισκεφθεί κανείς, ιδιαίτερα στο πλαίσια του λεγομένου «στοχαστικού τουρισμού», ο οποίος, ελπίζουμε, ακόμη επιζεί. Ενα ταξίδι όχι χωρίς ρομαντική μελαγχολία. Ο βόρειος ουρανός, από όπου απουσιάζει ο προκλητικός ήλιος, αλλά και τα ζωντανά σημάδια μιας πολύπλοκης, πασίγνωστης και άγνωστης αντιπαράθεσης φροντίζουν να τη θυμάσαι πάντα.