Η πολιτική της ανεργίας, της απασχολησιμότητας, των ελαστικών μορφών απασχόλησης, της διά βίου ομηρίας, που ασκεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, «χτύπησε», όπως αναμενόταν, και τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ηδη εκατοντάδες εργαζόμενοι βρίσκονται υπό απόλυση στους Δήμους Αν. Λιοσίων, Περιστερίου, Ν. Ιωνίας, Ταύρου, ενώ εκατοντάδες ήταν και οι απολύσεις το προηγούμενο διάστημα σε άλλους δήμους της Αττικής. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα να μετράμε σχεδόν 1.500 απολύσεις.

Η «καταιγίδα» αυτή των απολύσεων δεν είναι ούτε κάτι έκτακτο, ούτε κάτι περιστασιακό. Οι όποιες προσλήψεις πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια μέσα από τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, μέσω των διαφόρων «κοινωνικών» προγραμμάτων (σχολικοί φύλακες, βοήθεια στο σπίτι), μέσω των δημοτικών επιχειρήσεων, είχαν γνωστή ημερομηνία λήξης! Παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν αλλά και όσοι θα απολυθούν κάλυπταν και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στους δήμους, δεν είχαν και δεν έχουν δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Αντίθετα δούλευαν και δουλεύουν με τους χειρότερους εργασιακούς όρους. Αυτό εξυπηρετεί το στόχο της κυβέρνησης που είναι η στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων και η ανάγκη της να τους χρησιμοποιεί σαν εκλογική πελατεία. Να τους έχει όμηρους στις εκλογικές της «ορέξεις».

Αυτή η κατάσταση όπως διαμορφώνεται σήμερα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στους πάντες ότι δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στους δήμους, όπου και γίνονται απολύσεις. Η αντεργατική «ομπρέλα» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σκεπάζει όλη τη χώρα, όλους τους δήμους. Αυτό δεν είναι απλά μια άποψη. Είναι η αλήθεια, που η ίδια η κυβέρνηση ωμά έχει ομολογήσει πολλές φορές. Σήμερα και πάλι αυτή η κυβέρνηση υπόσχεται ξανά ενόψει εκλογών «καλύτερες μέρες», επιχειρεί μέσω των εκλεκτών δημάρχων της να εγκλωβίσει συνειδήσεις, να διατηρήσει την εκλογική της πελατεία. Επιχειρεί μέσω των κλαδικών της οργανώσεων και των πρωτοκλασάτων στελεχών της να κοροϊδέψει τους εργάτες, καθώς από τη μια φωνάζουν δήθεν ενάντια στις απολύσεις και από την άλλη στηρίζουν «ψυχή τε και σώματι» την πολιτική που οδηγεί στις απολύσεις.

Το θέμα, λοιπόν, είναι τι θα κάνει ο ίδιος ο εργάτης στο δήμο. Τι θα κάνει ο εργάτης που κάθε μέρα γίνεται θύμα της πιο στυγνής εκμετάλλευσης στο βωμό του κέρδους των κεφαλαιοκρατών. Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Είναι μόνο δυο. Η μια είναι η υποταγή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και κατά συνέπεια η ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση, δηλαδή η λειψή ζωή. Και η άλλη είναι η επιλογή της ξεκάθαρης σύγκρουσης. Η επιλογή του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η επιλογή για την ίδια τη ζωή. Οι κομμουνιστές αυτό το ξεκάθαρο κάλεσμα απευθύνουν και γι' αυτό μάχονται.