Ζουν στην εξαθλίωση και δουλεύουν σαν «είλωτες». Είναι τα κύρια θύματα του ιμπεριαλισμού και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μια και μόνο ματιά στις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι πρόκειται για ένα από τα πιο εξαθλιωμένα και άγρια εκμεταλλευόμενα τμήματα της εργατικής τάξης. Και, παράλληλα, ότι «αξιοποιούνται» από την αστική τάξη για να χτυπηθούν συνολικά και οι τελευταίες κατακτήσεις των εργαζομένων.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι τόσο η ΕΕ, όσο και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της προσπαθούν με επιμονή να διαμορφώσουν κοινή πολιτική για τη μετανάστευση. Κατανοούν πολύ καλά πως πρόκειται για ένα τμήμα της εργατικής τάξης, από το οποίο η καπιταλιστική οικονομία και το αστικό κράτος έχει πολλά να κερδίσει: Φθηνά εργατικά χέρια. Διεύρυνση της καταναλωτικής βάσης. Εμπορία και διακίνηση ανθρώπων. Μια ακόμα αφορμή για να ενισχυθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και το φακέλωμα κ.ά. Ούτε τυχαία οπορτουνιστικές δυνάμεις και πολλές ΜΚΟ επικεντρώνονται στη διαπίστωση του προβλήματος, υπερτονίζουν και πολλές φορές μένουν στο ότι οι μετανάστες είναι θύματα ρατσισμού και ξενοφοβίας και παράλληλα ζητούν να εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Κι ας ξέρουν ότι αυτή είναι αντιμεταναστευτική και αντεργατική γενικότερα.

Στην αντίπερα όχθη όλων αυτών βρίσκονται οι κομμουνιστές. Αυτό αναδεικνύεται τόσο από τις θέσεις που έχει επεξεργαστεί το ΚΚΕ και απαντούν στις πραγματικές ανάγκες των μεταναστών εργατών, όσο και από τη δράση που αναπτύσσεται για την οργάνωσή τους μαζί με τους Ελληνες εργαζόμενους. Οπως η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί της αντιμετωπίζουν τη μετανάστευση με ξεκάθαρα ταξικά κριτήρια, ακριβώς το ίδιο οφείλουν να κάνουν και οι κομμουνιστές, οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, από τη δική τους, φυσικά, σκοπιά. Και να ενταθούν οι προσπάθειες για οργάνωση των μεταναστών, για κοινή δράση με τους Ελληνες συναδέλφους τους.

Γι' αυτό το ΚΚΕ έχει βρεθεί στο πλευρό των μεταναστών για ζητήματα που αφορούν όλες τις πτυχές της ζωής τους. Εχει βρεθεί - και αυτό θα ενταθεί - σε μέρη και τόπους δουλειάς όπου χτυπάει «η καρδιά» των προβλημάτων των ξένων εργατών. Εχει μπει μπροστά σε δεκάδες διεκδικήσεις των μεταναστών, για το μεροκάματο, τα ένσημα, το σχολείο, για να νομιμοποιηθούν, για να μπορούν να βλέπουν την οικογένειά τους που έχουν αφήσει πίσω. Εχει διοργανώσει συσκέψεις, συζητήσεις και εκδηλώσεις για να αναδειχτούν τα κοινά προβλήματα, οι κοινές αιτίες που τα δημιουργούν. Για να σπάσουν ο φόβος και οι αυταπάτες. Για να διαλυθούν οι προκαταλήψεις και η καχυποψία, που δεν έχουν καμία θέση όταν κουβεντιάζουν εργάτες με εργάτες.

Τα εμπόδια πολλά, μα και η αναγκαιότητα μεγάλη. Η οργάνωση των εργατών είναι το γερό, το στέρεο εκείνο σκαλοπάτι όπου θα πατήσει η αντεπίθεσή τους για όλα εκείνα που τους ανήκουν και τους στερούνται ληστρικά. Ο φόβος και οι δυσκολίες πρέπει να συντριβούν μπροστά σε αυτή την ανάγκη. Και θα συντριβούν.