Και ενώ τα πρωτοσέλιδα των οικονομικών εφημερίδων αναφέρουν με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα πως ο ΟΣΕ οδεύει προς ιδιωτικοποίηση, κάτι που διαφημίζει δεόντως ο αρμόδιος υπουργός Μιχ. Λιάπης, τεράστια είναι τα προβλήματα που υπάρχουν στο δίκτυο των σιδηροδρόμων της χώρας. Οσα έργα βιτρίνας και αν κάνει η κυβέρνηση - όπως την ανακατασκευή του σταθμού Πελοποννήσου, που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα - η πραγματική εικόνα, που βιώνει ο λαός δεν μπορεί να αλλάξει. Το δε επικείμενο ξεπούλημα (και) του ΟΣΕ δεν πρόκειται να οδηγήσει σε καμιά βελτίωση. Αρκεί να δούμε τι έγινε στην Αγγλία όπου, από τη στιγμή που ιδιωτικοποιήθηκε η αντίστοιχη επιχείρηση, τα ατυχήματα πολλαπλασιάστηκαν.

Ιδιαίτερα οξυμένα είναι τα προβλήματα των αφύλακτων διαβάσεων πεζών στο δίκτυο του ΟΣΕ. Δεν είναι τυχαίο πόσα ατυχήματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, με πιο πρόσφατα του μικρού παιδιού που σκοτώθηκε σε μια τέτοια αφύλακτη διάβαση στη Λάρισα. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια απόσταση τριών χιλιομέτρων, στο κέντρο της Αθήνας, υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις αφύλακτες διαβάσεις τρένου, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος ατυχήματος να είναι ιδιαίτερα αυξημένος.

Από το ύψος της Αττικής, μέχρι και τις Τρεις Γέφυρες, στα Κάτω Πατήσια, οι πεζοί αναγκάζονται να διασχίσουν τις γραμμές του τρένου χωρίς καμιά προστασία, ενώ σε μερικές περιπτώσεις, η ορατότητα για να ελέγξουν τη διέλευση των τρένων, είναι περιορισμένη έως και ανύπαρκτη. Παράλληλα, η διέλευση ατόμων με Ειδικές Ανάγκες καθίσταται απαγορευτική. Στις οδούς Χαρώνδου και Κωνσταντινουπόλεως, Ρόδου και Κωνσταντινουπόλεως, Δαμβέργη και Κωνσταντινουπόλεως και στις Τρεις Γέφυρες, βρίσκουμε τις αντίστοιχες αφύλακτες διαβάσεις πεζών. Είναι χαρακτηριστικό πως το μόνο... «προστατευτικό» μέτρο που υπάρχει στις εν λόγω διαβάσεις είναι μια ταμπέλα που... προειδοποιεί ότι «η διέλευση γίνεται με ευθύνη των πεζών»!

Οι κάτοικοι της περιοχής είναι αγανακτισμένοι, αφού όπως λένε, «Δεν μπορείς να περάσεις από τη μια γειτονιά στην άλλη». Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο οξυμένο από τη στιγμή που από τις ίδιες γραμμές διέρχονται και τα τρένα του προαστιακού σιδηροδρόμου, με συχνότητα 20 λεπτών, με μεγάλη ταχύτητα. Το γεγονός ότι είναι και αθόρυβα, αυξάνει ακόμη περισσότερο την πιθανότητα ατυχήματος, αφού σε ορισμένες «διαβάσεις» η ορατότητα είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Η λύση της υπογειοποίησης των γραμμών του τρένου, παρά τις έντονες πιέσεις κατοίκων και φορέων και παρά τις συνεχείς προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (σ.σ. προσφυγή κατέθεσε και η «Συμπαράταξη για την Αθήνα»), φαίνεται πως κοστίζει και γι' αυτό και δεν έχει προχωρήσει.

Το πρόβλημα, πάντως, δεν αφορά μόνο την Αθήνα, αλλά συνολικά τη χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου, χαρακτηρίζεται «καρμανιόλα». Μόνο για το 2002 - σύμφωνα με ρεπορτάζ που πραγματοποίησε ο «Ρ» - στο σιδηροδρομικό δίκτυο από το Αίγιο μέχρι την Κυπαρισσία, δηλαδή μόλις το 40% του σιδηροδρομικού δικτύου στην Πελοπόννησο, έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 11 άνθρωποι, κυρίως σε αφύλαχτες διαβάσεις, ενώ υπήρξαν δεκάδες ατυχήματα και συνακόλουθα αρκετοί τραυματισμοί (ακρωτηριασμοί χεριών και ποδιών, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κ.ά.).