Η πολιτική ξεκληρίσματος σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών, κτηνοτρόφων και ψαράδων έρχεται να ενταθεί δραματικά μέσα στα επόμενα χρόνια. Από το 1980 όταν εντάχθηκε η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ενωση τώρα) μέχρι το 2000, ο αριθμός των αγροτικών εκμεταλλεύσεων μειώθηκε από 998.900 στις 814.000, αντίστοιχα. Δηλαδή, εξαφανίστηκαν 184.900 αγροτικές εκμεταλλεύσεις, μετά την ένταξη, μέσα σε είκοσι χρόνια!

Τώρα, με βάση τους νέους σχεδιασμούς της ΕΕ, στο όνομα της ενδιάμεσης αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), της αναθεώρησης της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής (ΚΑΛΠ) και των νέων προτάσεων της Κομισιόν για τη μεσογειακή αλιεία, καθώς και με τα «παζάρια» στο όνομα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), γίνεται φανερό πως ο ρυθμός ξεκληρίσματος των μικρών και μεσαίων Ελλήνων αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων, θα αυξηθεί θεαματικά και απελπιστικά. Αυτό προβλέπεται και σε μια εγχώρια μελέτη που έγινε πέρσι, πριν ακόμα ψηφιστούν οι αρχικές αποφάσεις - κατευθύνσεις της ΕΕ για τη γεωργία - κτηνοτροφία και αλιεία, στο όνομα της νέας αναθεώρησης της ΚΑΠ και της ΚΑΛΠ.

Δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα, που έχουν να κάνουν με την αγελαδοτροφία και την αλιεία, έρχονται επίσης να αποδείξουν τις αρνητικότατες επιπτώσεις της ευρωπολιτικής, που εφάρμοσαν δουλικά χρόνια τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε βάρος των αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων και της εγχώριας αγροτικής οικονομίας. Για παράδειγμα, ο αριθμός των παραγωγών αγελαδινού ήταν 35.000 το 1992 και, μετά την επιβολή ποσοστώσεων και εξοντωτικών ποινών συνυπευθυνότητας, έφτασε το 2003 στους 9.500. Δηλαδή, υπήρξε μια μείωση 70%! Στην αλιεία μετά τις επιδοτήσεις για διαλύσεις και αποσύρσεις των αλιευτικών σκαφών, μέσω των λεγόμενων Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (ΚΠΣ), ο αριθμός των αλιευτικών σκαφών μειώθηκε από τις 21.756 το 1991 στις 19.747 το 2002. Εδώ υπήρξε μια μείωση της τάξης του 9,2%. Το χειρότερο όμως έχει να κάνει με τη μείωση της χωρητικότητας των ελληνικών αλιευτικών σκαφών μέσα στη δεκαετία 1992-2002. Μειώθηκε από 162.395 τόνους το 1992 στους 96.870 τόνους το 2002. Δηλαδή κατά 40,2%!

Δε χρειάζεται πολλή σκέψη και περισυλλογή για να συμπεράνει κανείς πως η περίοδος που ακολουθεί μέχρι το 2013, θα είναι μια δεκαετία βίαιου και μαζικού ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων. Αυτό άλλωστε συμπεραίνεται και από μία μελέτη που έγινε πέρσι, πριν ακόμα αρχίσουν να ψηφίζονται σε Βρυξέλλες και Λουξεμβούργο οι ολέθριες αποφάσεις της νέας ΚΑΠ και ΚΑΛΠ της ΕΕ. Στη μελέτη αυτή που έγινε από από το ιδιωτικό μελετητικό γραφείο («Βακάκης και Συνεργάτες ΕΠΕ») για λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας του υπουργείου Ανάπτυξης, προκύπτει ότι το 2010 θα υπάρχουν στην Ελλάδα τα μισά αγροτικά νοικοκυριά από ό,τι το 2002.

Με βάση, λοιπόν, τη συγκεκριμένη μελέτη φαίνεται πως το 2010 το ανώτερο 450.000 αγροτικές εκμεταλλεύσεις θα είναι οικονομικά βιώσιμες ή απλώς θα στέκονται στο πόδια τους, έναντι 814.000 αγροτικών εκμεταλλεύσεων το 2002. Ετσι, λοιπόν, έχει το παρελθόν και έτσι προδιαγράφεται το μέλλον για τους μικρομεσαίους αγρότες, κτηνοτρόφους και ψαράδες! Μπρος σε αυτές τις αρνητικότατες και αντιαγροτικότατες εξελίξεις, η μόνη λύση είναι ο ταξικός αγώνας και η δημιουργία παραγωγικών συνεταιρισμών, στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και λαϊκής εξουσίας.