Ολοι θυμούνται τις προκλητικές δηλώσεις της υπουργού Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, ότι «η Ελλάδα δε χωρά άλλους παράνομους μετανάστες» και του δημάρχου Αθήνας - και πρώην υπουργού Υγείας της κυβέρνησης της ΝΔ - ότι οι μετανάστες αποτελούν βόμβα που κάποτε θα σκάσει. Αυτές οι δηλώσεις, όμως, δεν είναι απλά «φοβέρες» ή «απειλές», αλλά ήδη η επίσημη μεταναστευτική πολιτική.

Τα στοιχεία, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, είναι αποκαλυπτικά. Ιδιαίτερα για τους πρόσφυγες, από τις 25.113 αιτήσεις πολιτικού ασύλου που έγιναν το 2007 στη χώρα μας, μόνο οι 140 (ποσοστό 0,56%) έγιναν δεκτές. Την ίδια χρονιά συνελήφθησαν 112.000 μετανάστες, ενώ αποφασίστηκαν 57.000 απελάσεις, από τις οποίες υλοποιήθηκαν οι 17.000. Και αυτά τα νούμερα, δε λένε, παρά τη μισή αλήθεια.

Η άλλη μισή βρίσκεται στα όσα βιώνουν οι μετανάστες που «φιλοξενούνται» στη χώρα μας. Στον καταυλισμό της Πάτρας, εκατοντάδες μετανάστες ζουν χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε περίπτωση που βρεθούν έξω από τον καταυλισμό, συλλαμβάνονται, χωρίς καμιά εξαίρεση. Δεν μπορούν καν να αποκτήσουν ταξιδιωτικά έγγραφα. Στην Εύβοια, στον κατ' ευφημισμόν «χώρο φιλοξενίας», οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες. Στη Μυτιλήνη, πρόσφατα αποκαλύφθηκαν βασανιστήρια μεταναστών.

Στην πράξη, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν κάνουν άλλο απ' την πιστή εφαρμογή των ντιρεκτίβων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποφάσεις τις οποίες και οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις έχουν υπερψηφίσει.

Οι πρόσφυγες, αλλά και η πλειοψηφία των μεταναστών, εκδιωγμένοι απ' τις χώρες τους όπου μαίνονται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής, βρίσκονται σήμερα όμηροι. Χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα ή, στην καλύτερη περίπτωση, με προσωρινές άδειες παραμονής, καθημερινά αντιμετωπίζουν το ανελέητο κυνηγητό της Αστυνομίας. Χωρίς να έχουν τα στοιχειώδη δικαιώματα σε Υγεία και Παιδεία, προσπαθούν να βγάλουν ένα πενιχρό μεροκάματο, με το οποίο πρέπει να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, που, σε πολλές περιπτώσεις, βρίσκονται ακόμη στις χώρες καταγωγής τους.

Η πολιτική σε βάρος των μεταναστών είναι απλά ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της συνολικής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων. Είναι συνέχεια της πολιτικής που ξεδιπλώνουν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Και αν υπάρχει μια απάντηση, αυτή είναι ο ενιαίος οργανωμένος αγώνας Ελλήνων και μεταναστών εργατών.