Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δήμου της Αθήνας, με πλέον ενδεικτικό αυτό του γηπέδου της ΠΑΕ «Παναθηναϊκός», για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων της οποίας ο δήμος παρέδωσε - σε απόλυτη συνεργασία των παρατάξεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - 200 στρέμματα, στο Βοτανικό. Τελευταία εξέλιξη σε αυτή την υπόθεση, ήταν η απόφαση (ανάμεσα σε δήμο -κυβέρνηση - ΠΑΕ) να προωθηθούν άμεσα τα έργα της πρώτης φάσης - δηλαδή η κατασκευή των απαραίτητων υποδομών του γηπέδου - και σε δεύτερη φάση τα... υπόλοιπα. Δηλαδή, να εξυπηρετηθούν όσο πιο γρήγορα και όσο πιο πετυχημένα τα επιχειρηματικά σχέδια.

Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι η περίπτωση του Βοτανικού, δεν αποτελεί την εξαίρεση, μα τον κανόνα. Η εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Ετσι, τα χαράτσια με τα παρκόμετρα, για παράδειγμα, είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό δείγμα της πολιτικής που ασκεί η διοίκηση του δήμου. Συγκεκριμένα, η ιδιωτική εταιρεία UNISYSTEMS, θα παίρνει το 17,8% επί των εσόδων από τις κάρτες που θα πωλούνται για την «ελεγχόμενη στάθμευση». Επί της ουσίας, δηλαδή, η εν λόγω εταιρεία θα λειτουργεί σαν... μέτοχος του δημόσιου χώρου.

Τα παραπάνω παραδείγματα απλά δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο την εκμετάλλευση για κερδοφορία των δημόσιων ελεύθερων χώρων στην πρωτεύουσα. Φυσικά, δεν πρόκειται για μια «τακτική» που εγκαινιάστηκε από την παρούσα δημοτική αρχή. Αντιθέτως, αποτελεί συνέχεια της τακτικής και της πρακτικής όλων των προηγούμενων διοικήσεων. Το κτήμα Θων, μετατράπηκε σε ένα ακόμη μεγαθήριο του μεγαλοεργολάβου Βωβού. Ο δήμος αν δε συνέβαλε σ' αυτό, τουλάχιστον αδιαφόρησε για την προστασία του. Αλλο παράδειγμα: Σε μεγάλο μέρος του πάρκου Ελευθερίας, χτίστηκε το Μέγαρο Μουσικής. Ακόμη και ο λόφος του Λυκαβηττού - μια από τις τελευταίες πηγές πρασίνου στην Αθήνα - δίνεται, μετά από συμφωνία της σημερινής διοίκησης του δήμου (ΝΔ) με την προηγούμενη κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) βορά στα επιχειρηματικά σχέδια της «Εταιρείας Τουριστικά Ακίνητα ΑΕ», παρά τις περί αντιθέτου εξαγγελίες της δημοτικής αρχής.

Ολη αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα, προφανώς, κάποιων «κακών διαχειριστών» ενός συστήματος, αλλά η ίδια η πολιτική που ασκείται, προκειμένου να επωφελείται το κεφάλαιο από το εμπόριο και την εκμετάλλευση της γης, σε βάρος των ανθρώπων του μόχθου και της υγείας τους, από την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η διαρκής υποβάθμιση της «ποιότητας ζωής» (σ.σ. την οποία τόσο συχνά θυμούνται όσοι στη συνέχεια με τις αποφάσεις τους καταστρέφουν το περιβάλλον) δεν είναι κάτι που έρχεται από τον... ουρανό. Η λογική της «ελεύθερης αγοράς», η επικυριαρχία του κέρδους σε βάρος των συμφερόντων, των δικαιωμάτων και των αναγκών της εργατικής τάξης και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων, έχει ως πρώτο αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη μετατροπή των ελεύθερων χώρων σε περιοχές εκμετάλλευσης και άντλησης κερδών. Αλλωστε, καθόλου τυχαίο δεν είναι, ότι στο στόχαστρο της νέας συνταγματικής αναθεώρησης βρίσκεται και το άρθρο 24, περί προστασίας των δασών και του περιβάλλοντος...