«Σταματίστι να ιδούμι, ποιο τραγούδι θελ να πούμι, τ' κιαρατά του μπουρανί, κιαρατάδις το φτιάκναν, μασκαράδις το τρουγαν». Αυτό είναι ένα από τα πολλά και, ίσως το πιο αθώο, από τα τραγούδια που θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε στο «Μπουρανί», την Καθαρή Δευτέρα, στον Τύρναβο, με το οποίο κορυφώνονται και οι πολυάριθμες και πολύμορφες εκδηλώσεις των Απόκρεων. Το Τυρναβίτικο Καρναβάλι, ένα έθιμο με ιστορία τουλάχιστον 100 ετών, αναβιώνει και πάλι τούτες τις μέρες και αποτελεί βασικό πόλο έλξης για επισκέπτες από όλη την Ελλάδα.

Πολιτιστικές εκδηλώσεις, με μουσική, χορό, θεατρικές βραδιές, η μεγάλη παρέλαση των καρναβαλιστών την Κυριακή της Αποκριάς, εμπνευσμένα από την επικαιρότητα και την παράδοση και κατασκευασμένα με φαντασία και μεράκι, που διοργανώνει ο Δήμος Τυρνάβου και διαρκούν περίπου ένα μήνα, προσδίδουν ξεχωριστή αίγλη στο Τυρναβίτικο Καρναβάλι.

Φέτος, η νέα Δημοτική Αρχή Τυρνάβου, που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΚΚΕ και των άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων, δίνει νέο περιεχόμενο στις αποκριάτικες εκδηλώσεις, καυτηριάζοντας την επικαιρότητα, στέλνοντας πολιτικά μηνύματα, σατιρίζοντας τη γενικότερη, σημερινή κοινωνικοπολιτικοοικονομική κατάσταση στη χώρα. Την ψυχή του Καρναβαλιού αποτελούν οι χιλιάδες καρναβαλιστές, που μασκαρεμένοι με πρωτότυπες στολές διαφόρων χρωμάτων, κατακλύζουν τους δρόμους της πόλης, χορεύουν, διασκεδάζουν και ξεφαντώνουν μέχρι το πρωί στους ρυθμούς της Αποκριάς.

Τα πρώτα στοιχεία για την τέλεσή του εμφανίζονται το 1898. Στη μακρόχρονη πορεία του, το Τυρναβίτικο Καρναβάλι γνώρισε αλλεπάλληλες επιθέσεις από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που θεωρούσαν ότι έβλαπτε τα χρηστά ήθη και έθιμα της εποχής. Στη δικτατορία του 1967 απαγορεύτηκε. Ομως, οι απαγορεύσεις των εκδηλώσεων δεν πτοούσαν τους Τυρναβίτες, που το γιόρταζαν ακόμα και κρυφά, αφού γι' αυτούς αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής τους παράδοσης.

Οσον αφορά στο «Μπουρανί», που ξεχωρίζει στις εκδηλώσεις, αποτελεί ένα μεγάλο λαϊκό πανηγύρι και συμβολίζει την αναπαραγωγή και την ευτεκνία. Πρόκειται για το τελετουργικό μαγείρεμα της ομώνυμης σούπας, από σπανάκι και ξίδι. Αρχικά τα τραγούδια, οι χοροί και το ξεφάντωμα συνθέτουν ένα συνηθισμένο και «αθώο» σκηνικό, το οποίο στη συνέχεια αλλάζει από τους αστεϊσμούς, τα πειράγματα που φτάνουν μέχρι και σε άσεμνα τραγούδια και χειρονομίες. Για την προέλευσή του, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη αναφέρει ότι οι ρίζες του βρίσκονται στις πανάρχαιες εορτές των Ελλήνων: τα Διονύσια, τα Θεσμοφόρια, τα Αφροδίσια, τα Θαργήλια και κυρίως τα Αλώα που ήταν γεωργική γιορτή, πανάρχαια λατρεία και προθρησκευτική. Και η δεύτερη ότι προέρχεται από Αρβανίτες που εγκαταστάθηκαν στον Τύρναβο γύρω στα 1770. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το έθιμο αυτό είναι κατάλοιπο των Βακχικών τελετών που διατηρήθηκε στους αιώνες και αναβιώνει ακόμα και σήμερα δείχνοντας την προσήλωση των Τυρναβιτών στα έθιμα και στις παραδόσεις. Αν λοιπόν πάρετε τη μεγάλη απόφαση και επισκεφτείτε τον Τύρναβο, που απέχει μόλις 16 χιλιόμετρα από τη Λάρισα, μην ξαφνιαστείτε από τα «πειράγματα» και μην παρεξηγηθείτε. Είναι βλέπετε το έθιμο και όλα εκείνη τη μέρα επιτρέπονται. Απλά δεχτείτε το, χαμογελάστε και τραγουδήστε και σεις: «Μπρε μπρε μπρε το μπουρανί κι τσ' Χαλάτσινας...».