Ενα από τα μέτωπα στα οποία ασκούνται έντονες πιέσεις, για ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές, είναι αυτό που αφορά στο ασφαλιστικό σύστημα. Οι πιέσεις ασκούνται από το κεφάλαιο και την οικονομική ολιγαρχία. Αποδέκτες της, οι κυβερνώντες στην ΕΕ συνολικά, η κυβέρνηση Καραμανλή στην Ελλάδα. Οχι πως οι κυβερνήσεις αυτές στο σύνολό τους έχουν κάποιο ειδικό πρόβλημα και χρειάζονται σπρώξιμο, για να υλοποιήσουν τις αξιώσεις του κεφαλαίου, αλλά η επιβολή τέτοιων μέτρων - αλλαγών, συνήθως, προκαλεί τέτοιες λαϊκές αντιδράσεις, ώστε συνοδεύεται και από την ...αλλαγή κυβέρνησης. Το θέμα ξαναβγήκε στον αφρό μετά απο το μπαράζ των τελευταίων βδομάδων που, ξεκινώντας απο τους επιχειρηματίες της Β.Ελλάδας, το ΔΝΤ και το ΣΕΒ, όλοι με μια φωνή παροτρύνουν ...άνοιγμα του μετώπου.

Τι έγινε στην Ελλάδα, το γνωρίζουμε όλοι μας. Η κυβέρνηση Σημίτη κόντεψε να τιναχτεί στον αέρα, όταν το Μάη του 2001 επιχείρησε να περάσει το «πακέτο Γιαννίτση» για το Ασφαλιστικό. Γι' αυτό τροποποίησε το αρχικό της σχέδιο. Εφερε ένα, εξίσου αντιδραστικό σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο, αλλά λιγότερο ...σκληρό σε ό,τι αφορούσε στο εύρος, αντιλαϊκό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την επόμενη χρονιά.

Βέβαια, η πάγια επιδίωξη των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης για συνεχή αύξηση της κερδοφορίας τους και για αδιάκοπο πλουτισμό άφηνε πάντα ανοιχτό το θέμα της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της αρπαγής δικαιωμάτων τους. Ετσι, το παραπέρα ροκάνισμα του ασφαλιστικού συστήματος ποτέ δεν ξέφυγε από τις πρώτες θέσεις των αξιώσεων που πρόβαλλαν.

Το Φλεβάρη που μας πέρασε, προεκλογικά, η ΝΔ ανακοίνωσε ότι σε περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές θα προχωρούσε σε αλλαγές του ασφαλιστικού συστήματος. Ο θόρυβος που ξεσηκώθηκε και οι αντιδράσεις που αυτόματα προκλήθηκαν είχαν τέτοια δύναμη, που τα επιτελεία της ΝΔ ...είδαν το χάρο με τα μάτια τους. Ετσι, βγήκε με προσωπική διακήρυξη - δέσμευση ο ίδιος ο Καραμανλής και δήλωσε:

• Δεν αυξάνονται τα όρια ηλικίας.
• Δεν αυξάνονται οι εισφορές των ασφαλισμένων.
• Το πρόγραμμά μας προβλέπει τη σύγκλιση των συντάξεων με το μέσο όρο της ΕΕ.
• Αυξάνεται το ΕΚΑΣ από τα 140 στα 230 ευρώ.
• Προστατεύονται οι επικουρικές συντάξεις προς όφελος των ασφαλισμένων.
• Αυξάνεται η σύνταξη του αγρότη, από τα 200 στα 330 ευρώ κ.ο.κ.

Το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω είναι αυτολεξεί τα όσα είπε ο Καραμανλής δε λέει τίποτα απολύτως. Η οικονομική ολιγαρχία, στην ΕΕ και εδώ, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου - στη χώρα μας τους ξέρουμε με τα ονόματά τους και τους διακρίνουμε από τις τηλεοπτικά προβαλλόμενες λιμουζίνες και πανάκριβες βίλες τους - ποτέ δεν έκρυψαν τα σχέδιά τους. Ξέρουν πολύ καλά ότι για να συνεχίσουν να κατέχουν τη θέση που έχουν στην κοινωνία, πρέπει να πατήσουν τους εργαζόμενους ακόμα πιο πολύ. Να βγάλουν κι άλλο ζουμί από την εργατική τους δύναμη. Και το διεκδικούν, πιέζοντας τους κυβερνώντες. Αυτοί, βέβαια, οι τελευταίοι, που καθόλα πιστά υπηρετούν την άρχουσα τάξη και είναι πάντα πρόθυμοι να υλοποιήσουν κάθε πρόσταγμά της, στην πράξη είναι δυνατόν να αποδειχθούν πιο ευάλωτοι στις αντιδράσεις που έρχονται από την άλλη πλευρά. Από την πλευρά των εργαζομένων. Αρκεί η αποφασιστικότητα και η δύναμή τους, η δύναμη, δηλαδή, των πολλών, να είναι πιο ισχυρή, πιο μαζική, πιο δυνατή, από τις αξιώσεις που προβάλλει ...των κεφαλαιοκρατών η φάρα.