Eurokinissi

Η γη αποτελεί σήμερα ένα απ' τα σημαντικότερα εμπορεύματα. Τα σπίτια - που αποτελούν οικοδομήσιμη γη - δε χτίζονται για την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών, αλλά για την αποκομιδή του μέγιστου κέρδους από τον κατασκευαστή. Πάνω σε αυτή τη βάση πρέπει να εξεταστεί και το θέμα των ημιυπαίθριων χώρων. Οι κατασκευαστές, προκειμένου να έχουν το μέγιστο κέρδος, εκμεταλλεύονται και το τελευταίο οικοδομήσιμο εκατοστό, χτίζοντας ακόμη και τους ημιυπαίθριους χώρους και στη συνέχεια πουλάνε στους εργαζόμενους σπίτια που είναι ήδη ...παράνομα! Η παρανομία, δηλαδή, έχει ξεκινήσει πολύ πριν αγοράσει ο εργαζόμενος το σπίτι, απ' τη στιγμή που η γη έχει εμπορευματοποιηθεί. Αλλά και όταν αγοράζει σπίτι, αυτό είναι ήδη υποθηκευμένο, αφού φεσώνεται με πολλές χιλιάδες ευρώ στις τράπεζες, τις οποίες καλείται να αποπληρώσει ακόμη και για τριάντα χρόνια. Ερχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση να βάλει ένα χαράτσι στους εργαζόμενους, για ένα σπίτι όπου οι ίδιοι όχι μόνο δεν έκαναν καμιά παρανομία, αλλά επιπλέον έχουν άγρια φεσωθεί για να το αποκτήσουν!

«Καθετί το πραγματικό είναι λογικό και καθετί το λογικό είναι πραγματικό», έγραφε ο Χέγκελ. Ομως αυτό το «λογικό» που λανσάρεται διαρκώς (σ.σ.: πόσες φορές έχουμε ακούσει στελέχη της κυβέρνησης να λένε «τι άλλο να κάνουμε για να λύσουμε το πρόβλημα;»), δεν είναι και συμφέρον για όλους! Κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει κερδισμένος (κεφάλαιο) και υπάρχει χαμένος (εργαζόμενος), που πληρώνει τα σπασμένα μιας στρεβλής ανάπτυξης, για την οποία ουδέποτε υπήρξε υπεύθυνος. Εξίσου πραγματικό και λογικό, όμως, είναι οι εργαζόμενοι να έχουν δικό τους σύγχρονο, ασφαλές και φθηνό σπίτι. Αυτή την πραγματική και λογική ανάγκη τούς τη στερεί το ίδιο το σύστημα, η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη.

Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, οι εργαζόμενοι να έχουν σπίτι που θα είναι σύγχρονο, ασφαλές, με βάση τις ανάγκες τους, φθηνό. Εχουν δικαίωμα, διότι τα σπίτια αυτά, απ' τα οποία το μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο αποκομίζει τεράστια κέρδη, τα έχτισαν οι ίδιοι, είτε με την άμεση είτε με την έμμεση κοινωνικοποιημένη εργασία τους. Απέναντι, λοιπόν, σε αυτή την «πραγματικότητα» που τους στερεί ακόμη και βασικά δικαιώματα (όπως είναι η στέγη), οι εργαζόμενοι καλούνται να προτάξουν τη δική τους πραγματικότητα. Να διεκδικήσουν τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν...