Οταν μια οργάνωση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ δημοσιοποιεί έρευνες για τα «κακώς κείμενα» της κοινωνίας, κάποιοι αναφωνούν απορημένοι: Μα, είναι δυνατόν να είναι τόσο αποκρουστική αυτή η κοινωνία; Και γιατί δεν παίρνονται μέτρα; Πολύ περισσότερο, εκφράζουν την υποκριτική τους ευαισθησία, όταν η έρευνα έχει σχέση με τα παιδιά. Μόνο, που δεν αγγίζουν τις αιτίες.

Σε έρευνα που δημοσίευσε το Κέντρο Ερευνών Innocenti της UNICEF, αναφέρονται αποκαλυπτικά στοιχεία για την παιδική κακοποίηση στις 27 πλουσιότερες χώρες στον κόσμο.

Κάθε χρόνο λοιπόν, σύμφωνα με την έρευνα, σχεδόν 3.500 παιδιά κάτω των 15 χρόνων βρίσκουν τραγικό θάνατο από κακομεταχείριση ή παραμέληση και, μάλιστα, το 80% αυτών που κακοποιούν τα παιδιά είναι οι φυσικοί τους γονείς. Και αυτό συμβαίνει, όχι στις λεγόμενες τριτοκοσμικές χώρες, αλλά στο βιομηχανικό κόσμο.

Σ' αυτήν αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα, ότι κάθε βδομάδα στη Γερμανία και την Αγγλία πεθαίνουν από κακοποίηση ή παραμέληση δύο παιδιά, τρία παιδιά στη Γαλλία, τέσσερα στην Ιαπωνία και 27 στις Ηνωμένες Πολιτείες (!).

Βεβαίως, τα στατιστικά στοιχεία αποτυπώνουν μια κατάσταση. Αλλά η έρευνα ποτέ δεν μπαίνει στον κόπο να αναδείξει τις πραγματικές κοινωνικές αιτίες αυτής της βάρβαρης πραγματικότητας. Γιατί τότε θα έπρεπε να φτάσει μέχρι το θεμέλιο αυτής της κοινωνίας, την εκμετάλλευση, η οποία είναι και η αιτία που δημιουργεί τέτοια φαινόμενα. Γιατί αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση των εκμεταλλευτών στους εκμεταλλευόμενους. Απότοκο αυτής της πραγματικότητας είναι η εικόνα που εμφανίζει η έρευνα.

Τη θλιβερή «πρωτιά» στους παιδικούς θανάτους από κακομεταχείριση έχει η Πορτογαλία, που φτάνει τους 3,7 θανάτους ανά 100.000 παιδιά, ενώ ακολουθούν το Μεξικό με 3/100.000 παιδιά και οι ΗΠΑ με 2,4/100.000. Αμέσως μετά, ακολουθούν η Γαλλία με 1,4/100.000, η Νέα Ζηλανδία και η Ουγγαρία με 1,3/100.000 παιδιά, η Τσεχία με 1,2/100.000 και το Βέλγιο με 1,2 θανάτους ανά 100.000. Η χώρα μας συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πέντε χώρες (οι άλλες είναι οι Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία και Νορβηγία), που εμφανίζουν λίγα περιστατικά παιδικών θανάτων με 0,2 θανάτους ανά 100.000 παιδιά.

Η έρευνα διαπιστώνει ότι τα βρέφη κάτω του ενός έτους είναι αυτά που διατρέχουν τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από κακομεταχείριση, αγγίζοντας τους 6,1 θανάτους ανά 100.000 παιδιά.

Στους παράγοντες που σχετίζονται περισσότερο με την παιδική κακοποίηση και παραμέληση, είναι η φτώχεια και το στρες, μαζί με την κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ, ενώ σημαντικούς παράγοντες αποτελούν, επίσης, το εισόδημα και η οικογενειακή κατάσταση. Σε σχετική έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ, 3,9 παιδιά στα 1.000 υπέστησαν κακομεταχείριση, όταν στην οικογένεια υπήρχαν και οι δύο γονείς. Ο αριθμός αυτός ανέβηκε σε 6,9 στα 1.000 στις οικογένειες με ένα γονιό και σε 7 στα 1.000, όταν το παιδί ζούσε χωρίς τους γονείς του.

Αυτήν την εικόνα διαμορφώνει αυτή η σάπια καπιταλιστική κοινωνία. Γεγονός, που απαιτεί τον αγώνα για την ανατροπή της.