Η λεγόμενη «αποκέντρωση» της εκπαίδευσης και το πέρασμα αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στοχεύει όχι απλά στην ολόπλευρη υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και στη σταδιακή εισβολή ιδιωτών και επιχειρηματιών σε όλες τις βαθμίδες της, αλλά υπονομεύει και τον ενιαίο χαρακτήρα που θα πρέπει να έχει, πέρα από ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις. Ηδη έχουμε δείγματα γραφής του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όταν εμπλέκεται σε εκπαιδευτικά ζητήματα και πρωτοστατεί στις συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα, στην κατακερμάτιση του ενιαίου χαρακτήρα της Παιδείας και στην ανταποδοτική χρήση σχολικών ή αθλητικών υποδομών.

Ας δούμε, πώς προωθεί η δημοτική αρχή Ηλιούπολης την «αποκέντρωση» της εκπαίδευσης.

Ανέθεσε σε επιχείρηση, με το ποσό των 10.000 ευρώ, την αξιολόγηση των σχολικών κτιρίων, τη στιγμή που οι διευθυντές του κάθε σχολείου έχουν την ευθύνη για την καταγραφή των ελλείψεων και την ενημέρωση του δήμου. Η επιχείρηση ανέλαβε να μοιράσει ερωτηματολόγια, τα οποία συμπλήρωσαν οι διευθυντές των σχολείων!

Εχοντας στα χέρια της μια έκθεση για τις υποδομές των σχολείων, θα είναι πιο εύκολο στο μέλλον να ζητήσει την αξιοποίησή τους από ιδιώτες και άλλους φορείς. Κάτι που ήδη έχει αποπειραθεί από τη διοίκηση του Δήμου Ηλιούπολης, που έχει προτείνει να νοικιαστούν αίθουσες του 5ου Λυκείου σε ιδιωτικό ΚΕΚ, και μάλιστα όχι μόνο κατά τις απογευματινές ώρες! Πρόταση, η οποία απορρίφθηκε, αλλά αν στο μέλλον οι δήμοι αναλάβουν τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, θα έχουν και επίσημη δικαιολογία για να εμπορεύονται σχολικές υποδομές (περιουσία του ελληνικού λαού) σε οποιονδήποτε κάνει μια «συμφέρουσα» προσφορά. Για παράδειγμα, το κλειστό γυμναστήριο Ηλιούπολης, που έχει κατασκευαστεί από τον ΟΣΚ για τα σχολεία της περιοχής, παραχωρείται έναντι αντιτίμου σε ομάδες και συλλόγους, αποκλείοντας την πρόσβαση των σχολείων.

Οσον αφορά στην εξεύρεση χώρων για την ανέγερση σχολικών κτιρίων, πάγια τακτική της διοίκησης είναι να «επιλέγει» χώρους, οι οποίοι είτε είναι ακατάλληλοι, είτε απαιτούν μακροχρόνιες διαδικασίες για το χαρακτηρισμό τους, αντί να απαλλοτριώνει ή να χαρακτηρίζει χώρους, οι οποίοι θεωρούνται «φιλέτα» για τους ιδιώτες. Παράλληλα προσπαθεί να δώσει «ανώδυνες για την οικονομία» λύσεις, με τις συγχωνεύσεις σχολείων και την τοποθέτηση προκάτ σε προαύλια (π.χ. 8ο και 17ο Δημοτικά).

Επιπλέον, προτίθεται να συμπτύξει τις σχολικές επιτροπές σε ένα νομικό πρόσωπο, το οποίο θα έχει διορισμένους υπαλλήλους. Αν οι σχολικές επιτροπές καταργηθούν, και γίνουν ένα νομικό πρόσωπο το οποίο θα έχει υπαλλήλους, σημαίνει πως όλο και λιγότεροι γονείς ή εκπρόσωποι παρατάξεων ή διευθυντές θα συμμετέχουν σ' αυτή. Θα είναι πιο εύκολο να «διαχειρίζονται» τα χρήματα από τη νομαρχία κι αν αυτά δεν επαρκούν, θα πρέπει να βρίσκουν άλλους τρόπους για να εξασφαλίσουν χρήματα για τα σχολεία...

Στα πλαίσια της κατάργησης του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, προσλαμβάνει ψυχολόγους με συμβάσεις έργου για 4 - 5 μήνες, οποίοι επισκέπτονται τα σχολεία για μία ή δύο ώρες την εβδομάδα, σε ορισμένα μόνο ολοήμερα σχολεία γυμναστές και θεατρολόγους, αντί όλα τα σχολεία να διαθέτουν διορισμένους ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, αντί η ανάπτυξη του σχολικού αθλητισμού και πολιτισμού να είναι κεντρική κρατική ευθύνη για όλα τα σχολεία της χώρας κι όχι κάθε δήμος να κάνει προσλήψεις ανάλογα με τα οικονομικά του.