«Ο χώρος της Υγείας αποτελεί τη μεγαλύτερη εθνική επιχείρηση, τη μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα στη χώρα μας», έλεγε ο υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης στο χαιρετισμό του στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη Διοίκηση, τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας, που έγινε στην Αθήνα (14 - 17 Δεκέμβρη 2005).

Τα νοσοκομεία, δηλαδή, εκτός από «ναοί της υγείας» όπως έχουν χαρακτηριστεί κατά καιρούς, αποτελούν δυνητικά μια «επικίνδυνη βιομηχανία», καθώς από άποψη επαγγελματικής επικινδυνότητας δεν είναι αθώα, όπως τονίστηκε στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο. «Στα νοσοκομεία γίνεται διαχείριση νοσογόνων βιολογικών παραγόντων (αφού από τη φύση τους οι υπηρεσίες παροχής φροντίδας υγείας έχουν να ασχοληθούν με ασθενείς συχνά μεταδιδόμενων νοσημάτων) και στις εργαστηριακές εγκαταστάσεις του υπάρχουν ακτινοβολίες, ραδιενεργά υλικά και άλλα» υπογράμμισε ο Θ. Κ. Κωνσταντινίδης, Ειδικός Γιατρός Εργασίας και επίκουρος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή της Θράκης και αναρωτήθηκε: «Πώς είναι δυνατόν από μια τέτοια δυνητικά "επικίνδυνη βιομηχανία" να απουσιάζει ο Γιατρός Εργασίας;».

Παρά τις μεγαλοστομίες της, λοιπόν, πως η Υγεία αποτελεί τη «μεγαλύτερη εθνική επιχείρηση», η κυβέρνηση αξιολόγησε ως πάρεργο την υγιεινή και ασφάλεια στα νοσοκομεία, όπου εντοπίζονται πολλαπλοί επαγγελματικοί νοσογόνοι παράγοντες, που περιλαμβάνουν: Τα φάρμακα - από απλά μέχρι χημειοθεραπευτικά -, τις ακτινοβολίες διαφόρων τύπων - μικροκύματα - τους χημικούς παράγοντες - οξέα, αλκοόλες κλπ. - τους διάφορους ιούς - όπως της ηπατίτιδας C και του ΕΪΤΖ - τα νοσοκομειακά απόβλητα, τα αιχμηρά εργαλεία, τους θορύβους, το στρες... και πάει λέγοντας.

Ετσι, η κυβέρνηση της ΝΔ με το νόμο 3329/2005 (ΦΕΚ Α 81) θεσμοθέτησε μια θέση εργασίας γιατρού Εργασίας και μια θέση Τεχνικού Ασφαλείας σε κάθε Διοίκηση Υγειονομικής Περιφέρειας (ΔΥΠΕ), που σε ορισμένες περιπτώσεις αφορά μια δεκάδα περιφερειακών και νομαρχιακών νοσοκομείων. «Είναι φανερό ότι πρόκειται για επιτελική θέση χωρίς ουσιαστικά παραγωγικό έργο», σημείωσε ο Φ. Κ. Κωνσταντινίδης για να υπογραμμίσει: «Συνακόλουθα θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς, ποιοι άραγε θα παράσχουν υπηρεσίες γιατρού Εργασίας και Τεχνικού Ασφαλείας; Κάποιοι που θα ασχολούνται με τα αντικείμενα αυτά ως πάρεργο εντεταλμένης υπηρεσίας, ή ειδικοί που θα έχουν το αμιγώς επιστημονικό τους πεδίο; Είναι, άραγε, λύση η ανάθεση αυτών των υπηρεσιών σε ιδιωτικές εταιρίες;».

«Η μόνη λύση, υποστήριξε ο Φ.Κ. Κωνσταντινίδης, που θα μπορούσε ορθολογικά να συμβάλει στην προώθηση της Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας μέσα από δημόσιες δομές είναι η ανάπτυξη Τμημάτων Ιατρικής της Εργασίας στα νοσοκομεία, αλλά και στα Περιφερειακά Εργαστήρια Δημόσιας Υγείας (ΠΕΔΥ) καθώς και στις Διευθύνσεις Υγείας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων».

Η συζήτηση, όμως, για την υγιεινή και ασφάλεια στα δημόσια νοσοκομεία άνοιξε στον «Ευαγγελισμό» σε ημερίδα που οργάνωσαν από κοινού η Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας του νοσοκομείου, το Σωματείο Εργαζομένων και η Πενταμελής Επιτροπή Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών Πειραιώς (ΕΙΝΑΠ). Η ημερίδα - με θέμα «Ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας σε νοσοκομεία, προβλήματα και προοπτικές» - έγινε στις 8/12/2005 και στη συνόψιση των συμπερασμάτων τονίζεται: «Η προάσπιση της ζωής, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς σημαίνει την αποκλειστική υποχρέωση του εργοδότη - κράτους να παίρνει όλα τα απαραίτητα θεσμικά - οργανωτικά και πρακτικά μέτρα. Περνάει, λοιπόν, μέσα από τη συνολική αναδιοργάνωση της εργασίας κάτω από το πρίσμα της εκμηδένισης του επαγγελματικού κινδύνου».