Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των παιδιών που αναγκάζονται να μετακινηθούν προς άλλες χώρες, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, αυξάνεται. Την ίδια στιγμή, στην προσπάθειά τους αυτή, πολλά παιδιά γίνονται αντικείμενο εμπορίας, διακίνησης και σκληρής εκμετάλλευσης (trafficking). Οι λιλιπούτειοι πρόσφυγες και μετανάστες, όχι μόνο έχουν ζήσει από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους την εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τον πόλεμο και τον ξεριζωμό, αλλά παράλληλα αντιμετωπίζονται σαν παραβάτες. Οι διακηρύξεις για τα δικαιώματα του παιδιού πετιούνται στα σκουπίδια από τις αστικές κυβερνήσεις. Δε χαραμίζουν ούτε ένα σεντ για υποδομές προστασίας των παιδιών.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καν καθεστώς προστασίας για τα ασυνόδευτα ανήλικα. Η μοναδική νομοθετική πρόβλεψη που υπάρχει είναι αυτή που ορίζει ότι αίτημα ασύλου δύναται να υποβάλλεται και από αλλοδαπό ηλικίας από 14 έως 18 ετών. Στην πράξη συμβαίνει το εξής: Αντιμετωπίζονται σαν παραβάτες της μεταναστευτικής νομοθεσίας, σαν «παράνομοι», τις περισσότερες φορές συλλαμβάνονται και απελαύνονται. Δε «δικαιούνται» ούτε καν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εάν εισήλθαν στην Ελλάδα και δε ζήτησαν άσυλο ή το αίτημά τους απορρίφθηκε!

Ενδεικτικό της δυστυχίας τους και της απόγνωσής τους είναι ότι πολλές φορές οι ανήλικοι δηλώνουν μεγαλύτερη ηλικία, σχεδόν όλοι τους ζητούν απελπισμένα εργασία για να συντηρήσουν τον εαυτό τους, να φροντίσουν τους γονείς τους ή τα μικρότερα αδέλφια τους.

Δεν υπάρχει θεσμοθετημένη υποχρέωση για την παραμονή των ασυνόδευτων ανηλίκων σε Κέντρα Υποδοχής και Ξενώνες Ανηλίκων. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν 4 τέτοια κέντρα περίπου 200 ατόμων και για να μπορέσει ο ανήλικος να φιλοξενηθεί σε ένα από αυτά πρέπει να το ζητήσει ο ίδιος. Για να μη μιλήσουμε για την υποχρηματοδότηση των Κέντρων Υποδοχής και τις σοβαρές ελλείψεις σε εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό.

Η «φροντίδα» των ασυνόδευτων ανήλικων έχει γίνει σχεδόν αποκλειστική υπόθεση των ΜΚΟ. Τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από κυβερνήσεις, όπως οι ελληνικές των τελευταίων χρόνων, που στηρίζουν αμέριστα τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που χαράσσουν αντιλαϊκές πολιτικές εντός και εκτός συνόρων, που βλέπουν στους μετανάστες φθηνά εργατικά χέρια, που δε φροντίζει για υποδομές και υπηρεσίες φροντίδας και πρόνοιας για τα παιδιά... Δε δίνει δεκάρα ούτε για τα «Ελληνόπουλα», πολλώ μάλλον για τα «προσφυγόπουλα».