Ενα μεροκάματο - μπορεί και πιο πολύ - δεν είναι αρκετό για να μπορέσει κάποιος να κολυμπήσει πλέον στις παραλίες της Αττικής. Και μπορεί κάποιοι να καταφέρνουν ακόμα να εντοπίζουν κάποια ελεύθερη ακτή, ώστε να μην πληρώνουν το εισιτήριο της εισόδου, ωστόσο όσο περνά ο καιρός, οι τελευταίες, όλο και λιγοστεύουν. Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια προχώρησαν στην εν λευκώ παράδοση των πιο πολυσύχναστων ακτών σε επιχειρηματίες.

Ποιος δε θυμάται εκείνον το διαγωνισμό του ΕΟΤ, μέσω του οποίου παραχωρήθηκαν οι παραλίες της Βούλας, του Αλίμου, της Βουλιαγμένης, της Βάρης, του Λαγονησίου σε κοινοπραξίες; Ποιος δε θυμάται ότι η παραλία του Αγίου Κοσμά, εδώ και πολλά χρόνια έχει δοθεί χάρισμα σε κάποιον εφοπλιστή; Και άλλες πολλές ακόμα, που με πρόσχημα την «άσχημη εικόνα τους» και την ανάγκη «καλλωπισμού» έγιναν δώρο στο μεγάλο κεφάλαιο...

Ας δούμε όμως πόσο κοστίζει αυτός ο... καλλωπισμός, στον εργαζόμενο: Σε πολλές παραλίες το εισιτήριο εισόδου κυμαίνεται από 7 έως 15 ευρώ, ενώ άλλα 5 τουλάχιστον ευρώ στοιχίζει το πάρκινγκ. Η χρήση ξαπλώστρας και ομπρέλας πληρώνονται επιπλέον, με χρέωση από 5 έως 8 ευρώ. Ενα μικρό μπουκάλι νερό το βρίσκεις ακόμα και 1 ευρώ - ειδικά τον Αύγουστο. Ενας εργαζόμενος για να μπει σε κάποια από αυτές τις πλαζ πρέπει να έχει από 17-28 ευρώ στην τσέπη, αν αποφασίσει ότι υπό συνθήκες 30 βαθμών Κελσίου και πάνω θα κολυμπήσει και, παραμένοντας στην αμμουδιά, δε θα χρειαστεί να καταναλώσει μισό λίτρο νερού... Αν επιπλέον έχει χρησιμοποιήσει την Αττική οδό, τότε το κόστος ενός μπάνιου θα φτάσει τα 22-33 ευρώ. Η τιμή για τη μετακίνηση με το αυτοκίνητο είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφτεί, αφού τα καύσιμα καθημερινά παίρνουν τα ύψη...

Την ίδια στιγμή, το κατώτερο μεροκάματο φτάνει στα 25,56 ευρώ. Μια τετραμελής οικογένεια θα πρέπει να το σκεφτεί καλύτερα αν θα θυσιάσει ένα μεγάλο μερίδιο του μηνιαίου προϋπολογισμού για δύο - τρία μπάνια. Το κόστος των καλοκαιρινών διακοπών ή απλά μιας μικρής ανάσας για ξεκούραση για τη λαϊκή οικογένεια, αυξάνει χρόνο με το χρόνο. Ολο και λιγοστεύουν οι «προνομιούχοι» που έχουν τη δυνατότητα να περάσουν λίγες μέρες ή μερικά Σαββατοκύριακα μακριά από την Αθήνα ή και στις πιο κοντινές της παραλίες.

Η τεράστια επιχείρηση οικονομικής εκμετάλλευσης των παραλιών και γενικά της λαϊκής περιουσίας, που έχει στηθεί από το μεγάλο κεφάλαιο, με την υποστήριξη των πολιτικών του εκπροσώπων, είναι άνευ προηγουμένου. Και θα κλιμακώνεται όσο οι πραγματικοί ιδιοκτήτες, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, ο λαός, δεν αντιδρούν σ' αυτό το εμπορικό όργιο και το πλιάτσικο που γίνεται σε βάρος τους. Ενα πλιάτσικο, που δεν αφορά πλέον μόνο τις παραλίες. Αφορά και όλες τις ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις και τον περιβάλλοντα χώρο τους, που με τον πρόσφατο νόμο η κυβέρνηση της ΝΔ, βαδίζοντας στα χνάρια και της προηγούμενης του ΠΑΣΟΚ, παρέδωσε για στυγνή εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο, απαγορεύοντας ουσιαστικά την ελεύθερη πρόσβαση στο λαό. Μπάνιο και άθληση, λοιπόν, μόνο για τους έχοντες και κατέχοντες...