Εχει αποδειχτεί πλέον ότι το ναυάγιο αυτό ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Και όμως μέχρι σήμερα δεν έχει αγγιχτεί ούτε τρίχα των υπευθύνων, παρά τη σωρεία βουλευμάτων και διώξεων. Οσο και αν γεμίζει φρίκη και αγανάκτηση το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, πρέπει να το πούμε ανοιχτά, ότι απλώς επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αυτοί που κυβερνούν σήμερα τη χώρα, όπως ακριβώς και η ομογάλακτοί τους του ΠΑΣΟΚ είναι απόλυτα δεσμευμένοι να στηρίξουν την πολιτική που ασκούν υπέρ των εφοπλιστών, συνολικά του μεγάλου κεφαλαίου.

Ομως, το σκηνικό που διαγράφεται είναι ακόμα πιο τρομακτικό. Η τραγωδία του «Σαμίνα» «εγκαινίασε» την επιβολή μιας «νέας τάξης πραγμάτων» στις θάλασσες. Εκείνη ακριβώς τη χρονιά μόλις άρχιζε η εφαρμογή του νέου θεσμικού πλαισίου στην ακτοπλοΐα, το οποίο νομιμοποιήθηκε στη συνέχεια με το νόμο 2932/2001. Πρόκειται για το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για να εναρμονίσει την ελληνική νομοθεσία με το διαλυτικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τον οποίο έχουν προσυπογράψει ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ.

Τα νομοθετήματα αυτά προβλέπουν ακριβώς αυτά που άρχισαν να ζουν οι νησιώτες, οι ναυτεργάτες, συνολικά το επιβατικό κοινό από το καλοκαίρι του 2000. Τον ανελέητο ανταγωνισμό μεταξύ των ακτοπλοϊκών εταιριών για την αύξηση των υπερκερδών τους, ο οποίος συνοδεύεται με καθυστερήσεις, άρνηση εκτέλεσης δρομολογίων, υπεράριθμους επιβάτες, τρελές αυξήσεις στα εισιτήρια, παλιά, ασυντήρητα πλοία, τύπου «Σαμίνα», «ξεπάτωμα» πλοίων και ναυτεργατών, μείωση σύνθεσης πληρωμάτων και, συνολικά, «κουρέλιασμα» κάθε έννοιας που αφορά στην ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.

Τα πολλά λόγια, πράγματι, είναι φτώχεια. Η πρόταση του ΚΚΕ είναι απλή: «Δημόσιος Εθνικός Οργανισμός Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών με εργατικό κοινωνικό έλεγχο». Είναι η πρόταση που θα πρέπει να συνοδεύει κάθε αναφορά στις θαλάσσιες συγκοινωνίες. Μόνον που αυτή η πρόταση απαιτεί άλλη, φιλολαϊκή πολιτική, απαιτεί τα πλοία να πάψουν να είναι ιδιοκτησία των εφοπλιστών. Ο κάθε ναυτεργάτης, ο κάθε επιβάτης που ταξιδεύει με τα ακτοπλοϊκά πλοία μαζί με τα παιδιά του και καρδιοχτυπάει μέχρι να φτάσει στον προορισμό του, που δεν έχει συγκοινωνία όταν τη χρειάζεται, οι νησιώτες που βλέπουν το ψωμί να ακριβαίνει καθημερινά, γιατί τα ναύλα στα προϊόντα έχουν φτάσει στα ύψη, πρέπει να βάλουν πλάτη ώστε οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες να απαλλαγούν από τους εφοπλιστές και το κυνήγι του κέρδους. Να τιμωρήσουν, πολιτικά, κυβερνήσεις και κόμματα του κατεστημένου. Και ο κοινός τους αγώνας, μαζί με όλο το λαό, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των φορέων της, οι οποίοι έχουν αναγάγει τα συμφέροντα των εφοπλιστών σε «ιερό και όσιο», είναι μονόδρομος!