Η περιβόητη κατάργηση των εξετάσεων της Β΄ Λυκείου και η μείωση των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων στη Γ΄ τάξη σε έξι από εννιά, έρχονται σαν μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα, δίνοντας φαινομενικά μία μικρή ανακούφιση στους μαθητές και στις οικογένειές τους, ωστόσο αποτελούν ουσιαστικά φτιασίδωμα του εξοντωτικού εξεταστικού συστήματος και της ασφυκτικής σύνδεσης του λυκείου με την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το λύκειο παραμένει ένα σχολείο για όσους θα συνεχίσουν τις σπουδές τους στην ανώτατη εκπαίδευση, με τα ΤΕΕ να προσφέρουν φτηνή κατάρτιση στους υπόλοιπους και φτηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις.
Παράλληλα, εμπαιγμός χαρακτηρίζονται οι ρυθμίσεις για το διορισμό εκπαιδευτικών. Ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ διατηρείται και ενισχύεται, το ίδιο και η ομηρία των αναπληρωτών, ενώ η ρύθμιση για απορρόφηση όσων έχουν 30 μήνες προϋπηρεσία αφορά ελάχιστους εκπαιδευτικούς. Και όχι μόνο διατηρείται το απαράδεκτο καθεστώς των ωρομισθίων και των αναπληρωτών, αντί για μόνιμη και σταθερή δουλιά στους εκπαιδευτικούς, αλλά η ευθύνη για την τοποθέτηση των ωρομισθίων μεταφέρεται στην Περιφέρεια, πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο το «αποκεντρωμένο» σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών από τους δήμους ή και τα ίδια τα σχολεία.
Είναι φανερό ότι ο δρόμος που χωρίζει από την Παιδεία των σύγχρονων πραγματικών αναγκών, με αναβαθμισμένη υποδομή και περιεχόμενο, με εκπαιδευτικούς μόνιμους χωρίς κανενός είδους ομηρία, δε γίνεται συντομότερος με ρυθμίσεις όπως οι παραπάνω. Και μάλιστα, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση σπεύδει να δηλώσει έτοιμη να εφαρμόσει τις επιταγές για ένταση των ρυθμών προσαρμογής της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Η επαγρύπνηση και η συνέχιση του αγώνα για την Παιδεία των λαϊκών αναγκών είναι μονόδρομος.