Το μέτρο της «ελεγχόμενης στάθμευσης» θα εφαρμοστεί αρχικά σε δύο φάσεις και στη συνέχεια ακόμη ευρύτερα. Συγκεκριμένα οι περιοχές που θα εφαρμοστεί η πρώτη φάση, είναι του ιστορικού τριγώνου, του Κολωνακίου, του Ψυρρή, της Πλάκας και της Ρηγίλλης. Θα δημιουργηθούν 5.494 θέσεις στάθμευσης, εκ των οποίων οι 2.500 για τους μόνιμους κατοίκους. Στη δεύτερη φάση, με 4.000 επιπλέον θέσεις στάθμευσης, το μέτρο θα εφαρμοστεί σε ακόμη περισσότερες περιοχές, οι οποίες μάλιστα θα είναι και αμιγούς κατοικίας, όπως για παράδειγμα στους Αμπελόκηπους.

Τα «νέου τύπου» παρκόμετρα, θα ισχύουν όχι μόνο για τους επισκέπτες των περιοχών, αλλά και για τους μόνιμους κατοίκους. Ετσι, ένας μόνιμος κάτοικος για να παρκάρει κάτω από το σπίτι του, θα πρέπει να πληρώσει 10 ευρώ ετησίως. Οι επισκέπτες θα καλούνται να πληρώνουν για την πρώτη και δεύτερη ώρα από 1 ευρώ (2 ευρώ για δύο ώρες), ενώ την τρίτη ώρα επιπλέον 4 ευρώ. Σύνολο, δηλαδή, 6 ευρώ. Οσο περίπου στοιχίζει ένα φτηνό ιδιωτικό «πάρκιγκ».

Μάλιστα, οι εργαζόμενοι και οι δημότες της πρωτεύουσας θα κληθούν να πληρώσουν το εξωφρενικό ποσό των 17,850 εκατομμυρίων ευρώ, για την εφαρμογή και λειτουργία του συστήματος από την πολυεθνική εταιρεία «PARKMOBILE Group BV - UNISYSTEMS AE». Η εταιρεία αυτή θα εισπράττει ποσοστό επί των εσόδων ανάλογα με τη χρήση του συστήματος. Δηλαδή, η εταιρεία θα εισπράττει ποσοστό επί των εσόδων από την επινοικίαση του δημόσιου χώρου, λες και είναι... μέτοχός του!

Η λειτουργία των παρκόμετρων, όμως, θα έχει πολύπλευρες επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων, πέρα από το προφανές χαράτσωμα που θα υποστούν, από τη χρήση των θέσεων «ελεγχόμενης στάθμευσης». Πίσω από τη δήθεν «επίλυση» του προβλήματος της στάθμευσης, υπάρχει η λογική - που ευθαρσώς είχε ομολογήσει ο τότε αναπληρωτής δημάρχου Θ. Σκυλακάκης σε δημοτικό συμβούλιο με αυτό το θέμα - ότι ο εργαζόμενος «πρέπει να πληρώσει για να εκτιμήσει μια παρεχόμενη υπηρεσία»! Δηλαδή, θέλουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα να πληρώνουν για τα πάντα. Φυσικά, αυτό το χαράτσι θα καταλήγει στις τσέπες των πολυεθνικών, όπως και στην προκειμένη περίπτωση...

Παράλληλα, όμως, «τσουχτερή» είναι και η στάθμευση στα γκαράζ της πρωτεύουσας. Είναι ενδεικτικό ότι στα τρία γκαράζ του ΥΠΕΧΩΔΕ (Ριζάρη, Κάνιγγος, Νοσοκομείο Παίδων), που κατασκευάστηκαν (το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός, πλήρωσε 12 εκατ. ευρώ) από ιδιωτικές εταιρείες με τη μέθοδο των «συμβάσεων παραχώρησης», η στάθμευση φτάνει τα 7 ευρώ! Αντίστοιχα, τα τρία πάρκιγκ του Δήμου Αθήνας (Βαρβακείου, Εθνικής Αντίστασης και Κλαυθμώνος) λειτουργούν από ιδιώτες, οι οποίοι και έχουν επιβάλλει υψηλότατα τέλη. Τα παρκόμετρα της διοίκησης του Δήμου Αθήνας, απλά συμπληρώνουν αυτό το παζλ.

Η απάντηση στο οξυμένο αυτό πρόβλημα, μπορεί να δοθεί «μόνο με την ουσιαστική και ολόπλευρη ανάπτυξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς», όπως είχε σημειώσει εξαρχής ο Σπύρος Χαλβατζής, επικεφαλής της «Συμπαράταξης για την Αθήνα» και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας. Οπως είχε τονίσει, «ο δημόσιος χώρος δεν μπορεί να εμπορευματοποιείται. Δεν μπορεί να πληρώνει ο κάτοικος για να σταθμεύσει στη γειτονιά του. Πιστεύουμε πως μπορεί να υπάρξει χώρος ελεγχόμενης στάθμευσης γύρω από δημόσια νοσοκομεία και οργανισμούς, χωρίς όμως, καμία καταβολή αντιτίμου»...