Σήμερα μπορούμε να το πούμε. Με τη βεβαιότητα που δίνει η απόδειξη στην πράξη. Η συγκρότηση πριν από περίπου δυόμισι χρόνια της «Αγωνιστικής Αριστερής Οικολογικής Συμπαράταξης για την Αθήνα» έφερε κάτι εξαιρετικά θετικό στην υπόθεση «να διεκδικήσουμε την πόλη μας» - σύνθημα προεκλογικό της παράταξης και δεσμευτική αρχή στη λειτουργία της.

Η «Συμπαράταξη» κατάφερε - με επίπονες διαδικασίες είναι η αλήθεια - να ενώσει στη δράση διαφορετικές στο επίπεδο της ιδεολογίας δυνάμεις, που όμως συμμερίζονταν, και εξακολουθούν να συμμερίζονται την ίδια αγωνία για την τύχη της πόλης και των κατοίκων της, την ίδια βούληση να αντιπαλέψουν μια άκρως αντιλαϊκή πολιτική που υποθηκεύει τα συμφέροντα των πολλών στο κέρδος των λίγων. Κατάφερε, με λίγα λόγια, να αναδείξει ένα μέτωπο αντίστασης, που συνδέει την ύπαρξή του όχι με τον κυβερνητισμό ή τα όποια εκλογικά αποτελέσματα, αλλά με τη δυναμική που αναπτύσσουν οι αγώνες στην κατεύθυνση ανατροπής αυτής ακριβώς της αντιλαϊκής πολιτικής.

Με αυτή την έννοια η πεμπτουσία της δράσης και λειτουργίας της «Συμπαράταξης» ήταν και παραμένει η επαφή της με τον κόσμο, η γνωριμία με κάθε τοπικό και μεγαλύτερο πρόβλημα, η συσπείρωση - κι εδώ είναι το κλειδί - όχι απλά για να «φυτευτεί ένα δεντράκι» αλλά κόντρα στο σύνολο μιας πολιτικής που ανάμεσα στα άλλα μετατρέπει τους δήμους σε κυβερνητικά φερέφωνα, τους κάνει ανίκανους για τη λύση ακόμα και απλών μικρών προβλημάτων όταν αυτή η λύση δε φέρνει συγκεκριμένα κέρδη στο κεφάλαιο.

Η απόφαση της Ολομέλειας της «Συμπαράταξης», την προηγούμενη Δευτέρα, για περισσότερη δουλιά και αναβάθμιση των διαμερισματικών επιτροπών που έχουν επιφορτιστεί με το σημαντικό καθήκον να φτάσει η φωνή και δράση της παράταξης σε κάθε δημότη και αντίστροφα αυτές να μπορούν να αφουγκράζονται τις αγωνίες και τα προβλήματα των κατοίκων, αναδεικνύει το στόχο: Διεύρυνση της «Συμπαράταξης» «με δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ή θα αντιλαμβάνονται στο μέλλον την ουσιαστική πολιτική συμφωνία των άλλων δημοτικών παρατάξεων» - όπως υπογράμμισε ο νέος επικεφαλής, Στέλιος Λάμπρου. Και όπως συμπλήρωσε ο ίδιος, αυτή η ανάπτυξη του κινήματος για τα μεγάλα προβλήματα της Αθήνας, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη του εργατικού, φιλειρηνικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, θα βοηθήσει ώστε να εκφραστούν αυτές οι διαφοροποιήσεις.

Η ολοένα αυξανόμενη επίθεση που δέχονται οι δημότες της Αθήνας και γενικότερα, στην τσέπη τους, στα δικαιώματά τους, στη δυνατότητα που έχουν να απολαμβάνουν το δημόσιο χώρο, καθιστά το στόχο της «Συμπαράταξης» ακόμα πιο επίκαιρο. Οι δυνάμεις που την αποτελούν έχουν καθαρό πως αυτά που έχουν να παλέψουν είναι πολλά και πως η ενεργοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, είναι το καθοριστικό «όπλο». «Οπλο» που κατ' αρχήν θα αποκαλύψει την αγυρτεία όσων διατυμπανίζουν πως δρουν για το συμφέρον του λαού την ίδια ώρα που λογοδοτούν μόνο στο κεφάλαιο. Οσων εξαγγέλλουν τις παρεμβάσεις στο κέντρο της Αθήνας, ως αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της, όταν - όπως έγκαιρα είχε προειδοποιήσει η «Συμπαράταξη» - οι κάτοικοι αποκλείονται όχι μόνο από την πρόσβαση αλλά και τη χρήση του (έλλειψη ουσιαστικής συγκοινωνίας, πανάκριβοι χώροι στάθμευσης, αυξημένες τιμές σε μαγαζιά, καφετερίες, λόγω υπερβολικών αυξήσεων στα δημοτικά τέλη). Θα καταδείξει την εγκατάλειψη των γειτονιών, τόσο σε επίπεδο έργων υποδομής όσο και στην προώθηση του μαζικού αθλητισμού και του πολιτισμού.

Η ευθύνη της «Συμπαράταξης» και του καθένα ξεχωριστά στην ανάπτυξη ενός κινήματος ριζοσπαστικής αμφισβήτησης της σημερινής κατάστασης, «οπλίζεται» κατ' αρχήν με τη δέσμευση σε αυτό, των δυνάμεων που τη συγκροτούν. Με την κοινή αποδοχή στη συνέχεια της δράσης και λειτουργίας που ενέπνευσε στη «Συμπαράταξη», ο ιδρυτής της, ο Λεων. Αυδής. Το σιωπηρό αλλά μεγάλο, θα λέγαμε, στοίχημα του καθένα ξεχωριστά, να συνεχίσει τον ωραίο δρόμο που αυτός ξεκίνησε.