Δύο πρόσφατα περιστατικά έρχονται να αναδείξουν το δράμα που ζουν αυτοί οι άνθρωποι.

Στη Σάμο, οκτώ άτομα, έξι ανδρες, μια γυναίκα και ένα κορίτσι προστέθηκαν στη μακάβρια λίστα των ατόμων που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να μπουν στη χώρα μας. Τα θύματα πνίγηκαν όταν οι πλαστικές βάρκες, όπου επέβαιναν, αναποδογύρισαν και τα σώματά τους ξεβράστηκαν στη θαλάσσια περιοχή Ποτοκάκι Σάμου.

Από την άλλη, η Αστυνομική Διεύθυνση Χίου απέκλεισε ένα ολόκληρο χωριό προκειμένου να προσαγάγει και να εξευτελίσει τους μετανάστες, με ή χωρίς χαρτιά, που ζουν και εργάζονται εκεί. Τους κρατούσαν δεμένους με χειροπέδες από τις 3 το μεσημέρι έως τις 9 το βράδυ, δεν τους έδωσαν τροφή και νερό, τους μετέφεραν στα οχήματα δεμένους πισθάγκωνα μέσα από τους δρόμους του χωριού σαν κοινούς εγκληματίες και στο τέλος, αφού τους οδήγησαν στη πόλη της Χίου, 40 χιλιόμετρα μακριά από το χωριό Βολισσός, τους άφησαν ελεύθερους. Μόνο και μόνο για να τους εξαντλήσουν οικονομικά και σωματικά.

Για το περιστατικό αυτό, η «Δημοκρατική Συσπείρωση Χίου», σε ανακοίνωσή της, τονίζει πως «τα βίαια και απάνθρωπα γεγονότα, που δημιούργησαν οι δυνάμεις καταστολής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Χίου στο απομακρυσμένο χωριουδάκι της Βολισσού, δείχνουν για ακόμα μία φορά ότι η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες (χτες και σήμερα) κατ' επιταγή του Διευθυντηρίου της ΕΕ έχει ως στόχο την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής». Αυτή η ενέργεια των δυνάμεων καταστολής, ούτε πρωτόγνωρη είναι στους μετανάστες, ούτε μεμονωμένη. «Οι ενέργειες των δυνάμεων καταστολής της Ασφάλειας Χίου (τρομοκρατία, εξευτελισμοί, στέρηση των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους και η διαπόμπευσή τους στους δρόμους του χωριού, μπροστά στα παιδιά τους) είχε ως στόχο τη διαμόρφωση κλίματος ρατσιστικής και ξενοφοβικής υστερίας».

Είναι μόνο δύο χαρακτηριστικά περιστατικά από όσα βιώνουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, που, εάν καταφέρουν να φτάσουν στη χώρα μας ζωντανοί, έρχονται αντιμέτωποι με την άγρια εκμετάλλευση και το κυνηγητό. Ηθικός αυτουργός γι' αυτήν την κατάσταση είναι η πολιτική των ιμπεριαλιστικών χωρών, κυρίως των ΗΠΑ και της ΕΕ. Με τις επεμβάσεις τους σε ξένες χώρες, με τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, την υπερεκμετάλλευση των λαών, αναγκάζουν τους λαούς να εγκαταλείπουν τις εστίες τους και μέσα από μύριες περιπέτειες και κινδύνους να αναζητούν για τις οικογένειές τους μια καλύτερη ζωή. Και από εκεί και πέρα, αναλαμβάνουν τα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ, που έχουν συμφωνήσει σε μια σειρά αντιδραστικών μέτρων. Η βίαιη επαναπροώθησή τους στις χώρες προέλευσης, καθώς και οι βάρβαρες μέθοδοι αποτροπής τύπου Frontex κλπ. που συχνά οδηγούν σε απώλειες ανθρώπινων ζωών είναι μόνο μερικά από αυτά.