Eurokinissi

Το Δεκέμβρη του 2002, ο Οτζα γλίστρησε και το πόδι του «σκάλωσε» μέσα σε μηχάνημα εκτροπής πυρήνων ελιάς, στο λιοτρίβι όπου δούλευε στη Φθιώτιδα. Σήμερα, στη θέση του ποδιού του, υπάρχει ένα κομμάτι πλαστικό υλικό. Ο εργοδότης δεν έκανε ποτέ δήλωση, εξαφάνισε προκλητικά τον τραυματισμό του εργάτη. Ανήμπορος να εργαστεί, ο Οτζα επιβιώνει σήμερα χάρη στην αλληλεγγύη των συναδέλφων και συμπατριωτών του. Στο δικαστήριο ειπώθηκε ότι ο Οτζα πήγε στο λιοτρίβι «για να βοηθήσει» (δηλαδή δεν ήταν εργάτης), με δική του πρωτοβουλία. Για σύνταξη αναπηρίας από δημόσιο ταμείο, ούτε λόγος. Στον ΟΓΑ, όπου ο Οτζα ήταν ασφαλισμένος, του λένε ότι ο αριθμός μητρώου του έχει εξαφανιστεί.

Οι παραπάνω εργάτες είναι δύο μόνον από τα χιλιάδες θύματα εργατικών «ατυχημάτων», που κάθε χρόνο «θάβονται» χωρίς να χάνουν τη ζωή τους. Θάβονται, γιατί σύντομα συνειδητοποιούν ότι, την ώρα που σακατεύτηκε το σώμα τους, σακατεύτηκε μαζί κι ολόκληρη τη ζωή τους.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό εργατικών «ατυχημάτων» δηλώνεται στο αρμόδιο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), αλλά και ότι για ένα ακόμα μικρότερο ποσοστό των υποθέσεων αναγνωρίζεται η εργοδοτική ευθύνη, δεν είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό πως είναι απειροελάχιστες οι περιπτώσεις που ένας εργάτης αποζημιώνεται, αλλά και εξασφαλίζει τους απαραίτητους πόρους για την αποκατάσταση της υγείας του. Με δεδομένη τη ραγδαία εμπορευματοποίηση της Υγείας και την πλήρη κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, που προωθούν ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο τραυματισμός ή η αναπηρία ενός εργαζόμενου φορτώνει την οικογένειά του με νέα, δυσβάστακτα οικονομικά βάρη. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο δηλώνονται στο ΙΚΑ 17.000 εργατικά «ατυχήματα». Από όσους τραυματίζονται βαριά και νοσηλεύονται σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, σχεδόν δύο στους δέκα (16%) μένουν μόνιμα ανάπηροι!

Eurokinissi