Τις τελευταίες μέρες, δριμύ ψύχος έπληξε πολλές περιοχές του κόσμου. Τι είναι, όμως, αυτό, που ανάγει κάποια καιρικά φαινόμενα - φυσιολογικά τις περισσότερες φορές για την εποχή - σε «ακραία» και σε πρώτη είδηση για τα ΜΜΕ; Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των αναμενόμενων προβλημάτων, ή, ακόμα, και των θανάτων που συνεπάγονται αυτά τα «ακραία καιρικά φαινόμενα». Συμβαίνει, επειδή το να πεθαίνει κάποιος από το κρύο είναι ζήτημα βαθιά πολιτικό, άσχετα αν τα αστικά ΜΜΕ το αποκρύπτουν έντεχνα, κάνοντας λόγο για «αιφνιδιασμό του κρατικού μηχανισμού», γενικά και αόριστα. Αποκρύπτουν, δηλαδή, ότι, σε συνθήκες επικράτησης των μονοπωλίων, καμία πολιτική επιλογή, κανένας κρατικός σχεδιασμός δεν υπηρετεί τις ανάγκες του λαού, αλλά του κεφαλαίου.

Στην Πολωνία, 27 άνθρωποι έχασαν το περασμένο Σαββατοκύριακο τη ζωή τους λόγω του κρύου, ενώ από την 1η Οκτώβρη οι νεκροί λόγω ...ψύχους ανέρχονται στους 144. Τον περσινό χειμώνα, ο αριθμός αυτός είχε φτάσει τους 190. Από την αρχή του χειμώνα, στη Γαλλία, έχουν πεθάνει εξαιτίας του κρύου 10 άνθρωποι, στη Βόρεια Ιαπωνία 70, στο Μπαγκλαντές 33 μέσα σε 10 μέρες, στην Ινδία 188, στη Ρωσία 123 από τα τέλη Οκτώβρη, στη Γερμανία 5 και στη Ρουμανία πάνω από 10 μέσα σε μια βδομάδα. Πρόκειται κυρίως για άστεγους, για φτωχούς ανθρώπους, που - όπως λέει ο λαός - δεν έχουν «στον ήλιο μοίρα» και, φυσικά, ούτε στο κρύο, στο χιόνι και τη βροχή...

Οι άνθρωποι ανά τον κόσμο, που δεν έχουν ούτε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, ούτε ένα πιάτο φαΐ εξασφαλισμένο, ούτε ένα ζεστό ρούχο, τη στιγμή που ο παραγόμενος πλούτος αυξάνει κάθε χρόνο αλματωδώς, ανέρχονται στο 1 δισεκατομμύριο, ενώ τα Ηνωμένα Εθνη προειδοποιούν ότι ο αριθμός αυτός θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα χρόνια, «αν δεν παρθούν τα πρέποντα μέτρα». Μόνο στις ΗΠΑ και την ΕΕ, ο αριθμός των αστέγων το 2004 ξεπερνούσε τα 6,5 εκατομμύρια, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.

Τα καιρικά φαινόμενα, με το πέρασμα των χρόνων, αντί να μπορούν να αντιμετωπιστούν όλο και πιο εύκολα, γίνονται όλο και πιο «ακραία». Στη χώρα μας, με την παραμικρή βροχή, σπίτια πλημμυρίζουν, μικρές περιουσίες που με κόπο έχουν αποκτηθεί καταστρέφονται, ενώ σε κίνδυνο τίθενται και ανθρώπινες ζωές. Το 1995, 67 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από πλημμύρες στο Σικάγο. Το 1996 πέθαναν 85 από χιονοθύελλα στη Νέα Υόρκη. Χιλιάδες οι νεκροί από καύσωνα στη Γαλλία. Χιλιάδες κι οι νεκροί από τον τυφώνα «Κατρίνα» φέτος στη Νέα Ορλεάνη, ενώ δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι, περνώντας από την Κούβα, άφησε πίσω του μόνον υλικές ζημιές.

Στον καπιταλισμό, η κρατική μέριμνα περιορίζεται αποκλειστικά στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Ετσι, τα καιρικά και τα φυσικά φαινόμενα δε θα έκαναν «ταξικές» διακρίσεις σε ένα κράτος με εργατική εξουσία και λαϊκή οικονομία. Οπου η εξουσία θα ασκείται από τους εργάτες για την προκοπή του λαού, ενώ οι κεφαλαιοκράτες και τα «τσιράκια» τους θα έχουν καταργηθεί ανεπιστρεπτί.