Μπούσουλας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τα όσα εξωφρενικά προωθεί στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες είναι η αύξηση των εφοπλιστικών υπερκερδών και όχι το συμφέρον των κατοίκων των νησιών, των εργαζομένων, συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Με βάση αυτό το κριτήριο σύνταξε και το νομοθετικό της τερατούργημα 2932/2001. Και αυτό δεν το λέμε εμείς. Το αναφέρει ο πρόλογος του κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο οποίος «έσπασε» το καμποτάζ και αποτέλεσε την αιτία για την αλλαγή του θεσμικού ακτοπλοϊκού πλαισίου. Αυτό για να σβήσει κάθε αυταπάτη που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ότι δήθεν η αλλαγή του ακτοπλοϊκού θεσμικού πλαισίου έγινε με κριτήριο το ...«συμφέρον του κοινωνικού συνόλου», όπως επαναλαμβάνει κάθε τόσο ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.

Βέβαια τη... «φιλοσοφία» του νέου νόμου έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι νησιώτες, αφού ήδη εισέπραξαν μια «πρόγευση» των όσων θα διαδραματιστούν στο χώρο των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Είδαν τη δραματική μείωση των δρομολογίων, τη ραγδαία αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, ενώ εξακολουθούν να ταξιδεύουν με σαπιοκάραβα τύπου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». Αυτή ακριβώς η «πρόγευση» σήμανε και τον αγωνιστικό ξεσηκωμό που επικρατεί αυτή την περίοδο στη Λήμνο, την Κάλυμνο, τη Λέρο και την Πάτμο. Εχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πλέον οι κάτοικοι των νησιών ότι οι συνέπειες από τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες που σχεδιάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ βαριές, ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι όχι απλώς με προβλήματα διαβίωσης, αλλά επιβίωσης. «Ενάμιση μήνα είχαν να φάνε ψωμί στο Αγαθονήσι και τους πήγαμε εμείς», ήταν η φράση που ανέφερε προς τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας ο πρόεδρος του Συλλόγου Ψαράδων Δωδεκανήσων, κατά την πρόσφατη σύσκεψη, ενώ ο δήμαρχος Πάτμου κ. Μελιανός συμπλήρωσε: «Στον κόσμο μας επικρατεί η άποψη ότι μέχρι τώρα κάνουν κουμάντο στο ΥΕΝ οι πλοιοκτήτες».

Ομως τα αδιέξοδα που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται στην ακτοπλοΐα, παρά τις όποιες... δεσμεύσεις, δεν μπορεί πλέον να κρύψει ούτε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Την περασμένη Τετάρτη, την ίδια στιγμή που οι κάτοικοι της Λήμνου ήταν στο πόδι ζητώντας καθημερινές, γρήγορες, ασφαλείς και φτηνές συγκοινωνίες, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας έδινε την τακτική συνέντευξη Τύπου στους ναυτιλιακούς συντάκτες για να πει ότι ...«θα βρούμε λύσεις», ενώ δε δίστασε να επιδοθεί σε εμπαιγμό, αναφέροντας ότι «αν δε λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, θα προχωρήσουμε σε επιβολή δημοσίου συμφέροντος δρομολογίων». Και λέμε εμπαιγμό για τον εξής λόγο: Ακόμα βρίσκεται σε ισχύ παλιό θεσμικό πλαίσιο, το οποίο προβλέπει την υποχρεωτική 10μηνη κίνηση των πλοίων και περιέχει σωρεία κυρώσεων σε βάρος των εφοπλιστών που θα το παραβιάσουν. Με την ανοχή όμως του ΥΕΝ και του υπουργού, οι ακτοπλοϊκές εταιρίες έχουν μετατρέψει τη νομοθεσία σε «μπακαλόχαρτο», καθώς το 50% των ακτοπλοϊκών πλοίων βρίσκονται αραγμένα στο λιμάνι του Πειραιά. Πώς, λοιπόν, η κυβέρνηση με το νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο «απελευθερώνει» την εφοπλιστική ασυδοσία, θα επιβάλει υποχρεωτικά δρομολόγια στους εφοπλιστές;

Γίνεται σαφές ότι όσο οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες θα βρίσκονται στα χέρια των εφοπλιστών, οι νησιώτες δε θα μπορούν «να κοιμούνται ήσυχοι». Η πρόταση του ΚΚΕ, της οποίας η απήχηση μεγαλώνει συνεχώς, για τη συγκρότηση δημόσιου Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο, αποτελεί ζήτημα ζωής για την ακτοπλοΐα. Μόνο που αυτή η λύση απαιτεί και άλλη φιλολαϊκή πολιτική, που μόνο σε συνθήκες λαϊκής εξουσίας, με λαϊκό δημόσιο τομέα οικονομίας μπορεί να εφαρμοστεί.