Στις 15.3.2000 ο Κ. Σημίτης παρουσίασε στο Ζάππειο τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για το «Νέο Κοινωνικό Κράτος».

Αναφερόμενος στα ναρκωτικά είπε μεταξύ των άλλων και τα εξής:

• «Η πολιτική μας ενάντια στα ναρκωτικά εντείνεται σε όλους στους τομείς: καταστολή, πρόληψη και επανένταξη».
• «Επεκτείνουμε ταυτόχρονα τις πολιτικές πρόληψης. Δημιουργήσαμε 35 κέντρα πρόληψης σε 29 νομούς της χώρας, ενώ προγραμματίζεται η ταχεία λειτουργία άλλων 45 κέντρων».

Τις τελευταίες μέρες ενόψει της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης υπήρχαν στις εφημερίδες ολοσέλιδες καταχωρήσεις του ΠΑΣΟΚ για «40 Κέντρα πρόληψης», καθώς και η.... δέσμευση για «την ολοκλήρωση Πανελλαδικού Δικτύου Κέντρων Πρόληψης κατά των ναρκωτικών».

Ομως οι ιλουστρασιόν «δεσμεύσεις» ήταν η επικάλυψη της πολιτικής που κινείται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που διακήρυξε ως προεκλογικό πρόγραμμα ο Κ. Σιμήτης: Της πολιτικής που επιχειρεί την αφαίρεση και την ισοπέδωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Μάλιστα η κυβέρνηση χρησιμοποίησε ως εφαλτήριο τους εργαζόμενους του Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) - του Οργανισμού δηλαδή που υποτίθεται ότι σχεδιάζει την πολιτική κατά των ναρκωτικών - για να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις (ΣΣΕ), τις διαιτητικές αποφάσεις και τις αποφάσεις των δικαστηρίων.

Η κυβέρνηση αρνήθηκε πεισματικά από το περασμένο καλοκαίρι να εφαρμόσει την απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) για την εφαρμογή ΣΣΕ στον ΟΚΑΝΑ και την απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών να καταβάλει άμεσα και αναδρομικά τα δεδουλευμένα, για να μη δημιουργήσει προηγούμενο στο δημόσιο τομέα.

Αντίθετα, επιχείρησε με νομοθετική ρύθμιση -που τελικά απέσυρε- να εντάξει τους 200 εργαζόμενους στον ΟΚΑΝΑ στο ενιαίο μισθολόγιο, ενώ ταυτόχρονα κατέφυγε στα δικαστήρια για την αναστολή εν πρώτοις και στη συνέχεια την ακύρωση.

Και επειδή η κυβέρνηση δεν ήταν σίγουρη για την αποτελεσματικότητα της δικαστικής οδού, προχώρησε και στην έκδοση μιας υπουργικής απόφασης με την οποία εντάσσει τους εργαζόμενους του ΟΚΑΝΑ σε έναν τύπο ενιαίου μισθολογίου του Δημοσίου.

Πρόκειται για μια απόφαση που αποτελεί ευθεία βολή στις ΣΣΕ, στις αποφάσεις της Διαιτησίας και των δικαστηρίων. Την κοινή απόφαση υπέγραψαν στις 31.3.2000 -δηλαδή 15 μέρες μετά τις διακηρύξεις Σημίτη στο Ζάππειο- οι υπηρεσιακοί υπουργοί Εσωτερικών Γ. Κουμάντος,Υγείας Λ. Παπαδήμας και ο υφυπουργός Οικονομικών Ν. Χριστοδουλάκης.

Η απόφαση αυτή πέραν των ενστάσεων από νομικής άποψης, εγείρει την ηθική και πολιτική κατακραυγή, καθώς η υπηρεσιακή κυβέρνηση έχει ως πρωταρχικό καθήκον τη διενέργεια των εκλογών και όχι την επίλυση ενός προβλήματος γνωστού στην κυβέρνηση εδώ και εννιά μήνες. Μάλιστα οι εργαζόμενοι στον ΟΚΑΝΑ ξεκίνησαν κινητοποιήσεις από το Νοέμβρη του 1999 με μοναδικό αίτημα την εφαρμογή της απόφασης του ΟΜΕΔ, υπέρ της οποίας τάχτηκε ομόφωνα και η Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για τα ναρκωτικά.

Κι ενώ η κυβέρνηση διακηρύσσει την προσήλωσή της στο διάλογο, ως μέσου εξεύρεσης λύσεων, στην προκειμένη περίπτωση η «εξάρτησή» από το στόχο της ΟΝΕ, της βούλωσε ερμητικά τ' αυτιά σε κάθε λογική πρόταση και επέμενε σε μια απόφαση που οδηγεί σε επικίνδυνους δρόμους για τα εργατικά δικαιώματα. Πρόκειται για την ίδια λογική που άφηνε το «18 Ανω» χωρίς ανανέωση των συμβάσεων των θεραπευτών και επέβαλε άγριες περικοπές στους προϋπολογισμούς του ΚΕΘΕΑ.

Είναι η ίδια λογική που αφήνει αυτά ακόμα τα κέντρα πρόληψης να φυτοζωούν και να κλείνουν, όπως του Πειραιά, ή να έχουν τους εργαζόμενους απλήρωτους για μήνες, όπως της Κοζάνης και του Βόλου.

Ομως εκφράζει και μια άλλη εξίσου επικίνδυνη για το θέμα των ναρκωτικών πολιτική, όπως διατυπώθηκε από κυβερνητικά στελέχη (Γ. Παπανδρέου, Θ. Κοτσώνης): Τη χορήγηση ηρωίνης στους τοξικομανείς από τα νοσοκομεία.

Πρόκειται δηλαδή για πολιτική νάρκωσης των συνειδήσεων σε υπερθετικό βαθμό.

Εκτός από τις ουσίες και τα υποκατάστατά τους υπάρχει και η ζωή χωρίς τις εξαρτήσεις που διαμορφώνει ελεύθερες συνειδήσεις.

Αυτές τις συνειδήσεις που απορρίπτουν την κατάθλιψη της δικομματικής ομοιομορφίας και σήμερα μπορούν να την καταδικάσουν ρίχνοντας στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ!