Στο 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» αυτής της βδομάδας μπορείτε να βρείτε:

-- Αρθρο, με αφορμή τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, για την ελληνική καπιταλιστική οικονομία.

-- 17η Σύνοδος ΕΕ - Ουκρανίας και διεθνής διάσκεψη υποστηρικτών της αντιδραστικής κυβέρνησης.

-- Συνάντηση των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN): Διαρκής προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου τους στο διεθνή ανταγωνισμό.

Associated Press

Από αριστερά Κριστιν Λαγκαρντ, Γιάνης Βαρουφάκης: Το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη στην Ελλάδα μόνο εφόσον εφαρμοστούν αντιλαϊκές - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις

Αν συνδυάσει καθένας αυτήν την πρόβλεψη με την καθημερινή πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με την πορεία των διαπραγματεύσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με Κομισιόν - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα διαπιστώσει όχι απλά μιαν αντίφαση αλλά δύο άκρα που δε συναντώνται.

Η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας είναι σε στασιμότητα. Το 0,6% αύξησης του ΑΕΠ το 2014 όχι μόνο εύθραυστη ανάπτυξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλά ούτε καν βάση που να δικαιολογεί τις προβλέψεις του ΔΝΤ.

Την ίδια ώρα, υπάρχει φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες στο εξωτερικό, οι καταθέσεις έχουν υποχωρήσει στο επίπεδο των 135 δισ. ευρώ, τα υπόλοιπα δανείων ξεπερνούν τα 210 δισ. ευρώ και το κενό των 80 δισ. ευρώ καλύπτεται κυρίως από το μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας της ΕΚΤ (ELA).(«Καθημερινή», 15/4/2015). Ετσι οι τράπεζες δεν έχουν κανένα περιθώριο να δανειοδοτήσουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Και βεβαίως τα νοικοκυριά δεν έχουν καν περιθώρια να ζητήσουν δάνεια, αφού το λαϊκό εισόδημα έχει εξανεμισθεί λόγω δραστικής μείωσης μισθών, φοροληστείας κ.λπ. Η αδυναμία δανειοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων για καπιταλιστικές επενδύσεις, καθώς και οι δυσκολίες στήριξης των καπιταλιστικών επενδύσεων με κρατική οικονομική ενίσχυση μπαίνουν εμπόδιο στην προσπάθεια ανάκαμψης. Η επίλυση, άλλωστε, αυτού του προβλήματος, δηλαδή η δυνατότητα να υπάρχουν διαθέσιμα χρηματικά ποσά που να μπορούν να στηρίξουν τις προσπάθειες για επενδύσεις και ανάκαμψη είναι και το αντικείμενο των διαπραγματεύσεων της συγκυβέρνησης με τους «εταίρους» και κυρίως της λεγόμενης «μεγάλης συμφωνίας» του Ιούνη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια ρύθμισης της αποπληρωμής του χρέους, η διαμόρφωση πρωτογενών πλεονασμάτων περίπου στο 1,5% κ.λπ.

Τότε, πώς το ΔΝΤ κάνει τέτοιες προβλέψεις; «Στο κείμενο που συνοδεύει τις εαρινές του προβλέψεις, το ΔΝΤ κάνει λόγο για πιθανές επιπτώσεις στο σύνολο της Ευρωζώνης από την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα. "Η αβεβαιότητα και η απαισιοδοξία σχετικά με την αποφασιστικότητα της Ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές προκλήσεις είναι πιθανό να περιορίσουν την εμπιστοσύνη, όπως και οι εθνικές και παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις (όπως οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα, στη Ρωσία και την Ουκρανία)", αναφέρεται».(ιστοσελίδα «Capital.gr», 15/4/2015).

Επομένως, η υλοποίηση των προβλέψεων του ΔΝΤ καθορίζεται από μια σειρά προϋποθέσεις και παράγοντες (συνολική πορεία της Ευρωζώνης, στις εστίες ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων κ.λπ.) που τις καθιστά εξαρχής αβέβαιες και επισφαλείς.

Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η καπιταλιστική οικονομία χαρακτηρίζεται από στασιμότητα, δεν έχει μπορέσει να μπει σε φάση ανάκαμψης και με τον κίνδυνο μιας νέας ύφεσης να είναι ορατός. Εχει σημασία να προσέξουμε ιδιαίτερα τους παράγοντες που επηρεάζουν την παγκόσμια καπιταλιστική ανάπτυξη, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ. Για παράδειγμα, προειδοποιεί ότι οι γεωπολιτικές εντάσεις και οι απότομες μεταβολές στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές εξακολουθούν να απειλούν με εκτροχιασμό την παγκόσμια οικονομία, συσχετίζοντας τις μεταβολές στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές με την κίνηση κεφαλαίων (εισροές - εκροές από ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες), αλλά και την αλληλεπίδραση λόγω αλληλεξάρτησης, με δεδομένη την επιβράδυνση στις αναπτυσσόμενες χώρες (Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία κ.λπ.), τις πιθανές δυσκολίες στις ΗΠΑ λόγω αλλαγής στη σχέση δολαρίου - ευρώ, που δυσκολεύουν τις εξαγωγές, αλλά και τις δυσκολίες σε Ευρωζώνη και Ιαπωνία. Αρα υπάρχουν κίνδυνοι για την παγκόσμια ανάπτυξη.

Θα ρωτήσει κανείς: Πώς η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας, το 2% της ΕΕ, επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία και υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον από το ΔΝΤ; Τα αστικά επιτελεία εκτιμούν ότι ένα Grexit για παράδειγμα θα κλόνιζε την εμπιστοσύνη των αγορών στο ευρώ και στην Ευρωζώνη, πέρα από άλλες παρενέργειες όπως π.χ. το ενδεχόμενο φυγής κεφαλαίων. Και αυτό την ίδια ώρα που οι οικονομίες Γαλλίας και Ιταλίας, οι δύο μεγαλύτερες μετά τη Γερμανία, βρίσκονται σε ύφεση. Εκτιμούν επίσης ότι αν φύγει η Ελλάδα από το ευρώ δημιουργεί προηγούμενο και ενισχύει φυγόκεντρες τάσεις.

O Τζέισον Φέρμαν, πρόεδρος του Σώματος Οικονομικών Συμβούλων του Μπ. Ομπάμα είπε στο πρακτορείο «Reuters»: «Μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα έθετε σε έναν πολύ μεγάλο και άσκοπο κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να εμποδίσει τις επενδύσεις, να προκαλέσει αναταραχή στις χρηματαγορές και να απειλήσει την κατά τα άλλα ολοένα και πιο επιτυχημένη οικονομική ανάκαμψη» (ηλεκτρονικό «Βήμα», 21/4/2015).

Φαίνεται ότι πάνω σ' αυτήν την πραγματικότητα η κυβέρνηση είχε οικοδομήσει την προπαγάνδα περί σκληρής διαπραγμάτευσης, κόντρα στην «πολιτική λιτότητας» της Γερμανίας και της Ευρωζώνης, αν και μετά το τελευταίο Γιούρογκρουπ οι «αντιγερμανικοί» τόνοι έχουν πέσει.

Η Ελλάδα εμφανίζεται να αποτελεί έναν κρίκο στους ανταγωνισμούς, ιδιαίτερα ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γερμανία, αλλά και στους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς για το ποια πολιτική είναι αναγκαία και ικανή να βγάλει όχι την Ελλάδα, αλλά και το λεγόμενο «Νότο της Ευρωζώνης», ιδιαίτερα Ιταλία και Γαλλία από την κρίση, ζήτημα στο οποίο φαίνεται να αξιοποιούν στην αντιπαράθεσή τους για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρωζώνη με τη Γερμανία και οι ΗΠΑ.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όλο το προηγούμενο διάστημα προσδοκούσε από τη στήριξη των ΗΠΑ. Ο Αθ. Ελλις έγραψε στην «Καθημερινή», 15/4/2015: «Εχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι οι ΗΠΑ κινούνται σε αντίθετη, και υπό μία έννοια περισσότερο υποστηρικτική προς την Ελλάδα, γραμμή. Είναι γεγονός ότι σε κάθε ευκαιρία και στο ανώτατο επίπεδο, η αμερικανική κυβέρνηση εκφράζει την υποστήριξή της στην Ελλάδα. Και είναι αλήθεια ότι ως το ισχυρότερο μέλος του ΔΝΤ, η Αμερική από την αρχή ετάχθη υπέρ της χρηματοδότησης και γενικότερα της στήριξης της ελληνικής οικονομίας».

Ομως, φαίνεται ότι οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στις διαπραγματεύσεις και τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη μέχρι ενός σημείου, τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση, εκφράζοντας την αντίθεσή τους σε κινήσεις που μπορεί να θέσουν σε αμφισβήτηση την Ευρωζώνη. Ετσι, όταν ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης εκπροσώπησε την ελληνική κυβέρνηση στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας βρέθηκε στη δεξίωση στο Λευκό Οίκο για τον εορτασμό της ελληνικής Ανεξαρτησίας είχε ολιγόλεπτη κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Εκεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εξέφρασε τη συμπαράστασή του στην Ελλάδα σχετικά με τις προσπάθειες για συμφωνία με τους δανειστές και την καπιταλιστική ανάκαμψη και είπε ότι οι ΗΠΑ «ως φίλη και σύμμαχος χώρα θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τις προσπάθειές των Ελλήνων και της κυβέρνησής τους για ένα πιο φωτεινό μέλλον». Στο χαιρετισμό του στη δεξίωση, είπε ότι «οι ρίζες που μοιραζόμαστε είναι βαθιές, οι δεσμοί μεταξύ μας έχουν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων, και στεκόμαστε δίπλα στους φίλους και συμμάχους μας στην Ελλάδα σήμερα καθώς συνεχίζουν να περνούν πολύ δύσκολες οικονομικές στιγμές».

Στη συνέχεια, εντάθηκαν οι πιέσεις και από την πλευρά των ΗΠΑ στην Ελλάδα για γοργή υπογραφή συμφωνίας. Ο Μπ. Ομπάμα, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ιταλό πρωθυπουργό Μ. Ρέντσι μετά τη συνάντησή τους την Παρασκευή 17/4/2014, στο Λευκό Οίκο είπε: «Η Ελλάδα πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις, οι Ελληνες πρέπει να εισπράξουν τους φόρους. Πρέπει να μειώσουν τη γραφειοκρατία, να κάνουν ευέλικτη την αγορά εργασίας».

Ο δε υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου, αμέσως μετά τη συνάντησή του την ίδια μέρα με τον Γ. Βαρουφάκη κάλεσε επιτακτικά τον Ελληνα υπουργό, καλώντας να συμβάλει σε λύση, δηλαδή συμφωνία το ταχύτερο. «Αυτό δεν λύνεται με ομιλίες, δεν λύνεται με ρητορική. Αυτό λύνεται με σκληρή τεχνική δουλειά».

Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τη σταθερότητα και την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, λόγω αλληλοδιαπλοκής των οικονομιών ΗΠΑ - Ευρωζώνης, αλλά και επειδή προωθούν την ευρωατλαντική συμφωνία για ελεύθερο εμπόριο και ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων μεταξύ ΗΠΑ - Ευρωζωνης (ΤΤΙΡ). Οι G20 προειδοποιούν ότι η νομισματική μεταβλητότητα, ο χαμηλός πληθωρισμός και τα υψηλά επίπεδα χρέους απειλούν να υπονομεύσουν την ήδη άνιση παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη. Ισως ακόμη η "εκκρεμότητα" της Ελλάδας, όσο δεν κλείνει, είναι ένα επιπλέον πρόβλημα σε μια περιοχή που οι ΗΠΑ έχουν στρατηγικά συμφέροντα και πρωτοστατούν σε ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς από την Ανατολική Ουκρανία μέχρι την Αν.Μεσόγειο, με δεδομένες μάλιστα τις ανακατατάξεις συσχετισμών και συμμαχιών που συντελούνται στην περιοχή (Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν κ.λπ).

Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη βδομάδα στις ΗΠΑ σημειώνεται στο α' τρίμηνο του 2015 επιβράδυνση της ανάπτυξης η οποία ενισχύθηκε μόλις 0,2% σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2014, ανατρέποντας τις προβλέψεις για +1%. Το γεγονός αυτό ενίσχυσε τις ανησυχίες για την πορεία της αμερικάνικης οικονομίας.

Φαίνεται όμως ότι αυτή η στάση των ΗΠΑ σχετίζεται και με εσωτερικούς ανταγωνισμούς τμημάτων του κεφαλαίου των ΗΠΑ. Ισως δεν είναι άσχετες και με το γεγονός ότι την ώρα που φεύγουν κεφάλαια από την Ευρωζώνη για τις ΗΠΑ, ο Τζ. Σόρος έχει εξαγγείλει απόσυρση κεφαλαίων από τις ΗΠΑ και επένδυσή τους στην Ευρωζώνη. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα αποκαλύφθηκε δείπνο του Τζ. Σόρος και στελεχών του με τον Γ. Βαρουφάκη, στο Βερολίνο. «Το Βήμα» μάλιστα, (26/4/2015), έγραφε ότι ναι μεν στην Ουάσιγκτον ήταν με υπουργούς Οικονομικών, στο Βερολίνο όμως ήταν με επενδυτές, όπως ο Τζορτζ Σόρος, οι οποίοι εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Η εφημερίδα έθετε μάλιστα το ερώτημα «κατά πόσον ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών μπορεί να ανταλλάσσει μαζί τους πληροφορίες για θέματα στρατηγικής και αν ο πρωθυπουργός είναι ενήμερος για τις κινήσεις του υπουργού του και κατά πόσο τις εγκρίνει».

Την ίδια ώρα το αμερικάνικο «Stratfor» (αμερικάνικη δεξαμενή σκέψης για διεθνή γεωπολιτικά και οικονομικά θέματα που εκφράζει την αμερικάνικη κυβέρνηση) σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση της «Ημερησίας», 16/4/2015, εκτιμά ότι «Τον Ιούνιο κρίνονται τα πάντα για την Ελλάδα. Ο χρόνος μετρά αντίστροφα στην Ευρώπη, καθώς η Ελλάδα και οι πιστωτές της θα περάσουν άλλο ένα τρίμηνο αγωνίας με τις διαπραγματεύσεις για το ελληνικό χρέος. Σημείο καμπής για την Αθήνα θα είναι ο Ιούνιος, όταν θα πρέπει να γίνει η διαπραγμάτευση για ένα μετα-μνημονιακό πρόγραμμα». Το Βερολίνο θα φτάνει στα όριά του ανεχόμενο ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Θα υπάρξουν εντάσεις και διαμάχες, όμως το Eurogroup θα δώσει στην Ελλάδα αρκετά χρήματα ώστε να αποφύγει τη χρεοκοπία. Το Βερολίνο και το Eurogroup θα επιμείνουν η Ελλάδα να ζητήσει επιπλέον χρηματοδότηση και να παρουσιάσει μακροπρόθεσμα σχέδια για οικονομική μεταρρύθμιση. Η Αθήνα θα απαιτήσει ελάφρυνση του χρέους και πιο ευέλικτους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα, γράφει το «Stratfor».

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα γίνει με την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας. Αλλωστε, αυτό δεν μπορούν να το προβλέψουν με σιγουριά ούτε οι διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί. Η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί οριστικά, η ανάπτυξη δεν είναι σίγουρη για το κεφάλαιο. Οποια και αν είναι η εξέλιξη, το κύριο για τους εργαζόμενους είναι ότι δεν θα αλλάξει τίποτα ουσιαστικά προς το καλύτερο για τη ζωή τους με πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιδείνωσης. Είναι κρίσιμο ζήτημα οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να μην μπουν κάτω από τις ξένες σημαίες αντιτιθέμενων αστικών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, ελπίζοντας ότι έτσι θα εξυπηρετήσουν τα δίκια τους. Η ομοθυμία, άλλωστε, τόσο ευρωπαϊκών όσο και των αμερικανικών αστικών επιτελείων σε σχέση με το τι πρέπει να γίνει με εργασιακά, ασφαλιστικό κ.λπ είναι χαρακτηριστική ότι, παρά τις αντιθέσεις τους και τις συγκρούσεις τους, απέναντι στα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα κρατούν εξίσου εχθρική στάση. Υπάρχει διέξοδος για το λαό στο κάλεσμα που απευθύνει το ΚΚΕ για αγώνα, οργάνωση της πάλης για ανάκτηση των απωλειών, ξήλωμα των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, διεκδίκηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Πάλη που μπορεί να ανοίγει το δρόμο της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του, ρήξη πραγματική για λογαριασμό των λαϊκών συμφερόντων και όχι ενδοαστικών ανταγωνισμών που αποτελεί προϋπόθεση για να δει ο λαός άσπρη μέρα.

Στελέχη επιχειρήσεων υποδέχονται τους Ποροσένκο και Γιούνκερ, στη Συνδιάσκεψη Υποστήριξης των συμφερόντων τους και όχι της Ουκρανίας

Στο Κίεβο, βρέθηκαν ο πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΕ Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, που συναντήθηκαν με τον Πρόεδρο, Πέτρο Ποροσένκο, και τον πρωθυπουργό, Αρσένι Γιάτσενιουκ. Η Σύνοδος αυτή ήρθε να συγκεκριμενοποιήσει τη λεγόμενη συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ, που υπογράφηκε τον Ιούνη του 2014, και το πρώτο βήμα είναι η συμφωνία «Βαθιάς και Ολοκληρωμένης Περιοχής Ελεύθερου Εμπορίου» (DCFTA), που προγραμματίζεται να ξεκινήσει από τις αρχές του επόμενου χρόνου, αλλά για τη Ρωσία αποτελεί «κόκκινο πανί», καθώς θεωρεί ότι η Ουκρανία θα γίνει δίαυλος για το πέρασμα φτηνών αγαθών από την ΕΕ και στη ρωσική αγορά. Οσο για την ένταξη στην ίδια τη λυκοσυμμαχία, δίνεται μια περίοδος 5 χρόνων, ώστε να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες.

Οι αξιωματούχοι της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ με τον μεγαλοκαπιταλιστή Πρόεδρο της Ουκρανίας

Οχι τυχαία, επίσης, ενδεικτικό του τι υπηρετεί η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, είναι και η επιβεβαίωση της συνεργασίας ΕΕ και Ουκρανίας στον τομέα της συμμετοχής δυνάμεων του ουκρανικού στρατού σε ιμπεριαλιστικές αποστολές της ΕΕ όπως αυτή στη Σομαλία και το κέρας της Αφρικής. Πάντως, η απαίτηση της ουκρανικής κυβέρνησης για απαλλαγή των Ουκρανών πολιτών από βίζα στην ΕΕ προς το παρόν «μπήκε στον πάγο», αφού η ρευστότητα της κατάστασης της ένοπλης σύγκρουσης είναι καθοριστικός παράγοντας.

Κατά τα άλλα, στην κοινή δήλωση υπογραμμίζεται η «στήριξη στη φιλόδοξη μεταρρυθμιστική προσπάθεια» που προωθεί η ουκρανική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της «Στρατηγικής Ουκρανία 2020», που πρόκειται για μια προσπάθεια αστικού εκσυγχρονισμού (αντιμετώπισης και της εκτεταμένης διαφθοράς που δημιουργεί προβλήματα) και κυρίως για ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων οτιδήποτε έχει απομείνει μετά από 20 και πλέον χρόνια καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Στο στόχαστρο, φυσικά, εκτός από τον τομέα της Ενέργειας, φυσικό αέριο, σχιστολιθικό αέριο (ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα) είναι και η αγροτική παραγωγή, αλλά και πολλοί βιομηχανικοί κλάδοι που προκαλούν το ενδιαφέρον μονοπωλιακών ομίλων.

Επίσης, οι δύο αντιπροσωπείες χαιρέτισαν την έναρξη των εργασιών της συνταγματικής επιτροπής, αυτής που γίνεται ουσιαστικά με αποκλεισμό των διοικήσεων των περιοχών, που ελέγχουν οι πολιτοφύλακες, παρότι αποτελεί μέρος της συμφωνίας εκεχειρίας που υπογράφτηκε στις 12 Φλεβάρη από τις δύο πλευρές και η οποία εκτός από το στρατιωτικό σκέλος που παραβιάζεται καθημερινά και με κλιμάκωση τις τελευταίες μέρες ενόψει και της 9ης Μάη, μέρας Αντιφασιστικής Νίκης, και στο πολιτικό σκέλος δεν έχει προχωρήσει καθόλου.

Βασικός μοχλός για το προχώρημα αυτού του προγράμματος είναι τα λεγόμενα «πακέτα βοήθειας» - δάνεια και εγγυήσεις (σαν και αυτά που έχουμε δει και στη χώρα μας) που είναι ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο που η αποπληρωμή τους θα πέσει στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Σημειώνεται ότι ήδη έχουν δοθεί από το Μάρτη του 2014, 11 δισεκατομμύρια ευρώ, και έχουν ενεργοποιηθεί άλλα 6 δισ. ενώ σχεδιάζεται μια «μακροοικονομική βοήθεια» άλλων 1,8 δισ. Η διαδικασία και στην Ουκρανία θα έρθει με τη μέθοδο των ...δόσεων εφόσον ...προχωράνε οι μεταρρυθμίσεις. Για την ώρα, θα έρθει μια «δόση» 110 εκατομμυρίων ευρώ, με προοπτική έως τα μέσα του 2015 να έχουν εκταμιευτεί άλλα 250 εκατομμύρια ευρώ και μετά τον Ιούνη να έχει υπογραφτεί ένα «μνημόνιο κατανόησης» και συνολική «δανειακή σύμβαση».

Βεβαίως, από τα «πακέτα βοήθειας» δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι ΗΠΑ, με τον αντιπρόεδρο, Τζον Μπάιντεν, να ανακοινώνει ότι θα σταλεί «ανθρωπιστική βοήθεια» 18 εκατομμυρίων δολαρίων, κάτι που έρχεται να προστεθεί, όπως παρουσιάζουν, στα 45 εκατομμύρια δολάρια από την αρχή της επέμβασης, ενώ προβλέπεται και 1 επιπλέον δισ. δολάρια «δάνεια» και «εγγυήσεις», δηλαδή στην ουσία δίνουν κάποια ...ψίχουλα για να πάρουν ...πολλά καρβέλια. Επίσης, συμμετοχή στο αλυσόδεμα του ουκρανικού λαού έχει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Με τη διεθνή Συνδιάσκεψη Στήριξης της Ουκρανίας, η αντιδραστική κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, για να δώσει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Η μάζωξη αυτή δεν είναι πρώτη (είχε προηγηθεί το 5ο Ετήσιο Ενεργειακό Φόρουμ στις 23 - 26 Ιούνη 2014 με διοργανωτή το βρετανικό Ινστιτούτο «Ανταμ Σμιθ» που ειδικεύεται στις ιδιωτικοποιήσεις, έχει αναπτύξει ιδιαίτερη δραστηριότητα μετά το 1992 στη Ρωσία και σε χώρες που προέκυψαν μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ).

Στη νέα συνάντηση συμμετείχαν στελέχη της ΕΕ και των ΗΠΑ, όπως ο πρέσβης, αξιωματούχοι της USAID («μαγαζί» της CIA, που υποτίθεται προωθεί την ανάπτυξη στο εξωτερικό) και στελέχη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), του ΔΝΤ, του ΟΗΕ και εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών.

Στο πανηγυρικό μέρος, που εγκαινίασαν ο Πρόεδρος, Πέτρο Ποροσένκο, και ο πρωθυπουργός, Αρσένι Γιάτσενιουκ, εμφάνισαν την Ουκρανία ως χώρα που δίνει πολλές ευκαιρίες για επιχειρηματικά κέρδη, με νομοθεσία για ιδιωτικοποιήσεις, φιλικό περιβάλλον για τους ξένους επενδυτές (δηλαδή ισοπεδωμένα εργασιακά δικαιώματα), οικονομία στα πρότυπα της ΕΕ, αλλά και χώρα που βαδίζει και οικοδομεί Ενοπλες Δυνάμεις, σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, ως «αποτροπή στα επιθετικά σχέδια της Ρωσίας». Ταυτόχρονα, προέβαλαν το ζήτημα της ανάγκης ενεργειακής ανεξαρτησίας (κυρίως από τη Ρωσία) κάτι που συμβαδίζει με τη λεγόμενη ενεργειακή πολιτική της ΕΕ. Ταυτόχρονα, πλάσαραν ως ευκαιρία τη διαδικασία ανοικοδόμησης των περιοχών του Ντονμπάς, όταν «αποκατασταθεί η εδαφική ακεραιότητα».

Η ίδια η Συνδιάσκεψη είχε χωριστεί σε 4 ενότητες, που έχουν την ξεχωριστή τους σημασία, ενώ επίσης αλληλοδιαπλέκονται.

Στην πρώτη ενότητα, «Αποκατάσταση της περιοχής της σύγκρουσης», επισημάνθηκε η δυνατότητα να αξιοποιηθεί η νομοθεσία για την υποτίθεται αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής αρχικά και στη συνέχεια την καταγραφή των ζημιών και την έναρξη της διαδικασίας αποκατάστασής τους. Δηλαδή, η αντιδραστική κυβέρνηση που βομβάρδισε ανηλεώς αυτές τις περιοχές, νοσοκομεία, σχολεία, εργοστάσια, κατοικίες τώρα εμφανίζεται ως αρωγός των κατοίκων και βέβαια προσβλέπει στη λεγόμενη ανοικοδόμηση. Η υπόθεση θυμίζει πολύ τις περιπτώσεις του Ιράκ ή του Αφγανιστάν, όπου οι αμερικανοΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές κατέστρεφαν υποδομές και ήδη στους στόχους έκλειναν δουλειές για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Στη δεύτερη ενότητα, «επιχειρηματικό κλίμα και επενδυτικές ευκαιρίες», ευκαιρίες είναι και ό,τι αναφέρθηκε πρωτύτερα - εφόσον η αντιδραστική κυβέρνηση ανακτήσει ποτέ τον έλεγχο των εν λόγω περιοχών - ιδιαίτερα προβλήθηκε η χαμηλή φορολογία για τις επιχειρήσεις, το ξεπέρασμα υποτίθεται της διαφθοράς, η εξειδικευμένη και φτηνή εργατική δύναμη.

Στην τρίτη ενότητα, «αγροτική πολιτική και μεταρρυθμίσεις», δόθηκε έμφαση στην απελευθέρωση της αγοράς των προϊόντων φυτοπροστασίας, της διαδικασίας μίσθωσης γης, της παραγωγής βιολογικών τροφίμων, όπου ενδιαφέρονται μεγάλες πολυεθνικές. Η αγροτική οικονομία αντιπροσωπεύει το 13% του ΑΕΠ της Ουκρανίας και το 32% των συνολικών εξαγωγών, ενώ απασχολεί το 18% του εργατικού δυναμικού. Ετσι, ο στόχος της συγκέντρωσης της παραγωγής σε λιγότερα χέρια και το ξεκλήρισμα των μικρών, προβάλλει ως σημαντική δυνατότητα για τη δράση των μονοπωλίων, με κύριο μέλημα, όπως αναφέρεται, να αυξηθούν οι εξαγωγές γεωργικών προϊόντων και όχι βέβαια η ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Παράλληλα, ενδιαφέρον υπάρχει και για τους τομείς που σχετίζονται με την αγροτική παραγωγή και μεταφορά προϊόντων, το σύστημα αποθήκευσης logistics, τις εσωτερικές οδούς (πλωτές, σιδηροδρομικές) λιμάνια, δρόμους. Επίσης, τα ζητήματα της ασφάλειας, του ελέγχου και της τυποποίησης προϊόντων, και αυτά με βάση τα πρότυπα της ΕΕ, ώστε όπως δηλώνεται να ανέβει η ανταγωνιστικότητα. Βεβαίως, η εμπειρία δείχνει ότι η ανταγωνιστικότητα ευνοεί τις ισχυρές δυνάμεις, τις λυκοσυμμαχίες, που θα βρουν νέες αγορές για τα προϊόντα τους.

Η τέταρτη θεματική, «ενέργεια, ενεργειακή αποτελεσματικότητα και μεταρρυθμίσεις», ήταν επίσης κομβική για τη συγκεκριμένη σύναξη. Οι συμμετέχοντες χαιρέτισαν την αναδιάρθρωση του τομέα της Ενέργειας στην Ουκρανία, που εναρμονίζεται και με το Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο της ΕΕ, καθώς και την επιδίωξη διαφοροποίησης των προμηθειών φυσικού αερίου, την απεξάρτηση από την ρωσική Ενέργεια. Επίσης, χαιρέτισαν τον λεγόμενο παραπλανητικά «νόμο της απομονοπωλιοποίησης» του τομέα της Ενέργειας που πέρασε στην Ουκρανία. Δηλαδή, απελευθέρωσης του ντόπιου φυσικού πλούτου και μπάσιμο των δυτικών κυρίως εταιρειών προς «συνεκμετάλλευσή του». Το σχέδιο αυτό στηρίζει βεβαίως η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Προβλέπει το σπάσιμο της ουκρανικής «Naftogaz» στους τομείς της παραγωγής, μεταφοράς, αποθήκευσης. Ιδιαίτερα οι μεγάλες αποθηκευτικές δυνατότητες που έχει η Ουκρανία, ακόμα από την περίοδο της ενιαίας σοσιαλιστικής πατρίδας της ΕΣΣΔ, ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την ΕΕ, ώστε να εξασφαλίζει την τροφοδοσία της, από πιθανά μελλοντικά αποθέματα ουκρανικού φυσικού αερίου. Και η λεγόμενη βελτίωση της «ενεργειακής απόδοσης» ανοίγει την όρεξη για μπίζνες του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Βασική επιδίωξη, επίσης, είναι να σταματήσουν και οι όποιες επιδοτήσεις για χαμηλότερες τιμές Ενέργειας σε λαϊκά νοικοκυριά. Το ζήτημα αφορά και την παραγωγή με διάφορους τρόπους ηλεκτρικής ενέργειας. Ενδιαφέρον εκδηλώνεται και για πιθανολογούμενα κοιτάσματα σχιστολιθικού αερίου, με τη μέθοδο της ρηγμάτωσης, στην οποία πρωτοστατούν αμερικανικές εταιρείες, με γνωστά επίσης τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί στο περιβάλλον η μέθοδος αυτή.

Μετά τη Συνδιάσκεψη, χαρακτηριστικά, ανακοινώθηκε ότι ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες όπως οι: «SHELL», «Chevron», «ΕxxonMobil», «NI and RWE» εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον για τη διαδικασία περαιτέρω ιδιωτικοποίησης του τομέα και για εξορύξεις σε νέες πηγές.

Επίσης, το επόμενο ραντεβού έχει δοθεί για τον ερχόμενο Ιούλη, στο επιχειρηματικό φόρουμ ΗΠΑ - Ουκρανίας στην Ουάσιγκτον, ενώ ανακοινώθηκε, χωρίς να μπορεί να εξακριβωθεί, ότι τα συνολικά επενδυτικά σχέδια έως το ερχόμενο φθινόπωρο θα φτάσουν τα 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Από τους ανταγωνισμούς στην αναπτυσσόμενη Νοτιοανατολική Ασία δε θα μπορούσε να λείπει ασφαλώς η ΕΕ. Στο πλαίσιο της 26ης Συνόδου Κορυφής έγινε στη Μαλαισία και ο 13ος γύρος Διαβουλεύσεων μεταξύ των υπουργών Οικονομίας της ASEAN και της ΕΕ, με τις Βρυξέλλες να εκπροσωπούνται από την επίτροπο Εμπορίου, Σεσίλια Μάλστρομ.

Στην «Κοινή Δήλωση» που δόθηκε στη δημοσιότητα σημειώνεται ότι ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών έφτασε το 2013 στα 246 δισ. δολάρια, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 10% του συνολικού εξωτερικού εμπορίου που κάνει η ASEAN. Το 2014, η ΕΕ παρέμεινε πρώτη πηγή άμεσων ξένων επενδύσεων στην ASEAN με 29,1 δισ. δολάρια. Η ΕΕ είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ενωσης.

Οι υπουργοί καλωσόρισαν την οικονομική βοήθεια που μέσα στην επόμενη 7ετία η ΕΕ θα αυξήσει προς την περιοχή, ώστε από τα 70 εκατομμύρια ευρώ να φτάσει στα 170 εκατομμύρια ευρώ. Σ' αυτή συμπεριλαμβάνεται ειδικό «πακέτο» ύψους 86 εκατομμυρίων ευρώ για τη «συνδεσιμότητα μέσω της Βιώσιμης και Αποκλειστικής Οικονομικής Ενοποίησης και του Εμπορίου».

Προφανώς, το ενδιαφέρον των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στρέφεται πρώτα απ' όλα στα μεγάλα περιθώρια επενδύσεων κυρίως σε υποδομές, τηλεπικοινωνιακά, οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, που οι αστικές κυβερνήσεις της περιοχής ιεραρχούν ώστε να ενισχύσουν συνολικά το λεγόμενο «επιχειρηματικό περιβάλλον».

Ενδεικτική της σημασίας που τα ευρωπαϊκά μονοπώλια δίνουν στην περιοχή είναι και η επίσκεψη που έκανε τον περασμένο Φλεβάρη στις Φιλιππίνες ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, η πρώτη που έκανε ποτέ Γάλλος Πρόεδρος στη συγκεκριμένη χώρα. Η επίσκεψη έγινε και στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τη Διεθνή Συνδιάσκεψη για τις Κλιματικές Αλλαγές που θα γίνει το Δεκέμβρη στο Παρίσι. Σε συνάντηση που είχε με επιχειρηματίες, ο Γάλλος ηγέτης τόνισε όλο νόημα ότι οι Φιλιππίνες χρειάζονται σήμερα μεγάλες επενδύσεις στην ανανεώσιμη Ενέργεια και την Εκπαίδευση, τομείς «για τους οποίους η Γαλλία είναι εδώ για να βοηθήσει», επιβεβαιώνοντας τα σχέδια του γαλλικού κεφαλαίου να διεισδύσει σε τομείς όπως οι «εναλλακτικές μορφές Ενέργειας». Τις μέρες εκείνες, σε γαλλικά ΜΜΕ υπήρξαν δημοσιεύματα που συνιστούσαν στη γαλλική κυβέρνηση να αυξήσει τους ρυθμούς «δράσης» της για να προλάβει το «μπάσιμο» που εδώ και καιρό επιχειρούν οι Γερμανοί ανταγωνιστές τους...

«Αυτή είναι η ώρα του ΑSEAN» είναι το σλόγκαν στην συνάντηση στη Ινδονησία, εκφράζοντας τις φιλοδοξίες των αστικών τάξεων να αναβαθμίσουν την θέση τους στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά

Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από τη «Δήλωση» που μοιράστηκε μετά την 26η Σύνοδο της ASEAN (σ.σ. Asociation of Southeast Asian Nations - Ενωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας) που έγινε στις 26 και 27 Απρίλη στη Μαλαισία. Στο επίκεντρο της συνάντησης βρέθηκε η Οικονομική Κοινότητα ASEAN (σ.σ. Economic Community Asean - ECA) που, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, θα τεθεί επίσημα σε λειτουργία στα τέλη του 2015.

Θυμίζουμε ότι σήμερα την ASEAN συναποτελούν οι: Βιετνάμ, Ινδονησία, Καμπότζη, Λάος, Μαλαισία, Μπρουνέι, Μιανμάρ, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες.

Τα μονοπώλια της περιοχής επιδιώκουν να «αξιοποιήσουν» τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που χαρακτηρίζουν σήμερα τις περισσότερες από τις οικονομίες της περιφέρειας. Ο στόχος της «οικονομικής ενοποίησης» φαίνεται ότι αποτελεί το εργαλείο με το οποίο εκτιμούν ότι θα διεκδικήσουν με αξιώσεις ένα «καλό» μερτικό στην αγορά της περιοχής και όχι μόνο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι λείπουν οι μεταξύ τους διαφωνίες και ανταγωνισμοί (αποτέλεσμα καταρχήν της ανισόμετρης ανάπτυξης), πρώτα απ' όλα ως προς τη στάση της Ενωσης απέναντι στην Κίνα, με την οποία πολλές χώρες - μέλη της ASEAN έχουν εδαφικές διαφορές στη γεμάτη φυσικό πλούτο Νότια Κινεζική Θάλασσα. Η μετεξέλιξη της ASEAN (που ιδρύθηκε το 1967) σε ενιαία οικονομική αγορά σηματοδοτεί την ένταση ενδοϊμπεριαλιστικών διεργασιών, που φέρνουν εντονότερα στο προσκήνιο μια από τις πολυπληθέστερες αγορές του πλανήτη.

Οι αλλαγές που η βαθιά καπιταλιστική κρίση μπορεί να προκαλέσει σε όλη την ιμπεριαλιστική πυραμίδα δεν έχουν γίνει ακόμα καθαρά ορατές. Κάθε μερίδα του κεφαλαίου αναζητά συμμαχίες και τρόπους να αξιοποιήσει προς όφελός της τα νέα δεδομένα. Η όξυνση των μονοπωλιακών σχεδιασμών και ανταγωνισμών, που π.χ. στην «αναπτυγμένη» Ευρώπη εκφράζεται με την ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού, στην «αναπτυσσόμενη» Ασία εκφράζεται με την περαιτέρω σύσφιξη οικονομικών συνεργασιών. Οι εξελίξεις στις διακρατικές ενώσεις δεν καταγράφουν τα επόμενα βήματα με τα οποία οι εκπρόσωποι των επιτελείων ετοιμάζουν την κλιμάκωση της αντιλαϊκής - αντεργατικής επίθεσης, σε κάθε τομέα.

Τα ντόπια μονοπώλια έχουν αυξημένες προσδοκίες ως προς την ώθηση που θα τους δώσει η λειτουργία της ECA. Ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας, Ναζίμπ Ραζάκ, στην εισηγητική του ομιλία αναφέρθηκε στη «μεταμόρφωση» που μπορούν να προκαλέσουν οι μεταρρυθμίσεις που θα φέρει η ECA (π.χ. μέτρα ενίσχυσης της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίου και εργαζομένων) και σε ένα ετήσιο «αντίκτυπο» 2,5 τρισ. δολαρίων που θα έχει συνολικά η οικονομία των χωρών - μελών.

Ο ίδιος επικαλέστηκε στοιχεία του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και την Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), σύμφωνα με τα οποία μέσα στην επόμενη 4ετία ο συνολικός ρυθμός ανάπτυξης στα κράτη της Ενωσης θα φτάσει το 5,6%, την ώρα που στην Κίνα οι ρυθμοί ανάπτυξης «λιμνάζουν» στο 5%. Αν και μοιάζουν υπερβολικές οι αναλύσεις ορισμένων ΜΜΕ ότι η ECA δεν αποκλείεται σε μερικά χρόνια να απειλήσει τη θέση της Κίνας ως κόμβου μεταποίησης, η «δυναμική» της περιοχής είναι σημαντική. Ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι έως το 2050 θα αποτελεί ως σύνολο την 4η μεγαλύτερη οικονομία διεθνώς.

Τα ίδια τα μέλη της ASEAN υποστηρίζουν ότι συνολικά διαθέτει την τρίτη μεγαλύτερη δεξαμενή εργατικού δυναμικού στον κόσμο, κάτι που για τα ντόπια μονοπώλια μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πλεονέκτημα. Σημειωτέον, το «μισθολογικό και μη μισθολογικό κόστος» στις συγκεκριμένες χώρες είναι πολύ χαμηλό. Μάλιστα, κυβερνήσεις όπως αυτή της Ινδονησίας δρομολογούν μέτρα για να συγκρατήσουν τους ρυθμούς μετανάστευσης, ενισχύοντας «δημόσιες» δομές ασφάλειας, Εκπαίδευσης και Υγείας, ακόμα και αυξάνοντας τα άθλια μεροκάματα, επενδύοντας αφενός στην αύξηση της παραγωγικότητας των ντόπιων εργατικών χεριών (οι ειδικευμένοι εργάτες που μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να δουλεύουν όσο θέλουν οι εργοδότες τους φαίνονται πιο χρήσιμοι από τους πεινασμένους που φεύγουν σε άλλες χώρες), αφετέρου στην ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής».

Με δεδομένη τη στασιμότητα / ύφεση σε μια σειρά από αναπτυγμένες οικονομίες, ισχυρά μονοπώλια στρέφονται ήδη στις αγορές της ASEAN, αναμένοντας τις αλλαγές που η οικονομική ενοποίηση θα φέρει ευνοώντας τα δικά τους σχέδια.

Σε έκθεση της γνωστής εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβούλων «Pricewaterhouse Coopers»(PWC) που δημοσιεύτηκε πριν από μια βδομάδα, σημειώνεται ότι η ASEAN μπορεί να αποδειχθεί «κεντρική για την επιτυχία μιας σειράς διεθνών ιαπωνικών εταιρειών».

Στην έκθεση καταγράφεται ότι οι καταναλωτικές δαπάνες στην περιοχή αναμένεται να αυξηθούν έως το 2020 κατά 45%, με τα μεγαλύτερα κέρδη να αναμένονται σε κλάδους όπως οι Τηλεπικοινωνίες (όπου υπολογίζεται μια αύξηση μέχρι 62%), η Εκπαίδευση (εκτιμάται αύξηση κερδών μέχρι 59%), ο Επισιτισμός - Τουρισμός (εκτιμάται αύξηση μέχρι 51%).

Χώρες όπως οι Φιλιππίνες, το Λάος, η Μιανμάρ και η Μαλαισία αναμένεται μέχρι το 2019 να ξεπεράσουν κατά πολύ σε ρυθμούς ανάπτυξης το μέσο όρο της Ενωσης (5,6%) και να φτάσουν αντίστοιχα σε 12,3%, 11,8%, 10%, 9,4%, τραβώντας ήδη το «ενδιαφέρον» μιας σειράς πολυεθνικών, πρώτα απ' όλα κινεζικών. Αλλωστε, η γεωγραφική θέση όλης της Νοτιοανατολικής Ασίας έχει μεγάλη αξία, αφού βρίσκεται στο σημείο όπου συν τοις άλλοις «ενώνεται» ο Ειρηνικός με τον Ινδικό Ωκεανό, δίπλα ακριβώς στο κρίσιμο «πέρασμα» της Νότιας Κινεζικής Θάλασσας, σε μια ζώνη γεμάτη φυσικό πλούτο (ενέργεια, αλιεύματα, αλλά και ορυκτά).

Τέλος, η συγκεκριμένη έκθεση εμφανίζει την Ιαπωνία να επιχειρεί σημαντική «στροφή» στην περιοχή. Καταγράφει ότι το 2014 οι ιαπωνικές επενδύσεις αυξήθηκαν κατά 120%. Το 58% των Αμεσων Ξένων Επενδύσεων κατευθύνθηκε στις τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες της περιοχής, φτάνοντας σε ένα ποσό διπλάσιο από το σύνολο των ιαπωνικών επενδύσεων στην Κίνα. «Αυτό δεν έγινε σε μια νύχτα. Η ιαπωνική αναπτυξιακή βοήθεια στην περιοχή ήταν τεράστια για πολλές δεκαετίες... και τώρα η Ιαπωνία εισπράττει το αποτέλεσμα», σχολιάζει.