Eurokinissi

Από προηγούμενη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ

Σε αυτό το φόντο, όπως χαρακτηριστικά διαμηνύεται από κυβερνητική πηγή, «δεν υπάρχει περίπτωση» να νομοθετηθούν από τώρα τα μέτρα που θα εφαρμόζονται από το 2019, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν στην περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου ορίου σε μισθωτούς και συνταξιούχους, καθώς και οι νέες περικοπές στις σημερινές συντάξεις. «Καμία κυβέρνηση δεν θα δεχόταν τέτοιο πακέτο. Αν πιέσουν Ευρωπαίοι και ΔΝΤ, μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές εξελίξεις», τόνισε η ίδια πηγή.

Ανεξάρτητα από την κλιμάκωση του χρονοδιαγράμματος, ανεξάρτητα τη διαχειριστική συνταγή της συγκυβέρνησης και από τους χρόνους ψήφισης, εξειδίκευσης και εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων της «επόμενης μέρας», ήδη από τώρα, στο πλαίσιο της πρώτης «αξιολόγησης» του μνημονίου, μπαίνουν τα θεμέλια και για τον επόμενο κύκλο της αντιλαϊκής επίθεσης.

Σε αυτό το πλαίσιο:

• Οι στόχοι για τα ματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα παραμένουν σταθεροί τουλάχιστον για την περίοδο μέχρι το 2020, όπως ανοιχτά πλέον ομολογείται και από την κυβερνητική πηγή, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι «έχουμε ελάχιστους συμμάχους στο ζήτημα αυτό», αναφερόμενη, βέβαια, στη λυκοσυμμαχία της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ.

Με βάση και τα παραπάνω, η πλευρά του ΔΝΤ ζητά πρόσθετα μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ, εκ των προτέρων νομοθετημένα, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 έως και το 2020.

• Επιπλέον, επιβεβαιώνεται και το γεγονός ότι τα παζάρια για την εκ των προτέρων κατοχύρωση των «πλεονασμάτων» επεκτείνονται και για την περίοδο μετά το 2020, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες μέχρι το 2028. Εν προκειμένω, η συγκυβέρνηση, για λόγους διαχείρισης της κατάστασης ώστε να δείξει ανοχή ο λαός, αναδιπλώνεται στη θέση για τυχόν αλλαγή των στόχων στα επόμενα χρόνια...

Σε αυτό το πλαίσιο, οι όποιες «συμφωνίες επί της αρχής» θα πρέπει να «εξειδικευθούν» στη συνέχεια με την επόμενη φουρνιά των αντιλαϊκών μέτρων, με συγκεκριμένες παρεμβάσεις, όπως, για παράδειγμα, η περαιτέρω συμπίεση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς - συνταξιούχους, ζήτημα στο οποίο πρωτοστατεί το ΔΝΤ και μάλιστα ανεξάρτητα από την όποια «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους.

• Στο ζήτημα της διαχείρισης του κρατικού χρέους, η κρατούσα εκτίμηση στους κόλπους της κυβέρνησης είναι ότι ο συμβιβασμός Ευρωζώνης - ΔΝΤ θα καταλήξει σε ένα σχήμα όπου οι μεσοπρόθεσμες ρυθμίσεις - «διευκολύνσεις» θα προσδιοριστούν χωρίς ωστόσο και να ποσοτικοποιηθούν. Σε αυτό το πλαίσιο, ο όποιος συμβιβασμός εμφανίζεται εύθραυστος και πρόσκαιρου χαρακτήρα.

Ταυτόχρονα, «θολό» παραμένει το πεδίο ως προς την πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ (και μέσω νέας δανειακής σύμβασης με το ελληνικό κράτος), όπως αποτιμούν την τρέχουσα κατάσταση οι κυβερνητικές πηγές.

Κυβερνητικό στέλεχος επισήμανε πως η επίτευξη συμφωνίας με την Ευρωζώνη ακόμη και σε τεχνικό επίπεδο (Staff Level Agreement) την ερχόμενη Δευτέρα έχει ως προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη και του ΔΝΤ.

Την ίδια ώρα, η πλευρά του ΔΝΤ, προκειμένου να συντάξει την έκθεση για τη «βιωσιμότητα» του κρατικού χρέους, θα πρέπει να έχει το «προφίλ» των πρωτογενών πλεονασμάτων και για μετά το 2020, τα παζάρια επί του οποίου, για την ώρα, δεν έχουν καταλήξει.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι κυβερνητικές πηγές κάνουν λόγο για νέα έκτακτη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, πριν από τα Χριστούγεννα, ενώ ανοικτό είναι το ενδεχόμενου επανόδου του κουαρτέτου στην Αθήνα στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Σύμφωνα με τις κυβερνητικές εκτιμήσεις, στο μεθαυριανό Γιούρογκρουπ θα διαπιστωθεί η επίτευξη συμφωνίας σε ένα ποσοστό της τάξης του 95% με την πλευρά της Ευρωζώνης.

«Τίποτα δεν θα κλείσει εάν δεν κλείσουν όλα σε ένα μεταγενέστερο Γιούρογκρουπ εντός του έτους», επισημαίνει η κυβερνητική πηγή.

Γι' αυτό το Σαββατοκύριακο, εξετάζεται το ενδεχόμενο τηλεδιάσκεψης με θέμα τη δεύτερη «αξιολόγηση» και με τη συμμετοχή του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε, και άλλων υπουργών της Ευρωζώνης, με εκπροσώπους της Κομισιόν, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Αναφερόμενος στη σχετική πληροφορία, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας σημείωσε ότι «απόψεις ανταλλάσσουμε φυσικά και εκτός Γιούρογκρουπ τακτικά σε διάφορα επίπεδα», χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώσει ρητά την εν λόγω συνάντηση.

Παράλληλα, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών επισημαίνει πως «ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕSM) εργάζεται αυτήν τη στιγμή πάνω σε προτάσεις για την εφαρμογή των συμπεφωνημένων βραχυπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους».

Την πρώτη άδεια διαχείρισης για «κόκκινα» δάνεια ενέκρινε η Τράπεζα της Ελλάδος. Πρόκειται για την εταιρεία «Aktua Hellas», η οποία αποτελεί επιχειρηματικό σχήμα της ισπανικής Aktua (55%) και του Ομίλου της Alpha Bank (45%).

Η ισπανική εταιρεία «φημίζεται» για την εξειδίκευση στη διαχείριση δανείων που διασφαλίζονται με υποθήκες σε ακίνητη περιουσία. Στην Aktua Hellas αναμένεται να μεταφερθούν από την Alpha Bank σε βάθος πενταετίας μη εξυπηρετούμενα δάνεια, ύψους 10-12 δισ. ευρώ, με στόχο την «ενεργή διαχείρισή» τους, ενώ θέμα χρόνου είναι και η έναρξη της λειτουργίας και άλλων αντίστοιχων εταιρειών, με βάση το σχετικό νόμο που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ 4ΣΕΛΙΔΟ «ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»:

• ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΕΥΡΩΖΩΝΗ - ΔΝΤ: Αντιλαϊκά παζάρια με επίκεντρο τη «μορφή» των μνημονίων της «επόμενης μέρας».
• ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΕ: Η πολιτική Ενέργειας της ΕΕ και η «ενεργειακή διπλωματία» μέσο ενίσχυσης του ρόλου της στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.
• ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ: Ρεπορτάζ από το Συνέδριο της διεθνούς οργάνωσης που έγινε στη Βραζιλία και επιβεβαίωσε τον αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό της.
• ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Η αντιλαϊκή πολιτική καλά κρατεί, με τα λαϊκά στρώματα να βλέπουν περαιτέρω μειώσεις στα εισοδήματα και τα δικαιώματά τους.

Eurokinissi

Από παλιότερη υπουργική διάσκεψη της ΕΕ και κρατών της Μεσογείου για την Ενέργεια

Η συζήτηση στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων σχετίζεται με την επικαιροποίηση των αποφάσεων που είχαν ληφθεί σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο στις 20 Ιούλη του 2015 σχετικά με την «Ενεργειακή Διπλωματία της ΕΕ», οι οποίες είχαν ως κεντρικό τους στοιχείο την εξασφάλιση πρόσβασης στις ενεργειακές πηγές και στις ενεργειακές αγορές τους των ευρωενωσιακών επιχειρηματικών ομίλων Ενέργειας σε κράτη εκτός ΕΕ. Στην ίδια δέσμη αποφάσεων υπογραμμιζόταν ότι η ΕΕ θα χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων μέτρων στο εξωτερικό εμπόριο, για να διασφαλίσει «την εποικοδομητική συνεργασία με τους εταίρους της».

Στα συμπεράσματα του πρόσφατου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, διασαφηνίζεται περαιτέρω η ανάγκη συνοχής μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ και της ενεργειακής της πολιτικής, (άλλωστε, για να έχουν πρόσβαση σε πηγές Ενέργειας εκτός ΕΕ ή για να επενδύσουν εκτός ΕΕ, χρειάζεται και ανάλογη εξωτερική πολιτική, ώστε να δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για εξαγωγή κεφαλαίου), ενώ γίνεται ειδική αναφορά στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ο οποίος τοποθετείται ψηλά στην ενεργειακή ατζέντα. Φαίνεται ότι οι ευρωενωσιακοί όμιλοι που παράγουν μέσα παραγωγής Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (π.χ. φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.λπ.), χρειάζονται πολιτική που θα συμβάλλει στην προώθησή τους. Χαρακτηριστικά, σημειώνεται ότι σήμερα «καλείται η Ευρώπη να γίνει ο παγκόσμιος ηγέτης στην Ανανεώσιμη Ενέργεια, όπως και στην έρευνα, την καινοτομία και τις τεχνολογίες». Ξέροντας, βεβαίως, ότι χωρίς την ύπαρξη μέσων παραγωγής με ορυκτά καύσιμα που μπορούν να παράγουν σταθερή τάση, η Ανανεώσιμη Ενέργεια δεν μπορεί να σταθεί. Δεν έχει πάντα ήλιο, ούτε πάντα αέρα.

Παράλληλα, θέτει εντός ενιαίου πλαισίου τις ανάγκες οικονομικής ανάπτυξης και Ενέργειας με τις πολιτικές που ακολουθεί η ΕΕ σε παγκόσμιο επίπεδο στους τομείς της λεγόμενης «κλιματικής αλλαγής» του περιβάλλοντος, της διαχείρισης των υδάτων, αλλά και της παραγωγής τροφίμων και της διατροφικής ασφάλειας. Ολα αυτά, βεβαίως, ως μέσα για να προωθηθεί η κερδοφόρα δράση των ευρωενωσιακών καπιταλιστικών επιχειρήσεων διεθνώς και όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Ούτε των λαών της ΕΕ, ούτε των λαών των κρατών που εξάγουν κεφάλαια για επενδύσεις ή εμπορεύματα.

Την ίδια στιγμή, με περισσή υποκρισία και άκρατο κυνισμό σημειώνει ότι η πρόσβαση στην Ενέργεια, για τους πολίτες ειδικά των πιο «φτωχών εταίρων» της ΕΕ, εννοώντας κράτη με τα οποία αναπτύσσουν οικονομικές σχέσεις, ανισότιμες βεβαίως, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την καταπολέμηση της φτώχειας και δηλώνει την αποφασιστικότητα των Βρυξελλών να ενισχυθούν οι συνεργαζόμενες τρίτες χώρες για τη χορήγηση πρόσβασης στην Ενέργεια σε 500 εκατ. ανθρώπους μέχρι το 2030. Είναι υποκρισία και κυνισμός, γιατί όλο αυτό αποσκοπεί στη συνεχή τεράστια κερδοφορία που θα έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα επενδύσουν στον τομέα Ενέργειας σ' αυτά τα κράτη.

Ετσι, γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στην ευρω-αφρικανική συνεργασία στον τομέα της Ενέργειας, μέσα από την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων υποδομών που αφορούν την ενεργειακή διασύνδεση των δύο ηπείρων διά μέσου της Μεσογείου, ώστε να εξασφαλίζεται Ενέργεια στην ΕΕ, την ενίσχυση της παραγωγής Ενέργειας στη «Μαύρη Ηπειρο», αλλά και την οικοδόμηση δικτύων μεταφοράς στο εσωτερικό της Αφρικής. Σύντομες αναφορές υπάρχουν και σχετικά με την ανάγκη ενίσχυσης των ενεργειακών διασυνδέσεων μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, ενώ αναγνωρίζει το σημαντικό ρόλο που θα συνεχίσει να παίζει το φυσικό αέριο για μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, ώσπου να ολοκληρωθούν οι ευρωπαϊκοί στόχοι μετάβασης στις νέες μορφές Ανανεώσιμων Πηγών. Αλλά, όπως έχουμε πει πιο πάνω, η ολοκλήρωση αυτών των στόχων δεν μπορεί να καταργήσει το φυσικό αέριο, δεν μπορεί να καλύψει η Ανανεώσιμη Ενέργεια όλες τις ανάγκες.

Το κύριο βάρος η συζήτηση, στο εν λόγω Συμβούλιο, το έριξε κυρίως στις αφρικανικές χώρες και ειδικότερα στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, όπου διαπιστώνει... σοβαρές ελλείψεις στο επίπεδο διαβίωσης των πολιτών της. Τα πράγματα ως προς τις προθέσεις της ΕΕ ξεκαθαρίζουν όταν υπογραμμίζει ότι μέχρι το 2032 θα απαιτηθούν 1 τρισ. ευρώ σε ενεργειακά έργα υποδομών, μεγάλο μέρος των οποίων προορίζεται για την Αφρική. Αλλωστε, σ' αυτή την περιοχή υπάρχουν μεγάλα περιθώρια καπιταλιστικής ανάπτυξης, υπάρχει πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, γίνονται επενδύσεις και από τις ΗΠΑ, την Κίνα, εκδηλώνονται ανταγωνισμοί με αντανάκλαση και σε «εσωτερικές» πολεμικές συγκρούσεις (π.χ. Νιγηρία) και επεμβάσεις (π.χ. Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Μάλι κ.λπ.).

Βέβαια, τα «μάτια» της ΕΕ είναι στραμμένα και σε άλλες περιοχές του πλανήτη που βρίσκονται σε «ενεργειακή υστέρηση», όπως την Καραϊβική και τον Ειρηνικό, που και γι' αυτές προετοιμάζει το έδαφος μέσω σχετικών συμφωνιών για την επενδυτική είσοδο των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων.

Διαφωτιστική ως προς τις ανάγκες που έρχεται να εξυπηρετήσει η εξωτερική ενεργειακή πολιτική και ενεργειακή διπλωματία της ΕΕ, είναι η μελέτη της διεύθυνσης εξωτερικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο Ιούλη. Εκεί τονίζεται πως η ενεργειακή διπλωματία ξεδιπλώνεται εν μέσω μιας περιόδου όπου το παγκόσμιο ενεργειακό τοπίο αλλάζει ραγδαία, εξαιτίας των νέων δεδομένων που δημιουργεί η εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου στις ΗΠΑ, οι διακυμάνσεις στις προμήθειες από τον ΟΠΕΚ, η διαρκής αύξηση σε παγκόσμιο επίπεδο του υγροποιημένου φυσικού αερίου, η αβεβαιότητα που επικρατεί αναφορικά με τη χρήση πυρηνικής ενέργειας στο μέλλον αλλά και των προμηθειών ουρανίου κ.ά. Να, λοιπόν, παράγοντες που ωθούν σε προώθηση της δράσης των ενεργειακών ομίλων της ΕΕ και σε εκδήλωση ανταγωνισμών.

Σε όλα αυτά, βέβαια, προστίθεται και η διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση ενεργειακών αγαθών από τις οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας, αλλά και άλλων «αναδυόμενων χωρών». Ειδικότερα, στη μελέτη υπολογίζεται ότι η ζήτηση Ενέργειας από την Ινδία αναμένεται να ξεπεράσει αυτήν της Κίνας μέχρι το 2040, φτάνοντας πολύ κοντά στην ενεργειακή ζήτηση των ΗΠΑ. Επίσης, σημειώνεται ότι από το 2010 και μετά, οι χώρες εκτός ΟΟΣΑ απορροφούν μεγαλύτερες ποσότητες Ενέργειας από τις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ, τάση που θα συνεχιστεί με την «ψαλίδα» να διευρύνεται ολοένα μέχρι το 2040. Σημειώνεται, επίσης, η αύξηση της παραγωγής στις ΗΠΑ πετρελαίου και φυσικού αερίου, που είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των τιμών στις διεθνείς αγορές, σε συνδυασμό με τις μεταπτώσεις στην παραγωγή άλλων παραδοσιακών χωρών (Λιβύη, Σουδάν, Νιγηρία κ.ά.). Στην έκθεση υπογραμμίζεται πως σε κάθε περίπτωση οι ΗΠΑ επιθυμούν τη διατήρηση σταθερών τιμών στο πετρέλαιο και υπό αυτήν την άποψη, μια «αποφασιστική αποδυνάμωση του στρατηγικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για τις μεγάλες πετρελαιοπαραγωγές περιοχές του κόσμου, όπως η Μέση Ανατολή, φαντάζει απίθανη»...

Η ΕΕ, σημειώνεται στη μελέτη, ωφελείται σε αυτή τη φάση από την παραπάνω εξέλιξη, καθώς η ενίσχυση των αμερικανικών εξαγωγών LNG της δίνει περισσότερες εναλλακτικές προμήθειας, αφού της δίνει τη δυνατότητα να μειώσει την εξάρτησή της από τους παραδοσιακούς της προμηθευτές, δηλαδή τη Ρωσία και τη Β. Αφρική, αλλά και να διαπραγματεύεται διαφορετικά μαζί τους. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η ΕΕ εισάγει άνω του 90% των αναγκών της σε πετρέλαιο και άνω του 66% σε φυσικό αέριο και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η αξία εισαγωγών αυτών των προϊόντων ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ ημερησίως.

Η ενίσχυση της ενεργειακής διπλωματίας της ΕΕ και το ιδιαίτερο βάρος που δίνεται στην ενίσχυση της ενεργειακής εξωτερικής της πολιτικής, προφανώς κι έχει να κάνει με την έλλειψη ενεργειακών πόρων στο ευρωπαϊκό έδαφος και την επακόλουθη ανάγκη διασφάλισης ασφαλούς τροφοδοσίας στους ευρωπαϊκούς μονοπωλιακούς ομίλους από το εξωτερικό. Ετσι, δηλώνεται και μέσω των πρόσφατων ανακοινώσεων του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, αλλά και με κάθε άλλη αφορμή σε επίσημες και ανεπίσημες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, ότι τα ευρωπαϊκά μονοπώλια θέλουν να διατηρήσουν την πρόσβασή τους σε ενεργειακές πηγές και για το λόγο αυτό, η ΕΕ είναι διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει «όλα τα μέτρα εξωτερικής πολιτικής» έναντι των «εταίρων» της για να το πετύχει. Ιστορικά, βέβαια, οι καπιταλιστές των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών έχουν αποδείξει τι εννοούν όταν αναφέρονται σε πρόσβαση σε πρώτες ύλες και ενεργειακές πηγές με «όλα τα μέσα» και από αυτήν την άποψη τέτοιου είδους επισημάνσεις μόνο ανησυχία θα πρέπει να προκαλούν στους λαούς.

Σημειώσεις:

1. https://eeas.europa.eu/topics/energy-diplomacy/406/eu-energy-diplomacy_en

2. http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2016/535007/EXPO_STU%282016%29535007_EN.pdf

Αποψη του Συνεδρίου

Το Συνέδριο απασχόλησαν ιδιαίτερα η αυξανόμενη επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού παγκοσμίως και σε όλες τις πτυχές της ζωής των λαών και η πάλη των κινημάτων και των λαών κατά των απειλών, επεμβάσεων και ιμπεριαλιστικών πολέμων. Στο Συνέδριο του ΠΣΕ έλαβαν μέρος 120 αντιπρόσωποι και καλεσμένοι, οι οποίοι εξέτασαν τα θετικά βήματα που έκανε το ΠΣΕ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά και τις δυσκολίες που υπάρχουν στο πλαίσιο του αρνητικού συσχετισμού δύναμης διεθνώς.

Από την Ελλάδα συμμετείχε αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ αποτελούμενη από τους Θανάση Παφίλη, Γενικό Γραμματέα του ΠΣΕ, Σταύρο Τάσσο, πρόεδρο της ΕΕΔΥΕ, και Ηρακλή Τσαβδαρίδη, Εκτελεστικό Γραμματέα του ΠΣΕ και μέλος της Γραμματείας της ΕΕΔΥΕ.

Το προεδρείο του Συνεδρίου

Ο ΓΓ του ΠΣΕ αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία (Ιούλης 2016), τονίζοντας: «Το ΝΑΤΟ με τις αποφάσεις της Βαρσοβίας οξύνει και κλιμακώνει τα επιθετικά του σχέδια, με την ομόφωνη απόφαση των μελών του να εγκαταστήσουν δεκάδες χιλιάδες στρατού σε μια "ζώνη" από τις χώρες της Βαλτικής έως τη Βουλγαρία, στο μήκος των συνόρων με την Ρωσία αλλά και με την εγκατάσταση "πυραυλικής ασπίδας" στην Πολωνία και Ρουμανία, με στόχο το πλεονέκτημα πρώτου πυρηνικού πλήγματος. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ ενισχύει την παρουσία του στη Μαύρη Θάλασσα, στην Κεντρική Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος, με πρόσχημα τις προσφυγικές ροές από την Τουρκία. Το ΝΑΤΟ δεν αποκλείει τη χρήση πυρηνικών όπλων, ενώ οξύνει τη ρητορική του. Υποκρίνονται κυνικά τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΕ όταν μιλούν για τα εκατομμύρια των εκτοπισμένων προσφύγων, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ποιος κρύβεται πίσω από τους τζιχαντιστές στη Συρία και το Ιράκ, ποιος τους δημιούργησε, τους χρηματοδότησε και τους εκπαίδευσε».

Η αφίσα με το σύνθημα του Συνεδρίου «Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη των λαών στην πάλη για την Ειρήνη ενάντια στον ιμπεριαλισμό»

Ο Θ. Παφίλης εξέφρασε εκ μέρους του ΠΣΕ την αλληλεγγύη προς τους λαούς που αγωνίζονται για τα δίκια τους, μεταξύ άλλων, στην Παλαιστίνη, τη Συρία, την Κύπρο, την Κούβα, τη Βενεζουέλα, τη Δυτική Σαχάρα και την Κολομβία και κατέληξε κλείνοντας στην εισήγησή του: «Το Διεθνές Δίκαιο ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό μετά το 1991, διαλύεται μέσα σε μια ζούγκλα και ένα κουβάρι από αντιθέσεις, όπου οι αρχές του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ ερμηνεύονται και εφαρμόζονται ανάλογα με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στο έδαφος των αρνητικών συσχετισμών που δημιουργήθηκαν μετά την ανατροπή και διάλυση της ΕΣΣΔ... Δεν δεχόμαστε και δεν αποδεχόμαστε την επιβολή καμιάς ιμπεριαλιστικής ατζέντας, θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε και να αντιπαλεύουμε τα εργαλεία των πολέμων και της κυριαρχίας τους, όπως το ΝΑΤΟ, τις ξένες στρατιωτικές βάσεις, τους ναυτικούς στόλους διεθνώς. Για αυτό δυναμώνουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς. Για αυτό αποτελεί κεντρικό καθήκον το δυνάμωμα του ΠΣΕ. Η συμμαχία και σύγκλιση των οργανώσεων μελών μας με άλλα φιλικά κινήματα αποτελεί τον στόχο μας για να δυναμώσει η ενωμένη πάλη των λαών για έναν κόσμο απαλλαγμένο από κατοχή, καταπίεση, εκμετάλλευση, επεμβάσεις, πόλεμο και τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό. Αυτό πρέπει να πράξουμε και αυτόν αγώνα θα συνεχίσουμε».

Ο πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ, Σταύρος Τάσσος, στην παρέμβασή του στο Συνέδριο του ΠΣΕ και αφού μετέφερε τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς του ελληνικού αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού κινήματος, τόνισε: «Η αποκάλυψη του ρόλου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχει γενικότερη σημασία, γιατί καλλιεργήθηκε στο εξωτερικό μια ψεύτικη εικόνα που προκάλεσε συγχύσεις. Αυτή η κυβέρνηση, που παρουσιάζεται στο εξωτερικό ως κυβέρνηση της "Αριστεράς", ενσωματώνει τη χώρα μας βαθύτερα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, διαθέτει στρατηγεία και στρατιωτικές μονάδες στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, πανηγυρίζει για την επίσκεψη του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα στην Ελλάδα και ωραιοποιεί το ρόλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Καταγγέλλουμε την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που συνεχίζει να διατηρεί και να διαθέτει τη βάση της Σούδας στην Κρήτη και τις άλλες στρατιωτικές βάσεις στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, των πολέμων στη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ. Συνεργάζεται πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά με το Ισραήλ, που μακελεύει τον Παλαιστινιακό λαό. Διαθέτει το υψηλό ποσοστό του 2,3% του ΑΕΠ για τις στρατιωτικές δαπάνες σε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Απαιτούμε η χώρα μας να μην έχει καμιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους και παλεύουμε για την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ». Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο πρόεδρος της ΕΕΔΥΕ υπογράμμισε: «Κατά τη γνώμη μας επιβάλλεται να ενταθεί η συζήτηση και η διαπάλη ως μέσο ενίσχυσης των αντιιμπεριαλιστικών χαρακτηριστικών του ΠΣΕ, για να γίνει πιο δυνατό απέναντι στους πραγματικούς αντιπάλους και εχθρούς των λαών, για να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή συμβολή στον αγώνα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων και τις αιτίες που τους προκαλούν».

Το Συνέδριο του ΠΣΕ ολοκληρώθηκε με την υιοθέτηση πολιτικής διακήρυξης και ψηφισμάτων αλληλεγγύης για τους λαούς Παλαιστίνης, Συρίας, Πουέρτο Ρίκο, Δυτικής Σαχάρας, ενώ εξέλεξε νέα Εκτελεστική Επιτροπή, η οποία στη συνέχεια επανεξέλεξε τη Βραζιλιάνικη Οργάνωση CEBRAPAZ στην προεδρία του ΠΣΕ (με την Σοκόρρο Γκόμες) και τους Θανάση Παφίλη και Ηρακλή Τσαβδαρίδη από την ΕΕΔΥΕ στις θέσεις του Γενικού Γραμματέα και Εκτελεστικού Γραμματέα αντίστοιχα. Στη Γραμματεία του ΠΣΕ εκλέχτηκαν επίσης τα κινήματα από τις ΗΠΑ, Κούβα, Πορτογαλία, Κύπρο, Νεπάλ, Ινδία, Ιαπωνία, Παλαιστίνη, Συρία, Νότια Αφρική και Κονγκό.

Ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Α. Φ. Σίσι, αφότου ανέλαβε και επίσημα την εξουσία στις 8 Ιούνη του 2014, ανατρέποντας στις 3 Ιούλη του 2013 τον ισλαμιστή Πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι, προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τάζοντας εκσυγχρονισμό και σημαντικά, μεγαλεπήβολα έργα υποδομών και ανάπτυξης, αυξάνοντας τις συνεργασίες με ισχυρές ή λιγότερο ισχυρές καπιταλιστικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καθώς και με άξονες με την Ελλάδα και την Κύπρο, όπου επιχειρείται να προωθηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ενέργεια και άλλους τομείς (υποδομές, κατασκευές κ.λπ.).

Πριν καλά - καλά κλείσει ένα χρόνο στην εξουσία, πραγματοποίησε διεθνή συνάντηση μεγαλοεπενδυτών καπιταλιστών στο Σαρμ Ελ Σέιχ, αναζητώντας την ανταπόκριση του ξένου μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων σε μεγαλεπήβολα σχέδια ανάπτυξης της Αιγύπτου, για το καλό όχι βεβαίως του λαού, αλλά της αστικής τάξης, γιατί προωθεί τα συμφέροντά της. Ανάμεσα στα άλλα, ξεκίνησε έργα για τη διεύρυνση του καναλιού του Σουέζ, που αποφασίστηκε πέρσι με κόστος 6,5 δισ. δολάρια, αλλά συνοδεύτηκε από πτώση εσόδων κατά τουλάχιστον 5% (ήτοι 5,17 δισεκατομμύρια) το 2015, εξαιτίας της επιβράδυνσης της διεθνούς οικονομίας και του εμπορίου.

Ενδιαφέρον και πρεμούρα για τα κατασκευαστικά σχέδια της νέας διώρυγας του Σουέζ του Προέδρου Σίσι έχει δείξει μέρος της ελληνικής αστικής τάξης και των μονοπωλίων, καθώς, πέρα από τη διάνοιξή της, ανοίγονται μπίζνες στους τομείς κατασκευής νέων λιμένων, βιομηχανικών ζωνών, οδικών αξόνων, συγκροτημάτων πολυτελών κατοικιών, μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, δικτύων υποδομής για άρδευση, ύδρευση, αποχέτευση, φωτισμό, ηλιακά πάρκα, γήπεδα γκολφ κ.ά.

Επιπλέον, ο Πρόεδρος Σίσι έχει ανακοινώσει ανάμεσα στα άλλα και την κατασκευή τεράστιας γέφυρας μήκους σχεδόν 50 χλμ. που θα ενώνει το Σαρμ Ελ Σέιχ της Αιγύπτου με το Ρας Χαμίντ της βορειοδυτικής Σ. Αραβίας.

Εχει καθορίσει ακόμη ποικίλους «στρατηγικούς αναπτυξιακούς στόχους» έως το 2030, μεταξύ των οποίων την κατασκευή πυρηνικών σταθμών για ενεργειακούς λόγους και την κατασκευή μίας νέας, υπερσύγχρονης πόλης κοντά στην έρημο τύπου ...Ντουμπάι.

Είναι φανερό ότι απ' όλα αυτά τα έργα, ο αιγυπτιακός λαός μπορεί να προσδοκά ότι ίσως πάρει κάποια ψίχουλα... Αντίθετα, τα μεγάλα κέρδη από τις νέες μπίζνες, όταν έρθουν, προορίζεται να μπουν στα ταμεία των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.

Amr Nabil

Οι τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις στην Αίγυπτο καταγράφηκαν τον περασμένο Ιούνη από χιλιάδες μαθητές Λυκείου που ζητούσαν την παραίτηση του υπουργού Παιδείας εξαιτίας των συσσωρευμένων προβλημάτων στο χώρο της εκπαίδευσης...

α) Νέα περικοπή των κρατικών επιδοτήσεων στα καύσιμα (που εκτόξευσε την ακρίβεια σε πετρέλαιο και βενζίνη μεταξύ 30% και 50%!)

β) Θέσπιση Φόρου Προστιθέμενης Αξίας σε προϊόντα και υπηρεσίες.

γ) Ελεύθερη συναλλαγματική διακύμανση της αιγυπτιακής λίρας σε σχέση με ισχυρά ξένα νομίσματα, ώστε να καταπολεμηθεί η μαύρη αγορά συναλλάγματος, να γίνουν ακόμη πιο φθηνά τα αιγυπτιακά προϊόντα που εξάγονται στο εξωτερικό και να τονωθεί ο πεσμένος τουρισμός (που πήρε την «κατηφόρα» μετά τις ενδοαστικές αλλαγές του 2011, τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη» με την ανατροπή του Προέδρου Χ. Μουμπάρακ από τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους που στη συνέχεια ανατράπηκαν από τον στρατηγό Σίσι - σήμερα στην κυβέρνηση - και την περσινή βομβιστική επίθεση σε αεροπλάνο με Ρώσους τουρίστες στο Σινά).

Και οι τρεις όροι που συζήτησε το ΔΝΤ με την κυβέρνηση Σίσι, τις εφάρμοσε μέσα στο τελευταίο δίμηνο, προκαλώντας ασφυκτικές πιέσεις στα λαϊκά νοικοκυριά. Οι περικοπές των κρατικών επιδοτήσεων στα καύσιμα (βενζίνη, πετρέλαιο, φυσικό αέριο) αύξησαν το κόστος μεταφοράς, θέρμανσης και ηλεκτροδότησης δεκάδων εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών μεταξύ 30% - 50%.

Με τη σειρά της, η ακρίβεια στα καύσιμα έκανε ακόμη πιο απρόσιτα για τα φτωχά, λαϊκά στρώματα πολλά τρόφιμα και φάρμακα, τα περισσότερα εκ των οποίων εισάγονται και ήταν, ούτως ή άλλως, δυσεύρετα τους τελευταίους μήνες στην Αίγυπτο λόγω δραματικής μείωσης των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας σε δολάρια. Οι περισσότερες ανταποκρίσεις διεθνών πρακτορείων από το Κάιρο τους τελευταίους μήνες σημείωναν την έλλειψη ζάχαρης, τη δυσκολία των νέων ζευγαριών να βρουν βρεφικό γάλα και τροφές για βρέφη και μικρά παιδιά, τις γκρίνιες αρκετών ΜΜΕ κατά του «πανταχού παρόντα» αιγυπτιακού στρατού που μονοπωλεί, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και τις εισαγωγές βρεφικού γάλακτος, τα αδειανά ράφια σούπερ μάρκετ και παντοπωλείων σε ρύζι και δημητριακά, που έγιναν είδος πολυτελείας για το καθημερινό τραπέζι...

Η κυβέρνηση του Αιγύπτιου Προέδρου, Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, και ο στρατός, από τον οποίον προέρχεται, προσπάθησαν να αποποιηθούν τις ευθύνες, υποστηρίζοντας ότι τα περισσότερα δεινά προέρχονται από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την κακοδιαχείριση δημόσιων πόρων επί δεκαετίες και την έλλειψη σύγχρονων υποδομών. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι σημείωσαν τα προβλήματα που πολλαπλασιάστηκαν από τη δραματική μείωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας σε δολάρια μέσα σε λιγότερο από 10 χρόνια. Οπως σημειώνουν, τα συναλλαγματικά αποθέματα της Αιγύπτου από 33 δισεκατομμύρια δολάρια, που ήταν μεταξύ 2007 - 2010, μειώθηκαν τον περασμένο Ιούλη στο 50%, φθάνοντας μετά βίας τα 15,6 δισεκατομμύρια. Η έλλειψη συναλλάγματος προτάθηκε από το ΔΝΤ να αντιμετωπιστεί με ελεύθερη συναλλαγματική διακύμανση της αιγυπτιακής λίρας που τέθηκε σε εφαρμογή στις 3 του περασμένου Νοέμβρη. Εκτοτε, το αιγυπτιακό νόμισμα έχασε πάνω από το μισό της αξίας του, με αποτέλεσμα την περασμένη Τετάρτη να αντιστοιχούν περίπου 18 αιγυπτιακές λίρες σε ένα δολάριο (ενώ τον Οκτώβρη η επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία με το δολάριο ήταν 1 προς περίπου 8 αιγυπτιακές λίρες...).

Η ελεύθερη συναλλαγματική διακύμανση της λίρας «από τις δυνάμεις της αγοράς» και η ουσιαστικά σημαντική υποτίμησή της προκάλεσε νέο σοκ στα λαϊκά εισοδήματα αναγκάζοντας μεγάλα τμήματα του λαού να αναδιοργανώσουν τη ζωή τους βυθιζόμενα στο βάλτο ακόμη μεγαλύτερης φτώχειας. Πολλοί έκοψαν την κατανάλωση κρέατος, περιόρισαν την αγορά φρέσκων φρούτων και λαχανικών, σταμάτησαν τις εβδομαδιαίες εξόδους σε καφετέριες, έγραψαν τα παιδιά τους σε φθηνότερα σχολεία ή τους σταμάτησαν τα ιδιαίτερα μαθήματα. Αρκετοί άρχισαν να αγοράζουν ρούχα από δεύτερο χέρι. Προσπάθησαν, όσοι μπόρεσαν, να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα, κάνοντας δεύτερη δουλειά, αμειβόμενοι «με μαύρα» χρήματα.

Συνεπώς, ο συνδυασμός αυτών των τριών εξελίξεων τσακίζει τα λαϊκά νοικοκυριά μίας χώρας με πληθυσμό που φθάνει πλέον τα 90.000.000 άτομα, το 10% των οποίων είναι παιδιά ηλικίας μεταξύ 10 έως 12 ετών και η νεανική ανεργία (ιδιαίτερα των πτυχιούχων) να ξεπερνά το 30%.

Είναι χαρακτηριστικό πως όσοι Αιγύπτιοι ρωτώνται από τους ανταποκριτές ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για το νέο κύμα ακρίβειας σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και κόστος ζωής. Επίσης, εκφράζεται αγανάκτηση γιατί οι κυβερνώντες αναγκάζουν το λαό να ξανασφίξει το ζωνάρι, ενώ οι πλούσιοι εξακολουθούν να περνούν το ίδιο άνετα όπως και πριν. Το «καζάνι» στην Αίγυπτο, κοινωνικο-πολιτικά σιγοβράζει και δεν αποκλείεται να ξεσπάσει. Για να έχει όμως ουσιαστικά θετικό αποτέλεσμα στη ζωή του λαού, αν και όταν έρθει η κοινωνική έκρηξη, απαιτείται ταξική συνείδηση και αγώνας. Και ο δρόμος αυτός είναι μακρύς λόγω της ανυπαρξίας ενός αγωνιστικού ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος που έχει βέβαια σχέση με την ανυπαρξία ισχυρού Κομμουνιστικού Κόμματος που θα μπορούσε να οργανώσει τον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη, τα μονοπώλια και την εξουσία τους.