INTIME NEWS

Σε αυτό το φόντο, η ατζέντα για το μήνα Σεπτέμβρη εγκαινιάζεται την ερχόμενη Πέμπτη με τη συνεδρίαση της Ομάδας Εργασίας του Γιούρογκρουπ, στο πλαίσιο της οποίας αναμένεται να τεθούν το ζήτημα του επόμενου κρατικού προϋπολογισμού καθώς επίσης οι τελευταίες εξελίξεις και τα δεδομένα που καταγράφονται στην ελληνική οικονομία.

Στο κάδρο βρίσκεται και το «επίδικο» του ρυθμού ανάκαμψης που θα εμφανίζει το ελληνικό ΑΕΠ για το β' τρίμηνο του 2019 που θα ανακοινώσει μια μέρα νωρίτερα (4/9) η ΕΛΣΤΑΤ.

Στο γενικότερο κάδρο βρίσκονται η επιβράδυνση και η «κόπωση» της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρωζώνη, γεγονός που σε κάθε περίπτωση θα επιβεβαιωθεί και από τα νεότερα στοιχεία που θα δημοσιοποιήσει η Γιούροστατ.

Σε αυτό το πλαίσιο, η πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δείχνει στην κατεύθυνση νέου κύκλου «νομισματικής χαλάρωσης», ζήτημα που θα συζητηθεί στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της στις 12 Σεπτέμβρη. Την ίδια ώρα, από τη σκοπιά των εγχώριων τραπεζών και επιχειρηματικών ομίλων το κρίσιμο ζήτημα βρίσκεται στην «αναβάθμιση» της πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού κράτους και της οικονομίας, προκειμένου μεταξύ άλλων να αποκτήσουν ισότιμη πρόσβαση στα προγράμματα άντλησης φτηνών κεφαλαίων και χρηματοδότησης. Σε κάθε περίπτωση, η προοπτική αυτή είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Η σκυτάλη περνάει στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 13 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με τον συνοπτικό προγραμματισμό των προσεχών συνεδριάσεων (για το β' εξάμηνο του 2019) που δημοσιοποίησε το Γιούρογκρουπ, η ατζέντα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την «αξιολόγηση της προόδου αναφορικά με τις δεσμεύσεις "μετά το πρόγραμμα" που επισυνάπτονται στη δήλωση του Γιούρογκρουπ του Ιουνίου 2018 σχετικά με την εφαρμογή βασικών μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος». Οπως επισημαίνεται, οι εκθέσεις «ενισχυμένης εποπτείας» θα χρησιμεύσουν ως βάση για την περαιτέρω εφαρμογή των μέτρων.

Αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ επανέρχονται στην Αθήνα τα «τεχνικά κλιμάκια» των «θεσμών» με φόντο βέβαια τα «προαπαιτούμενα» της «αξιολόγησης», ενώ τα υψηλόβαθμα κλιμάκια των «θεσμών» ξεκινούν τις «συζητήσεις» με την κυβέρνηση στην Αθήνα στις 23 Σεπτέμβρη, σύμφωνα με το υπάρχον χρονοδιάγραμμα.

Οπως και να 'χει, «ένα το κρατούμενο» είναι η διατήρηση του στόχου (3,5% του ΑΕΠ) για τα πρωτογενή πλεονάσματα και στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2020, προσχέδιο του οποίου κατατίθεται στη Βουλή στις 7 Οκτώβρη.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ΓΛΚ) δρομολογεί παρεμβάσεις αναφορικά με την περαιτέρω συμπίεση «δαπανών», με την εκτίμηση ότι θα προκύψει πρόσθετος «δημοσιονομικός χώρος» 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Μάλιστα, γίνεται λόγος για επέκταση της «αξιολόγησης» των δαπανών σε όλα τα υπουργεία και τους κρατικούς φορείς, ενώ ταυτόχρονα «ψαλιδίζονται» και οι «οροφές δαπανών» που έχουν υποβάλει τα υπουργεία και οι κρατικοί φορείς προς το ΓΛΚ ενόψει του νέου προϋπολογισμού. Την ίδια ώρα, σχεδιάζεται η κατάρτιση ειδικών δεικτών για την παρακολούθηση της «αποδοτικότητας των δαπανών», που με τη σειρά τους στρώνουν το έδαφος για νέες περικοπές κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη λαϊκών αναγκών για τα επόμενα χρόνια.

Τα παραπάνω φωτογραφίζουν την προσπάθεια της κυβέρνησης αναφορικά με το κλείσιμο του «δημοσιονομικού κενού» που έχει εντοπίσει η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην 3η έκθεση της «ενισχυμένης εποπτείας», η οποία αναμένεται να προχωρήσει σε επαναξιολόγηση των στοιχείων το φθινόπωρο φέτος, με φόντο την κατάθεση του τελικού κρατικού προϋπολογισμού για το 2020.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στην αναβολή της όποιας μείωσης στους φορολογικούς συντελεστές είχε υποσχεθεί για τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων. Σ' αυτό το φόντο, το ύψος της φοροληστείας ουσιαστικά παραμένει αμετάβλητο ακόμα και σε σχέση με τα επίπεδα του 2015, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην κατακρεούργηση του αφορολόγητου ορίου, σε συνέχεια βέβαια αντίστοιχων παρεμβάσεων των προκατόχων της.

Δεδομένες, επίσης, είναι και οι νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ισχυρές επιχειρήσεις που θα προωθηθούν σε επόμενο νομοσχέδιο, προκειμένου να ενσωματωθούν στον κρατικό προϋπολογισμό του 2020.

Μεταξύ άλλων, προωθείται η περαιτέρω μείωση του συντελεστή φορολογίας επιχειρήσεων από 28% σε 20% σε δύο χρόνια, κάτι που σε ένα τμήμα του ήδη έχει προνομοθετήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ως πρώτη δόση θα προχωρήσει η μείωση του συντελεστή επί των επιχειρηματικών κερδών στο 24%.

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω δεδομένη είναι και η μείωση του φόρου επί των μερισμάτων που διανέμονται στους μετόχους (από 10% σε 5%), σε συνέχεια και εδώ της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σχεδιάζονται και ειδικά κίνητρα για προσέλκυση επενδύσεων με διπλασιασμό του χρόνου για συμψηφισμό ζημιών και δυνατότητα υπεραποσβέσεων στο 200%.

Την ίδια ώρα, σε πρόωρη φάση βρίσκονται οι αντιλαϊκές διεργασίες και τα παζάρια αναφορικά με τη μείωση του στόχου (3,5% του ΑΕΠ) που προβλέπει η αντιλαϊκή συμφωνία για την περίοδο μέχρι και το 2022. Στις προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι υπάρχει και αυτή γύρω από τον τρόπο υπολογισμού της επιστροφής κερδών των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών από τα «ακούρευτα» κρατικά ελληνικά ομόλογα. Σε κάθε περίπτωση, η επιστροφή των κερδών στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό (μέχρι το 2022) έχει όρο και προϋπόθεση την πλήρη εφαρμογή της «μεταμνημονιακής» συμφωνίας με τα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπονται σε αυτή...

Τα εν λόγω έσοδα για την ώρα (με βάση τη συμφωνία) δεν συνυπολογίζονται στη μάζα των πλεονασμάτων, ωστόσο στο παρασκήνιο συζητείται η ενσωμάτωσή τους στα έσοδα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) από το 2021 και βέβαια ο συνυπολογισμός τους στο ύψος των πλεονασμάτων των κρατικών προϋπολογισμών. Πρόκειται για ετήσια έσοδα της τάξης του 1,2 δισ. ευρώ (0,6% του ΑΕΠ), σε μια εξέλιξη που θα σηματοδοτούσε την έμμεση μείωση του στόχου για τα πλεονάσματα στην περιοχή του 2,9% του ΑΕΠ. Παράλληλα, μέσω του ΠΔΕ διασφαλίζεται πρόσθετος «δημοσιονομικός χώρος» (1,2 δισ. σε ετήσια βάση), προκειμένου και αυτός με τη σειρά του να αποδοθεί σε νέες παρεμβάσεις τόνωσης των επιχειρηματικών ομίλων...

Copyright 2019 The Associated

Ο Τούρκος Πρόεδρος χειροκροτά εκδήλωση υποδοχής που του επιφύλαξε ο Κινέζος ομόλογός του, τον περασμένο Ιούλη

Και συνέχισε ως εξής: «Τώρα βέβαια, οι φίλοι μας απ' τη Δύση θα πουν πάλι: "Τι γίνεται, αλλάζει ο άξονας της εξωτερικής σας πολιτικής; Η Τουρκία ψάχνει άλλο προορισμό για να απομακρυνθεί από τη Δύση;...". Αφήστε με λοιπόν κι εμένα να ρωτήσω τους συμμάχους μας στη Δύση: "Οταν εσείς προσεγγίζετε τέτοιους προορισμούς, ο άξονας της εξωτερικής σας πολιτικής δεν (λέμε ότι) αλλάζει. Οταν η Τουρκία κάνει το ίδιο, γιατί πιστεύετε ότι αλλάζει ο άξονάς της (στην εξωτερική πολιτική);..."».

Η προσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία, που τα τελευταία χρόνια προχωρά γοργά σε πολλούς τομείς, δεν είναι η μόνη που δείχνει πως η Αγκυρα μελετά προσεκτικά τι πλεονεκτήματα θα της έδινε η ενίσχυση των συνεργασιών της με περισσότερες ασιατικές δυνάμεις.

Εχει όμως ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πώς εξελίσσονται οι σχέσεις της Τουρκίας με την Κίνα, δεδομένου και του αυξημένου ενδιαφέροντος που έχουν για το Πεκίνο οι χώρες με τέτοια θέση στο χάρτη και άρα με κρίσιμο ρόλο στην υλοποίηση των «Δρόμων του Μεταξιού», ενεργειακών και εμπορικών διαδρόμων στη διάνοιξη των οποίων πρωτοστατούν κινεζικοί μονοπωλιακοί κολοσσοί, με φόντο ευρύτερες γεωπολιτικές αναδιατάξεις στη διεθνή πυραμίδα.

Στις αρχές του Ιούλη, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έκανε επίσημη επίσκεψη στην Κίνα. Αρθρογραφώντας στην κινεζική εφημερίδα «Γκλόμπαλ Τάιμς», ο Τούρκος ηγέτης υποστήριξε ότι «Τουρκία και Κίνα μοιράζονται ένα (κοινό) όραμα για το μέλλον» και για να στηρίξει την άποψή του αυτή μίλησε για τη χρησιμότητα που έχει ο τουρκικός «Μέσος Διάδρομος» για την κινεζική πρωτοβουλία «Μία Ζώνη - Ενας Δρόμος» (Belt and Road Initiative), όπως επίσημα ονομάζονται οι κινεζικοί «Δρόμοι του Μεταξιού».

Ο «Μέσος Διάδρομος» συμπυκνώνει ένα ολόκληρο πλέγμα επενδύσεων που παρουσίασε πριν χρόνια η Τουρκία, σε υποδομές που μελλοντικά θα ενώνουν Δύση και Ανατολή, μέσα από οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο που θα ξεκινά από το ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας και διασχίζοντας όλο το βόρειο τμήμα της Κεντρικής Ασίας (όλη την περιοχή του Καυκάσου, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, τις περιοχές της Κασπίας, Τουρκμενιστάν και Καζακστάν) θα φτάνει στην Κίνα.

Ο Ερντογάν χαρακτήρισε μάλιστα τον «Μέσο Διάδρομο» «σημαντικό συστατικό της BRI» και αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε κρίσιμες υποδομές που έχουν προχωρήσει: Τη σιδηροδρομική σύνδεση Μπακού - Τιφλίδας - Καρς, τη νέα γέφυρα Γιαβούζ που διασχίζει τον Βόσπορο, όπως και το υποθαλάσσιο ευρασιατικό τούνελ που τον διασχίζει υποθαλάσσια κ.τ.λ.

Τα στοιχεία που παραθέτει στην ιστοσελίδα το τουρκικό ΥΠΕΞ για τον «Μέσο Διάδρομο» δείχνουν ότι αληθινά η τουρκική συμβολή θα μπορούσε να είναι χρήσιμη στις κινεζικές φιλοδοξίες.

Σύμφωνα με αυτά: Ο «Μέσος Διάδρομος» είναι πολύ πιο οικονομική και πιο γρήγορη επιλογή από τον «Βόρειο Διάδρομο», δηλαδή τη ρωσική σιδηροδρομική σύνδεση που διασχίζει τη Σιβηρία και έως τώρα είναι η βασικότερη χερσαία σύνδεση Ανατολής και Δύσης. Ο «Μέσος Διάδρομος» είναι 2.000 χιλιόμετρα συντομότερος, ενώ το ταξίδι γίνεται σε πιο πρόσφορες κλιματολογικές συνθήκες.

Το κείμενο του τουρκικού ΥΠΕΞ αναφέρει ότι το 96% των περίπου 10 εκατομμυρίων κοντέινερς, που σε ένα χρόνο μεταφέρονται από την Κίνα στην Ευρώπη, «ταξιδεύουν» μέσω θάλασσας και μόνο το 4% μεταφέρεται μέσω του Υπερσιβηρικού (του «Βόρειου Διαδρόμου»), γιατί η θαλάσσια διαδρομή συμφέρει περισσότερο. Ωστόσο - σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του τουρκικού ΥΠΕΞ - ο «Μέσος Διάδρομος» θα μπορούσε να μειώσει στο 1/3 τη διάρκεια της θαλάσσιας αυτής μετακίνησης. Επιπλέον, ο «Μέσος Διάδρομος» πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες για τη μεταφορά εμπορευμάτων μέσα και από την αξιοποίηση των «λιμενικών συνδέσεων» της Τουρκίας, ανοίγοντας νέους διαύλους προς το νότο, δηλαδή τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο.

Ανεξάρτητα από το πόσο ισχύουν τα πλεονεκτήματα που η Αγκυρα διαφημίζει ότι προσφέρει η συνεργασία μαζί της, ήδη, μια σειρά σημαντικές επενδύσεις στην Τουρκία κρύβουν από πίσω τους κινεζικά κεφάλαια.

Πρόσφατα, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας Φ. Ντονμέζ περηφανευόταν ότι «ποτέ δεν θα οπισθοχωρήσουμε από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, ούτε στην Ανατολική Μεσόγειο ούτε σε οποιοδήποτε άλλο σχέδιο στου οποίου την ορθότητα πιστεύουμε», κατά τη διάρκεια εγκαινίων έργων επέκτασης μεγάλου σταθμού αποθήκευσης φυσικού αερίου στην κεντρική επαρχία Ακσαράι, που προχωρά σύμπραξη της τουρκικής πετρελαϊκής εταιρείας «Botas» και της κινεζικής «Camc Engineering».

Η Camc είναι θυγατρική του κινεζικού ομίλου «China National Machinery Industry Corporation» (SINOMACH), που δραστηριοποιείται στην κατασκευή υποδομών σε «ανερχόμενους» τομείς που συνδέονται με την προώθηση των εναλλακτικών μορφών Ενέργειας, όπως σταθμούς παραγωγής υδροηλεκτρικής ενέργειας κ.τ.λ. που έχει επενδύσεις σε Ασία, Αφρική, Ευρώπη, Νότια Αμερική και φυσικά Κίνα.

Αναλυτικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Σαμπάχ» στις 23 Απρίλη σημείωνε ότι σήμερα στην Τουρκία επιχειρούν πάνω από 1.000 εταιρείες, με προτεραιότητα τους τομείς της Ενέργειας, του Τουρισμού, τα Lοgistics, τα Ηλεκτρονικά κ.τ.λ. Με δεδομένη και τη «δίψα» της Τουρκίας να προσελκύσει ξένες επενδύσεις μήπως έτσι αντιμετωπίσει καλύτερα τα μεγάλα προβλήματα στην οικονομία της, η Αγκυρα προσπαθεί να διευρύνει τα περιθώρια δράσης για τα κινεζικά μονοπώλια. Μεταξύ άλλων, οι δύο πλευρές διαπραγματεύονται ακόμα για την κατασκευή τρίτου σταθμού παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στην Τουρκία. Το θέμα είχε συζητήσει σε επίσκεψή του στην Κίνα και ο (τότε υπουργός Ενέργειας, σήμερα υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών) Μπεράτ Αλμπαϊράκ, σε επαφές του με πρωτοκλασάτα στελέχη των κολοσσών SPIC και SNPTC.

Το δημοσίευμα παρέθετε γνώμες διαφόρων αναλυτών ότι «η Κίνα μπορεί να χρησιμοποιήσει την Τουρκία ως σημαντική βάση» για την υλοποίηση ευρύτερων επενδυτικών επιδιώξεων, καθώς «η Τουρκία διαθέτει σημαντική εμπειρία βιομηχανικής παραγωγής», ξεχωρίζοντας μάλιστα «μια αξιοσημείωτη ανταλλαγή (σ.σ. ενδιαφέροντος για κοινές επενδύσεις), ειδικά στον τομέα του εξοπλισμού για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας» αλλά και άλλων τομέων που αφορούν την προώθηση «εναλλακτικών μορφών Ενέργειας», που πλέον κερδίζουν έδαφος, στο πλαίσιο και ευρύτερων ανακατατάξεων που προωθούνται στο όνομα της «υπεράσπισης του περιβάλλοντος» και της «αντικατάστασης συμβατικών μορφών Ενέργειας».

Είναι καθαρό ότι εκείνοι που παρακολουθούν στενά την εξέλιξη των σχέσεων της Τουρκίας με την Ασία, ειδικά με την Κίνα, είναι οι Αμερικανοί. Οι εξελίξεις σε μια σειρά μέτωπα βεβαιώνουν ότι η σχέση ΗΠΑ - Τουρκίας δοκιμάζεται σημαντικά, όπως και μια σειρά δηλώσεις και αποφάσεις και των δύο πλευρών βεβαιώνουν ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, και οι δύο δίνουν σημαντική αξία στη διατήρηση της συνεργασίας τους, όντας σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ.

Πάντως, η τουρκική πρωτοβουλία για «μια νέα Ασία» δείχνει αν μη τι άλλο την ετοιμότητα της Αγκυρας να οξύνει σκληρά το παζάρι για τους όρους συνέχισης αυτής της συνεργασίας. Με δεδομένη τη σημασία που οι ΗΠΑ δίνουν στη γειτονιά μας για την αναμέτρησή τους με τους βασικότερους αντιπάλους τους, τη Ρωσία και την Κίνα, όλα δείχνουν ότι θα εξαντλήσουν περιθώρια ώστε - τουλάχιστον - να μην ενισχυθεί η προσέγγιση της Τουρκίας με αυτούς.

Τον τελευταίο καιρό, η αμερικανική αστική αρθρογραφία αντανακλά σημαντικά αυτήν τη σύνθετη εξίσωση που καλούνται να λύσουν τα επιτελεία της Ουάσιγκτον.

«Ποιος έχασε την Τουρκία;» ήταν ο τίτλος μιας ανάλυσης που ανάρτησε στις 5 Αυγούστου στο προσωπικό του blog o Γκράχαμ Φιούλερ, πρώην ανώτατο στέλεχος της CIA.

Συνιστώντας ψύχραιμη σκέψη στο αμερικανικό μεγάλο κεφάλαιο, ο Φιούλερ υποστήριζε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας (όπως η αγορά των «S-400») βγάζουν νόημα αν εξετάσει κανείς τη θέση της σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, αντιλαμβανόμενος και τη γεωγραφική της θέση. Αφού υπογράμμιζε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ευρύτερες αναδιατάξεις σε συμμαχίες που παλιότερα κάποιος θα χαρακτήριζε αιώνιες (όπως οι σχέσεις Ευρωπαίων - Αμερικανών), παρατηρούσε ότι «η Αγκυρα προσπαθεί να ανακτήσει το παλιότερο όραμά της στην εξωτερική πολιτική», θεωρώντας ότι δεν είναι τυχαία η πρόσφατη «επιστροφή» στο πολιτικό προσκήνιο του Αχμέτ Νταβούτογλου, πρώην πρωθυπουργού και ΥΠΕΞ, συνιδρυτή του ΑΚΡ μαζί με τον Ερντογάν, που όμως σήμερα ασκεί έντονη κριτική στον Τούρκο Πρόεδρο για λειψές ικανότητες.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Φιούλερ εκτιμούσε ότι «ως αποτέλεσμα της διττής, ανατολικής και δυτικής ταυτότητάς της, η Τουρκία γνωρίζει ότι θα ήταν ανόητο να διαρρήξει όλους τους δεσμούς της με τη Δύση - ειδικά οικονομικά - όπως θα ήταν ανόητο και το να επαναοριοθετήσει τον εαυτό της αποκλειστικά στη Δύση και να στρέψει την πλάτη της στο ισχυρό αναπτυσσόμενο ευρασιατικό σχέδιο για το μέλλον...». Και συνεχίζοντας να περιγράφει τη σημασία αλλά και τη συνθετότητα που έχει η διατήρηση της συνεργασίας με την Τουρκία, πρόσθετε: «Κανείς στην Ουάσιγκτον δεν έχει "χάσει" την Τουρκία (από σύμμαχο), όλη αυτή η διαδικασία (σ.σ. που αντανακλάται στις επιλογές της Αγκυρας) είναι το προϊόν των μυριάδων νέων γεωπολιτικών δυνάμεων. Επιπλέον, οι Τούρκοι το θεωρούν καταστροφικό να τους θεωρεί η Ουάσιγκτον περιουσία της που "διατηρεί" ή "χάνει", ή το να δεχτούν απλά την υπόθεση ότι ο χαρακτήρας που πρέπει να έχει επιλέξει εκ των προτέρων είναι ο "σύμμαχος" των Αμερικανών. Η Τουρκία κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι "σύμμαχος" κανενός - κι αυτό το καταγράφει και η Ρωσία...».