Eurokinissi

Αλλωστε, η κυβέρνηση, η οποία αποχαιρέτησε το 2020 έχοντας ψηφίσει επιπλέον 113 αντιλαϊκά νομοσχέδια, συμπληρώνοντας και επεκτείνοντας το αντιλαϊκό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλώνει σε όλους τους τόνους την απόφασή της να συνεχίσει με την ίδια ένταση, αλλά και με πρόσχημα την πανδημία, τον «οίστρο» των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων».

Στην πρώτη γραμμή του κυβερνητικού σχεδιασμού για το επόμενο διάστημα βρίσκονται οι νέες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στα Εργασιακά, στο Ασφαλιστικό, στη συνδικαλιστική οργάνωση και δράση των εργαζομένων, σε όποια μέτρα προστασίας των ανέργων έχουν απομείνει, ως βασική προϋπόθεση για την «προσέλκυση επενδύσεων».

Τη σκυτάλη δίνουν εξάλλου όλα τα αντεργατικά μέτρα που «ήρθαν για να μείνουν» με πρόσχημα την πανδημία, όλες οι ΠΝΠ και οι νόμοι που ψηφίστηκαν και ενσωματώνουν αυτούσιες τις πάγιες αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών ενώσεων: Για τη γενίκευση του αντεργατικού καθεστώτος της τηλεργασίας, την παραπέρα απογείωση της «ευελιξίας» και του χτυπήματος των μισθών, μέσα από ένα πλέγμα αντεργατικών προγραμμάτων και μέτρων («Συν-Εργασία», «δανεισμός» και ενδοομιλικές μετακινήσεις εργαζομένων χωρίς διασφάλιση δικαιωμάτων, «προσαρμογή ωραρίων», απασχόληση ανέργων με μισθό 200 ευρώ κ.ά.), το παραπέρα ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας, το συνεχές «πάγωμα» του κατώτατου μισθού στα σημερινά άθλια επίπεδα, την παραπέρα μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κ.ά.

Την ίδια ώρα, χιλιάδες εργαζόμενοι - αν δεν έχουν χάσει τη δουλειά τους - δουλεύουν χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας τους, επιβιώνουν με τα 534 ευρώ της αναστολής σύμβασης, κάνουν τηλεργασία χωρίς ωράριο ή δουλεύουν με τους άθλιους όρους του προγράμματος «Συν-Εργασία», που επιταχύνει παλιότερες και ενσωματώνει νέες αντεργατικές ανατροπές.

Σειρά παίρνει τώρα το νέο αντεργατικό τερατούργημα με τις «ανατροπές του αιώνα», που έχει ήδη προαναγγείλει η κυβέρνηση, το οποίο χτίζοντας πάνω σε όλες τις προηγούμενες αντεργατικές ανατροπές έρχεται να νομοθετήσει τη 10ωρη δουλειά και τις απλήρωτες υπερωρίες, την απαγόρευση επί της ουσίας της απεργίας σε μια σειρά κρίσιμους για το κεφάλαιο κλάδους, μέτρα για το συνολικότερο χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και της συλλογικής δράσης των εργαζομένων, μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια απέραντη «ειδική οικονομική ζώνη» για το κεφάλαιο και τα κέρδη του.

Παράλληλα, διόλου τυχαία, μία από τις προτεραιότητες που μπαίνει στο «νέο» κυβερνητικό σχήμα για το 2021 είναι η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, αρχής γενομένης από τις επικουρικές συντάξεις, με το τζογάρισμα των εισφορών των νέων εργαζομένων, για να φουσκώσουν παραπέρα τα κέρδη του κεφαλαίου και για την απαλλαγή των «επιβαρύνσεων» για τη μεγαλοεργοδοσία και το κράτος της, χωρίς καμία εγγύηση για τις συντάξεις και το ύψος τους.

Είναι χαρακτηριστική η βαρύτητα που δίνει η έκθεση της «Επιτροπής Πισσαρίδη» στον «κεντρικό ρόλο που καλείται να παίξει η κεφαλαιοποιητική ασφάλιση», ώστε «το ασφαλιστικό σύστημα να είναι μοχλός ανάπτυξης» για τα κέρδη του κεφαλαίου και για τη «σταδιακή αποκλιμάκωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης ως ποσοστού του ΑΕΠ και τη μείωση της επιχορήγησης από τον κρατικό προϋπολογισμό ως ποσοστό των συνολικών δαπανών του».

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση επιταχύνει στο πεδίο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων με πρόσθετο «εργαλείο» το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το τελικό σχέδιο της οποίας θα υποβάλει η κυβέρνηση της ΝΔ στην Κομισιόν τον Μάρτη, στο οποίο περιλαμβάνεται μπαράζ από νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις, για την εκταμίευση πόρων από το περιβόητο «Ταμείο Ανάκαμψης», για να διασφαλιστεί ακριβώς ότι τα χρήματα αυτά θα πάνε σε συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις, αλλά και για το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας στους τομείς της Ενέργειας και της «πράσινης» και «ψηφιακής» οικονομίας.

Εξ ου και στο σχέδιο ενσωματώνονται οι δεσμεύσεις της «ενισχυμένης εποπτείας», οι λεγόμενες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων και βέβαια οι πάγιες αξιώσεις των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, με βάση και τη λεγόμενη «έκθεση Πισσαρίδη».

Τα ζητήματα αυτά θα βρεθούν στο επίκεντρο του 9ου κύκλου ενισχυμένης εποπτείας που ξεκινά και επίσημα στις 25 Γενάρη, ενώ η σχετική έκθεση αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα δημοσιοποιηθεί προς το τέλος Φλεβάρη, ταυτόχρονα με το πακέτο συστάσεων του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου για το 2021, προκειμένου να συζητηθούν στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 15 Μάρτη.

Μεταξύ άλλων:

-- Δεσπόζει το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, γύρω από τα οποία εκκρεμεί η έκδοση δεκάδων υπουργικών αποφάσεων, με επίκεντρο τον διαγωνισμό για την ανάδειξη του «επενδυτή» στον οποίο θα περιέρχονται οι πρώτες κατοικίες νοικοκυριών με «κόκκινα» δάνεια. Παράλληλα, εκκρεμούν και παρεμβάσεις ώστε η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τους πλειστηριασμούς να καταστεί περισσότερο ελκυστική και φιλική για τους «επενδυτές». Σε κάθε περίπτωση, η έναρξη εφαρμογής του νόμου «Ρύθμιση Οφειλών και Παροχή Δεύτερης Ευκαιρίας» για φυσικά πρόσωπα, νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις, το νέο πτωχευτικό που έρχεται να σφίξει και άλλο τη θηλιά για τα λαϊκά νοικοκυριά, σε ό,τι αφορά τη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών, έχει προσδιοριστεί για την 1η Ιούνη 2021.

-- Στην ατζέντα βρίσκεται ακόμη και το ζήτημα της αναμόρφωσης των αντικειμενικών τιμών ακινήτων, που αναμένεται να ολοκληρωθεί τους προσεχείς μήνες προκειμένου τα νέα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ να εφαρμοστούν από φέτος με κατεύθυνση τη «διεύρυνση» της φορολογικής βάσης. Μάλιστα, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, οι εισπράξεις του ΕΝΦΙΑ σε πρώτη φάση θα αυξηθούν 10% με την ένταξη στο σύστημα 3.000 περιοχών.

Η τέτοια εξέλιξη, μαζί με το γεγονός ότι, όπως δείχνει ο προϋπολογισμός του 2021, ο λαός θα συνεχίσει να σηκώνει πάνω από το 95% των φορολογικών βαρών, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για τη διεύρυνση του λεγόμενου δημοσιονομικού χώρου, που με τη σειρά του μεταφράζεται σε νέες στοχευμένες φοροελαφρύνσεις με στόχο την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στα εξεταζόμενα σενάρια βρίσκεται και η μείωση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ που καταβάλλουν όσοι έχουν ακίνητη περιουσία πάνω από 250.000 ευρώ, συμπληρωματικά στις υπόλοιπες φοροελαφρύνσεις.

-- Από κοντά, με «πλούσια προίκα» και από την προηγούμενη χρονιά, έρχονται και οι νόμοι με τις κάθε είδους «διευκολύνσεις» για την «επιχειρηματικότητα» και τις «επενδύσεις», με νέες περιβαλλοντοκτόνες διατάξεις, απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης, θέσπιση νέων κινήτρων και διευκολύνσεων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, «ψηφιοποίηση» του κρατικού μηχανισμού, προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων σε κρίσιμες υποδομές όπως τα ναυπηγεία, τα λιμάνια, τα δίκτυα Ενέργειας κ.τ.λ. Ενώ με ταχύτητα προχωράνε οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία (από τα πρώτα νομοσχέδια που κατατίθενται είναι αυτά του υπουργείου Παιδείας για τους ακόμα μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς για την πρόσβαση στα ΑΕΙ και για την ένταση της καταστολής με εγκαθίδρυση στα πανεπιστήμια ειδικού αστυνομικού σώματος), όπως και στη Δικαιοσύνη.

Σε στενή σύνδεση με τα παραπάνω προχωράει παραπέρα και η εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για την «αναβάθμιση» της αστικής τάξης και των συμφερόντων της.

Στο πλαίσιο αυτό διευρύνεται το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στη χώρα, μέσα και από την προωθούμενη νέα στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ, βάζοντας τον λαό στο στόχαστρο αντιπάλων δυνάμεων, ενώ βέβαια αναμένονται και εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, όπου η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους σε «σύμμαχους» και «εταίρους» της αστικής τάξης την ετοιμότητά της να προχωρήσει σε «διάλογο» και διερευνητικές επαφές, ώστε να επιτευχθούν διευθετήσεις που θα διασφαλίζουν τη «συνοχή και ασφάλεια» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Αν, βέβαια, τα παραπάνω είναι ο προγραμματισμός της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και των κομμάτων της για το 2021, οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν τον δικό τους: Τους αγώνες μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για την προστασία της υγείας και της ζωής τους, για την ειρήνη και τη φιλία με όλους τους λαούς της περιοχής, για τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

• ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 2021: Με «φόρα» για το κεφάλαιο και τη νέα χρονιά
• ΒΕΛΓΙΟ - ΣΟΥΗΔΙΑ: Χιλιάδες ηλικιωμένοι πέθαναν αβοήθητοι σε οίκους ευγηρίας
• ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ EE - KINAΣ: Μια διαδικασία που οξύνει το ενδοϊμπεριαλιστικό παζάρι και με τις ΗΠΑ
• ΕΥΡΩΕΝΩΣΙΑΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΓΙΑ «ΑΓΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ»: Νέες αντιλαϊκές ρυθμίσεις στο κατώφλι

Copyright 2020 The Associated

Σε όλα τα κράτη η διαχείριση της πανδημίας με βάση τους νόμους και τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας έχει οδηγήσει σε εκατομμύρια νεκρούς, σε απώλεια ανθρώπινων ζωών που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, σε όξυνση της φτώχειας και ένταση της καταστολής. Τα πρώτα θύματα είναι οι πιο ευάλωτοι, λόγω ηλικίας, προβλημάτων υγείας, οικονομικής και κοινωνικής θέσης, ενώ αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία από όλες τις χώρες ότι ασθενείς βρίσκουν κλειστές τις πόρτες των νοσοκομείων και γεμάτες τις ΜΕΘ. Σοκαριστικές ήταν οι σκηνές της περασμένης άνοιξης στην Ισπανία, όπου ο στρατός έβγαζε από τους οίκους ευγηρίας χιλιάδες πτώματα ηλικιωμένων.

Προσωπικό που δεν είχε την κατάλληλη κατάρτιση, άρνηση πρόσβασης στο νοσοκομείο για ηλικιωμένους ασθενείς ενοίκους: Τα βελγικά γηροκομεία «εγκαταλείφθηκαν» από τις δημόσιες αρχές στη διάρκεια της πανδημίας, αναδεικνύει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας (ΔΑ).

Στο Βέλγιο, με πληθυσμό περίπου 11 εκατομμύρια, όπου τα επιβεβαιωμένα κρούσματα προσεγγίζουν τις 651.000 και η πανδημία έχει προκαλέσει πάνω από 19.700 θανάτους, η ΔΑ εκτιμά ότι περίπου το 60% των θανάτων αφορά ενοίκους των γηροκομείων. Μια εκτίμηση παρόμοια με αυτή που είχαν κάνει οι «Γιατροί χωρίς Σύνορα» (MSF) του Βελγίου το καλοκαίρι, ενώ οι αρχές αναφέρουν ένα ποσοστό 43%.

Σύμφωνα με τη ΔΑ, στη διάρκεια του πρώτου κύματος, μεταξύ Μάρτη και Ιούνη, «η μεγάλη πλειονότητα» των θανάτων αυτών σημειώθηκε στα Κέντρα Φροντίδας Ηλικιωμένων, ενώ λίγοι ήταν αυτοί που μεταφέρθηκαν ή έγιναν δεκτοί σε νοσοκομεία.

Σε μια έκθεση 62 σελίδων, που συντάχθηκε με βάση περίπου 50 μαρτυρίες (κυρίως συγγενών των ενοίκων και διευθυντών - υπαλλήλων του τομέα), το γαλλόφωνο τμήμα της ΔΑ στο Βέλγιο αναφέρει διαχρονική έλλειψη προσωπικού στα γηροκομεία, με αποτέλεσμα την υπερφόρτωση εργασίας του προσωπικού στη διάρκεια της πανδημίας.

Η υποχρηματοδότηση των οίκων ευγηρίας, οι οποίοι λειτουργούν με δικά τους έσοδα, σαν επιχειρήσεις, και η ιδιωτικοποίηση άλλων έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του εργατικού και λειτουργικού κόστους στο ελάχιστο δυνατό. Σημαντικό μέρος της λειτουργίας τους εξαρτάται από τη συνεισφορά των ασθενών και φιλανθρωπικών οργανώσεων.

Ετσι, η αναστολή των εξωτερικών επισκέψεων (οικογενειών, φιλανθρωπικών οργανώσεων κ.λπ.) στέρησε τα ιδρύματα από τη συνήθη «ανεπίσημη βοήθεια», σημειώνει η έκθεση. Αυτό οδήγησε σε «αμέλεια» στην υγιεινή των δωματίων και στην προσωπική υγιεινή των ενοίκων, ορισμένοι από τους οποίους στερούνταν ακόμη και το νερό ή την τροφή. Η έκθεση παραθέτει τη μαρτυρία της συζύγου ενός συνταξιούχου ο οποίος είχε δυσκολίες να τραφεί μόνος του και αδυνάτιζε συνεχώς όσο περνούσαν οι βδομάδες. «Μας είναι αδύνατο να δώσουμε φαγητό σε όλους κάθε μέρα», της απάντησε μια νοσηλεύτρια όταν της εξέφρασε την ανησυχία της.

Επίσης, το προσωπικό έπρεπε συχνά να παίρνει αποφάσεις ιατρικής φύσης για τις οποίες δεν ήταν εκπαιδευμένο.

«Ο γιατρός δεν ερχόταν πια, έπρεπε λοιπόν να αποφασίσουμε οι ίδιοι αν κάποιος έπρεπε να πάει στο νοσοκομείο ή όχι», δηλώνει ο Γκερτ Ουτερσάουτ, επικεφαλής ενός δικτύου ιδιωτικών ιδρυμάτων στη Φλάνδρα.

Η ΔΑ σημειώνει ότι «πέρασαν μήνες προτού μια εγκύκλιος διευκρινίσει ρητά πως η μεταφορά στο νοσοκομείο είναι πάντα δυνατή», κι αυτό βέβαια σε θεωρητικό επίπεδο, χωρίς να διασφαλίζεται ούτε η έγκαιρη μεταφορά με δημόσιο ασθενοφόρο ή η δυνατότητα νοσηλείας στα υπερφορτωμένα νοσοκομεία. Αλλες μαρτυρίες κάνουν λόγο για «αυξημένη πρόσβαση σε μηχανικά και χημικά μέσα για την καταστολή ηλικιωμένων που υπέφεραν από άνοια».

Ελάχιστα είναι και τα τεστ που διενεργούνται στο προσωπικό και τους ενοίκους των γηροκομείων, τα οποία βρίσκονται στην ευθύνη των περιφερειών, ενώ τον Οκτώβρη ανεστάλησαν οι προληπτικοί διαγνωστικοί έλεγχοι, με τη ΔΑ να κάνει λόγο για «παραβίαση της υποχρέωσης των κυβερνήσεων να προστατεύουν τη ζωή και το δικαίωμα στην υγεία».

«Σοβαρές ελλείψεις» στην περίθαλψη περιστατικών Covid-19 σε φιλοξενούμενους οίκων ευγηρίας, όπου χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, παραδέχτηκε τον περασμένο μήνα και η σουηδική εποπτική αρχή για θέματα υγείας. Στη Σουηδία - με συντηρητικούς υπολογισμούς, εξαιτίας των ελάχιστων τεστ που διεξάγονται - τα επιβεβαιωμένα κρούσματα ξεπερνούν τις 437.000 και οι επίσημα καταγεγραμμένοι θάνατοι προσεγγίζουν τις 9.000, ενώ στη χώρα δεν έχουν επιβληθεί μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, ούτε είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας.

Μεγάλο μέρος των θανάτων αφορά ηλικιωμένους που διαβιούν σε οίκους ευγηρίας ή δέχονται φροντίδα στο σπίτι.

Υστερα από πληθώρα καταγγελιών από συγγενείς και προσωπικό, η Επιθεώρηση Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας (IVO), κυβερνητικός φορέας που επιθεωρεί τις υγειονομικές και κοινωνικές υπηρεσίες, διενήργησε επί μήνες έρευνες σε γηροκομεία.

«Στην έρευνά της η IVO εντόπισε σοβαρές ελλείψεις σε περιφερειακό επίπεδο σε ό,τι αφορά τη φροντίδα που παρέχεται σε όσους ζουν σε γηροκομεία», δήλωσε η Σοφία Βάλστρομ, γενική διευθύντρια της υπηρεσίας. Η έρευνα αναφέρει ότι καμία από τις 21 περιφέρειες της Σουηδίας δεν έχει αναλάβει επαρκώς την ευθύνη για τη φροντίδα των προσβεβλημένων από κορονοϊό φιλοξενούμενων σε γηροκομεία, με τουλάχιστον το 1/5 των ασθενών να μην έχουν λάβει μεμονωμένη αξιολόγηση από γιατρούς.

Υστερα από μια θερινή παύση, τα περιστατικά αυξήθηκαν και πάλι στις Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας, κατά το οποίο στη χώρα καταγράφονται 5.000 - 8.000 κρούσματα καθημερινά.

Η IVO κάλεσε τις τοπικές αρχές να λάβουν μέτρα για τη βελτίωση της φροντίδας και να τα παρουσιάσουν έως τις 15 Γενάρη, ενώ θα προχωρήσει σε περαιτέρω εξέταση του ιστορικού των ασθενών. «Το ελάχιστο επίπεδο φροντίδας είναι πολύ χαμηλό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας», δήλωσε η Βάλστρομ.

Στη διασπορά της νόσου ειδικά σε αυτές τις κατηγορίες συνετέλεσε δραστικά και η διαδεδομένη χρήση προσωρινών εργαζομένων με ωριαία αμοιβή στη φροντίδα ηλικιωμένων, τόσο σε γηροκομεία όσο και σε σπίτια. Δημόσιοι και ιδιωτικοί πάροχοι στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων προτιμούν τέτοιους εργαζόμενους, επειδή είναι γρήγορα διαθέσιμοι, «ευέλικτοι» και φθηνότεροι από τους μόνιμους υπαλλήλους. Από επιδημιολογική άποψη, όμως, τέτοιες εργασιακές σχέσεις, ειδικά σ' αυτούς τους τομείς, έχουν αποδειχθεί και αποδεικνύονται καταστροφικές.

Κι αυτό γιατί οι ωριαίοι και προσωρινοί απασχολούμενοι έχουν τη στοιχειώδη μόνο ασφάλιση, δεν παίρνουν αναρρωτικές άδειες και συχνά πηγαίνουν για δουλειά ακόμα κι αν είναι άρρωστοι. Σύμφωνα με το σουηδικό ραδιόφωνο, τον Μάρτη στη Στοκχόλμη το 40% των εργαζομένων στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων ήταν «έκτακτοι και προσωρινοί». Εργαζόμενοι που συχνά όχι μόνο δεν έχουν την απαραίτητη εκπαίδευση και εμπειρία, αλλά καταγγέλλουν και ανεπαρκή προστατευτικό εξοπλισμό από τους εργοδότες, ιδιώτες και κράτος. Επιπλέον, η συχνή εναλλαγή προσωπικού συνέβαλε στη ραγδαία εξάπλωση του ιού, ενώ η κυβέρνηση άργησε πολύ να απαγορεύσει τις επισκέψεις στα γηροκομεία και να απομονώσει ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες.

Στο μεταξύ τα νοσοκομεία και οι υγειονομικοί έχουν φτάσει στα όριά τους, καθώς γεμίζουν ασφυκτικά τα νοσοκομειακά κρεβάτια και οι ΜΕΘ, σε μια χώρα που έχει τις χαμηλότερες αναλογίες ανά κάτοικο.

Η περιοχή της Στοκχόλμης προειδοποίησε στα μέσα Δεκέμβρη ότι το 99% των ΜΕΘ ήταν γεμάτες, ενώ τα σωματεία των υγειονομικών αναφέρουν πως μεγάλος αριθμός εργαζομένων παραιτείται καθώς αυξάνονται τα κρούσματα, οι νοσηλείες και οι θάνατοι. Ελάχιστοι ασθενείς καταφέρνουν να εισέλθουν σε ΜΕΘ, καθώς τα υγειονομικά πρωτόκολλα αποκλείουν εξαρχής τους πολύ ηλικιωμένους και όσους έχουν προβλήματα υγείας, ασθένειες που πλήττουν ζωτικά όργανα κ.λπ.

Η εξαντλητική δουλειά των υγειονομικών, λόγω μεγάλης διαχρονικής έλλειψης προσωπικού, οδηγεί σε μαζικές παραιτήσεις. Περίπου 3.600 υγειονομικοί παραιτήθηκαν από νοσοκομεία της περιοχής της Στοκχόλμης από την έναρξη της πανδημίας, μετέδωσε τον Δεκέμβρη ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας SVT, περίπου 900 περισσότεροι από ό,τι την ίδια περίοδο πέρυσι.

Xinhua

Λίγες βδομάδες πριν από τη τηλεδιάσκεψη του Κινέζου Προέδρου με τους ηγέτες της ΕΕ, κατά την οποία ανακοινώθηκε η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων (απομένουν η οριστικοποίηση ορισμένων κεφαλαίων και η έγκριση της συμφωνίας από τα Κοινοβούλια των δύο πλευρών), ο προοριζόμενος για τη θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, Τζέικ Σάλιβαν, σχολιάζοντας τις ευρω-κινεζικές διαπραγματεύσεις είχε πει ότι «η κυβέρνηση Μπάιντεν - Χάρις θα καλωσόριζε κάποιες πρώτες διαβουλεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για τις κοινές μας ανησυχίες σχετικά με τις οικονομικές πρακτικές της Κίνας». Δεν ήταν ο μόνος που είχε εκφράσει την αμερικανική ανησυχία για την περαιτέρω προσέγγιση Πεκίνου - Βρυξελλών. Ο πρώην υφυπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ Φρανκ Λάβιν, μιλώντας στην τηλεόραση του «Μπλούμπεργκ» για τη συμφωνία, είπε ότι «δεν τη θεωρώ βοηθητική για τη διατλαντική σχέση και δεν νομίζω ότι είναι χρήσιμο να δημιουργήσουμε ένα είδος αλληλεπίδρασης αμοιβαίου οφέλους με την Κίνα. Νομίζω ότι αυτό που θέλουμε είναι Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες να προσπαθούν να συντονίζουν την προσέγγισή τους απέναντι στην Κίνα».

Ενδεικτική ήταν και η δήλωση που έκανε ο Ματ Πότινγκερ, αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της απερχόμενης κυβέρνησης Τραμπ, ο οποίος, πριν κλείσει η συμφωνία ΕΕ - Κίνας, υπογράμμισε: «Ηγετικά στελέχη και στα δύο κόμματα των ΗΠΑ (Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί) νιώθουν αμηχανία και έκπληξη για το ότι η ΕΕ κατευθύνεται σε μια νέα επενδυτική συμφωνία με την Κίνα λίγο πριν αναλάβει καθήκοντα μια νέα κυβέρνηση στις ΗΠΑ (...) Δεν υπάρχει μέρος να κρυφτούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών (...)». Την ίδια στιγμή, ο εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας στην Ουάσιγκτον, Κάσπερ Ζέουθεν, δήλωνε σε αμερικανικά ΜΜΕ: «Η ΕΕ έχει επισημάνει στη μεταβατική ομάδα του Μπάιντεν πόσο ανοιχτοί είμαστε να συνεργαστούμε στενά σε έναν μεγάλο αριθμό θεμάτων που αφορούν την Κίνα. Οσον αφορά ειδικά την CAI, στην παρούσα φάση η μεταβατική ομάδα δεν μπορεί να εμπλακεί (σε διαπραγματεύσεις) με ξένες κυβερνήσεις. Ετσι δεν είχαμε λεπτομερείς συζητήσεις. Αλλά εμείς ήμασταν πάντα πολύ ανοιχτοί ως προς αυτό που κάναμε...».

Κατά την ανακοίνωση της συμφωνίας (30 Δεκέμβρη), διατυπώνοντας τις προσδοκίες της χώρας του να επενδύσει στη συμμαχία της με την ΕΕ (πρώτα και κύρια για την αναμέτρησή της με τις ΗΠΑ φυσικά), ο Κινέζος Πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, δήλωσε ότι ΕΕ και Κίνα τη νέα χρονιά «πρέπει να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης και να κάνουν από κοινού βήματα συμβάλλοντας στην παγκόσμια ειρήνη και πρόοδο». Οι δύο πλευρές - συνέχισε σύμφωνα με το πρακτορείο «Σινχουά» - «χρειάζεται να ενισχύσουν τον μεταξύ τους διάλογο και την αμοιβαία εμπιστοσύνη, να βαθύνουν τη συνεργασία και να χειριστούν κατάλληλα τις διαφωνίες τους, να συνεργαστούν για την αξιοποίηση νέων ευκαιριών και τη διάνοιξη νέων προοπτικών». Δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρθηκε ειδικά στην καλύτερη συνεργασία μέσα από την κινεζική πρωτοβουλία «Μία Ζώνη - Ενας Δρόμος» (OBOR) και την Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Σύνδεση Ασίας - Ευρώπης. Ξεχώρισε δηλαδή σχέδια στα οποία μπορούν να «συναντηθούν» οι προσδοκίες του ευρωενωσιακού κεφαλαίου να ενισχύσει / ανακτήσει μερίδια αγορών μέσα από τη διείσδυσή του στην αναπτυσσόμενη Ασία και η φιλόδοξη προσπάθεια των ανερχόμενων κινεζικών ομίλων να κυριαρχήσουν σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς της οικονομίας στη Γηραιά Ηπειρο και όχι μόνο (Αφρική, Μέση Ανατολή κ.α.).

Ο Κινέζος ΥΠΕΞ, Γουάνγκ Γι, σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 2 Γενάρη για τη νέα χρονιά, έκρινε σκόπιμο να αναφέρει ότι βασικό συμπέρασμα από την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων ΕΕ - Κίνας είναι πως «η συνεργασία και οι κοινές μας αντιλήψεις υπερτερούν κατά πολύ του ανταγωνισμού και των διαφορών μας», επαναλαμβάνοντας ότι «Κίνα και ΕΕ είναι ολοκληρωμένοι στρατηγικοί εταίροι, όχι συστημικοί αντίπαλοι (...) Βασικότερη αποστολή μας είναι να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις παγκόσμιες προκλήσεις, να προωθήσουμε έναν πολυπολικό κόσμο, την οικονομική παγκοσμιοποίηση και τη μεγαλύτερη δημοκρατία στις διεθνείς σχέσεις, να ενισχύσουμε τη σταθερότητα και βεβαιότητα σε έναν κόσμο που αλλάζει...».

Σημειωτέον, όπως υπενθύμισε και σε πρόσφατο άρθρο της στην «Καθημερινή», η πρέσβειρα της Κίνας στην Αθήνα, Τσανγκ Τσιγιουέ, «από τον περασμένο Ιούλιο η Κίνα έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της ΕΕ με συνολικό όγκο συναλλαγών 581,3 δισ. δολάρια ΗΠΑ τους πρώτους 11 μήνες - μια αύξηση 3,5%. Κατά την ίδια περίοδο οι υπερταχείες που συνδέουν την Κίνα με την Ευρώπη ταξιδεύουν με πλήρη φορτία από την κεντρική Κίνα στο Ντούισμπουργκ της Γερμανίας, μεταφέροντας 927.000 εμπορευματοκιβώτια - μια ετήσια αύξηση 54%». Μάλιστα, αναδεικνύοντας τη θέση που και η χώρα μας αναλαμβάνει με την αναβαθμιζόμενη παρουσία της Κίνας στην Ευρώπη, επισήμανε πως «με μια προσεκτικότερη ματιά διαπιστώνουμε ότι ο Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων του ΟΛΠ (COSCO) διατήρησε τον κύκλο εργασιών του και θα παραμείνει το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου και το 4ο μεγαλύτερο στην Ευρώπη...».

Πρέπει να σημειωθεί ότι η Κίνα έκλεισε τη συμφωνία με την ΕΕ λίγες βδομάδες μετά την υπογραφή της Περιφερειακής Ολοκληρωμένης Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης (Regional Comprehensive Economic Partnership, RCEP ), στην οποία προχώρησε με τα 10 μέλη της Ενωσης Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN): Μπρουνέι, Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη, Ταϊλάνδη, Μιανμάρ, Μαλαισία, Σιγκαπούρη, Ινδονησία και Φιλιππίνες αλλά και τις Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία. Ακόμα, η Κίνα επισπεύδει συνομιλίες για να ολοκληρώσει Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με Ιαπωνία και Νότια Κορέα (που θα στερεώσει γέφυρες συνεργασίας του Πεκίνου με δύο από τις πιο αναπτυγμένες βιομηχανικές δυνάμεις του Ειρηνικού, στενούς εταίρους των ΗΠΑ) ενώ δυναμώνει τις προσπάθειες για την είσοδό της στη συνεργασία στην οποία προχώρησαν οι 11 χώρες που παρέμειναν στη Διειρηνική Συμφωνία (TPP), δηλαδή οι Ιαπωνία, Μαλαισία, Βιετνάμ, Σιγκαπούρη, Μπρουνέι, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Καναδάς, Μεξικό, Χιλή, Περού, από την οποία οι ΗΠΑ αποχώρησαν το 2017, σχηματίζοντας τη λεγόμενη Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership (CPTPP), το 2018.

Ολη αυτή η κινεζική «κινητικότητα» για τον καθορισμό των όρων στις οικονομικές και γεωπολιτικές συνεργασίες είναι λογικό να επηρεάζει και τους Ευρωπαίους, ως προς την προτεραιότητα που δίνουν στις προτάσεις του Πεκίνου. Αν και ακόμα επιμένουν ότι η διατλαντική συμμαχία είναι η βασικότερη για την ΕΕ, τα επιτελεία των Βρυξελλών αντιλαμβάνονται ότι το παζάρι τους με την Κίνα μπορεί - αν μη τι άλλο - να μεγαλώσει την προθυμία των ΗΠΑ να κατανοήσουν και τις δικές τους προσδοκίες και ανησυχίες.

Ηταν χαρακτηριστική η συνέντευξη που έδωσε στο «Euractiv» ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας (που από 1η Γενάρη ανέλαβε την προεδρία της Ενωσης), Αντόνιο Κόστα. Σχολιάζοντας την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με την Κίνα λίγο πριν αναλάβει η κυβέρνηση Μπάιντεν είπε: «Είναι μια διαδικασία που ήταν σε εξέλιξη. Θα ήταν επίσης ένα τρομερό μήνυμα για εμάς να εμποδίσουμε αυτήν τη διαπραγμάτευση ή να εδραιώσουμε αυτήν τη διαπραγμάτευση σύμφωνα με άλλους (...) Εάν η Ευρώπη θέλει να είναι παγκόσμιος παράγοντας, όπως πρέπει να είναι, η στρατηγική αυτονομία της εξαρτάται από το να είναι σε θέση να μιλήσει με καθέναν από τους άλλους παγκόσμιους παράγοντες (...) Πρέπει να σχετίζεται με όλους και όχι να μιλάει μόνο μέσω των άλλων». Πάντως, ανάμεσα σε άλλα, ο Κόστα είπε ότι η πορτογαλική προεδρία έχει «κάθε ενδιαφέρον» για ένα «νέο κλίμα στη σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες». Χαρακτηρίζοντας την Ουάσιγκτον τον «σημαντικότερο σύμμαχο» της ΕΕ μίλησε για «θετικά και ενθαρρυντικά σημάδια» στη νέα κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως η πρόθεσή της να επιστρέψει στη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα. Για να καταλήξει πάντως ότι «γνωρίζουμε πως οι δυσκολίες δεν έχουν εξαφανιστεί για πάντα...».

Πρέπει να καταγραφεί ότι μέλη της ΕΕ, όπως οι Ιταλία, Πολωνία, Ισπανία, Βέλγιο, φέρεται να εξέφρασαν προβληματισμό για τη «βιασύνη» με την οποία έκλεισε η συμφωνία με την Κίνα. Το «Politico» επικαλούνταν Ευρωπαίους διπλωμάτες που εξέφραζαν - ανώνυμα - απογοήτευση για τον τρόπο που η Κομισιόν αντιμετώπισε επιφυλάξεις άλλων προκειμένου να ικανοποιηθούν συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου, ειδικά τμημάτων όπως οι αυτοκινητοβιομήχανοι, που εκτιμάται ότι ωφελούνται πολλαπλά από τη συμφωνία με την Κίνα. «Αν η Γερμανία βαραίνει τόσο πολύ, μικρότερα μέλη δεν έχουν λόγο...», σχολίασε ο Ιταλός υφυπουργός Εξωτερικών, Ιβάν Σκαλφαρότο, ο οποίος πρόσθεσε: «Οι Βρυξέλλες θα έπρεπε να περιμένουν να αναλάβει η νέα αμερικανική κυβέρνηση πριν κλείσουν τη συμφωνία (...) Αυτή η συμφωνία στην παρούσα συγκυρία δημιουργεί πρόβλημα (...) Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα το θεωρήσουν αγενές (στην Ουάσιγκτον)...». Ο δε Πολωνός ΥΠΕΞ, Ζμπίγκνιου Ράου, σημείωσε ότι «χρειαζόμαστε περισσότερες διαβουλεύσεις και διαφάνεια για να φέρουμε πίσω τους συμμάχους μας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού...».

Eurokinissi

Η οδηγία, άλλωστε, κάθε άλλο παρά κρύβει τους στόχους τους, αφού, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σχετικό κείμενο, στοχεύει στην «οργάνωση των αγορών κατά πιο ευέλικτο τρόπο», στην πλήρη ενσωμάτωση όλων «των παραγόντων της αγοράς» συμπεριλαμβανομένων των παραγωγών Ενέργειας από ΑΠΕ, εταιρείες που επενδύουν σε συστήματα αποθήκευσης Ενέργειας κ.τ.λ., κι επίσης στην ενίσχυση των διασυνδέσεων όλων των εθνικών συστημάτων μεταφοράς Ενέργειας και την ενοποίηση των εθνικών αγορών «με στόχο την ενίσχυση του διασυνοριακού εμπορίου», με όλες τις αντιλαϊκές «προεκτάσεις» για την ενεργειακή ασφάλεια.

Ειδικότερα, σε σχέση με τις ΑΠΕ, ολόκληρο το κείμενο της Οδηγίας διαπνέεται από την «ανάγκη» αύξησης της συμμετοχής τους στο ενεργειακό μείγμα σύμφωνα με τους στόχους της ΕΕ για την ενίσχυση του ποσοστού τους μέχρι το 2030, για να βρουν διεξόδους τα λιμνάζοντα κεφάλαια.

Κύριο στοιχείο, που χαρακτηρίζει τις νέες κατευθύνσεις της ΕΕ, είναι η πλήρης «απελευθέρωση» των αγορών ηλεκτρισμού, αφού όπως τονίζει «η ρύθμιση τιμών προμήθειας, αποτελούν ιδιαίτερα στρεβλωτικό μέτρο, το οποίο συχνά οδηγεί σε συσσώρευση τιμολογιακών ελλειμμάτων, περιορισμό των επιλογών των καταναλωτών, λιγότερα ελκυστικά κίνητρα για επενδύσεις» κ.ά.

Ειδικότερα στο άρθρο 5 της Οδηγίας επισημαίνεται ότι «οι προμηθευτές είναι ελεύθεροι να καθορίζουν την τιμή στην οποία παρέχουν ηλεκτρική ενέργεια στους πελάτες. Τα κράτη - μέλη λαμβάνουν κατάλληλα μέτρα για την εξασφάλιση ουσιαστικού ανταγωνισμού μεταξύ των προμηθευτών». Στο ίδιο άρθρο τονίζεται ότι τα μέτρα κρατικής παρέμβασης για τη ρύθμιση των τιμών θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, να κοινοποιούνται στην Επιτροπή και μετά τη λήξη της περιόδου αυτής οι ευάλωτοι καταναλωτές να «επωφελούνται» από τις χαμηλές τιμές που δημιούργησε ο «ελεύθερος ανταγωνισμός» μεταξύ των εταιρειών.

Οι κρατικές πολιτικές παρέμβασης στο επίπεδο των τιμών θα πρέπει, σύμφωνα με την παρ. 20 του εισηγητικού κειμένου, «να παρέχουν τα κατάλληλα κίνητρα για την ανάπτυξη του δικτύου και την πραγματοποίηση επενδύσεων σε νέα παραγωγή Ενέργειας», λαμβάνοντας πάντα υπόψη αυτό που προαναφέραμε, ότι δηλαδή «η ρύθμιση των τιμών προμήθειας αποτελούν ιδιαίτερα στρεβλωτικό μέτρο», το οποίο οδηγεί μεταξύ άλλων «σε λιγότερο ελκυστικά κίνητρα για εξοικονόμηση Ενέργειας και επενδύσεις στην ενεργειακή απόδοση, περιορισμό του ανταγωνισμού, καθώς επίσης και λιγότερα καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες στην αγορά». Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τα πολλά σημεία της Οδηγίας, όπου ομολογείται ξεκάθαρα ότι στόχος είναι η πλήρης εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επενδυτών του χώρου και οι όποιες προσπάθειες για ρυθμίσεις των τιμών θα πρέπει να έχουν ελάχιστη χρονική διάρκεια και να μην επηρεάζουν τις επενδύσεις και την κερδοφορία στον τομέα της ηλεκτρικής Ενέργειας.

Μεταξύ των μέτρων που προωθούνται και που σύντομα θα εφαρμόζονται και στη χώρα μας είναι η «δυναμική τιμολόγηση» ηλεκτρισμού. Η σχετική κοινοτική Οδηγία ισχυρίζεται ότι θα πρόκειται για μια πιο «δίκαιη σύμβαση» μεταξύ καταναλωτή και προμηθευτή, η οποία θα αντικατοπτρίζει τις διακυμάνσεις στις τιμές χονδρικής του ηλεκτρισμού κι έτσι ο τελικός καταναλωτής θα πληρώνει και λιγότερα χρήματα όταν οι τιμές πέφτουν. Στην πράξη, βέβαια, μια τέτοιου τύπου «δυναμική» τιμολόγηση σημαίνει ότι στο εξής δεν θα υπάρχουν σταθερές τιμές στην κατανάλωση ηλεκτρικής Ενέργειας, αυτές θα μπορούν να αλλάζουν εντός της ημέρας ανάλογα με τις διακυμάνσεις των τιμών στα ενεργειακά χρηματιστήρια. Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε ότι ειδικά στη χώρα μας, δύο μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας του «μοντέλου στόχου» της ΕΕ - της λειτουργίας δηλαδή ενός τέτοιου χρηματιστηρίου - οι τιμές χονδρικής στην εγχώρια αγορά έχουν αυξηθεί έως και πέντε φορές.

Η Οδηγία 944/2019 της ΕΕ είναι σαφής ως προς τις επιδιώξεις της «δυναμικής τιμολόγησης», αφού όπως αναφέρεται ρητά στην παρ. 37 «τα κράτη - μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν εύλογη έκθεση των καταναλωτών στον κίνδυνο τιμών χονδρικής» κι επιπλέον «οι καταναλωτές θα πρέπει να ενημερώνονται σχετικά με τα οφέλη και τον δυνητικό κίνδυνο τιμών των συμβάσεων δυναμικής τιμολόγησης ηλεκτρικής ενέργειας». Με λίγα λόγια, ο καταναλωτής έχει «ευθύνη» να αναζητά καλύτερες τιμές από διαφορετικούς προμηθευτές, να ανταποκρίνεται αναλόγως στις διακυμάνσεις των τιμών, προσαρμόζοντας αντίστοιχα την ημερήσια κατανάλωσή του. Αναγκαία συνθήκη για την εφαρμογή των νέων ρυθμίσεων αποτελεί η εγκατάσταση των έξυπνων συστημάτων μέτρησης για την κατανάλωση ηλεκτρικής Ενέργειας, τα οποία θα μετρούν, υποτίθεται, με ακρίβεια την κατανάλωση ηλεκτρισμού σε πραγματικό χρόνο.

Από το συγκεκριμένο σύστημα έχουν βέβαια να προσδοκούν ορισμένα οφέλη οι πολύ μεγάλοι καταναλωτές όπως η βιομηχανία ή άλλες μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης των τιμών και προσαρμογής της κατανάλωσής τους.

Για τα λαϊκά νοικοκυριά από την άλλη, που τάχα μπαίνουν στο ίδιο «τσουβάλι» με τους βιομήχανους «καταναλωτές», οι παραπάνω προκλητικές ρυθμίσεις το μόνο βέβαιο είναι ότι θα «τσακίσουν» τους οικιακούς προϋπολογισμούς και με μαθηματική ακρίβεια θα ενισχύσουν την ενεργειακή φτώχεια, ενώ η εγκατάσταση «έξυπνων συστημάτων μέτρησης» και ο εκσυγχρονισμός των δικτύων που επίσης αποτελούν βασικά στοιχεία της Οδηγίας θα διευκολύνουν περισσότερο τους προμηθευτές στη μονομερή ακύρωση συμβάσεων και στην αυτόματη αποκοπή συνδέσεων σε περιπτώσεις «κακοπληρωτών».

Η εγκατάσταση έξυπνων μετρητών σε οικίες και επιχειρήσεις είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία της νέας διασυνδεδεμένης πανευρωπαϊκά αγοράς ηλεκτρισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, η εγκατάσταση και στη χώρα μας 7,5 εκατ. τέτοιων μετρητών μέχρι το 2026 αποτελεί βασικό στοιχείο του νέου πενταετούς επενδυτικού προγράμματος του υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΔΔΗΕ. Οι τεχνικές απαιτήσεις που θα πρέπει να έχουν τα νέα «έξυπνα» συστήματα μέτρησης δίνονται από τη νέα κοινοτική Οδηγία, οριοθετώντας έτσι και τα χαρακτηριστικά των προμηθευτών των νέων συστημάτων.

Αξίζει, τέλος, να αναφέρουμε τις πολλαπλές δυνατότητες που παρέχει η νέα Οδηγία σε βιομηχανικούς και άλλους επιχειρηματικούς ομίλους στην παραγωγή και ιδιοκατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας και τη διάθεσή της με ευνοϊκούς όρους γι' αυτούς στα συστήματα ηλεκτρισμού.

Μάλιστα, τους παρέχεται η δυνατότητα συμμετοχής στις λεγόμενες «ενεργειακές κοινότητες», οι οποίες υποτίθεται είχαν ως στόχο την εξασφάλιση «χαμηλών τιμών» ηλεκτρισμού σε νοικοκυριά που είχαν συστήσει «συνεταιρισμούς» για την παραγωγή και αυτοκατανάλωση Ενέργειας που παράγεται μέσω ΑΠΕ.

Ετσι, ενώ επιτρέπεται η συμμετοχή μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στις ενεργειακές κοινότητες, με περισσή υποκρισία στο άρθρο 44 της Οδηγίας επισημαίνεται ότι «οι εξουσίες λήψης αποφάσεων εντός μιας ενεργειακής κοινότητας πολιτών θα πρέπει να περιορίζονται στα μέλη ή τους μετόχους που δεν ασκούν μεγάλης κλίμακας εμπορική δραστηριότητα και για τους οποίους ο ενεργειακός τομέας δεν συνιστά πρωταρχικό τομέα οικονομικής δραστηριότητας».

Στην πραγματικότητα επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι τα σχήματα αυτά, τα οποία έως και σήμερα δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να τα παρουσιάσουν ως σχήματα για μια πιο «δίκαιη πράσινη μετάβαση», πασπαλισμένα με τις γνωστές αυταπάτες περί «πιο συμμετοχικών μορφών στις επενδύσεις και τη διαχείριση», δεν είναι τίποτα περισσότερο από όχημα για την προώθηση της «απελευθέρωσης», τη διευκόλυνση επενδύσεων στις ΑΠΕ για επιχειρηματίες του Τουρισμού, επιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού τομέα κ.ά, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.